Morgunblaðið - 07.03.1962, Blaðsíða 3

Miðvikudagur 7. marz 1962
M O R GVN B L'AÐIÐ
r
Nei,
ekki
fullur
— Hvað er það þrennt, sem
þú dáir mest í þessum heimi?
— Ha, ha, ha, hah! Hann
hló og með öllum líkamanum
og rak í mig olnbogann,
straúk grásprengt yfirskeggið,
sem var með ofurlitum tóbaks
yrjum.
— Ég held þú þurfir varla
að spyrja um það. Annars
kemst ég sennilega næst svar-
inu í vísu, sem ég gerði á há-
táðinni á Þingvöllum 1958.
— Þú átt við landsmót
hestamanna.
— Já, já. Auðvitað. Þá var
ég spurður hvernig mér lík-
aði og af hverju ég hefði mest
yndi. Vísan er svona:
„Allt er þetta eftir vonum,
eins og líka sést.
Hjá flinkum hestum,
fögrum konuim,
finn ég yndi mest“.
— Og hið þriðja?
— Ja_ það er nú þetta, þú
veizt. Ég kann því ákaflega
vel að vera góðglaður með
góðum félögum.
— Og þú ert að temja fyrir
Reyikvíkinga.
— Já. já. Það held ég nú.
Alltaf að temja, blessaður
vertu. Ég tamdi í fyrra á
vegum Fáks, en nú er ég með
þétta sjálfur.
— Hvenær byrjaðirðu að
temja?
en gööglaöur
— Ég var 9 ára.
— Hvað ertu gamall?
— Á sjötugasta árinu.
— Þá átt þú 60 ára tamn-
ingarafmæli núna.
— Já. Sextíuára reiðafmæli.
Það er nú líkast til.
— Og hefir alltaf verið að
temja £ öll þessi ár?
— Já, alltaf að temja.
— Hvað heldurðu að þeir
séu nú orðnir margir hestarn-
ir sem þú hefir tamið?
— Skipta hundruðum. Ég
tók það ekki upp hjá mér fyrr
en Of seint að halda því sam
an svo ég get ekki sagt þér
það nákvæmlega.
— Og var efcki erfitt að
stunda búskapinn með þessu?
— O. jú. En maður vildi
vinna það til til að bæta þessu
við dagsverkið.
— Þú byrjaðir að temja 9
ára, Hvað var sá hestur gam-
all og hver átti hann?
— Hann var fjögra yetra,
leirljós og ég átti hann sjálfur.
Hafði keypt hann.
— Og hvernig fórstu að eiga
fyrir hesti efcki eldri en þetta?
— Ég sparaði fyrir honum.
Það var verið a gefa manni
þetta 50 aura Og krónu í senn
og ég safnaði þessu saman.
Hugurinn var allur við þetta,-
það voru nú ekki nema 75
krónur, sem dýrið kostaði.
— Og hvernig gekk svo
tamningin?
— Ég byrjaði með hann upp
úr hátíðunum, þegar rýmkaði
í hlöðunni, teymdi hann fyrst
í hringi og svo óx rýmið. Svo
fór ég að fara á bak.
— Var hann hrekkjóttur?
— Nei. En ég kenndi hon-
um að stökkva yfir spilverk,
sem voru 1 hlöðunni og gerði
allskonar kúnstir við hann.
Stökk á bak af heystakknum
og þar fram eftir götum. Svo
kom vorið, og þegar ég fór að
hýsa hann í fjárhúsunum, sem
voru tveggja króa með garð-
anum í miðjunni, kom ég oft-
ast að honum standandi uppi
í garða. Þá fannst mér ég hafa
kennt honum helst til mikið.
— Þú heldur mikið upp á
leirljóst?
— Já. Ég hef alltaf átt leir-
Ijósa ’nesta og nú á ég tvo
hérna í húsinu.
— Og af hverju stafar það?
— Líklega af því sá fyrsti
var leirljós.
Úti fyrir dyrunum er öskrað
á hann. Hann hafði verið að
leggja við laglegan fola í einni
stíunni og teymir hann fram
á ganginn.
— Helvítis aðköllin og læt-
in alltaf. Nú verð ég að fara.
Hann Jóhann Friðriksson ætl-
ar með mér upp á ísa. Ég er
með þrjá. Tveir eru þarna úti.
Aftur er öskrað.
— Er hann að verða verri,
segir hann Og teymir hestinn
að dyrunum.
— Hvernig líkar þér að ríða
út með Reykvíkingum?
— Svona sæmilega. Það er
samt ákaflega misjafnt. Mér
finnst þeir ríða of hart, flestir.
Það lítur stundum út eins og
andskotinn sé á hælunum á
þeim með hlaðna byssu, segir
hann um leið og hann snarast
út um dyrnar.
Hann gengur að hestunum
og snarast á bak.
— Væri nú ekki gott að
vera fullur Höskuldur? köll-
um við til hans.
— Nei ekki fullur, en svona
góðglaður. Það væri ágætt.
segir hann og lagar sig til í
Vinir
hnakknum og þrýstir loðhúf-
unni ofurlítið lengra rriður á
ennið.
— Jæja þá höldum við af
stað. Verið þið blessáðir.
Við horfum á eftir öldungn-
um, þar sém hann fer góð-
ganginn með þrjá til reiðar.
