Morgunblaðið - 31.03.1962, Qupperneq 20

20
MORCV1SBL4Ð1Ð
taugardagur 31. marr 1962
GEORGE ALBERT CLAY:
Saga samvizkulausrar konu
----------- 23-----------
hann nýja álmu handa sér og
fjölskyldunni og aðra fyrir eld-
hús og matsal, en lét hjúunum
eftir þá gömlu, en hann hafði
byggt nýja húsið með sama forn
lega laginu. Löngu seinna tengdi
hann þessar tvær álmur með
einni nýrri, svo að húsgarður
varð milli álmanna, þar sem fjöl-
skyldan hafðist við eftir föngum,
til þess að forðast kuldann af
steininum. Svo höfðu komið upp
útihús, sem voru tengd við aðal-
bygginguna með löngum, glugga
lausum rangölum og loks hafði
verið reistur múr kring um ailt
saman, til varnar gegn stöðugum,
blóðugum árásum villtra manna
frá Malaja og Borneo, sem kom
í ránsferðir, til þess að ræna
þrælum og spænskum konum í
kvennabúr sín.
Vicente ók inn um breiða hlið-
ið í múrnum hindrunarlaust, því
að nú stóð hliðið opið dag og
nótt og engir vopnaðir varðmenn
voru lengur á múrunum. Þetta
hús gæti sagt okkur sitt af
hverju, ef það mætti mæla, sagði
Vioente, því að saga þess er saga
ættar okkar og saga ættar okkar
er saga Filipseyja.
Húsagarðurinn var svo lítill, að
stóri bíllinn komst þar varla fyr-
ir, og þar voru engin blóm, ekk-
ert nema troðin mold. Kínverji
beið við opnar dyrnar. Um leið
og þau gengu inn, sá Gina rétt
í svip móttökusalinn og setustof-
umar
Loksins kom Vicente að stof-
unni, sem hann var að leita að og
hratt upp hurðinni. Stofan var
stór og dimm, þar voru aðeins
tveir gluggar og svo glerhurð út
að húsagarðinum. Gina tók eftir
arni þarna, sem leit út eins og
hægt mundi að nota hann. Him-
insæng, sem var að minsta kosti
átta fet á breidd, stóð á upphækk
uðum palli á miðju gólfi og trón
aði yfir hin rauðviðarhúsgögnin,
sem voru dökk og skuggaleg.
Þessar dyr eru út í baðher-
bergið og svo er herbergi Önnu
hinumegin við það. Mamma lét
gera þetta baðherbergi forðum,
— þegar hún átti von á
mér. — Og hún lét líka
mölva gat á vegginn og búa til
þessar garðdyr. Og hún lét líka
setja upp bjölluna til að kalla á
þj ónustufólkið.
Herbergið var dimmt og það
lítið sólskin, sem komst inn um
gluggana, háði vonlausa baráttu
til að hita það upp. Gina fann til
skjálfta við tilhugsunina tun að
verða látin ein í þessu herbergi.
Hún þráði hlýju og Vicente.
Ég get ekki verið héma. Hún
fleygði sér í faðm hans, Ég hata
það. Æ. Vicente, taktu mig aft-
ur með þér til borgarinnar.
Vicente strauk hár hennar. Það
er ekki hægt, Gina, því að það
er föst venja, að bömin fæðist
héma.
Mér er alveg sama um allar
venjur, æpti hún. Ég get blátt
áfram ekki hafst hér við. Og ég
get ekki verið svoma ein.
>ú verður ekki ein sagði hann.
Það eru að minnsta kosti tuttugu
vinnukindur, hérna. — Hann
kyssti hana blíðlega. — Þú
verður að aðgæta, Gina, að þú
hefur gifzt ættarvenjum, sem
ekki má bregða út af. Og nú ætt
um við að heilsa uppá frý Tíu.
Hún hlýtur að vita, að við erum
komin.
Hver er frú Tía? spurði Gina
og reyndi að stöðva tárki. Ég
hélt, að faðir þinn ætti þetta hús
og ég vil alls ekki vera hjá
ókunnugu fólki.
