Morgunblaðið - 06.01.1966, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ
' Fimmtudagur 6. janúar 1966
Langt yfir skammt
eftír Laurence Payne
—Jæja, komið þið þá, sagði
ég ólundarlega, — við skulum
þó fara niður og skella í okk-
ur þessu, sem eftir er af honum
Johnny Walker, og ræða vanda-
mál okkar.
Þegar ég sem hina langþráðu
bók mína: „Þúsund og ein and-
styggilegasta nótt mín“ skal
það koma í Ijós, að endurminn-
ingin um þessa nótt hefur haft
djúp áhrif á sálarlíf mitt. En í
bili vil ég heldur fara fljótt yf-
ir sögu, með eins litlum athuga-
semdum og hægt er. Þegar við
vorum búnir úr viskíflöskunni
um miðnætti, komum við okk-
ur saman um, að hver okkar
skyldi taka tveggja tíma vakt —
Jim, ég og Saunders — í þessari
röð. Barney var þegar sofnaður
í einu kojunni og lá þama hreif-
ingarlaus með galopinn munn
og hraut allt hvað af tók, svo
að það hefði getað vakið upp
dauða menn. Fölsku tennurnar
hans glottu á móti okkur úr
öskubakkanum. Við gátum því
ekki annað gert en setið á gólf-
inu og horft hver á annan, eins
og við Saunders líka gerðum,
fyrsta hálftímann, en síðan
slökktum við á lampanum og sát
um bara á gólfinu. Þótt undar-
legt megi virðast, sofnaði ég
ekki, því að ég man eftir, að
ég fann strax þegar Jim steig
ofan á þumalfingurinn á mér.
— Klukkan er tvö frændi,
sagði hann.
□-------------------------□
67
□-------------------------□
— Þú stendur á þumalfingr-
inum á mér, sagði ég
— Klukkan er tvö! endurtók
hann.
— Já, ég heyrði til þín í
fyrra skiptið, en þú stendur bara
á þumalfingrinum á mér!
Ég labbaði svo fram og aftur
í afturrúminu í tuttugu mín-
Atvinna
Okkur vantar nú þegar tvær duglegar stúlkur til
iðnaðarstarfa í verksmiðju vorri í Súðavogi 44—48.
Upplýsingar í síma 37-000 e.h. í dag.
Verksmiðjan Max hf
iarry Staines Parket góif-
LINOLEUM flísar í viðarlitum.
Fjölbreytt úrval.
Söluumboð í Kefla-
vík: Björn og Einar.

LITAVEJRSf
byggingavörur
GRENSÁSVEG 22-24IHORNI MIKLUBRAUTAR) SÍMAR 30280 8. 32262
Blaðburðarfólk
vantar í eftirtalin hverfi:
Vesturgata, 44-68
Lambastaðahverfi
Laufásvegur 58-79
Bræðraborgarstígur
Hraunteigiu:
Ingólfsstræti
Kerrur undir blöðin fylgja hverfunum
SÍMI 22-4-80
Tjarnargata
Aðalstræti
Túngata
Þingholtsstr.
Laugarásvegur
Laugaveg
frá 1-32
— Ætlarðu virkilega að yfirgefa mig, sem er búin að eyða
100 beztu árunum mínum með þér.
útur, en þá kom Jim til mín,
því að hann þoldi ekki lengur
við niðri og að þvíer hann sjáif-
ur sagði, hafði hann haft það
helzt sér til afþreyingar að loka
munninum á Barney, í þeirri trú
að þannig gæti hann stöðvað
hrotur hans. En Barney virtist
duga nefið eitt. Skömmu síðar
kom Saunders upp til að fá sér
frískt loft og ofurlítið næði, og
svo stóðum við þarna allir þrír,
kaldir og niðurdregnir og biðum
sólaruppkomunnar. Alltaf öðru
hverju virtist einhver okkar
minnast þess, hversvegna við
værum þarna komnir, og svo
var horft á Giuseppe gegn um
kíkinn, en engum vonaraugum.
Einu sinni var eins og dálítil til-
breyting í þessu, þegar Barnay
kom upp á þilfar og heimtaði
að færa skipið lengra út í
strauminn, því að nú væri far-
ið að fjara og við gætum átt á
hættu að standa botn. En þegar
því var lokið gekk hann aftur
til náða og hóf hvalablástur sinn
á ný.
En annað skeði ekki. Við sá-
um enga lifandi sálu á ferli alla
nóttina.
15. kafli.
Þegar himinninn tók að fölna,
kom heljarmikið tankskip upp
eftir ánni og þegar Jolly Roger
hristist allur og skalf fyrir skrúf
unni á því, gripum við hver ut-
an um annan eins og þrír loft-
fimleikamenn á stökkbretti. Við
horfðum á sóttvarnarbatinn
leggja af stað frá skipinu sínu
og hlustuðum á rám köllin, sem
fóru milli skipsins og hans, er
hann lagðist að tankskipinu, og
ruddalegar kveðjur, þegar hann
lagði af stað aftur, sneri sér
við og fór burt.
— Þessi hefði átt hægt með
það, sagði ég letilega.
— Hægt með hvað? sagði
Jim.
— Að taka smyglvarning með
sér.
Jim starði á mig. — Ég heyrði
ekki til þín og jafnvel þó ég
hefði heyrt, hefði ég ekki skilið
það.
