Morgunblaðið - 23.07.1964, Qupperneq 20

20
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 23. júlí 1964
i>aS þurfti ekkert svar við
þessu, og það því síður sem hann
var farinn að eignast aðdáenaur
sjálfur, sem mundu verða von-
sviknir, ef hann faeri að binda
sig ....
Hann sneri sér við og sá ung-
frú Holland, sem var að færa sig
það. En sleppum því. En aðalat-
riðið er, að þú ert farin að verða
óþarflega húsbóndaleg yfir mér
og það kann é,g ekki við.
Yvonne Holland leit á hann
rneð hálfluktum augum. Þetta
var svipur, sem hún notaði mik-
ið í kvikmyndum sínum, til að
— Halló, elskan! Þú kemur
snemma.
Hún settist niður og lagði ann-
an fallega fótinn yfir hinn —
Kannski þú vildir gefa mér eina
sígarettu, ef það er ekki ofmikið
ómak.
Banyon gekk yfir að legu-
bekknum og náði í vindlingana
sína. — Er eitthvað að? spurði
hann og settist við hliðina á
henni.
— O, það er víst ekki annað
eða meira en ég hefði getað búizt
við hjá svona ómerkilegu félagi,
Larry. Við hefðum aldrei átf að
fara frá Hollywood.
— Hvað er það núna? Ekki
nógu margar nærmyndir?
tllllllillllllllHIIIIIMIIIIIIMIIIIU
7
miHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiii)
vara menn við eða hræða þá. En
því miður þekkti Larry hann
óþarflega vel og var orðinn hon-
um vanur.
— Ertu að gefa í skyn, Larry
sæll, að þú ætlir að fara að stinga
iTÚg af? spurði hún dræmt og
iiugsandi.
— Ég veit ekki, hvað þú ert að
fara.
— Jú, ætli þú hafir ekki hug-
mynd um það. Þér er betra að
Æ, hættu með þessa fyndni
þína. Ég er farin að velta því
fyrir mér, hvort þessi Jim Park-
er er beinlínis að ofsækja mig,
eða hvort það er þessi stelpugopi,
sem vinnur hjá honum og ætlar
alveg að hníga niður af eintómri
aðdáun, þegar hún lítur á hann.
— Jill Harrison? Hún er ágæt.
Mér lízt vel á hana.
vera hreinskilinn, Larry. Ég er
ekkert fyrir að láta plata mig.
Banyon yppti öxlum og opn-
aði vindlingaveskig sitt.
— Gott og vel, Yvonne. Ef þú
vilt hafa það þannig. Ég býst
við, að þú hafir fengið það inn
í þitt fallega höfuð, að ég ætli
að giftast þér. En ég er bara
ekkert sérlega hrifinn af þeirri
íyrirætlun, og það er tími til
kominn, að þú gerir þér það
Ijóst.
í einu snarkasti var Yvonne
stokkin á fætur. Síðan þeytti
nún vindlingaveski Larry frá
sér.
Hann greip um úlniðina á
henni. — Nú er nóg komið!
— Já, það heldur þú, kall
rninn! En þú þarft víst að hugsa
þig um betur. Ég hef haldið þér
uppi, Larry Banyon, og ég hef
verið kærastan þín í öðru hverju
siúðurblaði i öllum Bandaríkj-
unum, og vil ekki endurtaka,
hvað ég hef verið kölluð í hin-
um blöðunum — og allt þín
vegna! Og nú ætlarðu að stinga
af frá mér rétt eins og þú værir
að fara út á næstu sjoppu! Nei,
það skal enginn sleppa með að
fara þannig með mig! Hún sleit
.bendurnar lausar.
Banyon hörfaði eitt skref til
baka. — Og hvaða gagn ætti að
vera að þessu?
— Þú þykist kannski ekki vita
það?
— Jú, ég veit, að þú hefur
fengið þá flugu í höfuðið, að við
færum að gifta okkur. Við höf
um rætt það mál fyrr. Þú ert æst
í það, en ég er ekki viss um, að
ég sé það — ennþá. Þú þykist
vita, að hjónabandið muni varpa
einhverjum ljóma á þig. Það
kann rétt að vera — það væri
engin vanþörf á því. En hvað
mig snertir, er ég ekki eins viss.
