Morgunblaðið - 08.06.1963, Blaðsíða 6

8
MORCU1SBLAÐ1Ð
Laugardagur 8. júní 1963
„Þ Ú skalt ekki halda, að við,
fólkið hér í Austur-Berlín, séutn
neitt á móti ykkur þarna í vestr-
inu, þrátt fyrir allt það níð og
áróður sem þú kannt að verða
var við. Það kemur allt frá komm
únistaflokknum hér, sem að
mínu viti talar ekki fyrir munn
fólksins hér í Austur-Þýzka-
landi, heldur er stjórnað beint
frá Kreml. Við fólkið hér verð-
um að gera eins og flokkurinn
segir okkur og lifa eftir þoð-
orðinu: „Heldur rauður en dauð-
ur“ (lieber rot als tot).“
Eitthvað á þessa leið sagði
maður nokkur við mig, þegar ég
var að rabba við hann á götu
í Austur-Berlín í vetur sem leið.
Þessi orð urðu mér seinna minn-
isstæð, þegar ég fór að kynnast
ástandinu í Austur-Berlín betur,
og gera mér grein fyrir hvað á
sér hér raunverulega stað í ríki
Ulbrichts og hans áhangenda.
Það er einkennileg tilfinning sem
grípur mig alltaf, þegar ég fer
yfir í Austur-Berlín og þarf að
aka í gegnum múr, gaddavír og
skriðdrekasperrur, ásamt þétt-
riðnu neti af hermönnum, sem
eru búnir vélbyssum og álíka
morðtólum, tilbúnir að myrða
hvern þann sem reynir að flýja
í gegn, sumir hafa haft heppn-
ina með sér, aðrir hafa látið lífið.
Hysteríið í Ulbricht í sambandi
við að girða fólkið inni á sér-
engin takmörk lengur, og þeir
reyna með öllum ráðum að hafa
fangabúðirnar sem mest lokaðar,
þykkri, þrengri og hættulegri.
Og siðasta „afrekið“ á þessu sviði
eru sperrurnar sem þeir voru að
byggja úti í miðri Spree ttm dag-
inn, ef ske kynni að einhverjum
tækist að komast yfir hindran-
irnar að austan og varpa sér
til sunds. Ég var sjálfur sjónar-
vottur að því þegar „frjálsir
verkamenn" voru að smíða þetta
og vakti athygli mína sérstak-
lega hópur af hermönnum með
alvæpni, sem bersýnilega var
þarna til að gæta „frjálsra verka-
manna", ekki fyrir hugsanlegu
grjótkasti af vesturbakka árinn-
ar, heldur ef einhverjum dytti
í hug að yfirgefa „sæluna" og
synda þessa fáu metra yfir í
Vestur-Berlín.
Þannig er ástandið í Berlín nú,
borgin er tvískipt, annars vegar
kommúnismi, hins vegar lýðræði.
Til 13. ágúst 1961 var Berlín
eins og hver önnur borg, opin
öllum og gafst raunhæfur sam-
anburður á austri og vestri, og
afleiðingin af því var sú, að
hundruð þúsundir manna af her-
námssvæði Sovétríkjanna flúði
til vesturs. Og 13. ágúst 1961 var
svo skrúfað fyrir flóttann með
ofbeldi, en ofbeldi einkennir á-
vallt hrottann, þegar hann fær
sitt ekki fram. Kommúnistar
gátu ekki staðið augliti til aug-
litis við frelsið, þeir sáu og
skynjuðu að þeir höfðu tapað,
þeir gátu ekki keppt við lýðræð-
ið. Þeir hnepptu Austur-Þjóð-
verja í risastórar fangabúðir,
þeir byggðu múrinn.
