Morgunblaðið - 16.10.1966, Blaðsíða 15

Sunnudagur 16 okt. 1966
MORCUNBI\ÐID
15
Helgi Ingvorsson yfir-
iæknir - nimæliskveðja
„HÖFUM vér gengið til góðs, |
götuna fram eftir leið“.
Allir ættu að staldra við og
athuga þá þýðingarmiklu spurn-
ingu, svarið sem öll okkar sam-
býlisheill gæti byggzt á. Að
hverjum einum manni tækist að
stjórna sjálfum sér þann veg að
hann yrði öðrum til góðs og vildi
gæta bróður síns. Nú stöndum
við íslendingar á alvarlegum
tímamótum þess vinar okkar,
sem hefur mettað sína þjóð því
undri að einn maður getur ork-
að nýung framfara og hlýhugs.
Eru það svo örlög okkar allra
vesalinganna að sá blessaði
læknir sé orðinn sjötugur og
um það leyti að hætta starfi sínu
og miskunnarverkum? Nei, þeim
hættir hann aldrei.
Það eru orðin mörg, mörg ár
síðan ég kom fyrst að Vífils-
stöðum, þá var Sigurður Magn-
ússon þar ýfirlæknir, tveir aðrir
læknar, kandídatar og annað
— Nemendaskipti
Framhald af bls. 6
gráta. Hún hafði verið að kveðja
foreldra sína í gegn urn sím-
ann. Það voru prestshjón úr
ba v i stakirkj unni.
. Hvað get ég gert?“ sagði
h n. þegar ég heyri í símanum 1
að þau gráta.“ — Hinu sama
tók ég eftir í fleiri tilfellum. — i
Bönd vináttu og kærleika höfðu i
orðið sterk á þessu eina ári, ;
og engu náli skipti þar hörunds ,
liturinn eða annað sem oft er |
þrándur í götu v>múðar og ,
skilnings. — Leiðin til farsæld- j
ar er hinn kristilegi andi. — í |
mennastir voru Þjóðverjar. Við
því sambandi minnist ég ræðu
textans, sem Hans Lilje biskup
í Hannover í Þj'Vtalandi hafði
við upphaf kirkjuþings 1952
„^kki með valdi né krafti, held-
ur fyrir anda minn“ segir
D,'"'ttinn!
Frá Georgs Williams-búðun-
um í Wisconsin var ekið til Kól-
umbíu-háskólans í New York,
og gist þar eina nótt áður en
lagt var af stað flugleiðis til
íslands. Þá fóru skiptinemar
annarra landa einnig til sinna
he'mkynna.
Morguninn 2. ágúst, áður en
lagc var af stað sátu fararstjór-
ar hinna ýmsu landa hádegis-
verðarboð í tilefni af því, að
þýzka stjórnin var að sæma
stofnanda þessarra samtaka.
John Eberly, heiðursmerki i
þakkrarskyni fyrir það, sem þau
hafa gert fyrir þýzku þjóðina.
Fluttar þakkir.
Við það tækifæri talaði John
Eberly eftir að hafa verið kynnt
ur af framkvæmdastjóranum
William Perkins. í ræðunni
lýsti hann því, hvernig hug-
myndin varð að veruleika. Og
hann þakkaði hinum þýzku for
eldrum fyrir það traust, sem
þeir í upphafi sýndu með því
að fela „Kirku Bræðranna"
vernd barnanna og varðveizlu
hið fyrsta ár. Hann sagði frá
sinni reynslu árin sem liðin eru
og sýndi fram á dæmi þess
hve nemendaskiptin höfðu skap
að vinsemd og bróðurhug milli
þjóðanna. Og hann sagði: „Ég
er glaður yfir því, að við sett-
um orðið kristinn I heitið á
samtökunum."
Það var gott að koma á flug-
völlinn í New York til Loftleiða
þennan þriðjudag, 2. ágúst Kl.
6 síðdegis, ákvæmlega á tilsett-
um tíma, vorum við komin í
flugvélina, reiðubúin til flugs.
