Morgunblaðið - 23.02.1960, Blaðsíða 8

8
MORCVNriTjfíiÐ
triðjudagur 23. febrúar 1960
óstyrk, þegar tollþjónninn athug-
aði farangur hennar. Ekkert
óeðlilegt -virtist vera við farang-
ur konunnar svo tollþjónninn
gaf henni sjálfri nánari gætur.
Hann veitti því þá athygli, að
stúlkubarnið, sem hún bar á
handleggnum, var í þykkri og
mikilli peysu þrátt fyrir að mjög
hlýtt var í veðri. Hann bað um,
að barnið yrði fært úr peysunni.
Og viti menn: Um háls þess voru
fimm verðmæt hálsmen.
upp um hana, ef hún hefði ekki
reynt að smygla nokkrum að
auki í handtösku sinni. Þegar toll
þjónninn fann varninginn í tösk-
unni bað hann um, að leit yrði
gerð á konunni — og þá varð allt
ljóst.
Þannig reynir fólk að fela
smyglvarning á ólíklegustu stöð-
um og með ærinni fyrirhöfn. Hol-
ir skóhælar, holar bækur og því
um líkt lendir oft í höndum toll-
gæzlunnar.
Xollþjónn athugar töskur farþega í Idlewild-flughöfninni.
Tollþjónar í Idlewild-
flughöfnirmi hafa i mörg
horn að lita
Var með 500
gullúr innanklæða
VEL klædd kona með skínandi
demantshring og hálsmen fitlaði
óþreyjufull við farangúr sinn í
tollafgreiðslunni á Idlewild-al-
þjóðaflugvellinum í New York.
Hún hafði komið með einni af
nýju þotunum frá Evrópu, senni-
lega úr skemmtiferðalagi. Og
hún var óþolinmóð eins og allir
ferðalangar, sem eru að flýta sér
heim.
Tollþjónninn gekk á röðina og
athugaði farangur farþeganna.
Hann sá út undan sér, að þessi
kona var eitthvað óróleg. Hann
brosti hughreystandi og bað
hana að benda á farangur sinn.
Tvöfaldur botn í töskunni
Hún átti þarna fjórar töskur,
þrjár þeirra stórar og dýrar úr
leðri, en ein var gömul og slitin
— og mun minni en hinar. Og í
flýti, svolítið skjálfhent, ætlaði
hún að opna eina stóru töskuna.
„Við skulum láta þær stóru
eiga sig“, sagði tollþjónninn. „En
hverng er það með þessa litlu?“
Konan fölnaði. Tollþjónninn
veitti því athygli og hann skoð-
aði litlu töskuna mjög gaumgæfi-
lega. Hann uppgötvaði, að botn
töskunnar var tvöfaldur og
með lítilli fyrirhöfn dró hann úr
botninum flatt málmhylki. I því
voru 1,000 carata demantar.
Þekkja brögð smyglaranna
Smyglarinn hafði festst í net-
inu. Ástæðurnar voru tvær: 1
fyrsta lagi óörugg framkoma kon
unnar. 1 öðru lagi góð þekking
tollþjónsins á brögðum smyglar-
anna. Á tollþjónaskólanum hafði
hann einmitf verið búinn undir
atvik sem þetta. Og enda þótt
konan hefði sýnt fyllstu stillingu
hefði tollþjónninn athugað
gömlu töskuna vel, hún vakti sér
staka athygli hans, hún stakk í
stúf við annan farangur hennar.
Sjötta skilningarvitið
Bandarísku tollþjónarnir, er
rannsaka farangur og varning,
sem daglega er fluttur inn í hafn
arborgum og á flughöfnum, njóta
sérstakrar þjálfunar á skóla
bandarísku tollgæzlunnar. Skól-
inn lætur ekki mikið yfir sér,
kennslustofan er aðeins ain. En
þar er tollþjónunum kennt '—
ekki einungis að koma í veg fyrir
smá-smygl ferðamanna, heldur
að vera alltaf á verði gegn öllum
ólöglegum innflutningi.