Vioente hló. Þetta er dálítið
erfitt fyrir þig að skilja, sagði
hann. Auðvitað á faðir minn hús-
ið og ég væntanlega seinna, en
frú Tia stjórnar öllu hér. Jafn-
vel móðir mín er ekki húsmóðir
hér og það verðúr þú heldur
ekki. Það er enn ein erfðavenj-
an, sem þú verður að kynnast.
Ég skal segja þér frá henni á
leiðinni til íbúðar frúarinnar.
Hann tók hönd hennar og þau
gengu út úr dimma svefnsalnum
út í ennþá dimmari gangana.
Endur fyrir löngu, sagði hann,
var grimmilegur ófriður hér á
eyjunum milli innlendra manna
og Kínverja. I þá daga bjargaði
frú Tia fjölskyldu minni frá bráð
um bana og við gáfum henni
þetta hús fyrir griðastað eins
lengi og hún þarfnaðist þess.
Þetta var fyrir meira en. heilli
öld og við höfum staðið við lof-
orð okkar.
Þá er frúin ekki sú uppruna-
lega, sagði Gina.
Það segist hún vera, sagði Vi-
cente. Frú Tia er, nákvæmlega
reiknað, eitt hundrað sextíu og
sjö ára gömul.
Þetta er eins og hver önnur
vitleysa.
Nei, það er erfðakenning.
íbúð frú Tiu var í gamla hús-
inu með þykku veggjunum og
rifunum í glugga stað. Vicente
sagði Ginu, að frúin ætti marga
húsagarða og garða handan við
álmuna, en þar eð þeir væru
umgirtir háum múr hefði hann
aldrei séð þá, og þar eð fjöl-
skyldan virti svo mjög yfirréð
gömlu konunnar, byggist hann
aldrei við að gera það. Og það
hafði aldrei heyrzt, að frú Tia
færi út fyrir sína eigin garða.
Stóru vængjadyrnar voru með
rauðlökkuðum hurðum og kín-
versk stúlka opnaði, þegar Vi-
cente barði að dyrum. Þama var
stór stofa, gluggalaus og lýst af
olíulömpum, og birtan var ekki
meiri en svo, að Gina gat lítið
séð, en hún fann þykka gólfá-
breiðu undir fótunum, og hún gat
skynjað silkidúkana, sem þöktu
veggina. Lágt rauðviðarborð stóð
í einum krók, og á því skál með
blómum í.
Svart lakkað borð, lágt og
langt, var í miðri stofunni, með
stoppuðum bekkjum á þrjá vegu.
Þar settust þau og biðu.
Hún er farlama, sagði Vicente.
Hún varð fyrir hræðilegum
meiðslum, þegar hún bjargaði
foreldrum mínum.
Ég held bara, að þú trúir, að
þetta sé allt sama konan: sagði
Gina' hissa.
.Hann svaraði aðeins með því
að yppta öxlum.
Þau töluðu ekki meira, því að
nú komu tveir Kínverjar inn og
báru frú Tiu, og Vicente benti
konu sinni að segja ekki neitt.
Gamla konan sat í burðarstól,
sem þeir settu niður við borðið
og fóru síðan út.
Gina hafði aldrei áður séð
svona ótrúlega gamla konu, og
hún fann ellina uppmálaða, þar
sem hún stóð við hlið Vieentes,
því að það var ómögulegt að
sitja, þegar frú Tia kom inn.
Velkominn, Vicente. Röddin
var lág, næstum óheyranleg, en
hún talaði lýtalaust ensku.
Má ég kynna konuna mína,
frú?
Frú de Aviles er líka velkom-
in. Gamla konan lyfti hendi með
nokkrum erfiðsmunum, til þess
að benda þeim að sitja.
Hún var lítil og grönn og virt
ist vera lágvaxin, en annars var
ekki hægt að dæma um það,
því að hún var svo bogin og
svo álút, að höfuðið bar lágt, og
hún átti bágt með að lyfta augn-
lokunum nægilega til þess að
geta séð ungu hjónin. Hún var í
buxum og treyju úr kínversku
silki, eins og kínverskar konur
nota.
Ég vissi um amerísku stúlk-
una, sagði hún við Vicente. Það
er gott. Blóð de Aviles er
spænskt og þunnt. Herbergin eru
til reiðu. Hennar var vænzt.