Er hreyflar vélarinnar reyndu
þol sitt og hinn sterki hvinur
lék um loftið, sagði einn skipti-
neminn:
„Heyrið þið krakkar,“ Vélin
er með heimþrá.“ Það var orð
að sönnu um hópinn, sem sat
spenntur við beltin, en floginn
í huganum heim.
Pétur Sigurgeirsso.n
hjúkrunarlið og ekki veitt af,
því þá var berklaveikin alveg
voðaleg. Nýir hópar bættust dag-
lega við.
Einu sinni mætti ég fimm ára
telp.u við dyrnar í barnadeild.
Hún var þá furðu hress og glað-
leg, þurfti ekki að strjúka augu
sín með sveittum höndum. Ég
spurði: „Er þér að batna Dóra
mín?“ „Já, ég finn ekkert til,
það er svo gaman, þú veist að
pabbi er uppi og bróðir minn
hér í deildinni, svo kemur
mamma í dag. Ó, hvað ég hlakka
til“. „Kemur hún í heimsókn?"
spurði ég. „Nei, hún er líka veik
og verður hér, þá leiðist mér
aldrei oftar. Ég er viss um að
Helgi læknir hjálpar okkur öll-
um, hann er svo góður“.
Einu sinni kom ég að Vífils-
stöðum á aðfangadagskvöld, þá
var þar stór salui fullur af fólki,
helgisamkoma sem prestsonur-
inn Helgi Ingvarsson læknir
stjórnaði. Þar talaði hann auð-
vitað um aðalpersónu jólanna.
vorn yfirlækni og athvarf bág-
staddra manna. „Þeirri" messu
gleymi ég aldrei, né heldur
þeirri minningu frá Vífilsstöð-
um hvað allir tóku mest eftir
ungu læknishjónunum Helga
Ingvarssyni og Guðrúnu Lárus
dóttur og góðu börnunum þeirra.
Enginn veit hvað margir ís
lendingar þakka og óska þeirri
fjölskyldu allar heilla um tíma
og eilífð.
Kristín Sigfúsdóttir.
frá Syðri-Vöiium.
☆
HBLGI Ingvarsson, yfirlæknir i
Vífilsstöðum varð 70 ára 10. þ.m.
Þá heimsótti hann mikill fjöldi
manna og var honum sýndu
margskonar virðingarvottur í
orðum og verki, enda maðurinn
einstaklega vinsæll og vinmarg-
ur. Einn afmælisgesta las honum
þessar línur af afmæliskorti.
Einn er það fremur íslandssona
sem ætti að minnast þennan dag,
og fagna nú sigri sjötíu ára vona
sá sem gat bætt og mildað
sjúkrahag.
Þjóðin þá átti í þungum raunum
en þér tókst að bæta þeirra líf,
og framtíðar þökk að þiggja að
launum,
þín verður minnst hér ár og síð.
Hylla þig sjötugan hundruð
manna,
höfðingja góðviljans verkin það
, sanna.
Óskum, að gæfur.nar sól megi
skuggalaust skína
yfir skyldfólkið allt, og æfina
þína.
Enok.
— Rjúpan
UIUUiK lt)L UOiMl>'AItSSUl'
.VláU'lutiiingsskiifstofa
Læk.iargötu 6 B. — II hæð
fiuijín Styrkársson
næstaréttarlögmaður
Austurstræti 6. — Simi 18354.
Framhald af bls. 8
fundum við 90 hreiður af 250.