— Mínir menn verða að þroska
með sér sjötta skilningarvitið,
segir John T. Rash, forstöðumað-
ur þessarar þjálfunardeildar.
í hvaða töskum eru eiturlyfin?
— Um 98% allra, sem fara um
Ildewild, eru heiðvirðir borgar-
ar. En þeir, sem hafa eitthvað
óhreint í pokahorninu, koma oft-
ast sjálfir upp um sig á einn eða
Til fyrrverandi lesenda
ísafoldar & Varðar
Vinsamlegast sendið sem allra
fyrst svör við bréfi útgáfustjórn-
arinnar dags. 8. jan. sl. viðvíkj-
andi kaupum á Morgunblaðinu.

annan hátt. Og það er tollþjons-
ins að vera vakandi fyrir öllum
vísbendingum.
— Ágætt dæmi um starfsað-
ferðir tollþjóna á Idlewild er
atvik sem gerðist fyrir skemmstu
er eiturlyfjasmyglari var hand-
samaður. Þetta var ungur stú-
dent, sem var að koma frá Aust-
urlöndum. Farangurinn var ekk-
ert óvenjulegur. Samt sem áður
,beindist athygli tollþjónsins að
honum. Það var eitthvað ein-
kennilegt við þennan unga mann.
E.t.v. óeðlilegar tilraunir hans til
að sýnast eðlilegur.
— Tollþjónninn virti stúdent-
inn lengi fyrir sér, síðan spurði
hann hvellt: „í hvaða tösku eru
eiturlyfin?“
Ungi maðurinn gapti af undr-
un. Hann kom ekki upp einu ein
asta orði, en benti á einn pynkil-
inn. 1 honum fannst heroin.
100 manna gæzluliff
— Tollþjónaskólinn var stofn-
settur 1926 og þúsundir tollþjóna
hafa á þessu tímabili verið braut
skraðir þaðan. Það er úrval starfs
manna tollgæzlunnar, sem tekið
er í skólann. Sá þáttur tollþjón-
ustunnar, sem hér um ræðir, er
talinn einn hinn vandasamasti.
— Á Idlewilde-flugvellinum
starfa 100 tollþjónar og þeir telja
það höfuðverkefni sitf að hafa
upp á skargripum, sem smygla
á inn í landið vegna hárra tolla
— svo og eiturlyfjum, sem auð-
vitað er ólöglegt að flytja inn.
Allt um „falska“ töskubotna
— Við kennum okkar mönnum
allt um „falska“ töskubotna, seg-
ir Raseh forstöðumaður, og um
leynihólf í ferðatöskum og kist-
um. En fjölmargar aðrar aðferð-
ir eru reyndar til að koma ýmsu
ólöglegu inn í landið. Við höld-
um samt, að við þekkjum öll
þessi brögð.
— Dærriið um konuna, sem bar
fimm ára dóttur sína á handleggn
um inn í tollstofuna, er sígilt.
Konan virtist sérlega tauga-
Lyktin vakti grun hans
I þessu tilfelli gerðum við
ekkert annað en reikna út toll-
nn á hálsmenunum. Konan
greiddi upphæðina umsvifalaust
og fór svo með dýrgripina.
— Tollþjónarnir verða ekki að
eins að hafa augun hjá sér Þeir
þurfa líka að vera lyktnæmir,
því stundum kemur annarleg
lykt upp um smyglara. Flugfar-
þegi nokkur frá Italíu framvís-
aði t. d. tveimur ferðatöskum
sem aðeins geymdu fatnað og
hreinlætisáhöld.
— En tollþjónninn fann ein-
hverja annarlega lykt. Hann gaf
því ekki frekari gaum fyrr en
maðurinn var búinn að taka tösk-
ur sínar og gekk á braut. Hann
fann þá, að lyktin hvarf.
Tollþjónninn horfði á eftir
manninum og sá jafnskjótt, að
hann bar þrjár töskur — eina
minnsta og henni hafði ekki ver-
ið framvísað. Manninum var því
skipað að opna litlu töskuna og
þá kom í ljós, að í henni voru
i'jögur oststykki og af þeim lagði
megna fýlu.