Ef litið er í þessa áróðurspésa
sem Ulbricht og hans aftaníossar
gefa út í þeim tilgangi að afsaka
múrinn, kemst maður kannski
einna bezt að raun um hvernig
þeim er innanbrjósts. Þar stend-
ur meðal annars að múrinn sé
stærsti sigurinn fyrir hina sósíal-
istísku stefnu í Austur-Þýzka-
landi, og finnst mér eftir að hafa
skoðað Austur-Berlin sjálfur, að
sigurinn liggi kannski í því, að
þeir skyldu hafa átt fyrir hon-
um, því múrinn hefur kostað
sitt, og uppbyggingin í Austur-
Berlín gengur seint, nema þá
helzt á götu þeirri, sem hét eftir
Stalin heitnum meðan hann var
í náð, en heitir nú Karl Marx
Allee (hann er alltaf sígildur),
og er stolt Ulbrichts. Einnig
reyna þeir að telja fólki í hinum
frjálsa heimi trú um að múrinn
sé aðeins landamerki, og landa-
merki séu jú alls staðar í veröld-
inni, raunveruleg orsök fyrir
múrnum sé ekki sú að hefta Aust
ur-Berlínarbúa í að fara yfir til
Vestur-Berlínar, heldur var
hann nauðsynlegur vegna árás-
arhættu frá NATÓ og kommún-
istahaturs Bonnstjórnarinnar. —
„Að vísu,“ segja þeir svo, „lang-
aði okkur ekki að horfa upp á
hvernig flugumenn og mansal-
ar lokkuðu Austur-Berlínarbúa
yfir til Vestur-Berlínar með svik-
um og lygum.“
„Ef þið viljið ekki vera sósíal-
istar sjálfviljugir, þá þið um
það,“ stóð einu sinni í málgagni
Ulbrichts og átti hann þar við út-
lendinga. Þessi orð fara dálítið
einkennilega í munni Ulbrichts
og Co., þeirra sömu manna, sem
ætluðu einu sinni að innlima
milljónir Vestur-Berlínarbúa und
ir svipu kommúnismans, með því
að loka samgönguleiðum Vest-
ur-Berlínar við hinn frjálsa heim
og beinlínis svelta þá til hlýðni,
en vegna samstöðu og fórnfýsi
Vesturveldanna, sem lánuðu
hundruð flugvéla, sem mynd-
uðu loftbrúna, sem flutti Vest-
ur-Berlínarbúum nauðsynjar í
marga mánuði, urðu þeir að láta
undan og opna aftur leiðirnar,
og var þessi tilraun þeim til lít-
ils sóma í augum heimsíns.
Vestur-Berlín er án efa mikill
þyrnir í augum kommúnista, því
hún liggur inn í miðju Austur-
Þýzkalandi, eins konar útvörð-
ur lýðræðis handan járntjalds,
og velgengnin þar fellur þeim
þungt, og fær þá kannski til að
álykta að eitthvað sé bogið við
skipulagið hjá þeim sjálfum, því
með hlutlausum samanburði á
Austur-Berlín og Vestur-Berlín
sést, að kostir kommúnismans
eru fáir.
Austur-Þýzkalandi, sem komm
únistar hafa skírt „Deutsche
Demokratische Kepublik", þótt
hvorki ríki þar „lýðveldi“ né „lýð
ræði“, er stjórnað á sama hátt
og öðrum leppríkjum Rússa;
öll blöð eru bönnuð, önnur
en þau sem Ulbricht legg-
ur blessun sína yfir, kosn-
ingar eru sami ' skrípaleikur
og yfirleitt er alls staðar í komm
únistaríkjum, virðing fyrir per-
sónufrelsi er fótum troðin, og sí-
felldum áróðri gegn vestrænum
þjóðum er pumpað í þegnana;
Vestur-Þjóðverjar eru kallaðir
nazistar, Bandaríkjamenn heims- ■
veldissinnar, Bretar nýlendukúg
arar o.s.frv. Ég held persónulega
að þessi áróður hitti ekki í mark,
enda er hann of ofstækisfulur
til að ganga í sæmilega skyn-
sama menn, og heyrist mér á
þeim Austur-Berlínarbúum, sem
ég hef talað við, að þeir voni að
þessari kvöl sé brátt lokið, og
Þýzkaland geti aftur sameinazt.
