Morgunblaðið - 27.10.1960, Qupperneq 3

Fimmtudagur 27. okt. 1960
MORGVNhLAÐlÐ
3
★
Á ÞESSU hausti hefur verið
tekið upp ný kennsluaðferð í
Englandi, sem virðist ætla að |§
valda heilmiklu uppnámi.
Ekki af því að hún ætli ekki
að gefast vel, heldur af því að 1
kennarinn er alltof lagieg
stúlka fyrir skólastrákana að
horfa á, að því er sumum
finnst.
Hér er um að ræða frönsku-
kennslu í ensku gagnfræða-
skólunum. Sú nýbreytni hef-
ur verið tekin upp í, kennsl-
unni, að framburðurinn er
kenndur með hjálp sjónvarps-
ins. Aðalpersónan á sjónvarps
tjaldinu er Nicole, 17 ára
gömul skólastelpa og aðrar
persónur eru foreldrar henn-
ar, afi hennar, sem dekrar við
hana og frændi hennar, sem er
mesti vösólfur. Fjölskyldan er
svo látin sýna á sjónvarps-
tjaldinu líf venjulegrar
franskrar fjölskyldu og tala
saman — hægt og skilmerki-
lega — u'm það sem ein fjöl-
skylda ræðir um, við morgun-
verðarborðið, við störf sín,
þegar hún situr saman á kvöld
in o. s. frv. Og strákarnir 1
ensku skólunum horfa og
hlusta á, þar sem þeir sitja
í kennslustofunum sínum og
læra hvernig sagt er á
•■+ r
Kennsluaðferðin reynist vel
En kennarinn of fallegur
frönsku: Veux-tu-mepasser-
le susrier? (Viltu rétta mér
sykurkarið) eða aðrar álíka
gagnlegar setningar úr dag-
lega lífinu. Á eftir fer kenn-
arinn svo í málfræðina með
nemendum.
Franska á sjónvarpstjaldinu
Þetta virðist alveg prýðileg
aðferð til að kenna tungumál.
Og það er reyndar ekki nýtt
að kenna gegnum útvarp eða
sjónvarp í Englandi. BBC
byrjaði að útvarpa kennslu-
stundum árið 1924 og sjón-
varpið hóf kennslu 1957, mest
í landafræði og stærðfræði.
Með aukinni notkun sjónvarps
hefur kennslan færzt í aukana
og nú byrjað á málakennslu.
Skólastrákarnir, sem eru 13
til 14 ára gamlir, urðu ákaf-
lega hrifnir, þegar.Nicole og
fjölskylda hennar fóru að
kenna þeim hagnýta frönsku
í sjónvarpinu. Þetta var rétt
eins og að fara í bíó. Og þeir
fóru að sitja fyrir henni og
fá hana til að skrifa nafnið sitt
í afmælisdagbækur þeirra.
Skólastglpurnar komu líka, til
að sjá þessa sjónvarpsstjörnu.
En þá fannst sumum eldri
Englendingum skörin vera far
in að færast upp á bekkinn í
hinum virðulegu skólum „Mr.
Chris“. í einu dagblaðanna
var talað um „Nicole, þessa
Brigitte Bardot skólanna“ og
hneykslunaraldan tók að rísa.
En sjónvarpið hafði vaðið fyr-
ir neðan sig. Þættirnir höfðu
þegar hlotið náð fyrir augum
eftirlitsnefndar og búið var
að tryggja fylgi kennara, eink
um þeirra yngri.
Strákarnir horfa og læra
Nicole, sem öllu uppnáminu
veldur, er í rauninni 19 ára
gömul, gift ungum áströlskum
námsmanni. Hún heitir Marie
France Gresset, fædd í Súdan,
en alin upp í Frakklandi hjá
mömmu sinni, afa og ömmu,
þar eð hún missti föður sinn
mjög ung. Þegar hún var 11
ára gömul lék hún í franskri
kvikmynd og hlaut lof fyrir.
Þess vegna datt henni í hug
að leita atvinnu hjá sjónvarp-
inu brezka, þegar hún var gift
námsmanni í London og þurfti
að vinna. Hún hentaði ljóm-
andi vel í kennslukvikmynd-
ina, þar sem hún er frönsk.
Og þess vegna er hún orðin
kennslukona í enskum gagn-
fræðaskólum og skólastrák-
arnir horfa á hana fullir aðdá-
unar, um leið og þeir læra
sína frönsku.
Söngvarar frá Paraguay
koma í Stork-klúbbinn
SPÆNSKIR og suður-amerískir
söngvar hafa undanfarin ár verið
ákaflega vinsælir í Evrópulönd-
unum. Hér hefur fólki þó lítill
kostur gefizt á að hlusta á slíkan
söng. Á þriðjudagskvöldið, 1.
nóv., fær Storkklúbburinn, sem
er til húsa í Framsóknarhúsinu,
slíka skemmtikrafta. Eru það
hinir þekktu Los Paraguayos, fjór
ir hljómlistarmenn frá Paraguay,
sem leika á strengjahljóðfæri og
syngja. Síðan í sumar hafa þeir
oft heyrzt i Ríkisútvarpinu, m. a.
sungið lagið Malaguena.
