Morgunblaðið - 16.02.1963, Síða 6

6
MORCV1SBLAÐIÐ
Laugardagur 16. febrúar 1963
* * '
I Arnessýslu
UMBOÐSMENN Morgunblaðs
ins í eftirtöldum fimm hrepp-
um Árnessýslu eru: Gunnar
Sigurðsson Seljatungu, fyrir
Gaulverjabæjarhrepp, Karl ,
>órarinsson á Kjartansstöð-]
um fyrir Hrungerðis- og Vill- i
ingahoitshreppa. Róbert Ró- i
bertsson fyrir Biskupstungna
hrepp og í Hrunamannahreppi
Jón Sigurðsson í Skollagróf. 1
Umboðsmennirnir munu
framvegis annast alla inn-
heimtu áskriftargjalds; til
þeirra ber að snúa sér varð-
andi umkvartanir vegna van
skila. Til þeirra, eða beint til
skrifstofu Morgunblaðsins,
Ígeta menn einnig snúið sér ef
þeir óska að gerast áskrifend-
ur að blaðinu.
MORGUNBLAÐIÐ hafði spurnir
af því að tii landsins væri kom-
ið eitthvað furðu-farartæki á
vegum Gunnars Ásgeirssonar h.f.
Sneri blaðið sér því til Gunn-
ars og fékk heimild til að skoða
farartækið, sem reyndist vera
ný torfærubifreið frá Volvo bila
smiðjunum í Svíþjóð.
• Slæmt að vera
fimmtán ára
„Tvær sárar“ stöllur senda
Velvakanda eftirfarandi bréf,
sýnir ljóslega, hve erfitt er fyrir
unga fólkið að komast á
skemmtistaði við sitt hæfi.
„Kæri Velvakandi! Okkur
langar til að spyrja þig álits á
atviki, sem henti okkur í gær-
kvöldi. Við fengum leyfi for-
eldra okkar til að fara á ungl-
ingadansleik, þar sem við höf-
um skemmt okkur áður með
jafnöldrum okkar. Foreldrar
okkar ætluðu að sækja okkur
eftir dansleikinn. Við höfðum
verið þar frá kl. 10 — 12, þegar
kvenlögreglan kom og spurði
okkur um vegabréf. Við sögð-
umst ekki eiga neitt vegabréf.
Þá spurði hún okkur um aldur,
nafn og heimili, og sögðum við
henni sannleikann. Svaraði
------------—------------------
hún okkur með því, að við hefð
um ekki aldur til að vera þar,
og með hjálp dyravarðarins,
sem áður hafði hleypt okkur inn
í húsið, var okkur vísað á dyr.
Við erum 15 ára, Og önnur
okkar verður 16 ára í næsta
mánuði. Hvað erum við full-
orðnari eftir fjórar vikur? —
Við spurðum kvenlögregluþjón
inn, hvar við mættum skemmta
okkur, og var svarað: í skól-
unum. Við erum hins vegar í
hálfgerðum kvennaskóla, og
þar er mjög lítið félagslíf og
engin skólafélög starfandi. —
Við könnuðumst við flesta
þarna inni og vissum, að meiri
hlutinn var ekki orðinn nógu
aldraður og sumir jafnvel
yngri en við. En lögreglan rak
aðeins okkur tvær, þótt við hög-
uðum okkur vel, enda reykjum
við hvorki né drekkum. Við álít
um, að lögreglan hefði átt að
reka alla, er hefðu ekki náð
þessum aldri. Við voum, að þú
viljir svara þessu fyrir okkur.
Með fyrirfram þakklæti, tvær
sárar“.
Velvakandi getur lítið um
þetta sagt. Auðvitað verður að
miða við eitthvert ákveðið aid-
urstakmark upp á dag, því að
annars væri allt eftirlit ófram-
kvæmanlegt. Hins vegar er allt
af leiðinlegt, þegar lögunum er
stranglega fylgt í einu tilviki,
meðan aðrir sleppa. Slíkt veld-
ur eðlilegum sárindum og virð-
ingarleysi fyrir lögutn, en stund
um er ekki auðvelt að varna
því. Það er og slæmt, að lítið
sem ekkert félagslíf skuli vera
í sumum skólum, því að ungt
fólk vill hópast saman og gerir
það þá utan ramma skólalífsins,
e. t. v. í ríkari mæli en heppilegt
er. En stúlkur góðar; bráðum
verðið þið sextán ára og fáið
passa. Þá getið þið skemmt
ykkur með jafnöldrum ykkar á
hinum forboðnu stöðum.
