Morgunblaðið - 06.01.1966, Blaðsíða 17

Fimmtudagur 6. janúar 1966
MORGU NBLAÐIÐ
17
Fólk úr víðri veröld
Kampavín fyrir Claudine
Það var mjög virðuleg veizla,
eem haldin var til heiðurs hinni
|
pill

Litil stúlka sat við borð og
teiknaði.
— Hvað ertu að teikna núna?
spurði frænka hennar.
— Guð.
— En það veit enginn, hvernig
guð lítur út.
— Þá vita þeir það núna, svar-
aði stúlkan.
— Hvernig er yfirmaðurinn
orðinn eftir skammirnar, sem þú
lézt hann fá?
— Allt annar maður.
— Og þú?
— Ég er á nýjum vinnustað.
Hann sótti um stöðu, sem sölu-
maður, og forstjórinn spurði
hann, hvort hann gæti nefnt nokk
ur dæmi um söluhæfileika sína.
— Jú, svaraði sölumaðurinn,
•— ég seldi eitt sinn smábónda,
eem átti aðeins eina kú, mjalta-
vél.
— En það er nú ekki svo stór-
kostlegt, svaraði forstjórinn.
— Jú, sagði sölumaðurinn, ■—
því að ég fékk kúna, sem fyrstu
efborgun af mjaltavélinni.
Þrír dvergar rifust ákaft um
það, hver ætti minnsta föðurinn.
— Pabbi minn var bara 60 cm
í hæð, sagði sá fyrsti.
— Iss, pabbi rr.lnn var bara 40
cm á hæð, sagði annar.
— Þetta er ekkert, pabbi minn
dó þannig, að hann féll úr stig-
anum, þegar hann var að tína
jarðarber.
bláhærðu og fagureygðu Claud-
ine Auger, fyrrverandi þjónustu-
stúlku í Mill Hill í London.
Og henni fannst allt þetta
„hræðilega spennandi".
Tilefnið: Frumsýning í Pavi-
lion í London á nýjustu kvik-
myndinni um James Bond,
„Thunderball".
í myndinni leikur Claudine
eina af hinum aíburðafallegu vin
konum Bonds, og er það fyrsta
stóra hlutverkið hennar.
Við hátíðahöldin var Claudine
i þessum skínandi fallega kjól —
og drakk kampavín (hvað ann-
að?)
Á myndinnl skálar Claudine
við hina gestina, og brosir, enda
engin ástæða til annars.
David Niven i lífshættu
Brezki leikarinn heimsfrægi,
David Niven, lenti í bráðri lífs-
hættu er hann var á ferð um
svissnesku Alpana. Hann var í
Mercedes-sportbii ásamt konu
sinni sænskri, Hjordis að nafni.
Fjallvegurinn er þau óku eftir
var hulinn snjó og á einum stað
hafði brotnað úr honum, en sá
staður var einnig hulinn snjó og
rann bíllinn þar til og hékk
fram af veginum yfir gínandi
gljúfri. Niven segir að í þetta
skipti hefði hann verið næst
dauðanum, en fyrir óskiljanlega
mildi komst hann og kona hans
út úr bílnum áður en hann hrap-
aði.
Hjordis vesalingurinn fékk
taugaáfall og David Niven stumr
aði yfir henni þar til annan bíl
bar þar að. Niven segir: Nokkrir
sentimetrar í viðbót og ég væri
ekki til frásagnar!
Bezt að auglýsa
í Morgunblaðinu
/OYO
— Þér hafið fengið skakt númer,
frú. Þetta er ekki hjá Jóhanni
kaupmanni.
JAMES BOND
>f- ~>f
->f - Eftir IAN FLEMING
Pames Bond
Y IAN FliMIXG
>RAWING 8V JOHN McLUSKY
lfifwLE OU/3//REL PROmí
ON GLMPP, BOfJD TELLS
U/S STOPY /M S/MPLE TEPMS
Meðan Quarrel stendur vorð, segir Bond
sögu sína í fáeinum orðum.
— . . . og þegar við komumst burt get
ég sent heilmikið af hermönnum hingað
til Crab Key — og ég býst við að Dr. No
verði handtekinn.
— Nú er komið að þér. Hver ert þú,
Honeychilde Rider?
— Engin . . . ég á heima í stóra húsinu
í Beau-eyðimörkinni.
— En það eru rústir — brennt til kaldrs
kola fyrir mörgum árum!
— Já . . . þá voru foreldrar mínir drepn-
ir. Ég á heima í kjallaranum, James.
J'ÚMB'Ö
-K— Teiknari: J. M O R A
— í hinum mesta flýti fylltum við hinar
hneturnar með púðrinu, og settum kveik-
inn í þær, hélt Spori áfram. — Fögnuður
var geysilega fljótur að ganga frá þessu
öllu, og eftir skamma stund höfðum við
búið til heilan haug af sprengjum.
— Ég var ennþá ekki alveg öruggur um,
SANNAR FRÁSAGNIR
Það sem sérstaklega einkenn
ir Mennoníta er ást þeirra á
landinu sínu og dálæti á kvik-
fénaði. Jafnvel borgarbúinn
hlýtur að hrifast af frjósemi
akranna og vænleika búfénað-
arins. Þeir hafa öðlast þjóðar-
frægð sem duglegir búmenn.
Bóndabæir Amish-sinna og
Mennoníta eru meðal hinna af-
urðaríkustu í Bandaríkjunum
og þeirra sem bezt eru hirtir.
Heimili Amish-sinna eru þrifa-
leg, traust og án alls skrauts
innanhúss svo sem glugga-
tjalda og veggmynda. Hlaðan
er mest áberandi allra bæj-
arhúsanna. Hún er oft notuð
fyrir samkomu trúflokksins.
Þar leika þeir einnig uppá-
haldsleikinn sinn „hornabolta"
Þeir sem þátt taka í Ieiknum
standa í mjúku heyinu og
reyna að forðast að gagnspil-
hvað Fögnuður ætlaði að gera með
sprengjurnar, enda þótt ég gerði mér að
sjálfsögðu grein fyrir því, að þær voru
ætlaðar til þess að frelsa minn góða vin
— þig Júmbó — úr höndum glæpamann-
anna. Nú, og svo hlupum við með sprengj-
urnar niður að ströndinni . . .
. . . og þar dró hann síðasta vindlinga-
pakkann sinn upp úr vasanum. — Nei,
takk, ég reyki ekki, sagði ég, þegar hann
bauð mér vindling, en hann vildi alls ekki
hlusta á mig. — Taktu einn — ég hef ekki
margar eldspýtui á mér, sagði hann.

Eítir VERUS
arinn hitti þá með boltanum.
Þótt Mennonítar neiti allri
efnahagsaðstoð frá ríkisstjórn-
inni eru þeir opnir fyrir nýj-
um hugmyndum og aðferðum
sem miða að þvi að auka rækt-
un á ökrum þeirra. Plæging nýju aðferðir í mörg ár. Ekki
og notkun nýs áburðar sem eru allir Mannonitar bændur,
búnaðarmálaráðuneytið banda en þeir sem það eru ekki
ríska hefur mælt með fékk goð stunda skylda atvinnugrein
an hljómgrunn hjá þeim og eins og járnsmiði og vagna-
hafa þeir nú hagnýtt sér hinar smiði.