Morgunblaðið - 14.08.1966, Síða 17

Sunnudagur 14. Sgðst 1966
MORGUNBLAÐIÐ
17
— Kísiliðjan
Framhald af bls. 12.
hægt er til að fyrirbyggja
allt slíkt. Og ef þetta gæti
orðið til þess að fæla frá
allskonar flökkulýð og ferða
fólk, mundi fuglalífið eflaust
ná sér mjög vel á strik. Það
sagði víst einhver Ameríkani
í vor, að hann mundi sko
ekki koma hingað til að skoða
náttúruna, þegar komin væri
verksmiðja — en ég sagði, að
það væri nú bara betra, það
væri ágætt að losna við þessa
andskota sem ganga hér um
allt rífandi og tætandi.
í leiðinni ofan "áð vatninu
komum við sem snöggvast við
hjá nýju íbúðarhúsunum
norsku, sem vakið hafa mikla
athygli. Þau voru sem kunn-
ugt er, flutt inn tilbúin og
sett upp á skömmum tíma.
Hús þessi eru afar vistleg og
hlýleg, einföld að gerð en rúm
ast greiniiega vel í þeim. Ann
ar langveggurinn er því sem
næst allur úr gleri. Er þar
Steinhildur Sigurð-
ardóttir — Minning
Birgir Guð'mundsson og Björn Þórhallsson ræðast við.
stofa, stór og björt og eldhús
með einkar fallegri innrétt-
ingu úr eik. Mynda skápar
— Menntakonur
\ Framhald af bls. 8
trúi ísraels á þingi Alþjóða-
samtaka háskólakvenna. Hún
er kona fremur lágvaxin og
ljós yfirlitum. Úr svip hennar
má lesa sambland hlýju og
glettni. Fædd er hún í Man-
chester í Englandi og þar lauk
hún háskólaprófi í efnafræði.
Síðan kenndi hún við háskól-
ann í fæðingarbæ sínum í 12
ár. Árið 1952 hélt hún til ísra-
els til að vera viðstödd opnun
háskólans í Jerúsalem og
dvaldi þar um þriggja vikna
skeið. Síðan hélt hún aftur
heim til Englands, en ári síð-
ar fluttist hún búferlum til
Jerúsalem, þar sem hún hefur
dvalizt síðan. Frú Becker
kennir ensku við háskólann í
Jerúsalem og er nú orðin vel
þekkt kennslukona í ísrael.
Frú Becker er einn af stofn-
endum ísraelskra kvenstúd-
entafélagsins og var um skeið
nefndarformaður í Alþjóða-
samtökum háskólakvenna.
— Hvað olli því, að þér
yfirgáfuð fjölskyldu yðar og
fluttuð til Jerúsalem, frú
Becker?
— Ja, það var nú fyrst og
fremst vegna þess að ég er
Gyðingur. Þegar ég fór til
Jerúsalem til að vera við-
stödd opnun háskólans þar
árið 1925 ákvað ég strax með
sjálfri mér, að þarna vildi ég
búa og hvergi annars staðar.
Og sú varð raunin á. Þegar
árið eftir fluttist ég til Jerú-
salem.
— Fenguð þér vitrun?
-— Nei ,síður en svo — Jerú
salem er bara heimkynni Gyð
inga. Þar geta Gyðingar verið
eins og þeim sýnist en þurfa
ekki að vera eins og allir aðr-
ir.
— Og var fjölskylda yðar
ánægð með, að þér skylduð
hverfa af landi brott svona
allt í einu.
— Nei, síður en svo. Satt
að segja héldu allir, að ég
væri gengin af vitinu. Til
dæmis ráðlögðu vinir bróður
míns honum að fara með mig
til sálfræðings og geðlæknis.
Frú Becker hlær við og
hagræðir sér í sætinu.
