Morgunblaðið - 09.06.1962, Síða 3

' Laugardagur 9. 5únr 1962
MO RC T’w ni A fí fh
3
I

<$*■$ y

>v<^?
**M ***£*>«*

Finnur, Hafíiói og Kristján fyrir aftan fugla skiltið á Þorfinnstjörn, en þar eru myndir
og heiti á öllum andategundunum á Xjörninni.
(Ljósm. Mtoi.: ól. K. M.)
Alltof mikiö
Á HÓLMANUM á Þorfinns-
tjörn kúra nú tuttugu æða-
kollur á hreiðrum og skart-
búnir blikarnir synda á gár-
óttu vatninu umíhverfis hólm
ann, þenja út bringuna,
teygja úr hálsinum og á-
nægjulegt úúú-hljóð fyllir
loftið. Næstu dagana má bú-
ast við að ungarnir brjótist
úr eggjunum og örsmáir
hnoðrar bregði sér á sund.
En æðarfuglinn er ekki
alveg einráður á Þorfinns-
tjörn. Á hólmanum hafa einn
ig tíu kríupör gert sér hreið-
ur; kríunni og æðarfuglinum
kemur vel saman á Tjörninni
sem annars staðar, krían er
varðstjóri varplandsins og ver
það grimmilega, ef vargfugl
kemur í óboðna heimsókn. Þá
hafa ein húsandarhjón gert
sér hreiður í hólmanum —
einu húsandaihjónin á Tjörn
inni — en húsandarkollan
verpir í 'holur. Húsöndin er
mjög merkilegur fugl. Eini
staðurinn sem hún lifir á hér
á landi er við Mývatn og
verpir þar gjarnan í fjárbús-
um og af því hefur hún hlot-
ið nafn sitt. Húsandarhjónin/ á
Tjörninni eru sem sagt ætt-
uð frá Mývatni og voru flutt
á Tjörnina haustið 1956, eins
og fleiri fuglar, en þá .....
Tíu andartegundir
Við skulum gefa Hafliða
Jónssyni, garðyrkjuráðunaut
bæjarins, orðið.
..... Vorið 1956 var á-
kveðið í bæjarstjórn Reykja-
víkur að fela Kristjáni Geir-
mundssyni að gera tilraun til
að ala upp endur til að setja
á Reykjavíkurtjörn. Kristj’áa
varð við tilmælum bæjar-
stjórnarinnar og um haustið
voru fluttar níu andategund-
ir á Tjörnina: æðarfugl, dugg
önd, skúfönd, húsönd, graf-
önd, gargönd, urtönd, rauð-
höfðaönd 'og sikeiðönd. Fyrir
var stokköndin svo alls urðu
andategundirnar tíu. Fuglun-
um var komið fyrir á Þor-
finnstjörn, þeir stýfðir, girð-
ing reist meðfram tjörninni,
toakkar lagaðir og búin til
sandfjara. Samtímis var ráð-
inn maður til að gefa fuglun-
um og fá þeir mikið af mat,
þótt bæjarbúar haldi stund-
um að fuglarnir séu vannærð
ir. Þeim er gefinn fiskúr-
gangur, korn og brauð og má
segja að þeim hafi aldrei liðið
betur en seinustu árin.
Stokkönd 90%
í könnunarferð umhver.fis
Tjörnina, sem við förum með
Hafliða Jónssyni, dr. Finni
Guðmundssyni og Kristjáni
Geirmundssyni síðdegis í gær,
bar ýmislegt fróðlegt á góma.
Finnur sagði, að þessi tilraun
til að fá meiri fjölbreyttni í
af stokkönd á Tjörninni
fuglalífið á Tjörninni, hefði
tekizt betur en gert var ráð
fyrir í upphafi. Brátt myndi
girðingin, sem sett 'hefði verið
upp meðan fuglarnir voru að
venjast hinu nýju umhverfi,
hverfa, og væntanlega yrði
stytta af Þorfinni Karlsefni
flutt. Þeir ungar, sem klak-
izt hefði út á Tjörninni væru
fleygir og gætu flogið frjáls-
ir allra sinna ferða. En það
væri eðli þeirra að halda
tryggð við bernskustöðvarnar.