— Það er nú sama, sagði ég,
— þetta væri hægt að gera —
neðar á ánni. Veiztu hvað Peru-
slavia er borðhá? Ef hún er
hærri en tankskipið væri ekk-
ert hægara en að renna litlum
bát að henni og taka við varn-
ingnum.
Við litum við, eins og einn
maður, og fórum að athuga
skipalægið þarna í kring. Svo
sem kapallengd frá okkur lá
lítill og rennilegur vélbátur.
Augu okkar mættust.
— Þarna er hann, sagði ég, —
og ég skal bölva mér uppá, að
hann er félagi í Cresta-klúbbn-
um.
Það var enn of dimmt til að
sjá nafnið á bátnum, en þegar
sólin kom upp, snögglega og
fyrr en við höfðum búizt við
og varpaði fölum geislum yfir
sviðið, lásum við nafnið Merc-
ury við stefnið á bátnum. Ég
beindi kíkinum að Crestaklúbbn
um. Bundin við bryggjuna, þar
sem við höfðum húkt um nótt-
ina, var léttibáur, með sama
nafni á skutnum.
Þeir virðast ekki þola að
vera á floti yfir nóttina, sagði
Jim.
— Það geturðu varla láð þeim
tautaði ég, geðvondur.
Klukkan hálfsex staulaðist
píreygður, svefndrukkinn Skoti
upp úr neðri byggðunum, klór-
.aði órakaða hökuna, hugsaði sig
um andartak, ropaði, sagði ,,Ó-
kei“ og hvarf aftur undir þilj-
ur. Við litum hvor á annan.
Tuttugu mínútum seinna kom
hann upp aftur, hress og kát-
ur, berandi stóran bakka með
tekönnu ‘og fjórum bollum.
Klukkan hálfsjö sá sólin sitt
óvænna og hvarf bak við grátt
ský. Þjóinninn okkar frá í gær
kvöldi gekk út á bryggjuna,
geispaði, teygði úr sér, skalf af
kulda og fór aftur inn.
Klukkan sjö kom sterklegur
maður í gúmmístígvélum og sjó-
mannspeysu fram, starði alvar-
legur á veðrið, fleygði olíuföt-
um í léttibátinn sem merktur
var Mercury, og gekk til báta-
hússins, en kom að vörmu
spori aftur og bar þá tvær árar.
Hann steig út í léttibátinn og
reri síðan áleiðis til Mercury.
Innan fimm mínútna var hann
að stíga þar um borð, og bát-
urinn tók þegar að hreyfi sig
niður eftir ánni.
Jim tautaði eitthvað í hálf-
um hljóðum.
Hvað? sagði ég.
— Ekkert. Þetta er sennilega
vitleysa hjá mér.
Rétt fyrir hálfátta kom Jord,
an Barker gegn um glerdyrnar,
fór í olíufötin sín og lallaði leti-
lega að bátahúsinu.
Hann var með ekkert í hönd-
unum.
Ég var gripinn vonbrigðatil,
finningu. Öll þessi andstyggð-
ar líðan mín yfir nóttina smaug
um mig allan og út í hvern lim.
Ég var allt í einu orðinn hund-
gamall og dauðlúinn. Mér hafði
skjátlazt. Ég strauk hendinni yf
ir augun, sem mig verkjaði L
— Ekkert! stundi ég í öngum
mínum — alls ekkert! Ég neita
alveg að trúa því, að þeir geri
sér alla þessa fyrirhöfn fyrir
eitthvað, sem hægt er að stinga
í vasa.
— Hann er áreiðanlega ekki
með neitt meðferðis, er það?
sagði Saunders og það var eins
°g hann sneri hnífnum í sármu.
— Jú, nú er hann það, sagði
Jim lágt, en ég gat merkt spenn
inginn í röddinni.
Ég horfði á Barker, er hann
kom aftur í Ijós á bryggjunni.
Ég sá ekki neitt. — Hvað áttu
við? sagði ég við Jim.
Deildarhjúkrunarkona
oskast
Staða deildarhjúkrunarkonu við Barnaspítala Hrings
ins í Landsspítalanum er laus til umsóknar. —
Laun samkvæmt kjarasamningum opinberra starfs-
manna. Umsóknir með upplýsingum um aldur og
fyrri' störf sendist Skrifstofu ríkisspítalanna, Klapp-
arstíg 29, fyrir 15. janúar nk.
Reykjavík, 4. janúar 1966.
Skrifstofa ríkisspítalanna.
Ráðskona oskast
að mötuneyti. Umsækjendur hafi samband við
skrifstofuna fyrir laugardag. — Sími 38-000.
Steypustöðin hf
Laugavegi 178.
Hafnarljörður
Blaðburðarfólk vantar í vesturbæinn .
Afgreiðslan, Arnarhrauni 14, sími 50374.
Félagi oskast
til þess að reka stórt bú í sveit á Suðurlandi. —
Jarðnæði með vissum hlunnindum er fyrir hendi,
einnig hús og tún og nokkur áhöfn. — Möguleikar
fyrir margs konar búskap. — Félaginn þarf að
geta lagt fram nokkurt fé og vinnu. — Tilboð,
merkt: „Góð sambúð — 8171“ leggist inn á afgr.
Morgunblaðsins.