Morgunblaðið - 03.01.1960, Side 7

Sunnudagur 3. janúar 1960
MOKCTINRT.AÐIÐ
7
Jón Magnússon
fréttastjóri fimmtugur
JÓN MAGNÚSSON fréttastjóri
Ríkisútvarpsins varð fimmtug-
ur á nýársdag. Það er þjóð-
arsiður á fslandi að minnast sam
ferðamannanna á merkum tíma-
mótum í lífi þeirra, og það er
góður siður og gagnlegur. Það er
vissulega hollt fyrir samfélagið
að vakin sé athygli á merkum
hæfileika- og mannkostamönn-
um á meðan þess er enn kostur
að meta þá að verðleikum. Á það
ekki sízt við um þá, sem sjálfir
láta sin hvergi að neinu getið
nema í verkum sínum, er þeir
vinna í kyrrþey, en aldrei til að
sækjast eftir lofi né mannvirð-
ingum.
Jón Magnússon er einn þeirra
manna, sem hér hefir verið lýst,
en sökum þess hve ungur hann
er læt ég hér ógetið þeirra ævi-
atriða ,sem venjulegt er að til-
greina, nema hvað þess skal get-
ið að hann er Húnvetningur að
ætt ,hefir háskólapróf frá Stokk-
hólmi í sænsku, ensku og bók-
menntum og hefir verið frétca-
stjóri i rúm 18 ár. Undirritaður
hefir starfað með honum og und
ir hans stjórn í hálfan annan tug
ára. Betri yfirmaður og samstarfs
maður mun vandfundinn, pað er
án alls efa samkvæði allra
þeirra, sem unnið hafa og vinna
hjá honum í fréttastofu útvarps-
ins.
Sem fyrr segir er Jón Hún-
vetningur að ætt. Það kannast
allir við Vatnsdælu, sögu hinnar
stórbrotnu ættar, sem rakin er
til Ingimundar gamla, landnáms
manns héraðsins, og síðan frá
honum til eftirkomendanna í
Húnaþingi. Mér hefir oft flogið í
hug á liðnum árum að margt
væri líkt með Ingimundi gamla
og Jóni Magnússyni. í Vatns-
dælu segir svo m.a. um Ingi-
mund:
„Eigi er hér getið þingdeilda
hans, að hann ætt'i stórmálum að
skipta við menn, því að hann
varð samhuga við fiesta og óá-
gangssamur".
Eg treysti mér ekki til að lýsa
Jóni fréttastjóra betur í jafn fá-
um orðum. Hann hefir aldrei átt
„stórmálum að skipta við neinn“,
elskað friðinn og vinsamleg sam
skipti við aðra umfram allt, og
þess vegna orðið „samhuga við
flesta og óágangssamur“.
Og aftur vitna ég til þess er
segir í Vatnsdæiu um Ingimund
gamla: „Hann var með mestri
virðingu og hélt til þess góð-
girnd hans — og vitsmunir". Enn
á sama lýsing við Jón Magnús-
son flestum öðrum fremur, sem
ég þekki. Hann nýtur hlýrrar
virðingar allra, sem kynnast hon
um, bæði sökum „góðgirndar"
sinnar og „vitsmuna" sem Ingi-
mundur forðúm.
Mörgum eru gefnir góðir vits-
munir þótt góðgirnd þeirra sé
lítil, margir eru velviljaðir þótt
vitsmunirnir séu fremur smáir,
en fáum einum er gefið hvort-
tveggja í ríkum mæli. Þeim mun
dýrmætara er að kynnast slíkum
mönnum, og af því myndi hæst
heill stafa að trúa þeim fyrir
mestum mannaforráðum með
þjóðum heims. Því að vitsmunir
einir hrökkva ekki til, góðgirnd-
in ein ekki heldur, en þegar
hvorttveggja fer saman mun vel
farnast.
Jón Magnússon hefir nú um 18
ára skeið stjórnað þeim þætti í
daglegri starfsemi útvarpsins,
sem flestir munu láta sig varða.
