Morgunblaðið - 05.06.1963, Side 1

2 44 siður (I. og II.)
Viðreisnarstjórnin: Ingólíur Jónsson, Bjarni Benediktsson, Ólafur Xhors, Guðmundur í Guðmundsson, Gunnnar Thoroddsen, Emil Jónsson og Gylfi Þ. Gíslason.
um viöreisn efnahags íslenzku þjóðarinnar
VIÐREÍSNARSTJÓRNIN er það nafn, sem íslenzka þjóðin
liefur gefið þeirri ríkisstjórn, sem setið hefur að völdum
það kjörtímabil, sem nú er á enda. Þessi nafngift segir sína
sögu, en skýrustu máii tala staðreyndirnar um störf Við-
reisnarstjórnarinnar.
Öllum landslýð er kunnugt um þá örðugleika, sem við
blöstu, þegar viðreisnarstörfin hófust fyrir rúmum þremur
árum, og allir geta litið á aðstæðurnar í dag og borið þær
saman við það ástand, sem hér var ríkjandi, þegar endan-
lega var horfið frá hafta- og uppbótastefnunni — eða
„vinstri stefnunni“, ef menn vilja heldur nefna hið úrelta
kerfi því nafni.
Stjórnarflokkarnir hafa lýst því yfir, að þeir muni halda
éfram framkvæmd viðreisnarstefnunnar, ef þeir fá sam-
eiginlegan meirihluta áfram á Alþingi. Þeim hefur tekizt að
koma á svipaðri frjálsræðisstefnu í íslenzkum efnahags- og
atvinnumálum og bezt hefur gefizt í nágrannaríkjunum, sem
hraðast sækja fram, og þeir munu undir engum kringum-
stæðum hverfa aftur til haftanna, nefndafargansins, skömmt-
unarinnar, svarta markaðsins og spillingarinnar.
Kommúnistar og Framsóknar-
menn lýsa því hinsvegar yfir, að
þeir leggi meginkapp á það að
horfið sé frá frjálslyndisstefn-
unni og á ný tekið upp hið
gamla kerfi. í efnahagsmálum er
því um tvær meginstefnur að
ræða, sem þjóðin verður að
kjósa á milli nk. sunnudag.
En Viðreisnarstjórninni hefur
líka tekizt vel að stjórna utan-
ríkismálum íslendinga. Hún hef-
ur leyst viðkvæma deilu við vin-
veitta nágrannaþjóð og tryggt
réttindi íslendinga eins og bezt
má verða. Hún hefur fylgt þeirri
stefnu festu og Varúðar, sem ein-
kennt hefru stjórn utanríkismála
íslendinga frá fyrstu tíð.
St j órnarandstöðuf lokkarnir
segja, að þeir muni leggja megin-
kapp á breytta utanríkisstefnu,
ef þeir fá áhríf til þess. Þeir lýsa
því báðir yfir, að þeir ætli að
rifta landhelgissamkomulaginu
við Breta og stofna til algerrar
óvissu í þessu mikilvæga máli,
jafnframt því, sem þeir segjast
ætla að breyta utanríkisstefn-
unni almennt.
Ekkert er vopnlausri smáþjóð
mikilvægara en heilbrigð og
traust stjórn utanríkismóla. ís-
lenzka þjóðin þekkir þá stefnu,
sem fylgt hefur verið í samskipt-
um við aðrar þjóðir. Hún veit, að
þessi stefna hefur treyst sjálf-
stæði íslendinga og skipað þeim
í sveit með þeim þjóðum, sem
reka heilbrigða utanríkismála-
stefnu. Þess vegna vilja íslenzkir
kjósendur ekki hætta á það að
taka upp nýja og óábyrga utan-
ríkismálastefnu.
Línurnar í íslenzkum stjórn-
málum eru þess vegna skýrar.
Annars vegar er kosið um á- I í blaðinu í dag er ferill Við-
framhald hinnar nýju frjáls- I reisnarstjórnarinnar nokkuð rak-
lyndisstefnu í efnahagsmálum og inn. Sjá blaðsíðu 2.
þeirrar utanríkismálastefnu, sem
fylgt hefur verið, en hinsvegar
um „nýja“ stefnu í utanríkismál-
um og endurvakningu „gömlu“
efnahagsstefnunnar.
Ný vinstri stjórn: Hvað þá?
U M þær mundir sem vinstri
stjórnin hrökklaðist frá völd-
um í árslok 1958, lýsti Lúðvík
Jósepsson, sem var meðal ráð-
herranna í stjórninni og einn
þeirra, sem hvað mesta á-
byrgð bar á ófarnaðinum,
hinu alvarlega ástandi í þjóð-
félaginu á þá leið á lokuðum
fundi helztu forystumanna
Kommúnistaflokksins, „að, ef
núverandi ástand héldi áfram,
myndi fólkið fara að verða
móttækilegt fyrir „de Gaulle-
tillögur“.“
Þarna átti Lúðvík vitaskuid
við það alvarlega ástand, sem
skapazt hafði í Frakklandi,
þegar de Gaulle var kallaður
til valda og þau ólýðræðis-
legu úrræði, sem þá varð að
grípa til, svo að komið yrði í
veg fyrir algera upplausn.
Betri hliðstæða við þjóðfélags
ástandið á íslandi í lok stjórn-
artíma vinstri stjórnarinnar
verður naumast fundinn.
í fullu samræmi við þetta
er sú viðurkenning eins for-
ystumanna Alþýðuuflokksins,
sem hafði góða aðstöðu til að
fylgjast með þróun mála á
þessum tíma, að ástandið hér
hafi þá verið orðið óhugnan
lega áþekkt og í ríki, sem sigl-
ir hraðbyri til kommúnism-
ans.
Ekki hefur heldur skort lit-
ríkar frásagnir framsóknar-
foringjanna af ófremdar-
ástandinu við uppgjöf vinstri
stjórnarinnar, og er þar eftir-
minnilegust sú yfirlýsing for-
sætisráðherra vinstri stjórnar
innar, Hermanns Jónassonar,
þegar hann baðst lausnar, að
efnahagslegt hrun þjóðarinn-
ar væri yfirvofandi. Síðar
hafa framsóknarmenn þó ekki
viljað við annað kannast en
allt hafi vefið í himnalagi,
þegar vinstri stjórnin hrökkl-
aðist frá völdum, og síðast í
gær fer Tíminn mjög lofsam-
legum orðum um vinstri
stjórnar timabilið. Er það í
samræmi við þá stefnu fram-
sóknarforingjanna, að sams
konar s tjórnarhættir og þá
ríktu verði teknir upp að
nýju, ef þeir komist til áhrifa
á stjórn landsins.
En hverjir vilja veita sinn
stuðning til þess?