Morgunblaðið - 03.04.1962, Side 20

20
MORGUNBLAÐ1Ð
Þriðjudagur 3. apríl 1962
GEORGE ALBERT CLAY:
GINA
Saga samvizkulausrar konu
------- 25------
Hvers vegna? sagði Gina. Hvað
Fljótt, fljótt! öskraði hann og
nú leyndi sér ekki skelfingin í
röddinni og hún lagði þegar af
stað að bátnum. Fljótt. Hákarl.
Fijótt! æpti hann eins og vit-
skertur.
Nú skildi hún hvað á seyði var
og þegar hún reyndi að synda,
var eins og allir útlimir hennar
væru máttlausir. Því meir sem
hún reyndi, því minna fannst
henni ganga og enn var bátur-
inn langt burtu. •
Nú voru öskrin í Mario orðin
æðisgengin og þegar hún náði að
veltikilnum gat hún ekki lyft sér
upp úr vatninu og þegar hún
lagðist á mjóa stöng, sem þarna
var, sökk hún samstundis.
Gina reyndi að skríða upp í
Ekki þetta. í bátinn, frú!
bátinn en féll aftur og greip
dauðahaldi í borðstokkinn. Nú
var Mario kominn að. veltikiln-
um og loks gat hún með miklum
erfiðismunum og fáti velt sér
inn í bátinn, og æpti nú dauð-
skelfd.
Mario var alltaf að kalla til
hennar, á leið hennar að bátn-
um að hún skyldi busla sem mest
í vatninu, áður en hún tæki aftur
á sprett að bátnum.
Gina greip nú einu árina, sem
í bátnum var og barði henni í
sjóinn og nú sá hún blika á
hákarlana, sem virtust vera allt
í kring um drenginn. En um
leið og hann vatt sér yfir borð-
stokkinn og kreppti sig til þess
að bjarga íótunum sem allra
fyrst um borð, fleygði hún ár-
inni £ einn hákarlinn, sem var
ekki nema í nokkurra feta fjar-
lægð og lét síðan fallast niður í
bátinn, því að nú fann hún, að
fæðingarhríðírnar voru byrjaðar.
Þegar svolítið l'át varð á verkj
unum, sá hún, að Mario sat
frammi í stafni á bátnum og
hafðist ekki að, enda var líkast
því sem hann væri kúguppgef-
inn, og sat í hnipri.
Komdu mér heim, Mario, kall-
aði hún. Fljótur nú.
Það er engin gola.
Eóðu þá.
Ég hef enga ár, hún er farin.
Verkirnir júkust og urðu óþol-
andi, og eftir að hún hafði enn
einu sinni kallað til piltsins,
sortnaði henni fyrir augum og
hún vissi ekki framar af sér.
Gina vaknaði, dimmt og heitt, og
hún fann, að hún iá í rúmi Hana
verkjaði í líkamann, en þó fann
hún enn meir til þreytunnar en
verkjanna. Hún fór að brjóta
heilann um, hvar hún væri.
Henni fannst hún hafa svo mikið
ofan á sér. En um leið og hún
reyndi að ýta því frá, sem ofan
á henni var, stóð Vicente við
hlið hennar. Elskan mín sagði
hvíldu þig. Ég er hjá þér..
Öðru hverju var hún að vakna
af draumlausum svefni, og stund-
um var frú Lolyta hjá henni,
stundum Oon Diego, eða þá lækn
ir eða hjúkrunarkona, og — einu
sinni — frú Tia. En Vicente var
þar alltaf.
Viku seinna, um miðja nótt,
höfðu þau Vicente næði til að
tala saman, og hún gat vakið
máls á því, sem hann hafði
aldrei þorað að nefna á nafn.
Hvar er barnið mitt?
Mér er sama um barnið sagði
hann. Ég hef þig hjá mér. Ég
er ánægður með það. Þú hefðir
aldrei getað fætt lifandi barn,
eftir það, sem kom fyrir þig,
sagði hann lágt. Barnið var and-
vana.
Gina gat ekki grátið. Einhvern
veginn hafði hún vitað þetta fyr
irfram. Það er mér að kenna,
sagði hún, lágt. Ég hefði ekki átt
að fara út að sigla, og frú Tia
var búin að vara mig við þvi.
