Morgunblaðið - 14.06.1967, Blaðsíða 15

Morgunblaðið - 14.06.1967, Blaðsíða 15
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. JÚNÍ 1967. Sr. Bjarni Sigurðsson: t NÝÚTKOMNU Ihefti af Kirkju ritinu birtist stutt en athyglis- »erð grein eftir einn ai merk- ttstu prestum landsins, séra Bjarna Sigurðsson á Mosfelli í Mosfellssveit, um hoxtfur um aðalmálefni kirkjunnar. Þar sem öeirum en lesendum þessa tíma- rits mun leika hugur á að lesa |>essa ritsmíð, birtisit hún hér á eftir, að fengnu leyfi ritstjóra Kirkjuritsins. Leturbreytingarn- ar hefir blaðið sjálft gert. • Það þykir víst tæplega í frá- •ögur færandi, að eftir einn til fcvo áratugi, eða í þann mund, sem kristni hefir notið lög- Verndar f landinu um 10 aldai Iskeið, verður ekki prestur nemla, f svo sem öðru hvoru prestakalli. Hlutfallstala þeirra landsmanna, sem brautskráðir eru úr guð- fræðideild Háskóla Islands fer Sr. Bjarni Sigurðsson r síminnkandi, jafnframt því, sem það fer í vöxt, að ungir guð- fræðingar ílendast ekki við prestsþjónustu og prestar leggi biðuir prfefi/tskap og beyrfði til annarra starfa áður en starfs- aldri þeirra lýkur. Ef prestur væri að því sipurður, hvaða starfa hann kysi helzt að rækja, mundi hann vafa ttaust gvara því til, að vissulega< uni hann harla glaður við sitt og ekki kjósi hann sér annan starfsvettvang fremur en prestsþjónustuna. Og varla mundi fólkið í landinu almennt vera fráhverfara kristindómi nú en fyrr, og því er það annað sem veldur. Fram til skaxnms tíma höfðu prestar ekki önnur laun en þau, sem þeir sjálfir innheimtu af sóknarbörnum sínum. Þá var ör- birgð í landi og hvert smjörpund dýrmætur fjársjóður, og það pundið, sem presturinn hirti sýnu bezt og í því mest eftirsjá- !im. Þessi innheimta presta,, og meðan þeir tóku laun sín í fríðu, olli meestu um þann orðróm, sem á koxnst um fégirni þeirra og harðdrægni í fjármálum. Og þegar íslenzkir skáldsagnahöf- undar tóku að draga til stafs tfyrir seinustu aldamót, var þarna kjörið frásagnaretfni til að ná sér niðri á skáikunum. Jón Thoroddsen reið á vaðið og þeir eru enn við sama heygarðsh orn- «5, varla svo lélegur byrjandi, að hann ekki höggvi í sama kné- runn. Við sjáum það bæði í sjón- leikjum, sögum og ljóði, að ef þá vantar fant eða fúlmenni eða fáráðling í skáldskap sinn, þá er lang-heppilegast, að það sé presturinn. Bæði er nú það, að slikan skáldskap kann fólkið vel að meta og svo hitt, að þá móðg- aðist enginn, sem skárra væri að hafa með sér en móti. Og svona hafa skáldin og almenningur elt milli sín mannorð prestanna eins og hrátt sikinn, unz það er löngu orðið að engu í vitund beggja. Á seinustu árum hefir að vísu dregið úr brígzlum manna um ágirnd prestsins og refjar 1 tfjár- málum, enda er nú kostur þeirra ekki orðiinn burðugri en svo, að fáir með sambærilega menntun mundu líta við starfi þeirra, engin stétt þjóðfélagsins, sem gjörðar eru viðlíka námskröfur til býr yfirleitt við svo vesalan kost að námi loknu. Önnur aðalsakargiftin er hins vegar í fullu gildi á því herrans |ári 1967, hræisnin og