Morgunblaðið - 06.09.1963, Blaðsíða 11

I
Föstudagur 6. sept. 1963
MORGUNBLADID
11

Krosssinn í Oddakirkju.
þólskur blaer yfir henni“,
bætti hann við, „en ef svo er,
gerir það ekkert. Kaþólskir
viJjum við vera“.
Kirkjan í Odda var helguð
heilögum Nikulási, þegar Sæ-
mundur hafði látið reisa hana
á föðurleifð sinni. Heilagur
Nikulás var í tízku á 11. og
12. öld. Hann var verndari sjó-
farenda og dýrlingur gjafmild
innar. Nú heitir hann Sánkti
Klás og er jólasveinn. Svona
getur tíminn afbakað líf okk-
ar og orðstír.
Skírnarfontinn smíðaði Á-
mundi Jónsson snikkari, Rang
æingur að ætt, og er hann frá
1804. í loftinu hangir ljósa-
króna frá 1662, sem Þorleifur
Jónsson, prófastur, gaf til
kirkjunnar. Hann þjónaði
Odda 40 ár. Hann var faðir
Björns Þorleifssonar, biskups
á Hólum.
Við gengum upp á Gamma-
brekku. Að því er Sæmundur
fróði sagði sjálfur Jóni bisk-
upi helga, þegar þeir hittust í
París, lék hann sér þar dreng-
ur. Fátt mundi hann þá annað
frá ættlandi sínu. En ekki er
vert að halda því á lofti. Aft-
ur á móti er gaman að hafa af
því spurnir — að Sæmundur
var eitt sinn ungur stúdent
með breyzkleika æskunnar í
blóðinu; jafnvel hann hætt
kominn í glaumi þessarar
stóru borgar! Jafnvel svo að
hann var búinn að gleyma
uppruna sínum, að hugsa sér
hvað vei'öJdinni hefur farið
fram.
Og þarna nokkru sunnar er
Vindkvörn, hverjum peningi
ómótstæðileg fjjeisting. Þar
skammt frá hjáleigan
Strympa. Hún hafði ekki aðr-
ar grasnytjar en bæjarþökin í
Odda og kirkjugarðinn. Þá
voru færri steinar í honum en
nú er.
Að koma í Odda er eins og
lenda í berjamó. Maður ætlar
að tína tvö eða þrjú ber, en
gleymir sér í svartri breið-
unni. Maður vill meira, og af
nógu er að taka. Hvernig hef-
ur þessi staður getað farið
fram hjá manni öll þessi ár?
spurði ég sjálfan mig.
Sr. Arngrímur segir sér
finnist þurfa að endurreisa
lúthersku kirkjuna á íslandi.
Guðfræði hennar þurfi að
vera jákvæðari en hún hefur
verið undanfarin ár og messu-
formið ætti að færa nær upp-
haflegri mynd, vill heJzt það
líkist því sem tíðkaðist á klass
íska tímabilinu fyrir daga
Karlamagnúsar. „Þá var kirkj
an sterk“, segir hann hátt og
hrifinn og bætir við dálítilli
sneið að sjálfum meistaranum:
„Ég álít að Lúther hafi stigið
feti of langt, þegar hann
breytti messuformi kirkjunn-
ar, því hann felldi niður höf-
uðatriði messunnar, þakkar-
gjörðina. Ég sakna hennar úr
lúthersku kirkjunni og hef
reynt að bæta úr því í mínum
messum. Við eigum í mess-
unni að bera sjálf okkur fram
fyrir guð. Þá getum við betur
minnzt þeirrar fórnar, sem
frelsarinn færði fyrir mann-
kynið.
í kaþólskunni er fórnin part
ur af messunni. Við höfum
misskilið það og kallað betl,
en það er rangt. Þetta betl,
sem við köllum, er fórn til
guðs. Guðs ríki á jörðu kemst
ekki af án fjármuna frekar en
annað. Það er hugarfarið bak
við fórnina sem skiptir máli. í
gamla daga kom fólk með vín
og brauð • og presturinn út-
deildi því meðal fátækra. En
nú gæti ég bezt trúað því að
menn segi ég sé kaþólskur
vegna þessara orða. En okkar
kirkja er enginn sértrúarflokk
ur, heldur framhald af ka-
þólsku móðurkirkjunni".
Ég spurði sr. Arngrím um
ytri formin. Hann sagði þau
væru mjög mikilvæg, m.a.
sýndu þau svart á hvítu, að
presturinn stæði ekki í sínu
eigin nafni í kirkjunni, heldur
væri hann í þjónustu guðs.
Ytri hegðun, sagði hann, er
mildl hjálp í tilbeiðslunni. Og
bætti við: „Ég tel það t.d. mun
áhrifaríkara að krjúpa til bæn
ar en sitja með galopin augu
í tilbeiðslunni".
Þá sagði sr. Arngrímur að
kirkjulífið hefði verið heldur
dauft, en tæki nú breytingum