— Já, þegar ég fór fyrst til
Jerúsalem tók ferðin mig
heila viku. Nú kemst ég þetta
á 12 klukkustundum. í þeim
hluta borgarinnar, sem ég bý
í voru þá aðeins 8 hús. Nú
skipta þau hins vegar þús-
undum. Þar sem þá voru ber-
svæði eru nú tré og reisuleg-
ar byggingar. Já ég hef fylgzt
með uppvexti borgarinnar, séð
hana bæði í reifum og sem
vaxandi nútímaborg- Þegar ég
kom til Jerúsalem var ekkert
rafmagn í húsum og erfitt að
fá vatn, en nú þarf ekkert
heimili að kvarta undan raf-
magnsleysi. Til að sýna fram á
hvað borgin hefur vaxið ört
nægir að bera saman íbúa-
f jölda hennar, þegar ísrael
varð sjálfstætt ríki áfið 1941,
og þá íbúatölu sem hún hefur
nú. Þá voru 750 þús. íbúar í
allri Jerúsalem ,en nú
eru íbúar nýju Jerúsalem,
þar á meðal þeim hluta borg-
arinnar sem telst til ísraels
hvorki meira né minna en um
2já milljón.
— í Jerúsalem hitti ég svo
manninn minn, en hann var
írskur að uppruna. Þar eignuð
umst við eina dóttur og á ég
nú þrjú barnabörn.
— Þér hafið líklega oft
heimsóP fjölskyldu yðar í
Englandi síðan þér fluttuð
þaðan.
— Já, ég hef oft farið heim
til Englands. Þetta þykir
stutt leið nú orðið, síðan flug
vélarnar komu til.
Stunda margar konur há-
skólanám í ísrael?
— Já, álíka margar stúlk-
ur og pdtar. Yfirleitt ganga
piltar og stúlkur í sömu skóla
og þau fá sömu tækifæri til
að stur.da nám og taka sömu
próf. f háskólanum í Jerúsa-
lem eru 12.000 nemendur og
í öllum deildum skólans eru
piltar og stúlkur í réttum hlut
föllum nema í læknadeild, þar
sem pilrar eru í meiri hluta.
Minna en 16% þjóðarinnar er
hvorki læs né skrifandi.
— Hvernig er samkomulag
ykkar Gyðinga við nágranna-
þjóðirnar?
— Við erum „personae non
gratae“ í Jórdaníu, Egypta-
landi, Sýrlandi og Líbanon.
Þangað megum við ekki fæti
stíga. Milli nýju og gömlu
Jerúsalem rennur á. Öðrum
megin árinnar er fsrael, hin-
um megin Jórdanía. Nýja
Jerúsalem er nútímaborg
í gömlu Jerúsalem ríkir mikil
afturför. Annars veit ég ekki
mikið um Jórdaníu.
— Hvernig líkar yður svo
að vera komin hingað til ís-
lands?
Ég kann reglulega vel við
mig. Foikið er vinalegt og
landið fallegt. En verðlagið
er engu likt. Maturinn er
hræðilega dvr Ég hef hvergi
kynnst öðru eins. Mér er
skapi næsta að fara í megr-
unarkúr meðan ég dvel
hérna og ætla heim á þriðju-
dag, þv’. að óg hef hreint og
beint varla ráð á að vera hér
lengur.
— Að lokum, frú Becker,
hvað datt yður fyrst í hug
þegar þér stiguð út úr flug-
vélinni?
— Ég var hrifin af birt-
unni. Það var næstum komið
miðnætti og saint var rétt
orðið skuggsýnt. Og fegurð
landslagsins, lit himinsins
og endurskininu í sjónum,
gleymi ég aidrei. Það var
undursamleg sýn.
Ó. B.
skilvegginn milli stofunnar
og eldhússins og má opna þá
frá báðum hliðum. Beint inn
af stofunni eru þrjú svefn-
herbergi og virðast hurðirnar
að þeim hluti veggjarins þeg
ar þær eru lokaðar. Herberg
in eru rúmgóð með góðum
eikarskápum. Af forstofu-
gangi er gengið inn á salerni
og baðherbergi en bakdyra-
inngangur er inn í eldhúsið
Á MORGUN verður kvödd
hinztu kveðju frú Steinhildur
Sigurðardóttir húsfreyja að
Landakoti á Álftanesi.