Mínir áhorfendur vilja heldur
kátan kvennamann, og því er
mér betra að vera laus og liðug-
ur. En vitanlega get ég alltaf lát
ið sannfærast.
— Það er víst þessi sannfær-
ing, sem er keypt fyrir peninga.
En það er ekki víst, að það gæti
gengið. Þú færð ekki grænan eyri
hjá mér fyrr en hringurinn er
kominn á fingurinn!
Sjálfum sér til mestu furðu
tókst Larry að stilla skap sitt. —
Þetta er ekki þér líkt. — Segðu
mér, hvað fór aflaga í kvikmynda
verinu í dag?
Yvonne Holland settist aftur á
legubekkinn. — Eg hitti stúlk-
una, sem hefur verið fengin sem
varaskeifa fyrir mig.
— Nú, nú? Og hvað um það?
— Hún er engin venjuleg vara
skeifa! Röddin í Yvoenne varð
að hrinu. •— Hún er alveg iif-
andi eftirmynd mín!
— Eg hélt nú, að það væri bara
betra, sagði Larry.
— Þú ert nú ekki vanur að
vera svona heimskur, Larry.
Susan Barlow er nákvæmlega
eins og ég — ég meina það! Eg
hef verið að skoða mig í speglin
um. Þeir gætu meira að segja
notað hana alveg í staðinn fyrir
ALAN MOOBEHEAD
—• Já, svaraði Yvonne kulda-
lega. Þér gerir það alltaf, ef þær
vilja líta á þig.
•— Ég hef nú varla talað orð
við stúlkuna.
— Það vil ég líka ráðleggja
þér. Skilurðu það?
Banyon stóð upp. Augnaráðið
var hvasst og varfærnislegt. —
Sjáðu nú til, Yvonne. Mér finnst
tími til komin, að þú farir sjálf
að skilja, bæði eitt og annað. Ég
er að minnsta kóeti ekki að
fcvara þér um karlmenn; ef út í
það er farið.
— Nei, það ættirðu helduf ekki
að bera við, ef allt á að fara vel.
Ég ætti nú annars hægt með
ATHUGIÐ
að borið saman við útbreiðslu
er langtum óýrara að auglýsa
í Morgunblaðinu en öðrum
blöðum.
Nú voru síðustu klukkustund-
ir hins pólitíska undirbúnings,
sem óðast að líða. Snemma morg-
uns, 6. nóvember lét Polkovni-
kov skera á símalínurnar til
Smolny, og tryggar hersveitir
reyndu að umkringja prentsmiðj
ur bolsjevikablaðanna. Beitiskip
inu Aurora, sem jafnan hafði þótt
miðlungi tryggt, var skipað að
sigla út á rúmsjó, út úr Nevu.
Liðsforingjaefni frá Oranienbaum
og aðrar sveitir, sem taldar voru
tryggar, fengu skipun um að
sækja inn í borgina. En bolsje-
víkarnir voru engin lömb að
leika sér við. Rauðliðar stóðu
vörð við prentsmiðjurnar, og
brátt komu bolsjevíkablöðin út
með æsilegum áskorunum um að
hefjast handa. í Smolny höfðu
Trotsky og herbyltingarnefndin
enn samband, og straumur ögr-
andi skipan var sendur út til
setuliðanna: Aurora skyldi ekki
hreyfa sig, sveitirnar, sem höfðu
verið kallaðar til að koma inn í
borgina til stjórnarinnar, skyldu
vera kyrrar þar sem þær voru
komnar, og sjálft Petrogradsetu
liðið skyldi vera tilbúið til árás-
ar. Einnig voru send boð til Kron
stadt, þar sem sjóliðarnir voru
hvattir til að koma til höfuð-
borgarinnar tafarlaust.
Nú var allt í uppnámi og á ring
ulreið, þar eð hershöfðingjarnir
hvorum megin þóttust hafa völd
in yfir sama herflokknum eða
flotadeildinni, og enginn gat enn
séð, hvorir yrðu yfirsterkari. All
an þennan dag (6. nóvember) var
rólegt á strætunum, en það var
óhugnanleg ró, og í Mariinsky-
höllinni, þar sem forþingið hafði
setið á fundi síðan kl. 1 e.h., gerðu
fulltrúarnir enga tilraun til að
leyna ótta sínum. Kerensky hafði
sett fundinn með því að lýsa
yfir „uppreistarástandi", og
merkja Lenin „ríkisglæpamann".
