Morgunblaðið - 21.07.1961, Qupperneq 3

Föstudagur 21. JGTÍ 1961
MORGVNBLAÐIÐ
3
AXEL KVARAN lögreglu-
þjónn synti í gær frá Vest-
mannaeyjum til lands. Er
hann annar íslendingurinn
sem þá sundraun leysir, sá
er fyrstur synti var Eyjólf-
ur Jónsson.
Axel lagðist til sunds frá
Eiðinu í Vestmannaeyjum kl.
9:55 og fylgdu honum tveir
bátar, árabátur og annar hafn
arbátanna í Eyjum. Fylgdar-
menn komust ekki nær landi
en 150 m frá ströndinni vegna
brims og var Axel þá tekinn
upp í bátinn. Var hann þá ó-
þreyttur og heitur vel. Sund-
ið hafði tekið hann 4 klst. og
25 min. Þá er Eyjólfur synti
var hann 5 klst. og 26 mín. og
fór alveg upp á Landeyjar-
sand. En samanburður er ekki
raunhæfur vegna mismunandi
aðstæðna.
Þannig voru fyrstu fréttir
er Mbl. hafði af sundinu frá
— Nei, nei, ég slapp alveg
við það.
— Og var þetta ekki erfitt?
— Aldan var dálítið þung.
En hún var á eftir og flýtti
fyrir mér eitthvað, þó hún
væri vissulega til óþæginda.
En hún stytti tímann.
Eg slapp við alla strauma
og gat synt beinustu leið til
lands. Svo hafði ég svo góða
fylgdarmenn, þar sem voru
Ási í Bæ og Ólafur Ólafsson
skipstjóri á Létti, að sundið
var auðvelt.
— Hvað varstu smurður
mikið?
— Það fóru á mig 11—12
kg af ullarfeiti og ég fann
ekki fyrir kulda. Eg var í
sundbol úr ull sem náði frá
hnjám og upp í háls. Hann
hélt ullarfeitinni vel. En við
söfnuðum þó saman því sem
eftir var á mér er sundinu
var lokið og reyndist það um
helmingur feitinnar.
— Hvaða sundaðferð beitt-
irðu?
— Bringusundi nær alla
leið. Reyndi þó aðeins skrið-
sund en það gekk illa vegna
öldunnar. Bringusundið var
þægilegra. Tökin voru 30 á
mínútu að jafnaði, hraðinn
jafn.
— Fannstu aldrei fyrir
kulda?
— Nei aldrei. Sjávarhitinn
Hér er ég sveltur meö-
an þið borðið krásir
sagbi Axel Kvaran við fylgdar-
mennina er hann synti frá Eyjum
til lands
Stefáni yfirlögregluþjóni f
Eyjum — og Stefán bætti við.
„Eg tek ekki upp símtólið
nema til þess eins að segja
frá þessu sundafreki starfs-
bróður míns. En ef þú vilt ná
í Axel, þá skaltu hringja í
síma 492“.
— Halló, sagði kvenrödd og
á bak við mátti heyra hlátra-
sköll og samræður.
— Er hægt að ná tali af
Axel Kvaran?
— Ja, já. Hann er hér.
Axel svaraði hressilega
kveðju okkar og hamingjuósk
um og hló þegar við spurðum
hvort hann væri sjóveikur.
var IOV2 gráða og 4 vindstig
af SSA. Það valt anzi mikið
á bátnum — og hjá mér. Hafn
arbáturinn sem var fjær mér,
í fótspor Williams Morris
FYRIR 90 árum kom til íslands
rithöfundurinn, listamaðurinn og
félagsfrömuðurinn William Morr-
is. Hann hafði geysileg áhrif á
sviði félagsmála Og lista í Eng-
landi á sínum tíma, sennilega
meiri en verk hans gefa nú hug-
mynd um, og er enn þann dag í
dag dáður þar í landi, enda marg
ir „William Morris“-klúbbar til
í Bretlandi.
í gær komu svo til landsins
með Gullfossi fjórir Oxford-
stúdentar, sem leggja stund á
nútímabókmenntir, og ætla þeir
að fara í fótspor Williams Morr-
is, og reyna að gera sér grein
fyrir" áhrifum íslandsfararinnar
á verk hans. Fyrirliðinn er Hugh
Bushell og með honum eru Ric-
ihard bróðir hans, Peter Hax-
worth og Anthony Wilson. Þeir
Á heimleið
Alasundi, 19. júlí
ÍSHAFSFARLÐ Signalhorn kom
í dag frá Jan Mayen Og með skip
inu voru fjórir Bretar úr leið-
angrinum, sem slysið varð á ekki
alls fyrir löngu. Enn eru 5 Bret-
ar á eyjunni og sækir Signal-
horn þá hinn 12. ágúst.
félagar hafa meðferðis Land-
rower jeppa, tjöld og allar vistir
frá Bretlandi og kostnaðinn
greiða að mestu félög aðdáenda
Williams Morris, enda mun blað
þessara félaga hafa tryggt sér 1
greinar úr ferðinni. Áður en þeir!
lögðu af stað, hélt félagskapuriAn
þeim kvöldverðarboð í London.