Frú Lolyta hefur sagt yður
það? spurði Gina
Gamla konan leit hægt til hlið
ar og á Ginu. Það var eins og
hún vildi mæla hana með augun-
um. Það þarf ekki að segja mér
neitt. Ég veit allt, sem gerist
hjá fjölskyldunni.
Te var borið fram í næfur-
þunnum postulinsbollum og Gina
horfði fast á gömlu konuna, því
að henni fannst allt þetta vera
sett upp til að gera hana hissa.
Hún velti því fyrir sér, hvort
gamla konan mundi vita, að hér
var kominn andstæðingur henn-
ar, sem mundi ekki gleypa hráa
þessa sögu um hana, sem fjöl-
skyldan virtist trúa eins og nýju
neti.
Konan mín er hingað komin til
þess að gefa mér frumburð,
sagði Vicente alvarlega. Það er
hétíðlegur viðburður.
Og mikilvægari en þú heldur,
sagði gamla konan. Það er tími
til kominn að tryggja sér erf-
ingja, því að nú eru erfið ár fram
undan. Ár, þegar það verður erf
itt að hafa ofan í sig. Hún and-
varpaði. eins og þessi langa
ræða hefði þreytt hana, og Vi-
cente vildi ekki halda umræð-
unum lengra en komið var.
Kannske ættum við nú að fara,
sagði hann. Við þreytum yður,
frú. Ég skil eftir komma mína í
varðveizlu yðar.
Þú getur verið rólegur, sagði
gamla konan. Ég og húsið berum
ábyrgð á henni og munum ekki
bregðast skyldu okkar.
Snöggvast varð Gina gripin
hræðslu. Ætlaði gamla konan að
vera sjálf Ijósmóðir. Datt henni
í hug, að ....
Vitanlega viljum við ekki
ónáða yður Röddin í Ginu vai
of hvell þarna inni. Það koma
hjúkrunarkonur og læknar, þeg-
ar að þessu kemur.
Vicente þaggaði niður í henni.
Frú Tia sefur, sagði hann, og
þau læddust út úr stofunni.
Þú venst henni með tímanum,
svo að þú bæði elskar hana og
virðir, sagði Vicente við konu
sína. Og nú þarf ég að snúa aft-
ur til borgarinnar. Hann leit á
hana og bjóst við, að hún færi
að grátbæna hann um að fara
ekki, og var feginn þegar ekki
varð úr því. Ég hef hér þjón,
sem heitir Mario og getur farið
út að sigla með þig, sagði hann.
Hann og Anna munu ganga þér
til handa og þú getur haft allt
eins og þú vilt héma, en mundu
bara, að þó að þú sért tilvon-
andi húsmóðir hér, þá er frú
Tia stjórnandinn hér í húsinu
Ég býst ekki við, að okkur
lendi neitt saman. Gina reyndi að
hlæja, þegar hún gekk út að biln
um með honum. Ég mundi ekki
ganga alla þessa löngu ganga til
íbúðarinnar hennar, hvað sem í
boði væri, og hún getur ekki
gengið alla léið til mín.
Hún veit það, sem hún þarf að
vita, án þess að hreyfa sig, sagði
hann, en Gina hlustaði ekki á
hann. Ég sakna þín og ég ætla
að kema eins oft og ég get..Elsk
aðu mig alltaf, Gina.
Hún stóð í litla húsagarðinum
þegar hann var farinn, og hikaði
því að hún vildi helzt ekki fara
inn í skuggalega húsið. Sóiin.
var að setjast. en hún varpaði
engum rósrauðum bjarma á grá-
kalda steinveggina.
Hún hafði þama lítinn félags-
skap, því að frú Lolyta hafði
búið þannig um hnútana. Gina
var orðin of digur í marz til
að hafa gift sig í septemiber.
Henni leiddist líkamsskapmaður
sinn og enda þót hún þráði barn
ið, þá fannst henni alltof mikill
tími fara í þetta frá öðrum
skemmtunum. Eina huggunin
hennar var Mario, sem stýrði
seglbátnum hennar. Hann virtist
taka mjög alvarlega þetta hlut-
verk, sem húsbóndi hans hafði
falið honum, hlæjandi, sem sé
að vernda Ginu.