Það var hún, sem bjargaði þér,
Gina, sagði hann, og fyrir það
erum við henni þakklát. Hún
gerði það ein, því að það var
ekkert svigrúm til að fá hjálp
annarsstaðar. Nú ert þú því í
sömu þakkarskuldinni við hana
og við öll hin. Ég vonast til, að
hún sé örugg hér í húsinu næstu
hundrað árin! Hann reyndi að
hlæja.
Ég býst við því. Hatarðu mig,
Vicentéí fyrir að missa barnið
okkar? Var það drengur?
Frú Tia segir, að það hafi
verið velvaxinn drengur, sagði
hann alvarlega. Við sáum hann
aldrei. Honum var komið fyrir
áður en við komum. Frú Tiu
fannst það ráðlegast, og við er-
um henni sammála um það. Hún
er mjög vitur.
Ég vildi, að ég gæti séð hanh,
sagði hún, þreytulega. Jafnvel
nú mundi mig langa til að sjá
bamið mitt
Gina, sagði hann. Þú hefur
verið veik í meira en viku. Þú
færð aldrei að sjá hann.
Vicente var hjá henni á hverri
nóttu, gaf henni óteljandi loforð
um, að hann ætlaði að verja því
sem eftir væri ævinnar til þess
að sjá um, að engin óhamingja
henti hana, og brátt þurfti hún
ekki lengur læknisins við, svo að
aðeins Anna og hjúkrunarkonan
urðu eftir hjá henni. Hún fékk
að fara ofurlítið út að ganga og
stundum gekk hún upp í hlíðina,
Iþar sem tvær aldir af ættinni de
Aviles hvíldu. Hún var stödd
þarna einn dag, þegar frú Tia
sendi eftir henni og það var
greinilegt, að þessi skilaboð jafn
giltu skipun.
Þú eyðir tímanum. til einskis
við þetta leiði, sagði Kínverja-
konan þegar burðarmennirnir
hennar voru farnir út. Barnið
Iþitt er ekki þarna. Það er lif-
andi.
Er barnið mitt li'fandi? æpti
Gina og gamla konan hrökk við
af reiðinní og ákafanum. Hvern-
ig dirfztu að taka það frá mér?
Hún gekk til gömlu konunnar og
næstum laut yfir hana, eins og
hún ætlaði að berja hana, og
skalf af reiðinni, sem hún gat
engan hemil haft á. Hvaða rétt
hefurðu til að taka drenginn frá
mér og segja, að hann sé dauður?
Sonur þinn er í góðum höndum
og hann skal fá gott uppeldi, en
þú færð aldrei að sjá hann svar-
aði gamla konan dræmt. Ég hef
fullan rétt á að gera það, sem ég
gerði, því að hann er enginn de
Aviles og ekki af Spánverja
kyni.
Gina hné niður í stól og reyndi
að láta ekki grun sinn ná valdi
á sér, en nú varð henni samt
ljóst, hvernig í öllu lá. Barnið
þitt hefur Kínverjablóð, blandað
ýmsum öðrum þjóðernum, sagði
frú Tia með áherzlu og leit und-
irfurðulega á hana hálfluktum
augunum. Hann hefur blóð eins
og Marios eða einhvers slíks.
Gina missti bollaparið á gólfið.
Hún hafði ekki varað sig á nótt-
inni góðu með Mario, og hafði
nánast gleymt henni.
Það getur ekki verið! sagði
hún. Hefurðu sagt þetta nokkr-
um
Ég hef engum sagf það. Við
skulum láta það vera okkar í
milli. Anna hjálpaði mér, en hún
sá bara ekki barnið. Hún heldur,
að það hafi fæðzt andavana. Og
kínverska konan, sem tók það
að sér, veit engin deili á því.
Við skulum því engum segja
neitt og seinna eignaztu barn,
sem verður af ætt de Aviles.