Hún var fædd 24. marz árið
1900, að Seljum í Hraunhreppi
á Mýrum'á Snæfellsnesi. For-
eldrar hennar voru hjónin Hall-
dóra Steindórsdóttir og Sigurð-
ur Jónsson. Bjuggu þau fyrst á
Rifi á Snæfellsnési og síðan á
Sandi, og ólst Steinhildur þar
upp eftir það. • Ung að árum
kynntist hún eftirlifandi manni
sínum Sæmundi Arngrímssyni
frá Sandi og voru þau gefin
saman að Görðum á Alftanesi
af síra Árna Björnssyni 24.
júní 1922. Þau bjuggu fyrst eitt
ár í Hafnarfirði, en fluttust það-
an að Landakoti á Álftrvesi og
hafa búið þar allan sinn bú-
skap. Þau eignuðust fimm börn
sem öll eru á lífi, Halldóru, Sig ^
urð, Jóhönnu, Arngrím og Hildi
mund. Auk þess ólu þau upp tvo
fóstursyni, Guðjón Brynjólfs-
son og Jóhannes Hjaltested. Öll
eru börnin gift og búsett í
Reykjavík og Hafnarfirði, en
yngsti sonurinn býr að Lauf-
ási á Alftanesi. Börnin eru öll
frá bílskúrnum, sem er í j mesta myndar og dugnaðarfólk
öðrum enda hússins. Birgir . og bera foreldrum sínum og
sagði, að húsin hefðu vakið æskuheimili gott vitni. Barna-
töluverða athygli og m’argir j börnin eru 17 og 4 barnabarna-
komið að skoða þau, Ekki I börn.
kvaðst hann geta sagt til um | Fimmta ágúst klæddist Álfta-
fullnaðarverð þeirra — en nesið sínum fegursta hásumar-
taldi að það mundi verða skrúða. Allt í ríki náttúrunnar
einhversstaðar milli 800 og bar merki lífs og grósku, hey-
900 þúsund. Rómaði hann þurrkur eins og bezt verður
mjög fyrirkomulagið allt og
sagði húsin afar hlý og not-
aleg.
Mbj.
Gjoíir til
Hyalsneskirkju
GJAFIR og áheit til Hvalsnes-
kirkju 1965-1966:
Reykjavík til kaupa á teppi á
kirkjuna kr. 30.000,—
Gjöf til miningar um Hallgr.
Pétursson, N.N. — 300,—
Gjöf, N.N. Sandg. — 3.000,—
Gjöf, N.N. Sandg. — 4.000,—
Úr safnbauk kirkj., — 5.578.75
Áheit M. — 1.000,—
— G. — 10,—
— N.N. gamalt — 100,—
— Gömul, Gulla — 250,—
— Kristbjörg Jónsd. — 160,—
— Bjarni Jónsson — 500,—
N.N. — 200.—
— N.N. — 100,—
— N.N. — 70,—
— J.Á. — 100,—
— Kristín Zalewske — 250,—
— S.P. — 100,—
— N.N. — 150,—
— Ingi'oj. Jónsd., — 100,—
— N.N. ICeflavík — 300,—
— N.N. Keflavík — 400,—
— Gömul áheit — 110,—
— Kristbj. Jónsd. — 100,—
— Steinþ. Steinþ.d. — 100,—
— Ingbj. Jónsd. — 300,—
— Steinv. Kristóf.d. — 325,—
— Sama — 100,—
— G.S.P. — 100,—
— N.N. — 300,—
— 2 áheit, G.G. — 1100,—
— Kristj. Jóhannsd. — 200,—
Kr. 49.403.75
Sóknarnefnd og söfnuður
þakkar innilega veittar gjafir,
áheit og hlýhug til kirkjunnar,
og biður gefendum blessunar
guðs.
F.h. sóknarn. Hvalsnessóknar.
Gunnlaugur Jósefsson,
gjaldker'
kosinn. Bændur og búalið not-
uðu því þennan dag vel, allir
hjálpast að og skilja tilgang
þessara miklu anna, litli snáð-
inn, sem er tæpra þriggja ára
tínir saman strá er orðið hafa
eftir á túninu, fer með það í
stóru sátuna og segir: „Litla
lambið á að borða þetta þegar
það kemur af fjöllunum í haust“
Hinn slyngi sláttumaður hafði
líka verið að verki þennan dag.
Sú fregn barst um sveitina að
Steinhildur í Landalcoti væri
látin. Alla setti hljóða jafnvel
börnin gerðu hlé á ær i'.um sín-
um og kæti, það var ekki eins
gaman og áðan að leika sér í
heyinu, af því að hún amma
hans Steingríms var dáin.
í litlu byggðarlagi þar sem
allir þekkjast, taka íbúarnir
þátt í sorgum hvers annars og
gleði.
