Morgunblaðið - 06.08.1966, Síða 4

Morgunblaðið - 06.08.1966, Síða 4
4 MORCUNBLAÐIÐ tiaugardagtir 8. 5gúst lf6ð BÍLALEIGAN FERÐ Daggjald kr. 400. Kr. 3,50 per km. SÍMI 34406 SENDUM Volkswagen 1965 og ’66. BÍLALEIGAN ALUR 2 i RAUÐAR4RSTÍG 31 SÍMI 22022 LITLA bíloleignn Ingólísstræti 11. Volkswagen 1200 og 1300. BOSCH Þurrkumótorar Jr Mjólk á pela Ferðamaður skrifar: „Kæri Velvakandi. Að gefnu tilefni langar mig til að beina nokkrum fyrir- spurnum til Mjólkursamsölunn ar: Hvernig stendur á því, að ferðafólk getur ekki fengið mjólk á pela barna sinna efrir lokunartíma sölubúða úti á landi? (>ar, eins og í Reykia- vík, fást hins vegar gosdrykk- ir á öðru hverju götuhorri). Fólk, sem þarf að fá mjólk handa ungbörnum, getur ekki fengið þá vöru, þótt gui.l sé í boði, og það á stöðum eins og Selfossi hvah mjólkurleiS’vg- arnir segjast reka eitt slærsta mjólkurbú í heimi? Eru svo ekki þessir sömu menn að tala um offramleiðsJu á mjólkurvörum? Hvers vegna mega söluskál- arnir ekki selja mjólk, rétt eins og pylsur og rjómais? Er með þessu háttalagi verið að þröngva fólki til að kaupa öl og gosdrykki, í stað mjólk- ur, handa sér og börnum sínum? Hve mikið væri unnt að selja ferðafólki af mjólk, ef söluskálar aðeins fengju leyfi til að selja þessa framleiðslu- vöru bænda? — Ferðamaður. f framhaldi af þessu bréfi langar Velvakanda til þess að skjóta því hér inn, að hann komst að raun um það norður á Akureyri í sumar, að mjólk- urbúið á staðnum sendir frá sér „rjómabland“ á flöskum, litlum og handhægum ílátum. Hvers vegna er þetta ekki gert fyrir Reykvíkinga? Eða er það, sem rjómi nefnist, e.t.v. eins konar mjólkurbland? Nógu bölvanlega gengur a.m.k. að þeyta rjómann þessa dagana. ^ Pósturinn S. Bj. skrifar: „Kæri Velvakandi. Oft hefur verið deilt á ýmis opinber þjónustufyrirtæki í dálkum þínum og hefur póst- þjónustan ekki farið varhluta af þeim ádeilum. Nú fyrir skömmu varð ég fyrir þeirri reynslu í sambandi við póst- þjónustuna að ég gat ekki á mér setið að skrifa þér, þar sem ég veit, að vel flestum er ókunnugt um þetta atriði. Einn liður í póstþjónustunni er í sambandi við bréfapóst- kröfur og það má segja að þetta sé mjög þægileg þjón- usta. f»eir sem safna frímerkjum, en kaupa samt ekki frímerki í söfn sín, þekkja hversu erfilt er að fá verðmikil frímerki eins og frímerkið með erninum (50— kr.) og frímerkið með skjaldarmerkinu (25— kr.) þar sem þau eru svo sjaldan notuð á bréf. Frímerki þessi eru aft- ur á móti mikið notuð á t.d. bréfapóstkröfur. Ég sendi um daginn vörur í póstkröfu út á land og keypti og límdi á kröf- una nauðsynleg frímerki að upphæð kr. 45,—. Allt gengur að óskum, ég fæ kröfuna senda stimplaða til baka og hyggst leysa út peningana. Áður tek ég frímerkin, sem ég hafði keypt, af kröfunni en þá var mér tjáð, að pósthúsið greiddi ekki út kröfuna nema frímerk in fylgdu. Ég varð að vonum hissa, en afhenti þó frímerkin, sem ég tel mig þó í raun og rétti hafa átt, þar sem ég hafði ijorgað fyrir þau. Síðar um dag inn hringdi ég niður á pósthús og náði tali af póstn-.eistara. Hann tjáði mér að pósthúsið ætti í raun og veru frímei'kin, sem mér fannst að vonuro und- arlegt, og væru þau notuð til þess að auðvelda bókhald. Ennfremur sagði póstmeistari að frímerkin MÍN yrðu seld og ágóðinn rynni í einhvern sjóð póstmanna og benti í því sam- bandi á einhverjar