Sem sönnun fyrir sekt bolsjevík
anna las hann fyrir þingheimi
siðustu skipun frá „herbyltingar
nefndinni“ í Smolny. Þar stóð:
„Petrogradsovéti fulltrúa verka
manna og hermanna er ógnað.
Vér skipum hersveitunum að bú-
ast þegar til bardaga og bíða
frekari skipana. Öll töf og vaa-
ræksla verður talin landráð og
svik við byltinguna".
Þetta var bersýnilega bylting,
en eftir því sem umræðum var
haldið áfram varð það æ ljósara,
að þingheimur var andvígur vald
beitingu af hálfu stjórnarinnar.
Fulltrúana langaði ekkert í borg
arastyrjöld, en trúðu enn, að eitt
hvað annað ráð væri fyrir hendi.
Dan, mensjevíkaforinginn, stakk
upp á eftirtektarverðri lausn:
hann gaf beinlínis í skyn, að hægt
væri að kæfa niður byltinguna
með því að taka upp stefnu bol-
sjevíka, eða að minnsta kosti
þann þátt hennar, þar sem heimt
aðir voru tafarlausir friðarsamn
ingar við Þýzkaland og Austur-
ríki. Umræðurnar drógust langt
fram á nótt, en árangur varð
enginn.
í Smolny voru bolsjevíkarnir
að ganga frá lokaráðagerðum
sínum. Hverjum foringja var
fengið sitt hlutverk: einn átti að
gæta járnbrautarverkamannanna,
KALLI KÚREKI —X~ Teiknari; J. MORA

<— Kalli! Komdu hérna, fljótt!
— Það var verið að hringja neðan
úr bænum! Bankinn hefur verið
rændur og Newts lögreglustjóri er
ekki í bænum! „
— Hver var það? Hvernig leit
hann út?
— Það sá hann enginn! Hann rot-
aði bankamanninn, sem fékk snert
af heilahristing!
— Gamli minn! Þið farið til bæj-
arins strax, þú og Litli-Bjór og reyn-
ið að ná í allar þær fréttir sem þið
getið!
— Við sem vorum að koma! Jæja
þá, komdu strákur!
annar sjá um matvæli, þriðji
um póst- og símamenn o.s.frv.
Sendiboði var sendur til bolsje-
víkanna í Moskvu, til að biðja
þá að samræma framkvæmdir
sínar við höfuðborgina — en eng
um öðrum bolsjevíkaforingja var
leyft að fara út úr húsinu. Skila-
boð komu frá Lenin, með loka-
hvatningu til framkvæmda. Hann
skrifaði: „Það verður að vera full
komlega gengið frá öllu í kvöld
eða nótt“. Undir miðnætti kom
hann sjálfur til Smolny. Fyrst
vildu verðirnir ekki hleypa hon
um inn — hann var dulbúinn með
skítugt bindi, sem hann hafði
vafið um höfuð sér og með úrelt
bolsjevíka-vegabréf, — en að lok
um tókst honum samt að sleppa
inn, og alla leið inn í herbergið
þar sem Trotsky var við vinnu
sína.
Ameríski blaðamaðurinn, John
Reed hefur gefið oss merkilega
lýsingu á þessum ókyrrðardög-
um í Petrograd. í bók sinni, „tíu
dagar, sem skóku heiminn“, hef
ur hann, betur en nokkur annar
gefið oss hugmynd um, hvernig
Borgarnes
FERÐAFÓLK í Borgarnest
skal á það bent að Morgun-
blaðið er hægt að kaupa f
anddyri hótelsins, svo og í
benzínsölu Shell við Brák-
arbraut.
Grundarfjörður
VERZLUN Emils Magnús-
sonar í Grundarfirði hefur
umboð Morgunblaðsins með
höndum, og þar er blaðið
einnig selt í iausasölu, um
söluop eftir lokunartima.