Dáffi hetjur fornsagnanna
William Morris var, eins og áð
ur er sagt, frægt skáld. Hann
þýddi ásamt Eiríki Magnússyni
íslendingasögur, og var mikill
aðdáandi hinnar fornu íslenzku
menningar. f ljóði sem hann gerði
„Iceland First Scene“ talar hann
um „undying glory“. Hann kom
hér árið 1871 og ferðaist um land-
ið, en hér voru þá ekki lengur
neinar fslendingasagnahetjur og
mun hann hafa orðið fyrir nokkr
um vonbrigðum. Hann gaf út bók
um för sína í fáum númeruðum
eintökum. Og urðu brezku pilt-
arnir alveg undrandi í gær, er
þeir sáu eitt eintakið hjá starfs-
marini á brezka sendiráðinu, því
það mun vera orðið ákaflega fá-
gætt.
Þeir félagar ætluðu að leggja
Hugli Bushell
fararstjóri leiffangursins
af stað í leiðangurinn strax í
gærkvöldi. Nokkrir erfiðleikar
munu þó verða á að komast á
Landrower jeppa sömu leið sem
William Morris fór á sínum tíma
á hestum, þó fjallabílar með drif
á öllum hjólum og fleiri saman
fari orðið nærri hvaða leið sem
er.
hvarf mér oft sjónum um
stund. Það var þó ekki hvass-
ara en svo að það braut ekki
á ölduföldum nema á stöku
stað. En undiraldan vav a]l-
mikil.
•— Saupstu?
— Ne-i. Eg slapp við það.
— Ruggar þú ennþá?
— Nei það hvarf fljótlega
eftir að ég kom í bátimi.
— Snæddirðu á leiðinni?
— Nei, ekkert. Fékk heita
súpu og smurt brauð er ég
kom í bátinn — og nú iíður
mér ágætlega.
*
Pétur Eiríksson fylgdarmað
ur Axels var nærstaddur, en
hann hefur verið aðalfylgdar-
maður sjósundmanna frá upp-
hafi og er vel kunnur sjð-
sundsmaður sjálfur — á m.a.
mettímann í Viðeyjarsundi.
— Þetta fékk ekkert á
hann, sagði Pétur. Hann var
óþreyttari eftir þetta sund en
Engeyjarsund. Hann lét brand
arana fjúka af og til á sund-
inu?
— Viltu segja mér em-
hverja þeirra?
— Já. Það var nú húðar-
rigning allan tímann og Axel
sagði í gríni að það væri á-
stæðulaust að við værum þurr
ir í bátnum en létum hann
synda í þessu úrhelli.
Hann sagði líka þegar hann
sá okkur taka bita. „Hérna er
ég sveltur, en þið hámið í
ykkur krásirnar“.
— Hvað er leiðin löng?
— Stytzta leið til lands er
5,9 mílur og Axel gat synt
alveg beint og köm að strönd-
inni á líkum stað og sæstreng
urinn til Eyja liggur.
— En hvernig var þetta við
Landeyjarsand.
— Það voru eftir 150 m og
þeir neituðu að fara lengra
fylgdarmennirnir á bátunum.
Við vorum eiginlega komnir
of nálægt, því það braut allt
í kring. Öryggið er fyrir öllu
og því tókum við Axel í bát-
inn. Hann hefði frekar getað
synt til baka en að gefast upp
á þeim 150 m sem eftir voru.
Sundinu var lokið jafnt eftir
sem áður — þó meira gaman
hefði verið að stíga á Land-
eyjarsand. — A.St.
Simdurþykkja
Brussel, 19. júlí
FORSÆTISRÁÐHERRA Belgíu
lét svo um mælt í dag, að „topp-
fundur“ Markaðsbandalagsríkj-
anna í Bonn i gær hefði ekki
borið tilætlaðan árangur vegna
þess að suma þjóðaleiðtoganna
skorti „Evrópu-anda“. Hann lagði
samt áherzlu á, að Belgía, Hol-
land og Luxenburg stæðu mjög
saman í málinu.