Það nægir fyrir tölulega öruggan
samanburð frá ári til árs. Meðal
eggjafjöldi hefur verið 11 egg
í hreiðri. Við merkjum hreiðrin
og þegar líður að útungun, tök-
um við kvenfuglinn á hreiðrinu,
viktum hann og merkjum .Einn-
ig auðkennum við hann með
málningu á flugfjöðrum, svo við
þekkjum hann aftur seinna. —
Merktu kvenfuglarnir fá mismun
andi mynstur á vængina. Þá
mælum við öll eggin og fylgj-
umst með klakinu, athugum
hvort ungar koma úr þeim öll-
um. Yfirleitt hefur meðalfjöldi
unga, sem fer úr hreiðri, verið
10,4 úr 11 eggjum. í venjulegu
árferði — þó ekki nú í ár —
hefur ungafjöldi á kvenfugl eftir
3—4 vikur verið 9. Og þegar
kemur fram á veiðitíma, hafa
ungarnir verið komnir niður í 7
á kvenfugl. í Hrísey er engin
rjúpa veidd, en gagna frá veiði-
tímanum öflum við með athug-
un á rjúpnabingnum í frystihús-
um. Á veturna er erfitt að fylgj-
ast með rjúpunni, en það er hlut
verk Arnþórs Garðarssonar að
rannsaka lífshætti hennar á
þeim tíma árs. Annars er Hrísey
aðalathugunarsvæði okkar, eins
og áður er sagt, og þar aðstoðar
okkur ungur maður, Þorsteinn
Þorsteinsson, því það er mikið
verk að finna hreiðrin, ná fugl-
um til merkingar o.s.frv. Svo
höfum við 3 athugunarsvæði,
önnur til samanburðar, á Birn-
ingsstöðum í Laxárdal, Kvískerj-
um í Öræfum og í Heiðmörk. Þar
fara þó ekki fram nálægt þvi
eins veigamiklar rannsóknir.
Þetta er samanburðarsvæði til
öryggis, þar sem fylgzt er með
hinum staðbundnu stofnum frá
ári til árs,
— Eru þetta einu rannsóknirn-
ar, sem fara fram á rjúpunni?
— Nei, nei, unnið er að hlið-
stæðum rannsóknum allt í kring
um hnöttinn, á Norðurlöndum,
í Rússlandi, Kanada, Nýfundna-
landi og Skotlandi. Ástæðan til
þess að svo mikil áherzla er lögð
á þetta núna, er ekki bara sú
að rjúpnastofninn er sveiflóttur.
Það er verið að reyna að finna
hvað það er, sem takmarkar
fjölda villtra dýra, hvort sem
um er að ræða sveiflótta stofna
eða ekki. Hjá mörgum dýrateg
undum helzt stofninn nokkurn
veginn í jafnvægi. Einhver öfl
koma í veg fyrir að dýrategund-
inni fjölgi á kostnað lífsskilyrð-
anna. Um þetta eru ýmsar kenn-
ingar á lofti. En áhuginn á þess-
um rannsóknum hefur vaxið
mjög síðan menn fóru að gera
sér grein fyrir hinni hættulegu
offjölgun mannkynsins. Mönn-
um leikur hugur á að vita hvern
ig náttúran fer að því að koma
í veg fyrir offjölgun villtra dýra,
því að sannleikurinn er sá, að
flestum dýrategundum hættir að
fjölga löngu áður- en fæðuupp-
sprettan er gengin til þurrðar.
Annars mundu dýrin gereyða
fæðunni og drepast svo. Ef rjúp-
unni, með þessa geysilegu við-
komu, 50—70% aukningu á ári,
héldi alltaf áfram að fjölga, þá
mundi hún gereyða öllum gróðri
og falla svo. En í náttúrunni eru
einhver öfl, sem koma í veg fyrir
að svo fari. Það eru þessi öfl.
sem menn eru að leitast við að
finna. Og meðal annars vegna of
fjölgunar mannsins, er nú miklu
fé og fyrirhöfn eytt í að komast
að þessu.
— E. Pá.
HHINGVER
NÝK0MIÐ
Mjög mikið úrval af allskonar
ungbarnafatnaði
HRINGVER
Búðagerði v/Breiðagerði
Sími 30933.
Gullbrúðkaup
MERKISÁR, er í lífi þeirra hjón-
anna Guðnýjar Helgu Guðmunds-
dóttur og Emils Theódórs Guð-
jónssonar, sem áttu 50 ára hjú-
skaparafmæli 30. sept sl. og urðu
bæði 70 ára á árinu. Elzta barn
þeirra, Valgerður, varð 50 ára
8. júní og yngsta barna þeirra,
Ásgeir, verður 35 ára í október.
Elzta barnabarnið, Hreinn sonur
Valgerðar, verður 30 ára á árinu.