yfirdreps- skapurinn. Er sá dómur þó upp kveðinn af harla lítilli dóm- greind, þegar þess er gætt, að enginn nútímamaður mundi láta sér detta í hug að koma nálægt prestsþjónustu, ef hann ásældist lýðhylli og mannvirðingar fyrst og fremst, það væri að fara í geitarhiús að leita s-ér ullar. Ég hefi um dagana kynnzt mönnum atf margvíslegum stig- um og stéttum eins og þú, sem kannt að lesa þessar línur, og ég get alls ekki fundið, að prest- ar séu hótinu verri en annað fólk. Ég held, að það sé algjör misskilningur, að þessar 100 sál- jLr prlesta, sem enn tóra í land- inu, séu vitund lakari en jafn- lmar,gar sálir kaiupmanna við Laugaveginn, bænda í Flóanum eða jarfnvel íslenzkra skálda, svo að langt sé jafnað. En hvers vegna í ósköpunum er annars fólkið á reisa kirkjur, úr því að á sama tíma er unnið að því að útrýma prestunum. Hver á að þjóna þessum kirkj- um eftir 10—20 ár, þegar leifar þessarar gömlu stéttar verða sem óðast að deyja út? Trúið mér til, að ekkert hnefahögg flnnst ykk-ur sárara en að heyra arf munni þess fólks, sem þið hrærist með og viljið gjarnan leggja nokkuð af mörk- unum fyrir, að starfi ykkar sé á glæ kastað og það allt unnið af annarlegum hvötum. Aðdragandinn er langur, og andbyrinn hefir blásið af ýmsum áttum. En dropinn holar stein- inn. Og staðreyndin blasir við: Prestlaust strjálbýli, ef ekki verður að gert þegar í stað. Nemendur og skolastjon Tonlistarskóla Sauðárkróks slitið Sauðárlkróki 29. júní. TÓNLrfSTARSlKÖLA Skaga- fjarðar, Sauðárkróki, var sliitið m-eð nemendatónleikum í sam- komuihúisiniu 21. þ. m. Skólastjór- inn Eyþór Steflánsson tónskáld flutti næðu en nemendur slkemmtu með hljóðtfæraslætti. Þetta er þriðja stanfsár skól- ans og voru niemendur að þessu sinni 27. — Aðal'kennari vax frú Eva Snæbjiörnsdóttir. Um jóla- leytið voru tónleikar á vegum skólans og því tvennir á þessu startfsárL Próf flóru fram 10. og 11. þ. m. Prófd/ómari var frú Her mína Kristjánssion, kennari við Tónlistasikólla Rvíkur og hiku all ir nemendur prótfi. — Mijkili álhutgi er meðal Sauðárkrótkshúa flyrir vexti og viðgangi skólans. — jón. Tæpar 23 milljómr Þriðja framlag Viðreisnarsjóðs Evrópu- ráðsins til Vestfjarðaáœtlunarinnar Pierre Schneiter, forstjóri sjóðsins i 2 daga heimsókn á íslandi Hér er um þessar mundir staddur hr. Pierre Schneiter, for stjóri Viðreisnarsjóðs Evrópu- ráðsins. Er hann hingað kominn til þess að afhenda þriðja hluta tveggja milljóna Iáns, xem Við- reisnarsjóðurinn veitti Fram- kvæmdasjóði íslands til Vest- fjarðaáætlunarinnar. Lán þetta er veitt á f jórum árum, hálf mill jón dollara á ári hverju. Á fundi með fréttamönnum í gær, sagði Ólafur Egilsson, fulltrúi utan- ríkisráðuneytinu að hr. Schnei tier og l*r. Catalano, ítalskur starfsmaður ráðsins, sem með Eins og frá var skýrt hér í blaðinu í gær, var Lárusi Páls- syni veittur Silfurlampinn 1967 fyrir túlkun sína á Jeppa á Fjalli í samnefndum gamanleik Ludvigs Holbergs. Afhend- ingin fór fram í hófi Félags í slenzkra leikdómenda í Þjóð- leikhúskjallaranum á mánuda gskvöld. Myndin er af Lárusi með