Þegar ég nú við andlát frú
Steinhildar hugsa um hana,
koma fram allar þær hugljúfu
minningar er ég á frá okkar
löngu kynnum, en þau hófust
fyrir tæjum aldarfjórðungi. Eftir
því sem ég kynntist henni bet-
ur sannfærðist ég meir og meir
um það hvað hún var sérstak-
lega vel gerð kona. Hún bauð af
sér góðan þokka, var létt í lund
og skemmtileg, verkhög og
snyrtileg og bar heimili hennar
og allt sem hún kom nálægt
merki þess. Blómin í gluggun-
um, trjá og blómagarðurinn við
suðurhlið hússins, allt vitnaði
um líf, hjartahlýju, nærgætni
þá og birtu er hún ávalt bar
með sér. Ekki má gleyma því
hvað gestrisin hún var. Voru þau
hjónin samhent í því sem öðru.
Ég minntist einu sinni á það
við Steinhildi hvað mér finndist
það vel til fundið hjá þeim og
fara vel við þeirra sambúð, að
þau giftu sig á Jónsmessunni.
Já, sagði hún og hló við, okkar
hjónaband hefur líka verið eilíf
Jónsmessa. Það duldist engum
er þekkti þau hjónin að þeirra
hjónaband var byggt á gagn-
kvæmri ást og samheldni, sem
entist þeim til leiðarloka. Þegar
þau fluttust að Landakoti ásamt
foreldrum Sæmundar voru ailar
byggingar gamlar á frumbýiis-
árum þeirra hjóna. Það vita
allir sem til þekkja hversu mik-
ið átak það var á þessum árum
að byggja allt upp að nýju og
endurbæta jörðina. En þeim
feðgum tókst þétta með þvi að
vinna hörðum höndum. íbúöar-
húsið var reist árið 1929, slort
og myndarlegt miðað við þá
tíma og nú fyrir stuttu enuur-
bætt og fært í nútímabúning.
Steinhildur bjó svo tii allan
sinn búskap í nánu sambýii vtð
tengdafólk sitt, undir sama þaki.
Þar réði friður og eindrægni
ríkjum og sannar það ef til vi.ll
bezt þroska og félagslyadi
Steinhildar og þessarar fjöl-
skyldu.
Fyrir 40 árum var stofnað
kvenfélag hér í hreppnum.
Steinhildur var ein af stofn-
endum þess og þeir munu ekki
margir þeir fundir er hún mætti
ekki á í öll þessi ár. 1 maí s.l.
var hún á fundi hjá okkur þá
duldist okkur ekki að hún var
lasin, en samt var hún hress og
glöð eins og alltaf þegar fund-
um bar saman. Engin okicar
renndi í grun að veikindi henn-
ar væru þess eðlis er raun bar
vitni um. Steinhildur var í upp
hafi sterk stoð í kvenfélagi
Bessastaðahrepps og var lengst
af í stjórn þess. Hún var sama
styrka stoðin alla tíð og minn-
ist ég sérstaklega ósérhlífni
hennar og dugnaðar, þó heilsa
henhar væri hin síðari ár farin
að gefa sig. Ég minnist hennar
í ferðalögum okkar og þá bezt
Jónsmessuferðar okkar að Land
manríalaugum í fyrra. Þar var
hún aldursforseti og eina lang-
amman, en svo sannarlega lét
hún ekki sitt eftir liggja og var
ekki eftirbátur þeirra yngri í
að auka á skemmtilegheit þess-
arar ferðar.
Steinhildur, þín verður sárt
saknað í litla félaginu okkar,
við munum alltaf minnast þín
með virðingu og þökkum.
Nú þegar ég lít út um glugg-
ann minn norður að Landakoti,
er það baðað í skini kvöldsól-
arinnar, það glampar á alla
glugga. Túnið nýslegið og renni
slétt. Það er sérkennileg birta
yfir þessu býli þessa stundina
á ytra borðið, en innan veggja
þess húss ríkir sár söknuður og
sorg. Þá er gott að minnast þess
að aldrei er svo svart í sorgar-
ranni að ekki geti birt fyrir
eilífa trú.
Far þú í friði, friður guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Margrét Sveinsdóttir.
Til sölu
Glæsileg húseign í Hveragerði. Til greina gæti
komið skipti. — Upplýsingar i Laufskógum 31 og
síma 133 í dag.
✓