Morgunblaðið - 24.12.1960, Síða 10

10
MORGUMtLAÐIB
Laugardagur 24. des. 1960
— Manhattan
Framhald af bls 9.
er gott að svara: — Og hvað
kosta svp þessi second-hand
(notuðu) föt.
Ef viðskiptavinurinn er of
veikgeðja og búðarmanninum
hefur tekizt með lægni að telja
hann á að máta, t. d. að fara
úr buxunum, þá er maður illa
staddur. Bezt er þá að sleppa
ekki höndinni af buxunum. Svo
illa gæti farið að þær týnd-
ust og þær finnist ekki hvernig
sem leitað er, þangað ti'. eitt-
hvað hefur verið keypt, þá koma
þær skyndilega í leitirnar.
— Nei! Að hugsa sér! Þér hafið
þá látið þær hérna á bekkínn!
Heilræði er: — Keep your paiits
on. Farðu aldrei úr buxunum
Heimsókn í eina shka Gyð-
ingabúð er ógleymanleg lífs-
reynsla, en ekki er það ráðlegt
fyrir taugaveiklaða eða hjarta-
veila. Kaupmaðurinn reynir að
koma viðskiptavininum úr bux-
unum, en hann minnist heilræð-
isins og heldur í. Þá er undan-
haldið heldur ekki áreynslu
laust, því að kaupmaðurinn er
ákveðinn í því að láta mann
ekki sleppa hvað sem það kost-
ar. Bezt er að láta á engu bera,
að maður ætli ekkert að kaupa,
spyrja um fleiri föt, og búa sig
jafnframt undir flóttann. Og
meðan kaupmaðurinn er óvar |
um sig, snýr í mann bakinu og |
er að smjúga gegnum fataheng-
ið, þá er að taka til fótanna,
hlaupa eins og byssubrenndur,
út úr búðinni og muna að það
er um líf og dauða að tefla. Þá .
getur verið að maður korhist
undan á hröðum óskipulegum
flótta. Auðvitað verður þetta
allt miklu erfiðara, ef maður
var farinn úr buxunum Þess
vegna: — Farðu aldrei úr þeim. 1
★ |
Margar hættur v»fa vfir j
manni á Manhattan. Rán og
líkamsárásir eru daglegur við-
burður þar. í haust var sunnu-
(jfe&ilecj jóf!
^aróceft nýár
Sisli c1 dofinsen
daga-tilræðismaðurinn á ferð 1
borginni. Hann skildi á hverjum
sunnudegi eftir böggul með
sprengju í á einhverri alfara-
leið, undir sæti í iieðanjarðar-
braut, á Times Square o. s. frv.
Einn maður lét lífið. Þá gerðist
það, að lögreglan elti gangster
fram og aftur um Patrekskirkju,
sem er i bezta hverfinu. við 5th
Avenue beint á móti Rockefeiler
Center.
Enn sama dag gerðist það að
ég var með kunningjum mínum
á ferð uppi á West Side. Ætluð-
um að skreppa þar í stjörnu
sýningarsal, en þar var lokað
svo við urðum frá að hverfa.
Við snerum til baka út að bíln-
um okkar og sáum þá að svert-
ingjastrákur stóð við bílinn og
var eitthvað að gera þar. Hann
hljóp burt er við nálguðumst en
brátt mátti sjá handverk hans.
Hann hafði skorið gat á blæju-
tjald bílsins, ætlað að fara í
hann og stela h»«um. Veittum
við honum eftirför, hittum brátt
lögregluþjón og kærðum þenn-
an skemmdarverknað.
En í stað þess að lögreglu-
þjónninn gerði nokkuð í máliou
fór hann að tala við okkur í
hálfum hljóðum Bg sagði okkur
að þessi strákur væri foringi 50
pilta hóps, sem hefði aðsetur i
næstu götu. — Það er bezt að
reita þá ekki til reiði, því að
þeir væru þá vísir til að drepa
okkur. Síðan bætti hann við:
— Það var óvarlegt hjá ykkur
að parkera þarna. Þannig kom-
umst við í kynni við hina ein-
lægu West Side Story.
Og uppi í Harlem á norður-
enda Manhattan er hið mikla
svertingjahverfi. Ein og há!f
milijón svertingja eiga þar
sína borg, en ekki er það
alit eintómt fátækrahverfi. Á
Sugar Hili eða sykurhæð
búa efnameiri svertingjarnir
í snyrtilegum íbúðarhúsum en
skammt frá eru gríðarstór
leiguhús á allstóru svæði, þar
sem fólkinu er bókstaflega pakk
að saman. — Sjáið til segir sam-
ferðamaðurinn, — í stóru ibúð-
unum eru litlu fjöiskyidurnar
og í litlu íbúðunum eru stóru
f j ölsky ldurnar.