16.000 flímir í júlí
BERLÍN, 19. júlí — Þeir, sem
yfirgefa A-Þýzkaland og setj
ast aff í V-Þýzkalandi, eru svik
arar. Þeir svíkja a-þýzka friff
arríkiff og hlaupa inn í riki
kjarnorkudauffans, sagffi affal-
málgagn a-þýzku kommúnista
stjórnarinnar Neues Deutsch-
land, í dag. Þaff er í fyrsta
sinn í marga mánuffi, aff blaff-
iff talar umflóttamannastraum
inn. Síffustu vikurnar hefur
tala flóttamanna í V-Berlín
aukizt um 150% úr 400 á dag
upp í liðlega þúsund. Þaff, sem
af er þessum mánuði hafa
16,000 manns flúiff A-'Þýzka-
land.
STAKSTEIMAR
Alvarlegt verkfall
Verkfall vegagerffarmanna á
SV-landi, sem nú hefur staðiff
yfir í nær heila viku, er hiff
alvarlegasta. Af völdum þess
hafa nú lagzt niður ýmsar hinna
þýðingarmestu vegaframkvæmda
hér á landi um þessar mundir,
og margt bendir til, aff verkfalliff
eigi eftir aff verffa enn vífftæk-
ara. Þegar munu milli 1—200
menn hafa lagt niffur vinnu, en
alls eru starfandi milli 5—600
manns hjá vegagerðinni um land
allt. Hafa margir haft orff á
því, aff svo geti jafnvel fariff, aff
ekki verffi unnt að nota til fulls
þær fjárveitingar, sem gert er
ráff fyrir á fjárlögum til vega-
mála. Væri vitaskuld mjög alvar-
legt, ef til slíks kæmi, því aff sjálf
sagt er algengara, aff mönnum
hafi fundizt of litiff til þeirra
veitt en of mikiff.
Framkoma kommúnista í sam
bandi viff verkfaU þetta er hin
ámælisverffasta. Víffa hafa þeir
fengiff heimild til verkfallsboff-
unar á algerlega röngum for-
sendum og hafa m. a. haldið því
fram í áróðri sínum, aff vega-
gerffin vildi ekki greiða sama
kaup og samiff hefur verið um
við Dagsbrún og önnur verka-
lýffsfélög. Þetta er auffvitað al-
rangt, enda hefur vegagerffin
greitt starfsmönnum sínum kaup
skv. hinum nýja Dagsbrúnar-
taxta allt frá 1. júlí sl. Hin raun-
verulega ástæffa til þess, aff til
verkfalls þurfti aff koma, er sú,
aff kröfur ASÍ f. h. verkalýffs-
félaganna ganga mun lengra en
um samdist milli Dagsbrúnar og
vinnuveitenda.
Krefjast 24% hækkunar
Samkomulagsumleitanir hafa
strandað á þeirri kröfu ASÍ, að
Vegagerff ríkisins láti öUum
starfsmönnum sínum um land aUt
í té frítt fæffi tU viðbótar þeim
kauphækkunum og fríðindum,
sem önnur verkalýffsfélög hafa
hlotiff aff undanförnu. Telja for-
svarsmenn vegagerðarinnar, að
uppfylling þessarar kröfu jafn-
gilti 10—12% kauphækkun, svo
aff kaup vegagerðarmanna mundi
þannig samtals hækka um a.m.k.
24% nú þegar, ef aff henni yrffi
gengiff. Er augljóst aff verulega
hlyti aff draga úr framkvæmd-
um viff vega- og brúargerff, ef
kaup yrffi nú hækkaff svo mjög,
þar sem vegagerffin hefur tak-
markaða fjárhæff til ráðstöfunar
til hverrar framkjvæmdar.
Árásirnar á sam-
göngumálaráðherra
I sambandi viff vegagerffarverk
falliff hafa blöff stjórnarandstöff-
unnir ráðist meff dæmafárri heift
á Ingólf Jónsson samgöngumála-
ráffherra, og helzt hefur veriff
svo á þeim að skilja, aff hann
bæri meginsök á því, aff til verk-
faUsins skyldi koma. í gær segir
Þjóffviljinn t. d.:
„Ingólfur Jónsson ráffherra
vega- og brúarmála hefur neitaff
vegamálastjóra aff semja um dag-
peninga upp í fæffiskostnaff I
vega- og brúarvinnu“.
En á sama tíma sem Þjóffvilj-
inn magnar áróðurinn gegn ráff-
lierranum, neyðist Tíminn hálf-
vegis til aff biffjast afsökunar á
óhróffrinum. Lætur blaðið árásira
ar niður falla í gær, en birtir í
þess staff leiffréttingarklausu, þar
sem segir m. a.:
„Vegamálastjóri hefur beffiff
blaðiff að geta þess, aff þaff sé
missagt hér í Tímanum í gær, ag
Vegamálaskrifstofan hafi veriff
búin aff samþykkja fyrir sitt leyti
fæffisgreiffslu til vegavinnumann-
anna en vegamálaráðherra neit-
aff“.