Morgunblaðið - 02.03.1963, Blaðsíða 12

12
r
MORCUNBLAÐ I Ð
Laugardagur 2. marz 1963

Útgefandi: Hf. Arvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson,
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen, ,
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson.
Útbreiðslustjóri: Sverrir Þórðarson.
Ritstjórn: Að\lstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Askriftargjald kr. 65.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 4.00 eintakið.
BYGGINGARSJÓÐUR
ALDRAÐS FÓLKS
l>íkísstjóriiin hefur lagt fyr-
ir Alþingi frumvarp til
laga um byggingarsjóð aldr-
aðs fólks. Tilgangur þessa
sjóðs er að veita lán eða
styrki til þess að reisa hent-
ugar íbúðir handa öldruðu
fólki. í framsöguræðu sinni
fyrir frumvarpinu komst fé-
lagsmálaráðherra m.a. að orði
á þá leið, að í þeim löndum,
sem bezt búa að öldruðum
borgurum sé reynt að gera
þeim kleift að búa að sínu og
bjarga sér sjálfir, svo lengi,
sem heilsa þeirra leyfir. Væri
það talið eitt grundvallarskil-
yrði þess að starfsorká'manna
nýtist sem lengst. Mörgu
öldruðu fólki yrði það ofraun
að skipta um umhverfi og
starf eða láta af starfi, sem
það hefur lengi stundað. Það
færi að sjálfsögðu eftir heilsu
fari og heimilishögum ein-
staldinganna hvaða ráðstaf-
ana væri þörf þeim til að-
stoðar.
Frumvarp þetta er undir-
búið af nefnd, sem frú Ragn-
hildur Helgadóttir, alþingis-
maður var formaður í. Ræddi
þessi nefnd ýmsar hliðar á
málinu eny árangurinn af
starfi hennar ' er það frum-
varp, sem ríkisstjómin hefur
nú lagt fram á Alþingi.
Hér er um merkilegt ný-
mæli að ræða í byggingarmál
um hér á landi. Til þessa hef-
ur aðallega verið gert ráð fyr-
ir, að aldrað fólk, sem ekki
getur dvalið á heimilum sín-
um eða venzlamanna sinna og
ættingja eyði sínum efstu
árum á elliheimilum. Elli-
heimilin eru að sjálfsögðu
nauðsynlegar og gagnlegar
stofnanir, en mörgu fólki sem
á þeim dvelst finnst það losna
tun of úr tengslum við lífs-
starf sitt og samfélag með því
að flytjast þangað. Margt af
þessu aldraða fólki kysi held-
ur að geta búið í sínum eigin
íbúðum og neytt þar starfs-
orku sinnar.
Vonandi verður þetta frum
varp Viðreisnarstjórnarinnar
samþykkt. Sú hugsun sem
bak við það liggur er í senn
mannúðleg og hagnýt. Hinir
öldruðu borgarar þjóðfélags-
ins, sem hafa unnið því vel á
löngum starfsdegi ,verð-
skulda vissulega skilning og
stuðning til þess að lifa sjálf-
stæðu og hamingjusömu lífi
á sínum efstu árum, v
KVEINSTAFIR
KOMMÚNISTA
IZommúnistar kveinka sér
*■• nú mjög undan því, að
ábyrgð hefur verið lýst á
hendur þeim vegna njósna-
starfsemi Rússa hér á íslandi.
En hversu mjög sem komm-
únistar og málgagn þeirra
barma sér komast þeir ekki
fram hjá þeirri staðreynd, að
það hefur sannazt á áþreifan-
legan hátt, að náin tengsl eru
milli rússneska sendiráðsins
og njósnara þess annars veg-
ar og manna úr kommúnista-
flokknum hins vegar. Sá mað-
ur ,sem Rússarnir reyndu að
fá til samstarfs við sig, hefur
í fimm ár verið stjómarmeð-
limur í Dagsbrún, sem íslenzk
ir kommúnistar telja höfuð-
vígi sitt og vanda jafnan til
forystu í. Þessi maður hefur
verið framarlega í flokkssam
tökum kommúnista, honum
hefur verið boðið til Sovét-
ríkjanna í skjóli MÍR, og það
er einmitt í framhaldi • af
þeirri heimsókn sem Rússar
fara að sækja á hann um
nj ósnasamstarf.
Það hefur bæði komið fram
í frásögn Ragnars Gunnars-
sonar og oftlega áður, hversu
náið sambandið er milli rúss-
neska sendiráðsins og for-
ystumanna kommúnista-
flokksins hér á Islandi.
Það sýnir þess vegna mikla
forherðingu, þegar kommún-
istablaðið reynir að sverja af
sér alla ábyrgð á hinum rúss-
nesku njósnum. Sannleikur-
inn er líka sá, að um allan
heim stunda kommúnistar í
hinum einstöku löndum njósn
ir fyrir Rússa. Það er marg
sönnuð saga. Það sem gerzt
hefur út í heimi getur gerzt
úti á íslandi og hefur gerzt
á íslandi. Kommúnistadeildin
hér á landi getur þess vegna
ekki lengur treyst því, að Is-
lendingar séu þeir einfeldn-
ingar að trúa því, að umboðs-
menn Moskvuvaldsins hér
séu saklausir eins og dúfur af
hinum rússnesku njósnum,
ÞJÓÐHATTA-
DEILD
aldarafmæli Þjóðminja-
safnsins ákvað ríkis-
stjómin að í safninu skuli á
næstunni sett á stofn þjóð-
háttadeild. Mun ríkisstjórnin
beita sér fyrir fjárframlagi til
framkvæmda þessari víkkun
!
I
EINS og skýrt var frá hér
í blaðinu urðu miklir jarð-
skjálftar í Líbýu á norður-
strön’d Afríku aðfararnótt
laug'ardags s.l. Ekki er enn
vitað hve margir fórust í jarð
skjá.lftunum, en fundizt hafa
um 300 lik og hundruð manna
er saknað. Verst úti varð borg
in Barce, og lagðist um 80%
borgarinnar í eyði. Þetta er
mjög gömul borg, og bjuggu
þar um 10 þúsund manns, en
í næsta nágrenni borgarinnar
um 35 þásund. Þegar síðast
fréttist höfðu 265 lík verið
grafin þar upp úr rústununt«.
Mefffylgjandi tvær myndir
eru báffar teknar í Barce eftir
jarffs^ílftana. Sýnir önnur
leitarmenn grafa í rústunum
í leit aff einhverjum, sem
kynnu aff vera á lífi undir
grjóthrúgunni. Hin myndin
er af smábarni, sem situr í
rústum heimilis síns.
Jarðskjálftarnir í Líbíu