Einnig hefðu drifið að fuglar
sömu tegunda og þeir sezt að
á Tjörninni um lengri eða
skemmri tíma. — Æðarvarp
stæði með miklum blóma, nú
lægju 20 kollur á hreiðrum,
og þyrfti ekki nema 20 hreið-
ur í viðbót, svo dúntakan
næmi einu kílói.
— En mesta vandamál okk-
ar núna er stokköndin, sagði
Finnur. Yfir 90% af öndum
Tjarnarinnar eru stokkendur
og er það of mikið af sömu
tegundinni. Hún hefur, ásamt
svönunum, átt sinn þátt í að
fæla kríuna úr stóra hólman-
um, og hefur krían nú flutt
sig yfir á litla hólmann og
hólmann á Þorfinnstjörn. —
Álftirnar væm einnig að
verða of margar, bæði íslenzki
svanurinn og hnúðsvanurinn,
Framih. á bls. 8.
Krían ver æðarvarpið á Þorfinnstjörn.
Þér skuluð vitni bera
eftir séra Jónas Gíslason, .Vík
Þér skuluð vitni bera .. 5555
„En þegar huggarinn kem-
ur, sem ég mun senda yöur
frá fööurnum, sannleiksand-
inn, sem útgengur frá föö-
urnum, hann mun hera mér
vitni, en þér skuluö og vitni
bera, því að þér hafiö frá
upphafi meö mér veriö. —
Þetta hef ég talað til yöar,
til þess aö þér hneyksluöust
ekki. Þeir munu gjöra yöur
samkundurœka, já, sú stund
kemur, aö hver, sem líflœt-
ur yöur, mun þykjast vinna
Guöi þœgt verk. Og þetta
munu þeir gjöra, af því að
þeir hafa hvorki þekkt föð-
urinn né mig. En þetta hef
ég talað til yöar, til þess aö
þér, þegar sú stund kemur,
minnist þess, að ég hef sagt
það. En ég hef ekki sagt
yöur þetta frá upphafi, af
því að ég var meö yöur.“ —
Jóh. 15, 26—16, 4.
I.
„ÞÉR skuluð og vitni bera, því
að þér hafið frá upphafi með
mér verið.“
Mér þykir vænt um þessa
setningu guðspjallsins. Hún er
mér örugg sönnun fyrir sann-
leika þess boðskapar, sem Biblí-
an flytur mér um Jesúm Krist,
kenningu hans, líf og starf.
Frásagan byggist ekki á ein-
hverjum óljósum sögum og
sögnum, sem gengið hafa milli
manna kynslóðum saman. Rit-
arar frásagnanna eru sjálfir
sjónar- og heyrnarvottar þess,
sem þeir greina frá. Þeir höfðu
verið með Jesú allan starfs-
tíma hans, hlustað á boðskap-
inn af vörum hans og séð hann
vinna máttarverkin, lækna sjúka
og þjáða og vekja dána aftur
til lífsins.
Postularnir vissu, hvað þeir
voru að segja, er þeir boðuðu
trúna á Jesúm Krist sem ein-
getinn son Guðs. Þeir voru að-
eins að greina frá staðreynd-
um, sem þeir höfðu sjálfir
reynt, að voru sannar.
Og þeir leggja sjálfir áherzlu
á þetta. í fyrsta bréfi sínu seg-
ir Jóhannes postuli: „Efni vort
er það, sem var frá upphafi,
það, sem vér höfum heyrt, það,
sem vér höfum séð með aug-
um vorum, það, sem vér horfð-
um á og hendur vorar þreifuðu
á, það er orð lífsins. Og lífið
var opinberað, og vér höfum
séð og vottum og boðum yður
lífið hið eilífa, sem var hjá
föðurnum og var opinberað oss.
Já, það, sem vér höfum séð og
heyrt, það boðum vér yður.“
Postularnir gátu borið fram
vitnisburðinn um Jesúm Krist
af fullri djörfung og sannfær-
ingu þeirra manna, sem sjálfir
höfðu reynt sanngildi hans. Eng
inn hafði þekkt Jesúm Krist
betur en þeir. Enginn hafði
verið lengur með honum en
þeir. Og þegar þeir velja mann
í sinn hóp í stað Júdasar, þá
völdu þeir mann, sem einnig
hafði verið með honum frá upp-
hafi.
Það þarf því engan að undra,
að margir veittu viðtöku vitn-
isburðinum um Jesúm Krist af
vörum postulanna. Menn sann-
færðust af sannfæringarkraftin-
um, sem fylgdi orðum þeirra.
