Morgunblaðið - 20.01.1961, Blaðsíða 11

Föstudagur 20. januar 1961
M ORGU TS BLAÐIÐ
u

Hásetarnir á Guðmundi Þórðarsyni taka til óspilltra málanna.
(Ljósm.: Sv. Þ.)
og er byrjuð aftur inni á
Kirkjusandi.
Ljósmynd: Sveinn Þormáðsson.
„... Þá hefði engin
vinna verið hér"
ÞEGAR sildarhrotan byrjaði
alveg óvænt nú í vikunni,
voru margar söltiunarstöðvarn
ar hættar. Nú er allt í fullum
grang'l & Akranesl og saltend-_
unum í Reykjavík fjölgar aft-
ur. f gær kepptust síldarstúlk
urnar við að salta hjá Síldar-
útvegsnefnd vestur í Bæjarút-
1 gerðarhúsunum hjá Júpiter og
Marz innl á Kirkjusandi, hjá
' Fálma Pálmasyni ái Gelgju-
tanga við Elliðaárvog, tuttugu
manns byrjaði að saita hjá fs-
birninum ki. 8 í gærkvöldi og
ætlaði að salta i alla nótt og
einnig stóð til að byrjað yrði
hjá Sveinbimi Einarssyni.
\ Fréttamaður blaðsins leit I
gær inn 1 söltunarsalinn á
Kirkjusandi, og hafði næstum
1 steypzt ofan í tunnuna, sem
verið var að aka frá einni
6Íldarstúlkunni, um leið og
kvittunarmerkinu var stungið
í stígvélið hennar. — Við gef-
um okkur ekki tíma til að
telja, sagði hún, þegar hún
var innt eftir því hve margar
tunnur hún væri búin með.
Þó gizkaði hún á að í félagi
við aðra hefði l>:n saltað í 25
tunnur frá því þessi hrota
byrjaði. Fyrir söltun á milli-
ííld ,eins og þarna var, fá
stúlkurnar rúmar 40 kr. á
tunnuna.
f 28 manng unnu við söltun
þarna á Kirkjusandi og sagði
j Verkstjórinn Bragi Björnsson,
að búið væri að salta í 400
j tunnur. Væri síldin ekki alveg
eins feit og daginn áður. f
í öðrum sal unnu 70 manns að
l frystingu á síld — og voru að
j ljúka við að ganga frá þeim
j 1250 tunnum, sem keyptar
voru inn daginn áðnr. Stóð til
að taka aðrar 1000 tuimur í
gærkvöldi. — Ef síldin hefði
ekki komið, ja, þá hefði eng-
in vinna verið hér sagði Mark
ús Einarsson, verkstjóri.
f FRYSTIHÚSUNUM var
líf og fjör, unnið fram á
nótt. Allir í síld. — Einar
Bergmann, verkstjóri í
Sænska frystihúsinu, hef-
ur ekki fengið svefnfrið.
Hann er með annan fótinn
á bryggjunni og hinn uppi
í húsi. Einar hefur lengi
fylgzt með síldinni í Faxa
flóa og segir, að þetta sé
sérstæð veiði, einsdæmi.
★ ★ ★ 1
— Það hefur verið þannig
að undanförnu með Suður.
landssíldina, að hún hefur leit
að upp á Jökulgrunn frá apríl
fram í aeptember, sjálfsagt
að leita að hrygningarstað.
Og finni hún svo réttu skil-
yrðin, næga átu og hæfilegt
hitastig, heldur síldin kyrru
fyrir — og fitar sig. En svo
kemur önnur ganga á sömu
slóðír á?ur en hin fyrri er far-
in, Þetta er e.t.v. grindlhoruð
síld og blandast þá allt saman
og við segjum, að síldin sé
„misjöfn'*.
— Mikið af þessari síld, sem
þeir eru að veiða núna er sjálf
sagt haustgotsíld, sem er seint
á ferðinni, eða vorgotssíld,
sem kemur óvenjusnemma.
Eg hef athugað þessa sild og
af því, sem við höfum fengið
nálgast 30—40% að vera svip
að Norðurlandssíldinni.
★ ★ ★
— Síldin þarna undan Garð
skaga er mjög blönduð, það
sést bezt á því, að sumar eru
komnar að því að hrygna, aðr
ar nýbúnar að hrygna og enn
annar flokkurinn hefur hrygnt
fyrir nokkru' — og er farinn
að safna fitu á ný. Ég hef ver-
ið að athuga þetta að gamni
mínu, eins og ég geri alltaf.
