Alþýðublaðið - 24.12.1929, Qupperneq 1

Gefltt ét ftf Al|»ýttafloklaii
Aðfangadag jóla.
319. tölublað
Einar Jónsson: Tíminn.
m 38
38 38
38 KVEÐJA. 38
38 38 38 38 38 Hall«r degi, húmid nálgaat, 38 38
helgin fœrist nœr, 38
fagrar klukkur óma úti, 38
af unun hjartad slær — —, 38
38 38 38 38 38 vinir gledja vini sína 38
vefjast örmum hlýtt, 38
Ijósin bœrast, brosir lifid, bodar eitthvad nýtt. 38 38
Hvort gledst pú, góda barn? 38 38
38 Hvort gledst pú, góda barn, 38
38 hvort grœtur hugur pinn, 38
38 pótt ytra leiki bros á brá, 38
38 nœr brosíö í hjartad inn? 38
38 Hvort áttu vin, sem vefur pig 38
38 víðkvœmt sínum arm, 38
38 hvort áttu sár, er svída, 38
38 cða sorgar prunginn hvarm? 38
38 Hver gledur pig, góða barn? 38
38 38 Jólaljósin Ijóma 38 38 38 38 38 38 38 38 38 38
58 og lýsa hinn dapra rann,
38 pví guð er öllum góður,
38 sem gleðja og elska hann,
38 og guð er meira en góður,
38 pví guð er alt og eitt,
38 án guðs er lífið grýla
38 og gleðin ekki neitt.
38 Hví gleðstu pá ekki, góða barn?
38 Brostu væna, brostu vœna, 38
38 w breiddu út faðminn pinn, 38
^8 láttu ekki heimsins hörku 38
38 í hjartað komast inn. 38
38 Ég pekki sorta og pekki sökrmð 38
38 og pekki sœlu draum, 38
38 ég veit, að alt má yfirbuga 38
38 með innra leyndum straum. 38
38 Gleðstu pá, góða barn. 38
38 38
38 Gleðstu barn, pví að gleðineross 38
38 guðhelg lífsins sól, 38
38 góða barn — góða nótt, 38
38 gleðileg jól! 38
38 Sig. B. Gröndal. 38
|38 &
1 — «rVS« 838
Jafnaðarmaður í yfirstétt.
Eftir Bernhard Shaw.
[Á Arunum 1880—85 skrifaði
Bernard Shaw skáldsögu, sem
heitir: „An Unsocial Socialist".
Er hún fram úr skarandi snjöll
®g kjarngóð ádeila, en um leið
bráðskemtileg og hnittin. Sagan
©r löng, 230 blaðsíður i stóru
broti, og birtist hér örstuttur
kafli úr henni. Er þar viðtal yfir-
stéttar-jaínaöarmannsins Sidney
Trefusisa við konu sina, sem ann
honuat mjög heitt, en er npp-
|>ejnbd al nuðvaldsgTillom.]
....Pessi öld, sem nú rikir á
Englandi og ég er fæddur á,
virðist mér svo spilt, eins og
vissan um mentun, en vöntunin
á hreinskilni, getur gert hana.
Hún er gegnumsýrð af smjaðri,
höfuðórum, peningargræðgi,
skemtanafýsn og frægðardýrkun
hjarðar, sem hefir tapað hræðsl-
unni við helvíti, án pess að hafa
öðlast réttlætistilfinningu, og sem
lætur sig ekkert annað skifta en
•8 hrifsa, undir sig hlut Ijónsins
af peim auðæfum, sem hún með
hungurhötunum stelur frá stétt-
um peim, sem skapa þau. — Ef
þú truflar mig, Hetty, kasta ég
þér í fljótið og dey svo sjálfur
af sorg á eftir yfir því að hafa
tapaö ást þinni. t>ú veizt, að
lýsingin á mér myndi hljóða eitt-
hvað á þessa leið: „Heldri maður
með mikla peninga." Þekkir þú
hinn glæsilega uppruna þessara
peninga og he!drimenskunnar?“
„Ó, Sidney, hefir þú gert nokk-
uð?“
„Nei, elskan mín. Ég er fínn
maður og hefí aldrei gert neitt.
Að maður geti setið auðum
höndum án þess að svelta er alls
ekki ómögulegt nú á tímum.
Hvert penny, sem ég á, er stolið;
en það sem hefir nokkra veru-
lega og lagalega þýðingu fyrir
þig er, að ég á ekki kost á að
gefa peningana aftur til hinna
i-éttmætu eigenda, jafnvel þótt ég
hefði löngun til. Veiztu hvað fað-
ir minn var?“
„Hvaða þýðingu hefir það fyrir
okkur nú? Vertu nú ekki svona
leiðinlegur og fullur af skritnum
hugmyndum, Sidney. Ég hefi
ekki gifst pabba þínum.“
„Nei, en þú hefir, — auðvitaö
óatvitandi, gifst eignum föðiw