Duglegur sendisveinn
óskast strax.
Hf. Ölgerðin
Egill Skallagrímssen
Ægisgötu 10.
til hins betra, ekki sizt þegar
æskan væri höfð í huga.
„Fyrri kynslóð er svo fyrir að
þakka, að unga fólkið er ósá-
inn akur. Það ber góðan hug
til kirkjunnar, og enginn
skyldi bera kvíðboga fyrir upp
skerunni, sem til er sáð, ef
fræið er sæmilega gott“.
„En kirkjan þarf að yera
sterkari", hélt sr. Arngrímur
áfram. „Hún þarf að hafa
meiri áhrif í skólunum en nú
er, hún þarf að vera fjárhags-
lega sjálfstæðari. Svo skortir
hana sameiginlegt vald. Einn
prédikar þetta, annar hitt.
Kirkjan er að verða eins og
fuglabjarg. Ég vil hún hafi
ákveðna, fastmótaða stefnu.
Hún verður að koma fram
eins og samstilltur kór, sem
syngur sama lagið, þó radd-
irnar séu mismunandi. En nú
syngur einn Gamla Nóa, ann-
ar Guð er borg á bjargi traust.
Kirkjan notar ekki vald sitt.
Það er langt frá því hún yrði
ófrjálslyndari, þó hún notaði
vald sitt, því það cr ekki ver-
aldlegt, heldur andlegt. Það
er vald til góðs. Á bak við það
stendur orð guðs“.
Ég minnti hann á, hvort
ekki væri svipað bragð að þess
um orðum og því sem komm-
únistar héldu fram. Sr. Arn-
grímur glotti og svaraði:
„Það vald, sem ég tala um
kirkjunni til handa, er af allt
öðrum toga spunnið. Það á
ekkert skylt. við veraldlega
valdagræðgi. Vald guðs er
frelsi. Vald kommúnismans
fjötrar. Það krefst þess m.a.
að maðurinn sé steyptur í á-
kveðið mót. Vald guðs er líf,
vald kommúnismans dauði“.
„Á hverju telurðu, að kirkj-
an þurfi mest að halda?“
spurði ég.
„Meira sjálfstæði", svaraði
sr. Arngrímur.
„Þú kannt auðvitað vel við
þig hér í Odda?“
„Já, ég hef kunnað fjarska-
lega vel við mig þau sautján
ár, sem við höfum dvalizt hér,
og nú fáum við bráðum nýtt
hús. Það gamla er eins og ís-
lenzk kirkja hefur vgrið, það
er hriplekt“.
„Hvenær tókstu ákvörðun
um að verða prestur, sr. Arn-
grímur?"
„Þegar ég var bam að
aldri. Fjögurra ára gamall lék
ég prest, stóð upp á kassa og
tónaði yfir stelpunum. Þá
greiddi ég mér upp á sérstak-
an máta, því ég vildi helzt
líkjast munki og vera með
skalla. Líklega hafa þetta ver-
ið áhrif frá sr. Friðriki Rafn-
ar, sem mér þótti ákaflega fal-
legur maður“.
Þessi orð minntu mig á sr.
Jón Steingrímsson, eldprest.
Þegar hann var barn, tónaði
hann ofan í skyrámur.
Þannig rifjaðist upp heim-
sóknin í Odda. Þó við værum
enn á ferð fyrir norðan, var
hugurinn kominn heim. Þar
beið okkar Snæfellsjökull, ég
sá hann fyrir mér, hvitan og
tæran eins og ógárað vatn.
Síðar mundi eltingarleikurinn
við hversdag og smámuni gára
þessa mynd.
En samt hvíld að koma
heim.
M.