Embættismaður einn frá heil-
brigðislitinu gaf nýlega skýrslul
um ástandið í þessum múgbýiis-,
húsum og komst þannig að orði.;
— Mikið af rottum lifir þarna,
— það er meira að segja sagt
að þær hafi eldunarpláss.
:k
Á Manhattan ægir öllu saman
og þó helzt það einkennilega að-
skilið. Allsstaðar eru hin ósýni-
legu landamæri milli þjóða og
stétta. Landamæri milli gæfu og
gæfuleysis, milli auðs og fá-
tæktar. Neðan til á Manhattan
er Chinatown. Þar oúa Kín-
verjarnir í heldur skuggalegu
hverfi. Þeir eru sú þjóð, sem
hefur mest haldið saman og
einangrað sig frá hinum,
skammt frá þeim eru hverfi
Gyðinga og ítala. Frá ítölsku
byggðinni er ekki langt yfir
í alifuglahverfið, þar sem
kjúklingar og dúfur eru seld-
ar. Kerlingar standa við búr-
in sem fuglarnir vappa lif-
andi í, og þær pata *g benda,
— þennan feita kjúkling vil ég
fá. Manni kemur í huga ævin-
týrið um Hans og Grétu þar
þar sem nornin stóð við búrið
og vildi þukla á Hans, hvort'
hann væri orðinn nógu feitur.
Kjúklingasalinn tekur fuglinn^
sem beðið var um, snýr hann úr
hálsliðnum og stingur honum!
niður í reitingavélina. Eftir j
stutta stund kemur fuglinn ber-
háttaður upp úr vélinni. Leið:
hans liggur á pönnuna.
Á norðurhluta eyjarinnar eru
hverfi svertingja og Portorik-
ana. Á hverjum morgni flykkj-
ast þeir í neðanjarðarbrautirnar
sem flytja þá í vinnu niðri í
bænum. Um leið liggur íólks-
straumurinn úr úthverfunum í
New Jersey og Long Island inn
í borgina til allskonar starfa.
Neðanjarðarbrautirnar flytja
hundruð þúsunda manna, já
milljónir til vinnunnar. Þessil
fólksstraumur er ein allra áhrifa
mesta sjónin á Manhattan. Þús-
undir saumakvenna og verzlun-
arfólks flykkist til klæðahverf-
isins kringum 34. stræti. Allir
gangar og stígar neðanjarðar-
stöðvarinnar í Canon street f
bankahverfinu eru iðandi af
þéttum fólksstraumi.
Fyrir einum til tveimur ára-
tugum voru svertingjarnir
lægsta stétt mannfélagsins í
borginni. Nú eru þeir byrjaðir
að vinna sig upp og líta niður
á Portorikananna, sem síðar
hafa komið. Gagnvart þeim að-
skotadýrum telja svertingjarnir
sig fulltrúa Engilsaxneskrar
menningar. Eftir fimmtíu ár
verða svertingjarnir og jafnvel
Portorikanarnir búnir að ta’ka
við stjórn borgarinnar.
Þannig heldur lifið áfram á
Manhattan. Götusalarnir reika
um göturnar með vöru sína á
barnakerru, pylsur,, bí'únaðar
hnetur og kauphallarsimarnir
niðrí Wall Street pikka sín tor-
ráðnu merki um verðbréfagengi
og markaði. Á Broadway er
frumsýning á nýjum söngleik,
kannski er það söngleikur á
borð við Showb«at, Oklahoma
eða Fair Lady, sem slær í gegn
svo fólk um allan heim verður
áður en árið er liðið farið að
raula lögin fyrir munni. I
Madison Square Garden lemur
Floyd Patterson Svíann Inge-
mar Johannson í kássu eða
Billy Graham prédikar um iðr-
un og yfirbót.
Sýningin heldur áfram, hvað
sem í skerst. Gegnum gleði og
sigur og þrátt fyrir harm og
dauða. Lyfturnar halda áfram
að ganga upp og niður, upp í
toppinn á skýjakljúfnum háa.
— Ætluðuð þér að fara upp í
Rainbow Room á 60. hæð^ sir?
Já, takk. Þangað liggur leiðin
okkar allra. Lyftuþjónninn styð-
ur á hnapp og við þjótum af
stað með svo mikilii ferð að
suðar fyrir eyrum — í lyftu
— eða kannski er það eldflaug.
Þ. Th.
ctró
jriÉar
ái
urn
uorum
vi&óLip ta vlnum
öLr
)rum
fanclí
ómonnum
^ieOLie^rcL jo
ÍÍCLy