Hún var ekki sæl nema meðan
stuttar heimsóknir Vicentes stóðu
yfir. Hún hafði fundið það, sem
hún hafði alltaf þráð: ríkan
mann, sem hún elskaði og sem
elskaði hana. Því var það, að
þegar hún fann barnið hreyfa
sig, þá gladdist hún af þeirri
dásemd að finna lífið í sér og
hún bað þess innilega, að hún
eignaðist glæsilegan son, til að
erfa de' Avilesættina og full-
komna þannig draum hennar.
XVI.
Einn bjartan aprildag fæddist
barnið og það var drengur,
Hann kom aðeins fyrir tímann
og það var hennar eigin heimsku
að kenna — að hafa farið ein
út að sigla með Mario. Hún hefði
alls ekki farið, ef ekki gamla
konan hefði sent henni skilaboð
þess efnis, að tíminn væri farinn
svo mjög að nálgast, að það væri
hættulegt fyrir hana að fara út
á sjó, og hún yrði að halda sig
sem mest innan húss eða í næsta
nágrenni þess.
Gina hafði orðið ofsareið. Hún
hafði húðskammað litlu ringluðu
SJJlItvarpiö
Laugardagur 31. man.
8:00 Morgunútvarp (Bæn — 8:05 Morg
unleikfimi — 8:15 Tónleikar. —
8:30 Fréttir — 8:35 Tónleikar —
9:10 Veðurfregnir — 9:20 Tónl.),
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar
12:25 Fréttir og tilkynningar).
12:55 Óskalög sjúklinga (Bryndís Sig
urjónsdóttir).
14:30 Laugardagslögin. — 15:00 Frétti*
15:20 Skákþáttur (Sveinn Kristinsson)
16:00 Veðurfregnir — Bridgeþáttur
Hallur Símonarson).
16:30 Danskennsla (Heiðar Ástvaldg*
son).
17:00 Fréttir — I>etta vil ég heyra;
Pétur Jónsson bifreiðastjóri vel
ur sér hljómplötur.
17:40 Vikan framundan: Kynning á dag
skrárefni útvarpsins.
18:00 Útvarpssaga barnanna: „Leitin
að loftsteininum" eftir Bern«
hard *Stokke; VI. (Siguður
Gunnansson).
18:20 Veðurfregnir.
18:30 Tómstundaþáttur barna og ungl
inga (Jón Pálsson).
18:55 Söngvar 1 léttum tón. — 19:10
Tilkynningar. — 20:00 Fréttir.
20:00 Fiðlutónleikar: Igor Oistrakh
leikur vinsæl lög.
20:15 Leikrit: „Dánarminning", kóm
edía fyrir útvarp eftir Bjarna
Benediktsson frá Hofteigi.
Leikstjóri: Gísli Halldórsson.
20:45 Léttir hljómsveitarþættir: Don*
ald Voorhees og sinfóniuhljóm
sveit hans leika.
21:15 „Úr endurminningum kattaring
Murr" eftir E.TJ\.. Hoffmann
(Þorsteinn Ö. Stephensen þýðip
og flytur ásamt Lárusi Pálssyni)
22:00 Fréttir og veðurfregnir — 22:10 •
Passíusálmur (35).
22:20 Dánslög: I>á leika m.a. Svavap
Gests og hljómsveit hans danS-
lög eftir íslenzka höfunda
(Áður útv. 6. jan. s.l.). Söng-
fólk: Helena Eyjólfsdóttir og
Ragnar Bjarnason.
24:00 Dagskrárlok.
Eigrum við að koma í kvikmyndaleik? Ég verð Marilyn
Monroe, þú getur verið Jul Brynner!
>f X' X-
GEISLI GEIMFARI
X- X- X-
WELL/ VANDAL TOLD ME
T0STALL ROSEKS... ANt>
I DIO ! WHILE H£'S
CHASIN6 OUT TO
/
^— Geimskip mitt er sennilega hrað
fleygara en skip Vandals. Hvar er
rannsólaiarstöð mannsins yðar heit-
ins frú Preston?
— Ha, hérna.......Ég held hún
hafi verið á litlu fylgistj ömunni rétt
hjá plánetunni Sircon! Jæja, Vand-
al sagði mér að tefja Geisla, og ég
gerði það. Meðan hann skundar til
Sircon, er Vandal á leið þangað, sem
rannsóknarstofan er skammt frá
Uranusi, til að annast um John
Harvey.