Þar hefir hann verið réttur mað-
ur á réttum stað sökum fjölþættr
ar menntunar, skarprar dóm-
greindar og meðfæddrar sann-
girni og sannleiksástar. Ég get
ekki hugsað mér að hann myndi
undir nokkrum kringumstæðum
halla vísvitandi á nokkra skoðun
eða nokkurn mann í fréttaflutn-
ingi og verður það aldrei full-
metið í þessu landi návígis og
kunningsskapar. Fyrir bragðið
efir útvarpið varðveitt hlutleysi
sitt í fréttaþjónustunni og um
leið virðingu sína, þótt oft hafi
verið kaldar kveðjur; því að
menn æskja stundum ekki eftir
sanngirni og hlutleysi andstæð-
ingi sínum til handa, heldur að-
eins sjálfum sér og sínum mál-
stað til handa, þegar heitast er í
kolunum, og finnst þá sanngirn-
in hlutdrægni. Guði sé lof, ligg-
ur mér við að segja, á meðan til
eru menn sem eigi væri hægt að
kaupa til hins minnsta óheiðar-
leika eða hlutdrægni fyrir
nokkra muni. Jafuan hefir það
sannazt á fréttastjóra útvarpsins
að hann hefir fremur viljað þola
órétt en beita honum, jafnvel
látið hjá líða að reka réttar síns
þegar ómaklega hefir verið að
honum sveigt og hans starfi.
Það er því að vonum að ekki
hefir verið hjá því komizt að
veita „góðgirnd“ og „vitsmunum"
þessa mans vaxandi athygli á
liðnum árum þótt hann berist
manna minnst á. Þannig hefir
hann lengi verið í stjórn Blaða-
mannafélags íslands og oft for-
maður þess og er það einmitt
eins og stendur. Hann hefir hvað
eftir annað verið til þess kvadd-
ur af stjórnarvöldunum að vera
fulltrúi íslands á ráðstefnum og
kynnisferðum erlendis og yfir-
leitt á sviði menningarlegra við-
skipta við aðrar þjóðir. Hann hef
ir samið og gefið út ýmsar fræði
bækur, komið við sögu fræðslu-
og menntamála og stuðlað að
norrænni samvinnu. Ymsar ná-
grannaþjóðir vorar hafa sæmt
hann heiðursmerkjum í viður-
kenningarskyni fyrir hin marg-
víslegu menningarlegu samskipti,
sem hann hefir stuðlað að, og
nýverið var hann sæmdur
hinni íslenzku fálkaorðu. Og
þótt það sé mála sannast að fáir
muni sækjast minna eftir opin-
berum heiðursmerkjum en Jón
Magnússon, þá fer óneitanlega
vel á því, merkjanna vegna, að
sannir heiðursmenn hljóti þau.
Jón Magnússon er kvæntur
Ragnheiði Möller og eiga þau 3
sonu.
Fleira verður ekki sagt að
sinni. En ég og mínir árnum þér
og þínum, kæri vinur, allra heilla
og blessunar á nýja árinu og
þökkum eitt og allt frá liðnum
árum.
Emil ‘ Björnsson.
I
Verzlunarhúsnœði
130 fermetra húsnæði á góðum stað í bænum er til
leigu. Til greiría kemur leiga á hluta húsnæðisins.
Þeir, sem vildu athuga þetta leggi nafn og heimilis-
fang ásamt tegund atvinnurekstrar á afgr. Mbl.
merkt: „Miðbær.“
Kemlhalia
óskar öllum viðskiptavinum sínum
gle&ilegs nýárs
og þakkar viðskiptin á liðna
Nýjar kirkjuklukkur
í Borgarneskirkju
UM hátíðarnar var í fyrsta sinn
hringt nýjum klukkum, sem
Kaupfélag Borgfirðinga hefir
gefið hinni nýju kirkju Borg-
nesinga. Auk klukknanna gaf
Kaupfélagið rafknúinn hringing-
arútbúnað af fullkomnustu gerð.
Klukkur þessar eru tvær, sú
stærri tæplega 600 kg. en hin
minni 340 kg. Áletrun er á báð-
um; Borgarneskirkja 1959 við
efri brún, Gefin af Kaupfélagi
Borgfirðinga, við neðri brún.
Á framhlið á minni klukkunni
er kross en kaleikur og patína
á þeirri stærri. Klukkurnar eru
steyptar í Vestur-Þýzkalandi af
Engelbert Gebhard, Kempten-
Allgau, í Bayern, en hann er við-
urkenndur sem einn fremsti
klukkusmiður Evrópu. Hr. Geb-
hard var á ferð hér á landi á
síðastliðnu sumri og heimsótti
meðal annars hina nýju Borgar-
neskirkju og kynnti sér allar að-
stæður.