Óhreint í pokahorninu
— En það var ekkert ólöglegt
við ostinn. Grunur tollþjónsins
hafði vaknað O'g undir ostin-
um fann hann varning, sem
maðurinn hafði ætlað að smygla
inn í landið. Hann hafði búizt við,
að tollþjónninn forðaðist ostinn
og rótaði ekki í töskunni, en
Fá fjórffung
Bandaríska tollgæzlan fær oft
aðvaranir og boð um að hinir og
þessir séu grunaðir um að hafa
smygl á prjónunum. Þessi boff
koma frá útlöndum, frá ólíkleg-
ustu aðilum, oftast þó verzlunar-
fyrirtækjum, sem selja bandarísk
um ferðamönnum grunsamlega
mikið magn af hátollavöru. Ef
smyglarinn er síðan handsamað-
ur með varning sinn greiðir toll-
gæzlan þeim, sem að aðvörunina
sendi, fjórðung andvirðis smygl
vörunnar.
Salami og írsk mold
En úra- og skartgripasmygl-
arar eru ekki skæðastir á Idle-
wild. Þeir eru miklu fleiri, sem-
reyna að smygla ítölskum salami
kjötkökum og smáöskju með
írskri mold.
Salami-kökur eru einn af þjóð-
arréttum Itala. Bandaríkjamönn
um af ítölskum ættum finnast
kökurnar hvergi eins góðar og á
ítalíu og heimsæki þeir Italíu á
elliárunum vilja þeir gjarnan
koma með raunverulegt ítalskt
salami til að gefa börnunum
heima að bragða. Ferðamennirnir
reyna oft að leyna kökunum
innanklæða eða á einhvern ann-
an hátt. En samkvæmt bandarísk
um lögum er innflutningur kjöt-
vöru, háður mjög ströng
um regium.
Sama er að segja með írsku
moldina. Innflytjendur frá Ir-
Tollþjónunum er
kennt aff finna strax
ef einhver eru.
leynihólf í töskum,
bragðið hafði misheppnazt. Lykt-
in kom tollþjóninum á sporið.
— Það er staðreynd, segir
Rasch, að 90% þeirra flugfar-
þega, sem framvísa ekki öllum
farangri sínum við tollskoðun og
reyna að rugla tollþjóninn með
því að færa töskurnar til og frá,
eru með eitthvað óhreint í poka-
horninu.
500 gullúr innan klæffa
— Eitt sinn komst upp um far-
þega, sem ætlaði að smygla inn
500 úrum. Þetta var kona og hún
hafði saumað þau inn í lífstykki
sitt. Sennilega hefði ekki komizt
Húsráðendur verzlanir
og önnur fyrirtæki
ATHUGIÐ — Sandblástur, teiknistækkanir
mynsturteikningar ýmiskonar.
Grjótagötu 14
Og
land heimsækja margir gamla
ættlandið á efri árum og taka
með sér moldarlúku til minja.
Þar gegnir sama máli. Reglurnar
eru strangar, því alltaf er nætta
á að einhverjr plöntusjúkdómar
benst með moldinni.
Slapp við tollinn
Tollverðirnir verða oft fyrir að
kasti frá ferðamönnum pegar
írska moldin og annað þvílíkt er
tekið. Margir hafa haft mikið
fyrir að nálgast þessa hluti og
flytja þá yfir hafið — og þeim
þykir að vonum sárt að sjó af
hlutunum.
Eitt sinn var maður nokkur að
koma frá Evrópu og í fórum hans
fundust tvær töskur fullar af nýj
um dýrum hljómplötum, sem
hann hafði keypt handan hafsins.
Hann ætlaði að sleppa við toll-
inn, en tókst ekki. I bræði sinni
tók maðurinn aðra töskuna,
þeytti henni í gólfið og trampaði
á þar til engin hljómplata var
heil.
Það þarf ekki að taka fram, að
hann slapp við tollinn af þeim
plötum.