Morgunblaðið - 20.01.1961, Blaðsíða 10

IC
MORGl’NBLAÐIÐ
Föstudagur 20. Janúar 1961
Þeir eru að fá hana við bæjardyrnar
SÍLÐ! Strax á þriðjudags-
kvöld flaug Fiskisagan um
Faxaflóaverstöðvarnar, að
skammt úti í flóanum
væri ógrynni síldar, og
það væri meira að segja
góð síld. Síðan hafa bát-
arnir streymt þangað út,
komið á miðin eftir nokk-
urra tíma siglingu, fyllt
sig, haldið inn tíl Reykja-
víkur, Hafnarf jarðar eða
Keflavíkur og Akraness,
og sumir fyllt sig tvisvar
á sólarhring. Síldin er vel
uppi og veður allan sólar-
hringinn. í landi er saltað,
fryst, verkað í vélum og
flutt yfir í togara til út-
flutnings. ,
Það var líflegt á miðunum
út af Garðskaga um miðjan
dag í gær. Upp undir 30 bát-
ar voru þar að moka upp síld-
inni í bezta veðri. Fréttamað-
ur blaðsins og ljósmyndari
ffugu þangað út með Birai
Pálssyni um þrjú leytið.
,Ut af Keflavík komum við
auga á fyrstu bátana, þrjá í
röð á hraðri leið inn til Hafn-
arfjarðar eða Reykjavíkur,
hlaðnir svo flaut um lista.
Skammt frá þeim lónaði línu-
bátur. Skipverjar í gulum
stökkum veifuðu á þilfarinu.
Það var ekkert um að vera
hjá þeim. Andartaki síðar
komu tvær þotur samsíða
þjótandi út af Keflavíkurflug-
velli, rétt aftan og neðan við
okkar flugvél, og stirndi á þær
í sólskininu.
— Þarna eru þeir! Flugfar-
þegarnir hálf risu upp úr sæt-
um sínum í ákafanum. Allir
byrjuðu að telja og þóttust
sjá upp undir 30 skip, sem þó
hafa sennilega ekki allt verið
síldveiðibátar.
15—17 mílur NA af Garð-
skaga var skipahópur í hnapp
8 síldveiðibátar, einn togari
og einn línubátur og svo bæði
skápin, sem leiðbeina við síld-
veiðarnar, Ægir og Fanney.
Léttabátur var á leiðinni
milli Ægis og eins síldarbáts-
ins, sennilega með Jakob
Jakobsson fiskifræðing innan
borðs, en hann tók í gær síld
og merkti. Er það í fyrsta
sinn sem síld er merkt hér
við land á þessum tíma árs.
Þeir voru að fá hana. Ut
frá hverjum síldarbát lá nótin
í hring og einn sat eins og í
oddinum á heljarstóru hjarta,
sem nótarkorkurinn dró út frá
honum á sléttan hafflötinn.
Drekkhlaðinn síldarbátur á
leið inn Flóann i gær.
Loftmynð frá síldarmiðunum í gær. Vöggur er að draga inn nótina og það kraumar í henni. Skipvefjar á síldarléitarskipinu
Fanney fýlgjast með. • (Ljósm. Mbl. Ól. K. M.)
Þetta hjarta var dekkr-a en
sjórinn í kring, sýnilega í
því talsverð síldartorfa.
Björn renndi flugvélinni
niður að einum bátnum, Vögg,
svo óflugvönum blaðamanni
fannst að hann mundi bráð-
lega geta greint hvort sjó-
mennirnir í gulu stökkunum
á þilfarinu væru að reykja
Vice Roy eða Kamel sígarett-
ur. En sjómennirnir litu ekk'i
upp. Þeir voru önnum kafn-
ir við að háfa og „þurrka"
nótina, draga hana af kappi
inn meðan aldan leyfði og
halda svo við hana og bíða
næsta átaks. Netið var komið
æði nærri borðstokkn j;n og
út flugvélinni sást hvernig
síicin spriklaði netinu og
uppi á þilfarinu. Fleiri en við
höfðu komið auga á þessa
fallegu silfurhrúgu, því múkk
inn gargaði af fögnuði yfir
staðnum. Björn stillti sig um
að steypa sínum fugli líka i
þessa iðandi kös og hækkaði
flugið. Ekki þó fyrr en við
höfðum skoðað ofurlítið nánar
einn bát. Skipsmenn voru farn
ir að draga saman nótina og
þrengja að síldinni, svo sjór-
inn innan í hringnum virtist
dökkrauður af síld, séð þarna
ofan úr loftinu.
Við stefndum á Akranes.
Ekki leið á löngu áður en við
mættum tveimur bátum, tóm-
um og háum á sjónum og sá
þriðji kom út um hafnarmynn
ið á Akranesi og stefndi á síld-
armiðin. Þeir standa akki
lengi við í landi, þegar síldin
er annars vegar.
Þegar við lentum á Reykja-
víkurflugvelli um kl. fjögur
var að kominn bakki á suð-
austurhimininn. — Bara að
hann fari nú ekki að , . .
hugsuðu allir. En enginn sagði
neitt. Hver vill vera með hrak
spár, þegar langþráð veiði
loks sýnir sig.
Þessi er feitari
„VIÐ erum ekki með
nema 600 tunnur“, sagði
háseti á einum síldarbát-
anna. „En okkur fannst
mikilvægara að koma
strax inn með síldina en
kasta aftur og reyna að
ná í meira. Við fáum gott
verð fyrir hana í salt og
frystingu, en ef við geym-
um hana og hún er ekki
fyrsta flokks, þegar við
löndum, fáum við ekkert
að kalla. Þá fer allt í
bræðslu“.
★
Þannig hugsa þeir, sjó-
mennirnir, þegar þeir háfa
upp úr nótinni utan við Garð
skaga. Og höfuðáherzlan er
lögð á að salta allt, sem hægt
er að salta. En ef framhald
verður á þessari stólpaveiði
verður þess ekki langt að
bíða að lokið verði að salta
upp í gerða sölusamninga.
Síldarútvegsnefnd gaf það
upp í gær, að nú væri saltað
fyrir Pólverja, Finna, Svía og
A-Þjóðverja auk þess sem
eittíhvað væri sérverkað fyrir
Bandaríkjamenn og V-Þjóð-
verja.
Fitumagn síldarinnar, sem
borizt hefur á land í gær og"
í fyrradag hefur verið 10—
20%, þó mestmegnis 12—16%,
Það er því ekki hægt að salta
neitt upp í sölusamningana
við Rússa og er það afleitt
fyrir okkur. Rússar halda fast
við það að lágmarksfitumagn
síldarfnnar sé 18%.
. ú
Venjulega hefur aðalsíld-
veiðitíminn við S-Vesturland
verið á tímabilinu frá
júlílokum til mánaðamóta
okt.—nóv. að tveimur síðustu
árum undanskildum. Á þvi
tímabili hefur síldin verið
mjög feit, 18—22%.
Þegar kemur fram í desem-
ber fer fitumagnið venjulega
að minnka og í desember sL
var síldin 13—20% feit. Á síð
asta ári hrást algerlega hinn
venjulegi söltunartími, sum-
ar og haust, sem kunnugt er.
Þegar síldveiðin hófst
um mánaðamót október-
nóvember var síldin óvenju-
smá — og óvenjumögur mið-
að við árstíma. Eftir ógæftirn
ar í desember fór affur aS
veiðast, þá undir Jökli. Sú
síld var yfirleitt 10—16% að
fitumagni, eða mun horaðrí
en síldin, sem veiðist nú við
Garðskaga.