I

Veitingaskálinn
vid Hvitárbrú
Heitur matur allan daginn.
Tökum á móti ferðahópum
Vinsamlegast pantið með fyr-
mvara. — Símstöðin opin kL
8-24.
Skrifstofustúlka
óskast nú þegar eða sem allra fyrst. Þarf að vera
vön vélritun. Hátt kaup. Umsóknir sendist afgr.
Mbl., merktar: „Vélritun — 3225“.
Sendisveinn
Vanur sendisveinn óskast nú þegar. — Vinnutími.
fyrir hádegi eða eftir hádegi. Þarf að hafa hjól og
geta unnið í vetur. Upplýsingar gefur sölumaður
hjá
Jóh. Karlsson & Co.
! Sími 15977.
Sölumaður
Stórt iðnfyrirtæki í Reykjavík óskar eftir að ráða
sölumann, sem fyrst. Tilboð er greini aldur, mennt-
un og fyrri störf sendist afgr. Mbl. fyrir 12. þ.m.
merkt: „Prósentur — 5206“.
Iðnaðarhúsnœði
Stórt og rúmgott húsnæði fyrir léttan iðnað með
bílskúr og lagerplássi til sölu nú þegar ef viðunandi
tilboð fæst.
Austurstræti 12, 1. hæð.
Símar 14120 og 20424.
Innflutnings- og heildverzlun óskar eftir að
ráða áhugasaman pilt eða ungan mann til
sölumennsku
og skyldra starfa. Einhver verzlunarmenntun eða
reynsla æskileg. Þarf að hafa bílpróf. Eiginhandar
umsóknir sendist á afgr. Mbl. fyrir 12. þ.m. merktar:
„Áhugasamur — 3074“.
Hafnfirðlngar
NÝ SENDING DÖMUPEYSUR með og án skinna.
Amerískir kjólar, kápur, dragtir og eldhússloppar,
einnig DÖMUUNDIRFATNAÐUR og BARNA-
FATNAÐUR í fjölbreyttu úrvali.
Verzlið þar sem vöruvalið er mest.
Verzlunin Sigrún
Strandgötu 31. — Sími 50038.
Tílkynning
Athygli innflytjenda skal hérmeð vakin á því, að
samkvæmt auglýsingu Viðskiptamálaráðuneytisins
í 120. tbl. Lögbirtingablaðsins 1962 fer 3ja úthlutun
gjaldeyris- og eða innflutningsleyfa árið 1963 fyrir
þeim innflutningskvótum, sem taldir eru í I. kafla
auglýsingarinnar, fram í október 1963. Umsóknir
um þá úthlutun skulu hafa borizt Landsbanka ís-
lands eða Útvegsbanka íslands fyrir 1. október n.k.
Landsbanki íslands Útvegsbanki íslands
Skrifstofumaður
Vanur skrifstofumaður óskar eftir atvinnu hjá
traustu fyrirtæki. Kauptilboð ásamt upplýsingum'
sendist Mbl. fyrir 10. þ.m., merkt: „3460“.