á starfssviði Þjóðminjasafns-
ins.
Þjóðminjavörður taldi þessa
ákvörðun mjög mikils virði
og þakkaði ríkisstjóminni
þann stuðning sem í henni
fælist. Reykjavíkurborg gaf
Þjóðminjasafninu einnig
myndarlega afmælisgjöf til
þess að efla myndadeild safns
ins.
Hátíðahöldin á aldarafmæli
Þjóðminjasafnsins báru þess
greinilegan vott, hve ríkan
hljómgrunn þessi þjóðlega
stofnun á í hugum ailra lands
manna. Það fer því vissulega
vel á því að þessi tímamót
hafa verið notuð til þess að
veita safninu bætta aðstöðu
til þess að rækja sitt mikil-
væga hlutverk.
— Saknaði....
Framhald af bls. 10.
var svo geysimikil þröng í
ölluim búðum, alls staðar fullt
af fólki. Eina sem ég veit er
að kvenskór kostuðu 50—70
rúblur eða 2400—2800 krón-
ur.
— Það finnst okkur hér
niókkuð dýrt. Hvað ætli það
sé samanborið við laun? Þær
hljóta að fara vel með skóna
sína í Rússlandi, þegar þær
hafa eignast aðra eins dýr-
gripi.
— Ég veit ekkert um
launin annað en að leigúbíl-
stjórar munu hafa 130 rúlbl-
ur á mlánuði, sem er um 6
þús. kr. Og þæc fara vissu-
lega vel með skóna sína stúlik-
urnar. Þær hafa þá með sér
í poka þegar þær fara í leik-
/ hús eða annað og fara úr stíg-
yélunum frarnmi.
— Annars er það efcki mik-
ið að hafa komið í tvær stór-
borgir í þessu stóra landi,
sagði dr. Selma að iokum,
og ég vil gjarnan fá tæki-
færi til 'að koma þangað aftiur
með manninum mínuim og
faía þá lengra suður eftir.
Ferðin var mjög athyglisverð.
Landslag er ákaflega fagurt
i þessu mikla vetrarfrosti
15—35 stiga frosti. T.d. er mér
minnistætt hve hrifin ég var
er ég leit fyrst út um hótel-
gluggann í Leningrad, að sjá
þessi mjalllhvítu tré me<3
þykku lagi af frosnum snjó
og fólikið alit dúðað og svart-
klætt eins og spýtukulbha
hera við snjóinn. Það var á«
kaflega eérkennileg mynd.
Eins er mér sérstaklega minn
isstætt, er við boraum heim
á hótelið okkar í Moskvu.
úr leikhúsi og þrjú rússnesk
pör buðu okkur að sitja hjá
sér í veitingasalnum, þar eð
■allt var fullt. Og allt í einu
þaut maður fram á gólfið og
'byrjaði að dansa í stemmn'.
ingu. Þetta reyndist vera sóló«
dansari frá Grúsiu, sem var
í svona góðu skapi, og gerðl
þetta dásamllega. Þetta var
svo óvænt i þeim drunga,
sem virðist hvila yfir ölliu.
Ef til vilil er láitara yfir þeim
suðurfrá. Slíkar ^jemmtiLegar
myndir á ég frá Awffinni,