Morgunblaðið - 21.03.1962, Qupperneq 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 21. marz 1962
Talið lengur við okkur
NÚ ER inflúenzan í rén-
un og léttir því fargi af
mörgum heimilum. Þótt
ekki verði sagt að inflú-
enzan sjálf hafi verið
mjög hættuleg eða þungur
faraldur að þessu sinni,
gerði hún, og gerir raunar
í nokkrum mæli enn,
strik í reikning ýmissa
heimila.
Fréttamenn blaðsins not-
uðu tækiíærið í fyrradag og
skruppu út að Miðbæjar-
bamaskólanum meðan frí-
mínútumar stóðu yfir og
Gleraugnaglámurinn Steini.
heilsuðu upp á krakkana,
sem þar voru að ærslast og
leika sér.
Það var hreint engin
deyfð eða drungi yfir ungl-
ingunum þar. Inni í skóla-
garðinum léku hópamir sérí
boltaleik og námum við stað-
ar við bárujárnsgirðinguna
norðan skólaportsins og
fylgdumst með leik krakk-
anna.
Lítill snáði í grænni peysu
vakti fljótt athygli okkar og
þá fyrst og fremst fyrir hve
snar hann var í snúningum
og skotharður með boltann.
Raunar fékk fréttamaðurinn
að vita af einu skota hans,
því markið var við girðing-
Við náðum brátt tali af 11
ára snáða, sem var hinn kot-
rosknasti.
— Hvað heitir þú? spyrj-
um við formálalaust og þríf-
um upp blað og blýant. Það
var eins og snáðanum litist
ekki meira en svo á þau
verkfæri, sem hann er þó í
nónustu samstarfi við þessa
dagana.
— Hvað ég heiti?
— Já!?
— Ég, — ég heiti Einar.
— Fékkst þú flenzuna?
— Nei. Og nú lifnaði held-
ur yfir Einari.
— Hvað áttuð þið langt
frí?
una. Sævar litli skaut í eitt
skiptið svo hátt að beint
stefndi á höfuð fréttamanns-
ins, sem á síðustu stundu
tókst að verja nef sitt.
— Rúma viku.
— Hvað gerðirðu í fríinu?
— Ég bara lék mér. Hjálp-
aði svolítið til að bera út
blöð.
★
Nú fjölgar strákunum í
kringum okkur. Þeir eru
orðnir forvitnir. Boltaleikur-
inn leggst niður og nú eru
það fréttamennirnir, sem fá
spumingarnar á sig og þær
svo háværar og úr svo mörg-
um áttum að það er hvorki
hægt áð komast til að svara
eða leggja fyrir nýjar spum-
ingar.
Okkur tókst þó að ná í
einn, sem hafði fengið flenz-
una. Hann heitir Karl. Var
hins vegar svo lánsamurmeð
óláninu að hann fékk veik-
ina fyrir fríið og gat því not-
ið þess í ríkum mæli.
Jóhannes ræðst a Kamillu og kallar: — Heyrðu Ijosmynd-
ari, hún er svo sæt þessi. (Myndirnar tók Sv. Þormóðsson)
Skyndilega stendur ægileg-
ur gleraugnaglámur fyrir
framan okkur og okkur lízt
ekkert á blikuna. Hann rang-
hvolfir augunum hroðalega
meðan hann skeggræðir við
okkur, aðallega um stelpum-
ar, sem hann biður okkur
endilega að taka myndir af.
Það kemur hins vegar í
ljós von bráðar að gleraug-
un eru „plat‘, en strákurinn
er ekkert plat. Hann heitir
Steini og er kátur í bezta
lagi.
Telpuhnáturnar koma einn-
ig á vettvang en þær eru
eitthvað skrítnar í göngulag-
inu, helmingurinn haltur eða
svo til. Þetta átti þó allt sína
skýringu. Það hafði verið
rænt ffá einni þeirra skón-
um og til þess að þurfa ekki
að ganga á sokkunum fékk
hún lánaðan annan skóinn hjá
vinkonu sinni og svo hopp-
uðu báðar á öðrum fæti.
Sú er skónum hafði rænt
var nefnd Bóthildur, stór
með hárlubba, sem gaf í engu
eftir faxinu á Brigittu Bardot.
Þegar við litum yfir öxlina á
henni sáum við að skrifað
stóð á vegginn að baki henni
„Jens spinnigal“.
★
Við tókum að þoka okkur
i áttina frá skólanum. Það
var búið að hringja og kenn-
ararnir stóðu á tröppunum.
Við sáum að við vorum fam-
ir að tefja óeðlilega lengi fyr-
ir krökkunum. En við feng-
um á því skýringu rétt í þann
mund er við fórum. Pattara-
legur strákur, fremstur í
hópi fjögurra jafnaldra, sagði
við okkur:
— Blessaðir talið þið svo
lítið lengur við okkur, svo
við þurfum ekki að farastrax
inn í tímann. Svona! Þið
getið tekið mynd af okkur
og skrifað eitthvað á blaðið.
Þarna hafði snáðinn séð
leik á borði og fundið fram-
bærilega skýringu fyrir að
koma of seint í tímann.
svo við þurfum
ekki að fara strax
í tímann
Einar brosir breitt.
9ann fékk ekki flenzuna.
Karl var svo heppinn að veikjast fyrir fríið.
Sævar er efnilegur handboltamaður.