Hringingartækin er frá Philipp
Hörz, Ulm, Donau, einnig vestur-
þýzk og munu vera þekktustu og
útbreiddustu hringartæki sem
völ er á. Umboðsmaður beggja
þessara fyrirtækja er Ásgeir
Long í Hafnarfirði og hefir
vinnustofa hans, Litla vinnustof-
an, annast útvegun og frágang
klukkna og hringingartækja.
Litlu munaði að ekki hefðist
að koma klukkunum upp í Borg-
arneskirkju, fyrir hátíðar, en
vegna sérstakrar lipurðar Eim-
skipafélags íslands, voru klukk-
urnar hið fyrsta, sem á land
Enn lá nærri slysi
VALDASTÖBUM, 30. des. —
Ekki er langt síðan að nærri lá,
að slys yrði við brúna á Kiða-
fellsá í Kjós. Og nú fyrir stuttu
munaði litlu að bíll sem var að
koma að sunnan steyptist ofan
í ána. Lenti hann á öðrum brúar-
stöplinum og braut hann. Nokkr-
ar skemmdir munu hafa orðið á
bílnum. Þarna virðist vera all-
mikil slysahætta, og því þörf ein
hverra úrbóta til varnar. — S G.
kom úr M.s. Dettifossi að morgni
hins 17. des. sl. Að kvöldi sama
dags voru þær komnar inn á
kirkjugólf, ásamt grindunum,
sem halda þeim upppi, en þær
eru smíðaðar hjá Litlu vinnu-
stofunni og v^ga hátt í eina smá-
lest. Um miðnætti hins 19. var
hrundið upp turngluggunum og
klukkurnar settar af stað. Næstu
klukkustund ómuðu þær af og
til, meðan verið var að stilla slátt
þeirra, en síðan barst jafn og
öruggur hljómur þeirra út í næt-
urkyrrðina og kunngjörði Borg-
nesingum, að kirkjan þeirra hefði
öðlazt þann tignarleik og mátt,
sem hljómfagrar klukkur gefa
hverri kirkju.
Jólagjöf til kirkjii
Oliáða safnaðar-
ms
RÉTT fyrir jólin var kirkju
Öháða safnaðarins í Reykjavík
gefinn afar fallegur upplýstur
kross, sem komið var fyrir á vest-
urhlið kirkjunnar. Karl Karlsson,
rafmagnsfræðingur, gaf krossinn
til minningar um systur sína,
Guðrúnu Karlsdóttur, sem lézt
síðastliðið vor. Hefur Karl sjálf-
ur gert krossinn, sem er úr eiri
og upplýstur neonljósum, og
kom hann honum fyrir á kirkj-
unni. Hæð krossins er 2.20 m.
en þvertréð 1.70 m breitt.
Prestur safnaðarins, séra Emil
Björnsson, þakkaði þessa fallegu
jólagjöf við aftansöng á Aðfanga-
dagskvöld.
Halló
atvinnurekendur
Ungur, reglusamur maður ósk
ar eftir atvinnu. Margt kem-
ur til greina. Hef bílpróf. Til-
boð sendist afgr. Mbl., merkt:
„Áreiðanlegur — 8555“.
WD
árinu.
Flugfreyjustörf
Ákveðið hefur verið að ráða nokkrar
stúlkur til flugfreyjustarfa hjá félaginu
á vori komanda.
Umsækjendur skulu vera á aldrinum 19
til 28 ára og hafa gagnfræðaskólamennt-
un eða aðra hliðstæða menntun. Kunn-
átta í ensku ásamt einu Norðurlanda-
málanna er áskilin.
Umsóknareyðublöð verða afhent í afgr.
félagsins, Lækjargötu 4, Reykjavík og
hjá afgreiðslumönnum þess á eftirtöld-
um stöðum: Akureyri, Egilsstöðum.
ísafirði og Vestmannaeyjum. Eyðublöð-
in þurfa að hafa borizt félaginu útfyllt
og merkt ,.Flugfreyjustörf“ eigi síðar en
18. janúar.
fs/a/x/s
/CflA A/ÐA /á»
Hin drottningarlega
kona —
notar vitanlega
hið konunglega
ilmvatn, —
M A G I E
LANCOME