Mér virðast hlutföllin jafnvel
misjöfn eftir förmum.
★ ★ ★
— Þetta er vafalaust bezta
síldin á haustinu, enda þótt
hún sé misjöfn. En hvað þetta
getur gengið lengi, því getur
víst enginn spáð. Hins vegar
er þessi síld alveg tóm,
þ.e.a.s. í henni er engin áta
svo að ekki virðist hún hafa
of mikið æti. Það gæti bent
til þess að hún yrði ekki lengi.
Hún er styggari og heldur
ekki lengi kyrru fyrir að jafn
aði. En auðvitað fer þetta
líka eftir hitastiginu í sjón-
um og fleiru.
Hins vegar er ég þeirrar
skoðunar, að við getum e.t.v.
átt von á nokkrum slíkum
göngum, tveimur eða þremur,
sem koma skyndilega og
hverfa svo.
★ ★
Einar fer inn í síldina.
Ljósmynd: Sveinn Þormóðsson.
Háfuðu utan við nótina
MIKIÐ var um að vera í
höfninni í gær. Síldar-
skipin komu eitt af öðru
með góðan afla, sum
sökkhlaðin úr' annarri
veiðiförinni sama sólar-
hringinn. Mikill mann-
fjöldi hópaðist niður á
togarahryggju þar sem
síldinni var skipað upp.
Eftirvænting og ánægja
speglaðist í hverju andliti:
„Loksins“, sögðu menn
hver við annan. „Vonandi
verður eitthvað framhald
á þessu“.
Auðunn var að Iosa í Þor.
móð goða, þegar Guðm. Þórð,
arson skreið að bryggjunni
og síðan fylgdu Heiðrún og
Rifsnes í kjölfarið. Hásetarnir
stóðu flestir frammi á hval-
bak meðan lagzt var upp að
byrggjunni og bundið. Síðan
stikluðu þeir á plönkum aftur
eftir — yfir síldarbynginn.
Allir bátarnir voru borð-
stokkafullir og hásetarnir eft-
ir því ánægðir.
Þeir hafa ekki sofið nema
2—3 tíma síðustu tvo sólar-
hringana. En hvað gerir það
til. Hlutur þeirra á Guðmundi
Þórðarsyni er orðinn 100 þús-
und á haustvertíðinni — og
áfram verður haldið, dag og
nótt, því 100 þúsund krónur
er ekkert endanlegt takmark
hjá sjómönnum, þegar „vit.
laus" síld er annars vegar.
Haraldur Ágústsson, skip-
stjóri á Guðmundi, giskaði á
1500 tunnur. Klukkan 8 í
fyrrakvöld kom hann með 1400
tunnur fór aftur þegar búið
var að losa og kom strax í
síldarhnappinn — og eftir þrjá
tíma var Guðmundur Þórðar-
son enn á leið til hafnar.
— Þetta Virðist vera einn
kökkur, frá yfirborði og niður
í botn — á 50—60 faðma dýpi.
Mér virðist hún á takmörk-
uðu svæði — a.m.k. voru 20
-—30 bátar svo að segja á
sama blettinum, þegar við
fórum. En þetta er mikil síld,
þó misjöfn að fitu og stærð.
★ ★ ★
Vart voru liðnar fimm mín.
útur frá því að Guðmundur
lagðist að bryggju þar til far-
ið var að skipa upp. Hásetarn
ir röðuðu sér í kring um máL
in og rösklega var unnið. Það
gat oltið á klukkutíma hvort
þeir næðu i meiri síld fyrir
bræluna, sem veðurstofan
spáði síðdegis í gær. þetta
voru einbeittir piltar og óð-
um grynnkaði á þilfarinu.
Heiðrún lagðist fyrir aftan
Guðmund. Þar er skipstjóri
Benedikt bróðir Haraldar.
Benedikt gizkaði á 100
tunnur og matsveinninn
hljóp við fót í land til að
draga björg í bú. „Nei, við
étum sko ekki síld“, sagði
hann.
„En við vorum heppnir að
sprengja ekki nótina í gær.
Síldin var svo mikil í henni
að nótin sökk og það flæddi
yfir korkinn. En við vorum svo
heppnir að hún óð beint á
bátinn og við háfuðum bara
upp úr sjónum — utan við
nótina. Svo kom korkurinn
aftur upp, þegar minnkaði í
nótinni.
Engin áta í síldinni