Þú sjálf ert engin miikilvæg
persóna, fremur en ég eða Vic-
ente hélt gamla konan áfram,
þegar Gina ætlaði að fara að
þakka henni. Hún laut fram í
stólnum í áttina til Ginu og
rauðu neglumar lágu fram á
svart borð milli þeirra. Það er
ættin, sem er mikilvæg, og það
sem eykur veg hennar ber að
vernda og hitt, sem er henni til
miska ber að drepa. Menn af
ættinni hafa jafnan verið sterkir
og hinir sterkustu hafa jafnan
komið fram þegar þörfin hefur
verið mest. Það hefur verið styrk
ur ættarinnar. Nú eins og er
þörfnumst við hins sterkasta
þeirra allra en höfum þess í stað
hinn veikasta. Vicente er eins og
reyr af vindi skekinn.
Hún beið eftir því, að Gina
tæki til máls, eiginmanni sínum
til varnar, en hún hafði engan
mátt í sér til þess og gamla konan
hélt áfram? þú ert sterk, Gina,
og getur stjórnað honum og stutt
hann og gefið honum sterka syni.
Þassvegna ætla ég að varðveita
leyndarmál þitt. Ef ekki svo
stæði á, skyldi ég vera fljót að
fieygja þér til hliðar.
Eg á þá að lifa undir þessari
ógnun, sagði Gina dræmt. Þú vili
að það sé svo. En þú notar þér
það ekki? sagði hún, biðjandi.
Þú ætlar ekki að nota þér það?
Aðeins ef það er ættinnj til
gagns eða góðs.
Þá hef ég.lítið um að velja.
Ekkert, svaraði gamla konan
og var samstundis sofnuð.
Eftir nokkra daga var tími til
kominn, að Gina sneri aftur til
Cebuborgar og Anna var send á
undan til þess að laga til í her-
bergjum hennar. Gina fór að
hlakka til að komast heim og
fannst dagarnir aldrei ætla að
líða.
Hún varð vonsvikin þegar hún
varð að draga heimför sína á
langinn vegna þess, að Vicente
hafði verið sendur til Manila í
verzlunarerindum, en frú Lolyta
heimtaði, að hann yrði heima
þegar kona hans kæmi heim. En
svo þegar hann kom heim, fór
hann næstum tafarlaust til Tokyo
og kom alls ekki við á búgarð-
inum.
Þá sagði frú Lolyta, að það
væri alltof heitt í borginni og
Gina ætti heldur að verða áfram
í sveitinni fyrst um sinn. Loks
stakk hún upp á því, að hún
yrði þar allt sumarið og bauðst
til að koma þangað sjálf og vera
henni til afþreyingar.
Ég vil ekki vera hér lengur,
sagði Gina. Ég vil vera hjá mann
inum mínum.
Hann er fjarverandi og hefur
svo mikið að gera, sagði frúin.
Hann þarf svo margt að læra.
Vicente hefur ekki komið heim
í þrjár vikur, sagði Gina Ekki
einn klukkutíma milli þessara
| verzlunarferða. Það er eitthvað
i að, frú Lolyta. Hvað er það?
Frúin andvarpaði. Vicente er
I ekki vel frískur.
— Já, ég er á sama máli. Við skulum borga að jöfnu útgjöld
kvöldsins. Þessi kjóll kostaði til dæmis þrjú þúsund krónur!
>f X- >f
GEISLI GEIMFARI
>f >f >f
— Ég er feginn að þú komst hing-
að strax, VandaL
— Jæja, John.... Hvaða galla
fannst þú á durabilium, sem okkur
hafði yfirsézt áður?
— Aðeins þetta.... Við vissar að-
stæður kemur fram málmþreyta í
Dlöndunni.
Gina gekk fastar á tengda-
móður sína. Ég elska Vicente og
hann mig. Reyndu ekki að stía
okkur í sundur. Segðu mér, hvað
gengur að honum!
Ég var að reyna að hlífa þér.
Það skaltu ekki gera, sagði
Gina.
Hann starfar ekki Iengur hjá
föður sínum, sagði Lolyta, og nú
drekkur hann dag og nótt. Við
höldum, að barnsmissirinn hafi
komið honum úr jafnvægi.
Það getur ekki verið ástæðan.
Hann var kominn yfir það fyrir
löngu
Hver veit hvað það getur þá
verið, sagði frúin og fórnaði
höndum, eins og hún skildi ekki
neitt í neinu.
Ég fer heim í dag með þér,
sagði Gina. Ég skal fljótlega kom
ast að þessu.
Lolyta hikaði en sá, að henni
þýddi ekki að reyna að dyijast.