Þeir voru fylltir anda Guðs.
Engir viðburðir í sögu okk-
ar mannanna frá þessum sömu
öldum eru jafnvel staðfestir af
sjónar- og heyrnarvottum og
saga Jesú Krists.
Það er óhætt að trúa boð-
skap Biblíunnar.
II.
Jesús var ekki að gylla fyrir
lærisveinum sínum það hlut-
skipti, sem beið þeirra í þjón-
ustu hans.
„Þeir munu gjöra yður sam-
kunduræka, já, sú stund kem-
ur, að hver, sem líflætur yður,
mun þykjast vinna Guði þægt
verk.“
Þessi orð Jesú Krists hafa
rætzt áþreifanlega í sögu kristn
innar hér á jörð. Þúsundir og
milljónir manna hafa dáið písl-
arvættisdauða fyrir trú sína á
Jesúm Krist, allt frá ofsóknum
rómversku keisaranna á fyrstu
öldunum eftir Krist til okkar
daga. Og þannig mun það ef-
laust enn verða, meðan mann-
kynið byggir þessa jörð.
Okkur mönnunum er alls
ekki eiginlegt að veita boð-
skap Guðs viðtöku. Við vildum
gjarna breyta ýmsu í kenning-
um hans, svo að það félli bet-
ur að vilja okkar sjálfra og
geðþótta. Ákveðin og afdrátt-
arlaus boðun þeirrar kenning-
ar, sem Jesús Kristur sjálfur
flutti fyrstur hér á jörð, kallar
oft fram sömu andstöðu hjá
ýmsum og hann mætti sjálfur
af hendi faríseanna.
En þrátt fyrir allar ofsóknir
og andbyr, sem lærisveinar Jesú
Krists hafa mætt í starfi sínu
að útbreiðslu ríkis hans, hafa
þeir ekki gefizt upp, heldur
haldið ótrauðir áfram, ekki í
eigin krafti, heldur í krafti hins
lifandi og upprisna frelsara, sem
sjálfur hefur kallað þá til starfs
fyrir sig. Þeir hafa átt sömu
trúarfullvissuna, sem einkenndi
hina fyrstu lærisveina Jesú.
Og þannig er þessu varið enn
í dag. Við kristnir menn sækj-
um styrk og kraft í trúna á
Jesúm Krist. Við eigum full-
vissu trúarinnar um sannleiks-
gildi hins guðlega boðskapar,
sem okkur er gefinn í Biblíunni.
Við flytjum enn sama boðskap-
inn og fluttur var í frumkristn-
inni. Við eigum hlut í fyrir-
heitinu um fylling Heilags anda,
sem skapar trúna i hjörtunum.
Þess vegna er enn unnið að
útbreiðslu guðsríkisins hér á
jörð. Þess vegna er hinn gamli,
en þó síungi fagnaðarboðskáp-
ur enn fluttur mannheimi. Við,
sem í dag lifum, höfum sömu
þörf á þeim boðskap og þeir
menn, er lifðu á þeim tíma, er
Jesús gekk hér um í mannlegu
holdi.
Það hefur margt breytzt í
mannheimi síðan. En þörf okk-
ar á náð Guðs er enn hin sama
og áður var. Við erum enn
syndarar og þörfnumst náðar og
fyrirgefningar til guðssamfélags.
Fórn Jesú Krists á krossinum
á Golgata var einnig færð fyrir
okkur. Dómur Guðs gengur yf-
ir líf okkar.
En kærleiki Guðs er einnig
óbreyttur. Við eigum enn að-
gang að náð hans fyrir trúna
á Jesúm Krist.
Fagnaðarboðskapur kristinnar
trúar breytist ekki. Hann er
enn hinn sami og hann hefur
verið frá upphafi. Hann er til
okkar kominn fyrir sjónar- og
heyrnarvottana, sem sjálfir
lifðu og störfuðu með honum.
Og fyrir vitnisburð þeirra eig-
um við enn sama trúarörygg-
ið og trúarfullvissuna og þeir.
Við erum einnig kölluð til að
halda starfi þeirra áfram. Við
eigum einnig að bera vitni þeim
frelsara, sem af kærleika sín-
um til okkar hefur opnað okk-
ur aðganginn að allri náð
Guðs. Hlýðum því kalli Guðs.