— Bifreið þessi kom fyrst
fram á síðast ári eftir langvar-
andi tilraunir við hin erfiðustu
skiiyrði. sagði Gunnar Ásgeirs-
son forstjóri, og ber hún verk-
smiðjuheitið Volvo L-3314. Vakti
bifreiðin strax feikna athygli,
og barst Volvo-smiðjunum þá
þegar pöntun á tvö þúsund bif-
reiðum frá norska hernum. Til
að anna þessu var sett upp sér-
stök samsetningarverksmiðja í
Noregi. Einnig hefur sænski her-
inn keypt mikinn fjölda af þess-
um bílum.
— Annars er bezt að þið tal-
ið við hann Sigurð Gunnarsson,
því hann fór reynsluferð • í bif-
reiðinni um síðustu helgi.
Við hinkruðum við meðan
Sigurður var að ljúka símtali
við Volvo í Svíþjóð, og spurð-
um hann svo frétta úr ferðinni.
íór beint
• Aðvörun í alvöru
Kjartan Ólafsson sendir Vel-
vakanda bréf með þessari fyrir-
sögn um efni, sem áður hefur
verið getið um í þessum dálk-
um, en að því er virðist án ár-
angurs.
„í Hljómskálagarðinum stend
ur hin fagráP stytta myndhöggv-
arans Bertels Thorvaldsens, sem
hann sjálfur gerði. Styttunni er
komið fyrir á fögrum undirstöð-
um og í umhverfi, sem hæfir
þessu fagra listaverki. Nú hefur
það gerzt, að styttan hefur losn-
að og færzt til á stöplinum. Er
ekki hægt að fortaka nema
snarpur vindsvipur gæti feykt
henni niður í grjótið fyrir neð-
an. Væri það hörmulegt og
óbætanlegt slys, sem aldrei yrði
fyrirgefið. Þyrfti að lagfæra
það, sem þarna hefur farið af-
laga, hið bráðasta, og ganga frá
festingu myndarinnar. Þetta má
ekki dragast stundinni lengur.
• Letrið á legsteini
Jóns Sigurðssonar
í þessu sambandi vil ég vekja
athygli á öðru, sem þarf lagfær-
ingar við. Það er letrið á leg-
steini forsetahjónanna, Jóns Síg
urðssonar og Ingibjargar Einars
dóttur. Letrið hefur verið nær
ólæsilegt um langan tíma og
marmaraplatan, sem letrið á að
geyma, mjög illa farin. Er opin-
berum aðiljum, sem þetta gæti
heyrt undir, hér með bent á, að
óafsakanlegt er annað en láta
lagfæra þetta og lagfæra letrið
á legsteininum a. m. k. fyrir 17.
júní nk., áður en hin árlega
hyllingarathöfn fer fram við leg
stað forsetahjónanna.
— Kjartan Ólafsson“.
Ný torfærubifreið
— Jú, við fórum sex saman s.l.
sunnudag. Áður hafði ég rætt
við starfsmenn hjá Landssím-
anum um það hvaða torfærur
ætti helzt að reyna við. Þeír
sögðu mér að ef bíllinn færi upp
á Skálafell í Mosfellssveit, væri
hann góður. Var því ákveðið að
halda þangað. Vegur liggur á
fjallið. og fórum við austan við
hann og síðan beint af augum
upp hlíðina í vaxandi bratta og
yfir snjóskafla upp á topp, eins
og að drekka vatn. Þið viljið
máske koma í ökuferð, spurði
svo Sigurður.
Sýningarbíllinn, sem kominn
er til landsins, er byggður fyrir
átta manns, en einnig má fá
þessa gerð með sætum fyrir tíu.
Bíllinn er frambyggður, og situr
ökumaður við hlið vatnskassans.
en hreyfillinn er fyrir aftan
framsætið. Er þetta sérstaklega
gert til að færa þyngdarpunkt-
inn aftur og dreifa þunganum
milli öxla.
Við ókum af stað eftir Suður-
landsbrautinni og héldum norð-
ur undir Golfvöllinn. Þar eru
háir og brajtir moldarbakkar, og
í þessu sumarveðri, sem var i
gær, eru þeir vart færir öðrum
en fuglinum fljúgandi. Skóhlífa-
djúpt lag af forarleðju er ofan
á jarðklakanum, og hvergi fót-
festu að fá. Ólafur Ijósmyndari
kom sér fyrir á jafnsléttu og
valdi torfærurnar, sem fara
skyldi. Sigurður var hinn hróð-
ugasti, en fréttamaðurinn hálf
myrkfælinn á þetta. Svo var lagt
í brattann. jafnvel stoppað í
snarbröttum brekkunum til að
taka myndir, og haldið af stað
að nýju. Yfir urð og grjót, svell-
bungur og snarbrött börð.