greinar i póstlögum, sem hann gat ekki sagt mér hverjar væru, né held ur hvernig þær hljóðuðu. Svo mörg voru þau orð. Nú bið ég þig, Velvakandi góður, að ljá þessu bréfi rúm í pistli þínum í von um að ein- hver geti gefið nánari upplýs- ingar um þetta mál. Með fyrir fram þökk. — S.Bj. Þetta er gamalt deilumál, sem oft hefur borið á góma í blöðunum á undanförnum ár- um. Þessi notuðu frímerki eru seld til ágóða fyrir sameigin- Iegan sjóð póstmanna og við því mun víst ekkert hægc að gera. En það er ekkert undar- legt, þótt ýmsum komi þetta einkennilega fyrir sjónir, enda ekki algengt að menn njóti lög verndar við að tvíselja sömu vöruna. Flestir verða að gera það upp á eigin ábyrgð. Og slampast furðanlega. Af skiljanlegum ástæðum eiga veitingahús t,d. yfirleitt erfitt með að selja sömu vör- una oftar en einu sinni. Þess vegna er gripið til annarra ráða — og að selja t.d. gosdrykk, sem kostar 3—4 krónur í inn- kaupi, á 30—36 krónur, er að mínum dómi alvarlegra en margt annað. Maður, sem leggur fé út vegna póstburðargjalds, verður að láta frímerkin fylgja send- ingunni — og hann fær því ekki merkin nema hann sendi sjálfum sér bréfið. Þessvegna afsalar hann sér í rauninni merkjunum. Hins vegar gctur viðtakandi hirt frímerkin af umslaginu. Þetta gegnir þó öðru máli með póstkröfuna — en í vissum skilningi er send- andi kröfunnar jafnframt mót- takandi og ætti því sjálfur að hirða frímerkin á endanum. Hér grípur pósturinn inn I og hirðir merkin. Því mætti líka spyrja: Af hverju gætu þá ekki póstmenn gengið me.ð skæri og klippt frímerki af óll um bréfum um leið og þeir af- henda viðtakendum? Væri ekki hægt að koma því þannig fvr- ir? Þá fengju póstmenn meira í sjóðinn. Húsmæður mótmæltu Árnesingur skrifar: „Kæri Velvakandi. Nokkrar húsmæður í Reykja vík hafa talið ástæðu til að deila á Mjólkursamsöluna, þetta ágæta þjónustufyrirtælci með TETRA PAKK-sambönd- in. Þótt undarlegt kunni að virðast, hafa hliðstæðar ádeil- ur komið fram fyrr. Svo bar við fyrir sex árum, að húsmæð ur í Hveragerði óskuðu eftir bættri þjónustu, að því er varð aði mjólkursöluna á staðnum. Þær fóru til forstjóra Mjólkur- bús Flóamanna, og fengu þar auðvitað þá fyrirgreiðslu, sem við mátti búast. En, hvað hald,- ið þið, góðir Reykwíkingar, að húsmæðurnar í Hveragerði hafi tekið til bragðs? Þær gripu til þess ráðs að setja við skiptabann á verzlun þá, sem mjólkursöluna annaðist. Og nú er eftir pylsuendinn, og þar með rúsínan: Þeim hlutum, sem lengi hafði verið kvartað undan — árangurslaust — var. kippt í lag þegar næsta dag. Þarna höfðu Hveragerðishús mæður fundið hið eina ráð, sem dugði. Mjólkurforstjórarn- ir voru skelfingu lostnir, er frá sagnir og myndir af húsmæðr um á verði við dyr hins eina og rétta fyrirtækis, sem leyft var að selja mjólk í Árnessýslu birtust í Morgunblaðinu og Vísi. Því miður eiga reykvískar húsmæður ekki völ á að grípa til sama ráðs í sínum vandræð um, en einhver ráð hljóta þó að finnast. — Árnesingur. f útbreiddasta blaðlnu borgar sig bezt. »« auglýsing Afgieiðslustúlka óskost Upplýsingar ekki veittar í síma. T émstundabúðin Nóatúni. Uppþvottagrind ur Uppþvottabakkar „RDBBERMAID“ Sturtumottur Baðkersmottur Sápuskálar W. C. kústar og margt fleira í bað og eldhús. Brœðurnir Ormsson Lágmula 9. — Sími 38820.

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.