Vicente er ekki heima, sagði
hún Ég trúi því nú ekki sjálf, en
Alverez segir, að hann sé í
strandhúsinu, hjá þessari stelpu,
henni Betetu.
Og þar fann hún hann. Hún
fór þangað jafnskjótt sem hún
var komin til borgarinnar og
SHÍItvarpiö
Þriðjudagur.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi — 8.15 Tónleikar
—8.30 Fréttir. — 8.35 Tónleikar,
— 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Síðdegistónleikar (Fréttir, tilk.
Tónl. — 16.30 Veðurfr. — Tónl.
17.00 Fréttir. — Endurtekið tón-
listarefni).
18.00 Tónlistartími barnanna (Sigurður
Markússon).
18.30 Þingfréttir. Tónl. 18.50 Tilkynn-
ingar. — 19.20 Veðurfr.
19.30 Fréttir.
20.C0 Framhaldsleikritið „Glæstar von-
ir“ eftir Charles Dickens og Old-
field Box; tólfti og síðasti þáttur
Þýðandi: Áslaug Árnadóttir. —
Léikstjóri: Ævar H. Kvaran. Leik
endur: Gísli AlfreðSson, Valur
Gíslason, Helgi Skúlason, Bald-
vin Halldórsson, Katrín Thors,
Þorsteinn Ö. Stephensen, Gísli
Halldórsson, Brynja Benedikts-
dóttir, Indriði Waage, Karl Guð-
mundsson og Jón Aðils.
20.50 Nýir straumar 1 amerískri tón-
list: Leifur Þórarinsson tónskáldl
flytur erindi með tónleikum; I.
21.20 Erindi: Dagur frímerkisins (Guð
mundur Árnason forstjóri).
21.35 Tónleikar: Tríó í d-moll fyrir
flautu, óbó og sembal eftir Bach
(Kurt Redel, Helmuth Winsc-
hermann og Irmgard Lechner
leika).
21.50 Söngmálaþáttur þjóðkirkjunnar
(Dr. Róbert A. Ottósso* söng-
málastjóri).
22.00 Fréttir og veðurfregnir. — 22.10
Passíusálmar (37).
22.20 Lög unga fólksins (Guðrún Ás-
mundsdóttir).
23.10 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 4. apríl.
8.00 Morgunútvarp ^Bæn. — 8.05
Morgunlcikfimi — 8.15 Tónleikar
—8.30 Fréttir. — 8.35 Tónleikar.
— 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Síðdegistónleikar (Fréttir, tilk.
Tónl. — 16.30 Veðurfr. — Tónl,
17.00 Fréttir. — Tónleikar)
17.40 Framburðarkennsla 1 dönsku og
ensku.
18.00 Útvarpssaga barnanna: „Leitin
að loftsteininum'* eftir Bernhard
Stokke; VII. (Sigurður Gunnars-
son þýðir og les).
18.30 Þingfréttir. — Tónl. — 18.50 Til-
kynningar. — 19.20 Veðurfr.
19.30 Fréttir.
20.00 Varnaðarorð: Sigurður Jakobsson
eftirlitsmaður talar um rafmagns
notkun á verkstæðum og í verk-
smiðjum.
20.05 Létt lög: Russ Conway leikur 4
píanó.
20.20 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Eyrbyggj*
saga; XV. (Helgi Hjörvar rit-
höfundur).
b) íslenzk tónlist: Lög eftir Hall
grím Helgason.
c) Hallgrímur Jónasson kennarl
flytur frásögu: „Slys á Skála-
vatni" eftir Jón Árnason fr4
Lækjarbotnum í Landsveit.
d) Jóhannes skáld úr Kötlum le*
úr þjóðsögum Jóns Árnasonar.
21.45 íslenzkt mál (Dr. Jakob Bene-
diktsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir. — 22.lð
Passíusálmar (38).
22.20 Veraldarsaga Sveins frá Mæli-
fellsá; X, lestur (Hafliði Jónsson
garðyrkjustjóri).
22.40 Næturhljómleikar: Frá tónleilk-
um Sinfóníuhljómsveitar íslande
í Háskólabíói 29. marz. Stjóm-
andi: Jindrich Rohan.
Sinfónía nr. 40 í g-moll (K550)
eftir Mozart.
23.10 Dagskrárlok