Los Paraguayos leika Suður-
Ameríska söngva og aðra
latneska söngva. Þeir komu með
stórum söngflokk frá heimalandi
sínu til Spánar, en urðu þar eft-
ir og hafa undanfarin tvö ár
skemmt í ýmsum löndum Evrópu,
nú undanfarið í Finnlandi, þá
Danmörku, París og þann 30. þ.m.
syngja þeir í brezka sjónvarpið
og koma svo hingað. ,
Storkklúbburinn hefur síðan
hann tók til starfa ávalt haft ein-
hverja skemmtikrafta á kvöldin,
t. d. hafa skemmt þar Ævar
Kvaran, Áróra og Emilía, Ómar
Ragnarsson, Karl Guðmundsson,
Klemenz Jónsson og Kristín Ein-
arsdóttir. Og fyrstu vikuna í
nóvember skemmta svo hinir
þekkktu Los Paraguayos. Þeir
syngja þar á kverju kvöldi nema
miðvikudagskvöld, þegar fyrir-
hugaðir eru hljómleikar, og
koma þeir fram í 40 min. á kvöldi.
Verður opið á venjulegum kaffi-
húsatíma og selt inn. Matargestir
fá þó afslátt af inngangseyri.
Olsen ekki
sinnissiiíkur
BJARNE Olsen, norski sjómað-
urinn, sem ákærður var í sum-
ar á Seyðisfirði fyrir morð á
skipsfélaga sínum, hefur undan-
farið verið í geðrannsókn í Nor-
egi. Leiddi rannsókn í ljós að
Olsen hvorki var né er sinnis-
sjúkur, en talið að hann höfi
verið utan við sig af ölvun þeg-
ar glæpurinn var framinn.
Mál hans verður tekið fyrir
hinn 12. des. nk. og verða þá
leidd fram 20 vitni og þrir lækn-
ar. Vei’ði hinn kærði sekur
fundinn, má dæma hann til allt
að átta ára fangelsisvistar.
STAK8TEII\1AR
Við frömdum „ósæmi-
legustu eiðrof“
Þjóðviljinn ræðir í for.vstu-
grein í gær um það, er vinstri
stjórnin hafði heitið því að reka
varnarliðið úr landi, en samdi
siðan við Bandaríkjamenn um
áframhaldandi dvöl þess haust-
ið 1956 „um ófyrirsjáanlega
framtíð“. — Um þetta segir
blaðið:
„Eru það einhver ósæmileg.
ustu eiðrof íslenzkrar stjórn-
málasögu og því sízt að undra,
þótt aðstoðarhermálaráðherra
Bandaríkjanna telji Guðmund
sérstakan einkavin sinn. „Vinir"
Bandaríkjanna í hersetnum lönd
um eru einmitt menn af slíku
tagi“.
Samkvæmt íslenzkum stjórn.
skipunarlögum hafa ráðherrar
það úrræði til þess að firra sig
ábyrgð á stjórnarathöfnum að
segja af sér og ber þeim að gera
það, ef þeir telja stjórn þá, er
þeir eiga sæti í, fórna mikilvæg.
um hagsmunum eða breyta öðru
vísi en samræmzt geti þeirra
skoðunum. Kommúnistar áttu
tvo ráðherra í vinstri stjórninni,
kempurnar Lúðvík Jósefsson og
Hannibal Valdimarsson, og þeir
sátu sem fastast eftir að samið
hafði verið við Bandaríkjamenn.
Þeir bera því nákvæmlega sömu
ábyrgð á samningagerðinni og
Guðmundur í. Guðmundsson og
aðrir ráðherrar vinstri stjórnar-
innar og eru þar með að dómi
Þjóðviljans „óoæmilegustu eið-
rofsmenn íslenzkrar stjórnmála-
sögu“.
Dálaglegir
verkalýðsleiðtogar
f þeirri kröfugerð miðstjórnar
Aþýðusambands tslands, sem
birt er á öðrum stað í blaðinu,
segir m. a.:
„Allir eftirvinnutaxtar verði
afnumdir og öll vinna, sem unn.
in er umfram dagvinnu verði
þannig greidd með 100% álagi á
timakaup“.
Eftirvinnukaup er nú greitt
með 50% álagi og hafa þeir,
sem bera hag verkalýðsins fyrir
brjósti, lagt til að reyna held-
ur að lækka eftirvinnu og næt-
urvinnuálagið en hækka þess i
stað dagvinnukaup, svo að sem
flestir geti lifað á dagvinnunni.
Kommúnistar fara þveröfugt að,
þeir segja að kaupi því, sem at-
vinnuvegirnir geti staðið undir,
eigi að skipta enn óhagkvæmar
fyrir verkalýðinn. þ. e. a. s. að
dagvinnukaup verði tiltölulega
lægra og eftirvinnukaup tiltölu-
lega hærra. Með öðrum orðum,
leggja á það megináherzlu að
lengja vinnudag verkamanna,
þannig að þeir geti ekki lifað af
dagvinnukaupi, heldur verði all
ir að vinna yfirvinnu.
Ljjótur dómur
um vinstri stjórn
f gær stendur eftirfarandi í
Þjóðviljanum, þegar rætt er um
ItiIIögur Alþýðuflokksmanna í
launamálum:
„Þar kennir ýmissa kynlegra
Ígrasa, til dæmis er talið að kaup
máttur launa fyrir 8 stunda
vinnudag fyrir efnahagsráð-
j stafanir ríkisstjórnarinnar hafi
verið slíkar að nægt hafi til að
! framfleyta meðalf jölskyldu".
| Kaupmáttur launa var þá svip
aður og hann gerðist beztur á
vinstri stjórnar tímanum og
kommúnistum finnst það alger-
Iega fráleitt að vinstri stjórninni
j hafi tekizt að tryggja meðalfjöl.
skyldu nokkurn veginn nægilegt
til að lifa af. Við teljum að fólk
hafi komizt sæmilega af, en hitt
er rétt að það hefði þá og mí
getað haft það betra hefði aldrei
' ríkt vinstri stefna.