Einn okkar var kominn með
sjóriðu þegar öllum þessum æf-
ingum var lokið, og það var ekki
Sigurður Gunnarsson. Var
ákveðið að halda heimleiðis.
Leiðin heim að moldarbökkun
um við Golfskálann er ekki bedn-
línis greiðfær venjulegum bíl-
um, og það vakti sérstaka at-
hygli farþeganna í Volvo- inum
augum upp
af
Volvo L-3314 inn við Golfvöll
á Skálafel!
frá Volvo komin til landsins
hve þýður hann var. Og þegar
út á þjóðbrautina kom var eins
Og setið væri í þægilegri fólks-
bifreið.
Skammt frá stórhýsi Gunnars
Ásgeirssonar við Suðurlands-
braut, stytti Sigurður sér leið,
ók yfir braggarústir á háum,
steypum pallj, yfir snarbratt
malarbarð. kargaþýfi og stór-
grýti upp að dyrum.
— Takk fyrir kærlega, við
erum sannfærðir.
Gunnar Ásgeirsson sagði okk-
ur frá því á eftir að ástæðan
fyrir því hve þýður bíllinn er,
sé fyrst og fremst fjaðrabúnað-
urinn. Bifreiðin er á stórum
(8.90x16”) lágþrýstihjólbörðum,
og tvöföldu fjaðrakerfi, þ.e. bæði
blaðfjöðrum og holum gúmmí-
fjöðrum. Að sjálfsögðu er drif
á öllum hjólum. og í aftara drif-
inu er innbyggður, sjálfvirkur
mismunadrifslás, sem kemur í
veg fyrir að bifreiðin „spóli“ á
öðru hjólinu.
Til að sjá sýnist þessi tor-
færubifreið mjög stór, en það
er bæði vegna þess að hún er
frambyggð og vegna hinna
stóru hjóla. í rauninni er bifreið-
in tæplega fjögurra metra löng
og vegur um 1500 kg. Vélin er
75 ha. SAE toppventla benzínvél,
eyðslan, í venjuleum akstri, að-
eins um 10—12 lítrar á hundrað
kílómetra, og hámarkshraði
rúml. 100 km/klst.
Læst drif, eins og á þessari
torfærubifreið, sagði Gunnar að
mætti fá í allar gerðir Volvo
bifreiða. Hafa nokkrir Volvo-
eigendur reynt þetta á venju-
legum farþegabílum með mjög
góðum árangri.
★
Þegar við fórum að skoða mynd
irnar hans Ólafs K. af ferðinni.
kom okkur saman um að þær,
sem bezt sýndu getu bifreiðar-
innar, væru svo ótrúlegar, að
enginn tryði nema sá, er reynt
hefði. Völdum við því meðfylgj-
andi mynd. sem tekin var þegar
Volvo:inn var að koma upp á
jafnsléttu. Við gengum þarna
út úr bifreiðinni og horfðum yfir
farinn veg. Förarleðjan rann nið
ur snarbratta brekkuna, og eftir
var aðeins glerháll jarðklakinn.
To«arasölur
« /
BV SKÚLI Magnússon seldi á
mánudag í Þýzkalandi 220 tonn
af sild fyrir tæp 64 þús. mörk.
39 tonn seldust ekki.
Bv Júpíter seldi á þriðjudag i
Bremerhaven 106 torn af fiski
fyrir 84.500 mörk. Saoma dag
seldi bv Askur í Cuxhaven 100
tonn af fiski fyrir 84.637 mörk.
Á miðvikudag seldi bv Karls-
efni 150 tonn af fiski fyrir 105.000
mörk í Cuxihaven. Sama dag
seldi bv Úranus síldarfarm í
Bremerha ven.
Áætlunarbíll
veltur
Á MIÐVIKUDAGSMORGUN
hvolfdi áætlunarbíl vestur í
Miklaholtshxeppi. Bíllinn var á
leið til Reykjavíkur frá Sandi,
óg valt sökum svellhálku á veg-
inum. Engin slys urðu á mönn-
um, og komu þeir með áætlun-
arbílnum frá Ólafsvík í bæinn.
Bílnum, sem valt, var náð upp
á veginn síðar um daginn, og
mun hann eitthvað skemmdur.