Sólin er gengin í vestrið og
það stirnir á freðinn svörðinn
sem hestarnir bryðja undir
hófum sér. Það er lyftingur
í folanum, sem hann situr. Það
er einhver stíll yfir öllu sem
hann ríður þessi maður.
Sjötugur kann Höskuldur
Eyólfsson frá Hofsstöðum í
Hálsasveit enn að meta góðan
hest, vín og fagrar konur.
STAKSTIIHIAR

McCarthyismi á
íslandi?
Kommúnistamálgagnið ræðir I
gær um skilyrði, sem. Bergur Sig
urbjörnsson hefur sett fram í
nafni einhverra vinstri manna
fyrir samstarfi þeirra við kom-
múnista. Þegar blaðið ræðir um
þessi skilyrði vandar það Bergi
ekki kveðjurnar. Þar stendur
m. a.:
Bergur
McCarthy
Eiíðolögin samþykkt d Alþingi
„Og raunar eru skilyrðin býsna
kunnugleg; þau eru sótt í regl-
ur þær, sem McCarthy fékk sett-
ar á sinum tima, . . . Einnig bera
þær keim af félagsskap þeim,
sem kenndur er við John Birch
«4
Samkomulag vinstri m.anna er
þannig ekki upp á marga fiska.
Bergur og Gils segja réttilega,
að kommúnistar á íslandi séu
handbendi Rússa, en kommún-
istar svara með því að líkja þeim
mönnum við McCarthy og John
Birch, sem þeir seilast til banda-
Iags við. Þrátt fyrir allt gæti
bræðralagið orðið cinlægrt, því
ekki er langur vegur frá Mc
Carthyisma til kommúnisma.
Loksins, loksins!
Það má segja um eftirfarand!
grein, sem birtist í Tímanum í
er, að „oft veltir lit.il þúfa
þungu hlassi“:
„Sigurður A. Magnússon, blaða
maður og bókadómari, getur tíma
ritsins „Líf og list“ lítúlega í rabb
dálki sínum í Eesbók Mbl. um sál
uð íslenzk lista- og bókmenntarit.
Ekki veit ég, hvort hann er að
þakka mér svona persónulega (í
víðlesnasta blaði landsins) fyrir
að hafa EKKI birt smásögur eftir
Sig, sem hann var að senda mér
með ofur vinsamlegum bréfum,
meðan hann var góði drengurinn
í KFUM og lagði stund á guð-
fræði, eða hvort Iúf og list, sem
nú hefur hvílt í friði í 10 ár, get-
ur enn sært sjúklegan bókmennta
metnað hans og espað upp í hon-
um enn meiri löngun í nafn en
raun er á. Svo virðist sem hvorki
Morgunblaðið né Rósinkranz né
Grikkjakóngur hafi getað full-
nægt nafnílöngun hans fram að
þessu.
Á FUNDI neðri deildar Alþingis
í gær var frumvarp ríkisstjórn-
arinnar am ný erfðalög samþykkt
sem lög frá Alþingi, svo og frum-
varp um skipti á dánarbúum og
félagsbúum, um réttindi og
skyldur hjóna og um ættaróðal
og erfðaábúð, en þessi frumvörp
öll eru í nánum tengslum.
Þá var og frumvarp um eyð-
ingu svartbaks samþykkt við 3.
umræðu og sent efri deild til af-
greiðslu.
Töluverðar umræður urðu um
frumvarp um húsnæðismála-
Hafnarfjörður
ANNAÐ kvöld kl. 8.30 verður
bingó hjá Stefni, fél. ungra Sjálf-
stæðismanna. Eins og venjulega
verða mörg verðlaun veitt. —
Spilað verður í Sjálfstæðishúsinu
og er öllum heimill aðgangur.
stofnun, en þeim hafði þrívegis
verið frestað áður. Atkvæða-
greiðslu um frumvarpið var frest
að, en þessir tóku til máls: Hanni
bal Valdimarsson, Gísli Jónsson,
Gunnar Jóhannsson, Jón Skafta-
son og Emil Jónsson félagsmála-
ráðherra.
Árangurslaus
sáttafundur
EINS OG skýrt var frá í Mbl. á
þriðjudag, hélt sáttasemjari rík
isins, Torfi Hjartarson, fund með
aðiljum deilunnar um kaup og
kjör togarasjómanna þá um kvöld
ið. Sambomiulag náðist ekki um
kvöldið, og hefur annar fundur
ekkj verið boðaður.
Munaði 8 mánuðum!
Þeir, sem þekkja Sigurð gerla,
munu dæma um, hvort það er af
meðfæddum óheiðarleik eða upp-
runa eða uppeldi hans — trúlega.
þó ekki í KFUM — að hann fer
svona skakkt með, blessaður pilt-
urinn.
Srgurðurinn minn góurinn!
Líf og list kom ekki út í IV2 ár.
Þar skrökvaðirðu vísvitandi. Út
komu 20 hefti á rúmum tveim ár-
um. Það hóf göngu sína í apríl
1950, en hrökk upp af klakanum í
júní 1952. Sem sagt, það lifði tvö
ár og tvo mánuði.
Svo þakka ég þér tóninn í um-
sögninni — hann kemur upp um
þig — og óska bér til hamingju
með að Líf og list birti ekki smá-
sögu eftir þig á sínum tíma og
tók ekki á sig ábyrgð og vanda
„góðs fólks“, sem þú áttir eftir
að hitta síðar.
Steingrímur Sigurðsson."