Guðný er fædd 6. ágúst 1896 á
Skálanesgrund við Seyðisfjörð,
dóttir hjónanna Valgerðar Hann-
esdóttur, ættaðri úr Skagafirði og
Guðmundar Jónassonar, sem ætt-
aður var úr Húnavatnssýslu. Þau
bjuggu fyrst á Brimneshjáleigu
við Seyðisfjörð, þar sem Guð-
mundur gerði út árabáta og síðar
mótorbáta. Upp úr aldamótunum
fluttust þau til Reykjavíkur og
þar fermdist Guðný 1910. Síðan
fluttúst foreldrar hennar til Vest-
mannaeyja og síðan aftur austur
til Ásgeirs sonar síns, sem þá bjó
á Brimbergi við Seyðisfjörð. Árið
1916 giftist Guðný Emil Th.
Guðjónssyni. Hann er fæddur 10.
maí 1896 á Árnastöðum í Loð-
mundarfirði, sonur hjónanna Jór-
unnar Björnsdóttur ættaðri frá
Jórvík í Breiðdal og Guðjóns
Gíslasonar, ættuðum af Fljót-
dalshéraði. Þau hjón bjuggu allt-
af á Austurlandi, aðallega í
Loðmundarfirði og Borgarfirði
eystra. Þau Guðný og Emil
bjuggu lengst í Hátúni á
Þórarinsstaðaeyrum við Seyðis-
fjörð eða 25 ár og síðan 9 ár í
Brekku í sömu sveit. 1960
fluttust þau svo inn í Seyðis-
fjarðarkaupstað, þar sem þau
búa nú.
Þau eignuðust 12 börn, sem
öll eru á lífi, 47 barnabörn og
11 barnabarnabörn, svo að á
þessum 50 árum hafa þau eign-
ast 70 afkomendur og aðeins einn
þeirra dáinn, og er það líklega
eindæmi af svo stórum hóp. Auk
þessa ólu þau upp 3 fósturbörn.
En þess má geta að 2 af börnum
þeirra eru alin upp annars staðar,
Jórunn, sem tekin var í fóstur
ársgömul af Jóni Jónssyni og
Guðrún á Þórarinsstöðum, og
Vilhjálmur, sem er tvíhuri og var
tekinn nýfæddur af hjónunum
Vilhjálmi Árnasyni og Björgu
Sigurðardóttur á Hrefnustöðum.
Það má nærri geta að oft hef-
ur verið erfitt hjá þeim Guðnýju
og Emil með þennan stóra barna-
hóp, en fyrir frábæran dugnað
þeirra, guðshjálp og góðra manna
blessaðist allt. Þau ráku alltaf bú
og svo vann Emil við ýmis önn-
ur störf til að afla heimilinu
tekna. Guðný var sérstaklega
dugleg og myndarlég í höndun-
um, hún saumaði og prjónaði allt
á börn sín og einnig mikið fyrir
nágrannana og aðra og gerir enn.
Ekki var alltaf hægt að fara út
í búð og kaupa efni í föt, hún
tók því gömul og spretti sundur
og saumaði upp úr þeim og gerði
sem ný. Það var mikið verk og
vandasamt. Vinnudagur þeirra
var því oft langur og strangur.
En aldrei heyrðust æðruorð og
voru þau hjón samhent og sam-
taka með að gefast ekki upp. Þau
eru mjög félagslynd og tóku
þátt í skemmtanalífi sveitarinn-
ar. Emil hafði og hefur yndi af
músik og spilaði oft á dansleikj-
um á tvöföldu harmónikkuna
sína og tekur oft í hana ennþá.
Ættingjar og vinir þeirra óska
þeim innilega til hamingju með
þetta merka afmælisár, og óska
þeim alls góðs og guðsblessuneir
á komandi árum.
Vinur.
70 LTR.
KR. 895.—
100 LTR.
KR. 1751.—
Lægsta veið á ís'andi
V.-þýzku hjólbörurnar komnar altur, kúlulegur,
loftfylltur hjólbarði, þýzk úrvalframleiðsla.
Póstsendum.
INGÞÓR HARALDSSON HF.
Snorrabraut 22, sími 14245.