Morgunblaðið - 29.09.1964, Blaðsíða 3

Þriðjudagur 29. sept. 1964
MORGU NBLAÐIÐ
3
t
OÍT heyrist sagt, að unga
kynslóðin kunni ekki að með-
höndla gamlan og góðan ís-
lenzkan mat, enda þótt margir
af henni hafi góða lyst á matn
um. Vera má, að þessar radd-
ir hafi nokkuð til síns piáls,
en þó munu nokkrar undan-
tekningar vera. i>ví til sönn-
unar segjum við frá Brynju
Harðardóttur í Borgarnesi,
sem er fjögurra ára og fæst
við sláturgeð. Til staðfesting-
ar birtum við mynd af henni
frá því er hún kom fyrst ná-
lægt slátri, en það var í fyrra,
þegar hún var aðeins þriggja
ára. Brynja litla er dóttir
®'Harðar Jóhánnessonar, lög-
regluvarðstjóra í Borgarnesi,
og konu hans, Fanneyjar Jóns
dóttur. Hörður sagði okkur í
gær, að venjan væri að taka
20 til 30 slátur á því heimili.
Hjónin eiga 4 dætur, Sólveigu
18 ára, Eygló 11 ára, Huldu
Karitas 9 ára og Brynju.
Hjálpa þær allar til við slát-
Brynja litla hjálpaði móður sinni að sauma sláturkeppi í fyrra, er hún var þriggja ára.
Tii vinstri sjúi^ hendur frú Fanneyjar.
ára og saumar slátur
SÍMSÍlAR
Verðlagningin
báðum óhagkvæm
AI.ÞÝÐUBI1AÐIÐ birtir S. L
sunnudag úr Alþýðumanninum
á Akureyri. Er þar fjallað um
verðlagningu ýmissa landbúnað-
arafurða og síðan um launa- -
greiðslur fyrir dagvinnu annars-
veigar og eftir, nætur og helgi-
dagavinnu hinsvegar. Fyrirsögn
þess hluta greinarinnar er: Er
greiðslukerfið rangt?
Fyrst er fjallað um verð á is-
lenzku smjöri og niðurgreiðslur,
sagt að það sé opinbert leyndar-
mál, að taisvert sé flutt inn af
erlendu smjöri, enda sé það
ódýrara. A hinn bóginn séu
nokkrir, sem noti smjörlíki í
stað smjörs af fjárhagsástæðum.
Um þetta segir síðan:
„Svipaða sögu má raunar segja
um sláturafurðir ýmsar. Þær
eru komnar í þvílíkt verð, að
m (m draga sífellt meira og
n • 'ra við sig að kaupa slíkan
hiustmat, sem svo hrúgast upp
hfá sláturhöfum og er að lokum
lítt eða ekkí seljanleg vara, sem
framleiðandinn fær hverfandi
fyrir.
Af fleiru er að taka úr þeSsari
skúffu, þar sem gefur auga leið
að fyrirkomulagið og verðlagn-
ingin er báðum óhagkvæm:
bóndanum og neytandanum, en
hver er vitieysan og hvernig er
hægt að greiða úr henni, svo að
báðir hagnist af? Verðlagningar-
kerfið virðist komið í sjálfheldu
o,g glöggsýni skorta til að finna
nýjar leiðir“.
Viðar Alfreðsson leik-
ur með Sadler‘s Well‘s
UNGUR, íslenzkur hljóðfæraleik
ari, Viðar Alfreðsson, hefur ver-
ið ráðinn að hljómsveit Sadler’s
Well’s óperunnar í Lundúnum
og leikur þar á horn í vetur.
í sumar var auglýst eftir „hofn
ista“ að þessari þekktu hljóm-
sveit. Um 14 manns sóttu um
atarfið, og var háð keppni milli
„Rraut44 vann
f irmakeppni á
Suðurnesjum
ÚRSLITALEIKUR í'firmakeppni
Golfklúbbs Suðurnesja fór fram
á golfvellinum í Leiru á sunnu-
daginn. Bifreiðaleigan Braut,
keppandi Bogi Þorsteinsson,
vann verzlun Nonna og Bubba,
lem Helgi Sigvaldason lék fyr-
ir. Úrslitaleikurinn var mjög
jafn, þar sem eitt högg á 18.
holu réði úrslitum.
þeirra til þess að kanna hæfi-
leika þeirra. Bar Viðar sigur af
hólmi, en þar sem hann hafði
ekki atvinnuleyfi í Bretlandi, var
óvitað fyrst í stað, hvort hann
gæti leikið með hljómsveitinni í
vetur. Forráðamenn hljómsveitar
innar beittu sér þá fyrir því, að
Viðar fengi leyfið. Leikur hann á
þriðja horn, en fyrrverandi kenn
ari hans á fyrsta horn.
Viðar Alfreðsson var upphaf-
lega trompetleikari. Fyrir nokkr
um árum fór hann til Hamborgar
og lærði þar trompetleik í tvö
ár. Síðan lék hann með Sinfóníu
hljómsveit íslands í eitt ár, en
þá hélt hann til London og dvald
ist þar í eitt ár við nám í trom-
petleik. Um tíma lék hann í dans
hljómsveit í Kaupmannahöfn, en
hélt þá aftur til Lundúna til frek
ara náms í trompetleik. Skipti
hann þá yfir á horn og náði fljót-
lega góðum tökum á því. S.l. vet
ur hélt hann áfram með hornið
með þeim árangri, sem að fram
an getur.
mun engrar aðstoðar að
væiita fyrr en á næsta ári, að
sögn Harðar, Sonurinn er
tveggja mánaða gamall.