Vöruskömmtun er mikil í Aust
ur-Berlín, og sérstaklega var á-
standið þar slæmt í vetur. Þá
þurfti að loka mörgum skólum
vegna skorts á rafmagni og kol-
um. Matarskorturinn er mikill og
ekki er óalgengt að sjá fólk fara
með matarpakka, sem innihalda
allt milli himins og jarðar, sem
okkur íslendingum þykir sjálf-
sagðir og eðlilegir hlutir, t. d.
egg, ávextir, kjöt, kaffi, te, hrís-
grjót, baunir, álegg, svo eitthvað
sé nefnt, til vina og kunningja í
Austur-Berlín. Ef maður lítur í
búðarglugga á matvöruverzlun-
um í Austur-Berlín, ber einna
mest á blómum sem höfð eru þar
til skrauts, en vöruvalið er hálf
fátæklegt, nema hvað yfirdrifið
ér af eplasaft, það er engu lík-
ara en „Alþýðulýðveldið" eigi að
ganga fyrir henni. Sjónvörpin,
sem blasa við manni í búðar-
gluggum eru, eftir því sem fróm-
ir menn hafa sagt mér, aðallega
til skrauts, það er ekki hægt að
ganga inn í verzlunina og kaupá
það á staðnum, heldur þarf að
fylla út þar til gerða umsókn, og
svo verður maður að bíða í óra-
tíma, þangað til að tækið er til-
búið til afgreiðslu, og þannig er
yfirleitt með vörur þarna. Að
Eramh. á bls. 8.
A Iisti Alþýðuflokksins B Listi Framsóknarflokksins XD Listi • Sjálfstæðisflokksins G Listi Alþýðubandalagsins
* V Gylfi Þ. Gíslason Eggert G. Þorsteinsson Sigurður Ingimundarson Katrín Smári Páll Sigurðsson , Sigurðuú Guðmundsson Sigurður Sigurðsson Pjetur Stefánsson Ingimundur Erlendsson- Jónína M. Guðjónsdóttir Torfi Ingólfsson Baldur Eyþórsson Jónas Ástráðsson Guðmyndur Ibsen Haukur Morthens Hafdís Sigurbjömsdóttir Guðmimdur Magnússon öfeigur Ófeigsson Bjöm Pálsson Þóra Einarsdóttir Jón Pálsson Sigvaldi Hjálmarsson Stefán Pétursson Jóhanna Egilsdóttir Þórarinn Þórarinsson Einar Ágústsson Kristján Thorlacius Kristján Benediktsson Sigríður Thorlacius Jónas Guðmundsson Hjördís Einarsdóttir Kristján Friðriksson Jón S. Pétursson Gústaf Sigvaldason Hannes Pálsson Bjamey Tryggvadóttir Benedikt Ágústsson Einar Eysteinsson Magnús Bjamfreðsson Kristín Jónasdóttir Ásbjöm Pálsson Sæmundur Símonarsori Sigurður Sigurjónsson Sigurður H. Þórðarson Lárus Sigfússon Unnur Kolbeinsdóttir Kristinn Stefánsson Sigurjón Guðmundsson Bjarni Benediktsson Auður Auðuns Jóhann Hafstein • Gunnar Thoroddsen Pétur Sigurðsson Clafur Björnsson Davíð Ólafsson Sveinn Guðmundsson Geir Hallgrímsson Guðrún Helgadóttir Eyjólfur Konráð Jónsson Guðmundur H. Garðarsson Sveinbjörn Hannesson Ingólfur Finnbogason Bjarni Beinteinsson Bjarni Guðbrandsson Jóna Magnúsdóttir Magnús J. Brynjólfsson Gunnlaugur Snædal Höskuldur Ólafsson Eiríkur Kristófersson Tómas Guðmundsson Ragnhildur Helgadóttir 'Birgir Kjaran Einar Olgeirssón Alfreð Gíslason Eðvarð Sigurðsson Bergur Sigurbjömsson ' Magnús Kjartansson Margrét Sigurðardóttir Hermann Jónsson Kristján Gíslason Snorri Jónsson Birgitta Guðmundsdóttir Páll Bergþórsson Margrét Auðunsdóttir Jón Tímótheusson Eggert Ólafsson Ragnheiður Ásta Pétursdóttir Björgúlfur Sigurðsson Dóra Guðjohnsen Guðgeir Jónsson Haraldur Steinþórsson Ragnar Stefánsson Haraldur Henrysson Sigurður Thoroddsen Jakob Benediktsson Kristinn E. Andrésson
Þannig lítur kjörseðillinn út, þegar D-listinn — listi Sjálfstæðisflokksins — hefur verið
kosinn með því að krossa fyrir framan D.