Silfurlampann, en við hl ið hans stendur Guðrún dóttir hans, sem stundar íslenzkunám við Háskólann. honum er, fari m.a. í ferðalag til Vestfjarða til að skoða fram kvæmdir sem féð verður veitt til. Lánsféð hefur einkum verið varið til hafna- vega. og flug- vallagerða. Hr. Sohneiter lýsti ánægju sinni yflir að vera kominn til ís- landis og ytfir því að fsland skuli harfa hiiotið þetta lán. Hann sagði, að sjóðurinn hetfði verið stofnaður fyrir tíu éx-um og Island þá verið meðal þeirra landa sem áttu aðild að honum. Þáttta'kendurnir greiða aðeins einu sinni til sjóðsins og er það fé notað sem trygging fyrir greiðislu til lánastofnana, sem hafa milligöngu um þau lán sem veitt eru til hinna ýmsu landa. Fyrstu árin, sagði hr. Sohnéiter, að aðallega hefði verið leitazt við að bæta kjör fólks sem flutt hefði úr heimalöndum sínum og gerst innflytjendiur annansstaðar. Síðari árin hinsvegar hefði eink um verið reynt að bæta kjör fólks í sínum heimalöndum og hamla gegn óheppilegum flólks- flutningum. Þegar sjóðurinn var stiotfnaður voru aðildarríki að Evrópuráðinu fimmtán og átta þeirra tóku þátt í stotfnun hans. Nú hafa þrjú bæzt við þannig að nú eru 18 ríki í Evrópuráðinu og níu þeirra eiga aðild að sjóðnum. Aðspurður um hvort það væri vanalegt að sjóðurinn veitti lán til samskonar framkvæmda sem nú væri verið að framkvæma á Vesttfjörðum, sagði hr. Sohneiter að stjórnum landanna væru eng in skilyrði sett íþví erfni. Hann sagði að lánið tid fslands hefði verið veitt með mikilli ánægju og að það gleddi sig per sónulega. Þór Viihjébnisison, blaðafulltrúi Evrópuréðsins sagði lítillega frá starfsferli hr. Schnei ters. Hann er fyrrverandi réð- herra í frönsku stjórninni, var utanríkisráðherra á árunum 1946 til 1947 og heilbrigðismálaráð herra Fralkklands frá 1947 til 1951. Hann var forseti franska þjóðþingsins frá 1951 til 1956. Þá varð hann borgarstjóri Reins, og Hr. Pierre Schneiter. gegndi því starrfi til 1959. Eins og algengtt er með franska borg- arstjóra gegndi hann öðru starfi jafnframt og réðlst til Evrópu- ráðsins sem sérstakur fulltrúi byggðavandamála (Special Re- presentetive to the Counsil oí Europa for overpopulation). Þvi starfi hefur hann gegnt siðan og jarfnrframt verið fonstjóri Við- reisnarsjóðsins. 11 skíp með 2350 lestir SJO skip komu með samtals 1400 lestir af síld til Raufarhafn- ar um helgina. Súlan var með 220 lestir, Guðrún Guðleifsdótt- ir 225, Dagfari 200, Ögri 19, Snæ- fell 180, Náttfari 140 og Hannes Hafstein með 220. Aðfaranótt mánudagsins var kaldi á miðun- um og lélegt veiðiveður. Nokkur skip köstuðu þó, en fengu lítið. Ekki veiddist heldur neitt í gær. í gærkvöldi voru þó tveir bátar að landa á Neskaup- stað og tveir é Eskifirði. Til Neskaupstaðar komu Ólafur Magnússon með 200 lestir og Barði með 250. Til Eskifjarðar Jón Kjartansson með 250 lestir og Guðrún Þorkelsdóttir einnig með 250. Síldin hefur veiðzt mjög lcngt frá landi og tekur það b' a um 40 tíma að kom- ast a ^unum og í land. Dropinn holar steininn

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.