Ekki er sláturgerðin eina
iðja Brynju litlu. Hún hjálpar
systrum sínum, Eygló og Kari
tas við að bera út Morgun-
blaðið. Þær systurnar, ásamt
Særúnu litlu Helgadóttur,
bera blaðið til allra kaupenda
í'Borgarnesi.
Fólk í Borgarnesi tekur tals
vert af slátri, að sögn Harðar
Einir merkustu bongarar Isa-
fjarðarkaupstaðar, frú Ása og
Jón Grímsson málaiflutningsmað
ur halda í dag Ihátíðlegt gull-
brúðkaup sitt. Þá eru víst 50
ár liðin síðan þau bundust hinu
heiiaiga bandi. Það liggur við
að mér finnist þetta hrein fjar-
stæða. Svo ungir eru þessir
góðu vinir ennþá í andanum.
En börnin þeirra eru fyrir
nokkru orðin fullorðin oig jafn-
vel barnabörnin sum lika, þann-
ig að staðreyndir árs og tima
segja til sín.
Heimili frú Ásu og Jóns
Grímssonar að Aðalstræti 20
er eitt skemmtilegasta heimil-
ið á ísafirði. Það hefur mér
fimdizt síðan ég kom þangað
fyrst ungur drengur innan úr
Djúpi. Bæði eru hjónin prýði-
lega greind, margfróð um gam-
alt oig nýtt, hlý og edskuleg,
og hverskonar sláturmat.
Geymir- það slátrið í frysti-
hólfum Kaupfélagsins, og tek
ur út til suðu eftir hendinni.
Viða menn yfirleitt að sér
nægu slátri til að éndast fram
að næstu sláturtíð. Þá svíða
margir hausa, en þeir,' sem
ekki vilja sjálfir fást við það
snúa sér oftast til Sigrúnar,
húsfreyýu . í Brautarholti,
Hún kvað kunna til þeirra
verka öðrum fremur.
gestrisin og hreinsSkiptin, dreng
ir góðir og vinföst.
Þau Ása og Jón eru gæfu-
fólk. Þau eiga vel gefin og mynd
aríeg böm og bamabörn, sam-
búð, þeirra hefur verið farsæl og
haimingjurík og meðal samborg-
ara sinna njó'ta þau almennra
vinsælda. Þau eru rík af þeim
verðmætum, sem mölur og ryð
fá ekki grandað. Hin sanna lífs
hamingja hefur enzt þeim öll
þessi fimmtíu ár og enn leggur
bjarma af henni fram á veg
þeimt- um kyrrlát efri ár.
Vinir frú Ásu og Jóns Gríms-
sonar og fjölskyldu þeirra sam-
fagna þeim á þessum minninga
degi, þakka þeim mikilsverða
vináttu og allan drengskap,
árna þeim og 'skyldu.iði þeirra
gleði og gæfu meðan dagur er
á lodti.
S. Bj.
Er greiðslukerfið rangt?
SíSan er fjallað um kaup-
greiðslukerfið í greininni úr
Alþýðumanninum. Segir þar frá
viðræðum við verkamann einn
og skoðunum hans. Sagði hann,
að hið háa álag á eftir og nætur-
vinnu verkaði öfugt við það, sem
því væri ætlað, þ.e. draga úr
yfirvinnu.
Er hér drepið á mál, sem
Morgunblaðið hefur margsinnis
vikið að, þ.ea.s. að mjög vafa-
samt sé, að hið háa næturvinnu-
álag bæti hag verkamanna,
þvert á móti mætti hækka dag-
vinnukaup svo um munaði, ef
þetta álag yrði lækkað verulega.
Síðan segir verkamaðurinn
sögur úr verstöðvum, þar sem
sumir vinni aðeins yfirvinnu, en
hvílist í dagvinnutíma og komi
þetta niður á fastráðnu starfs-
fólki.
Úrbóta er þörf
Niðurlag greinarinnar er á
þessa leið:
„V erkamaðurinn hélt þeirri
skoðun fast fram, að hinn mikli
munur ^ da.g- og yfirvinnukaups
ylli því, að verkamenn beinlinis
freistuðust til að haga vinnu-
brögðum þannig, að þeir fengju
sem mesta yfirvinnu.
Nú er það raunar svo, að
verkamaðurinn ræður oft minnu
um, hvernig verk gan.ga en sá
er verkið lætur framkvæma ___
og þó. Vinnusiðgæðið hefur sitt
að segja, og getur það ekki ein-
mitt lamazt af því, að verka-
manninum þyki launakerfið í
hrópandi misræmi við störfin?
Vér höfum ekki hugleitt þetta
mál ítarlega enn. Hins vegar
þykir oss þessi skoðun verka-
mannsins athyglisverð og skjót-
um henni hér fram forystumönn-
um í launamálum til ihugunar,
bæði meðal launþega og atvinnu-
rekenda.
Væri sikynsamlegt að minnka
bilið milli dagvinnu-og yfir-
vinnukaups, þannig að hækka
dagvinnukaupið, en lækka yfir-
vinnukaupið, og er iiklegt, að
út úr þessu fáist betri vinnu-
afköst og skynsamlegri vinnu-
tilhögun?"
Gullbrúðkaup / dag:
Frú Ása og Jón Grímsson
ú ísafirði