Morgunblaðið - 22.08.1967, Síða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 22. ÁGÚST 1967
Hátíðleg athöfn
að Sauðanesi
I NORDVESTURHORNI gamla
kirkjugarðsins að Sauðanesi á
Árni G. Eylands flytur ræðu
sína. Árni var fyrir skömmu
útnefndur heiðursfélagi í Ark-
tisk Forening fyrir hlutdeild
sína í þessu máli.
Langanesi hvíla fimmtán af
þeim sautján Tromsþbúum, sem
fórust með selfangaranum Frit-
hjof frá Tromsö við Langanes
hinn 5. október 1907. Tvö lík
fundust aldrei og aðeins einn
komst af, vélstjórinn Elías
Samuelsen. Síðan þá hafa þessir
hraustu sjómenn hvílt í íslenzkri
mold en ieiði þeirra legið
ómerkt hjá garði þar tii sl. laug
ardag, að átta manna hópur frá
Tromstí lagði leið sína austur á
Sauðanes og afhjúpaði þar mynd
arlegan bautastein á leiði landa
sinna.
Athöfnin hófst í kirkjunni að
Sauðanesi. Séra Marinó Krist-
insson, prófastur, fór með stutta
bæn og minntist síðan hinna
föllnu sjómanna, sem lögðu upp
til að hjálpa öðrum en sneru
aldrei aftur.
Frá kirkju var gengið niður í
kirkjiugarðinn. Á leiði sjó-
mannanna norsku hafði verið
reistur bautasteinn úr graníti og
leiðið jafnframt snyrt til. Yfir-
umsjón með því verki hafði
Árni G. Eylands en blaðagrein,
sem hann ritaði fyrir tveim ár-
um í Tromsþ, varð aflvaki þess,
að minnismerki þetta varð að
veruleika. /
Fyrst flutti fyrirliði Tromsþ-
búa, Direktþr Hagerup, stutt
ávarp, þar sem hann rakti sögu
slyssins og aðdragandann að til-
komu bautasteinsins. Þá mælti
Norskir g íslenzkir kirkjugestir í Suðaneskirkju. (Myndirnar tók'Ma'ts Wibe Lund jr.)
Árni G. Eylands nokkur orð en
síðan afhjúpaði Inger Stener-
sen steininn, en í sikipssskaðan-
um við Langanes missti hún báða
afa sína, Johannes Larsen, skip-
stjóra, og Sigurd Stenersen,
stýrimann.
Bautasteinninn gerði norski
myndhóggvarinn Sjolin úr
graníti frá Tromsþ. Á steininn
er höggvin mynd af selfangara
fyrir fuilum seglum og þar und-
ir ígreypt koparplata með nöfn-
um þeirra, sem fóruist með Frit-
hjof.
Þegar steinninn hafði verið
afhjúpaður flutti Aðalbjörn Arn
grímsson, flugvallarstjóri Þórs-
nöfn, frumort kvæði og lagðir
voru blómsveigar við bautastein-
inn. Að lokum flutti séra Marinó
bæn og blessaði minnisvarðann.
Viðstaddir þessa látlausu en
hátíðlegu athöfn voru einnig
nokkrir Langnesingar, sem
rnundu eftir slysinu og höfðu
verið viðstaddir jarðarför þeirra,
sem fórust.
Á eftii flaug flugvél Flugfé-
lags íslands, sem hafði beðið
hópsins, meðan athöfnin fór
fram, yfir staðinn þar sem Frit-
hjof fórst fyrir sextíu árum.
Brattir iiamrarnir voru ógnvekj-
andi sem fyrr en þar sem áður
ólgandi brimið hafði orðið
sautján manns að fjörtjóni, léku
sér nú iéttar öldur í fjöruborð-
inu.
Direkttír Hagerup rekur sögu slyssins og aðdrangandann að tilkomu bautasteinsins.
lnger Stenersen afhjupaði stcimnn og lagði við liann blóm-
sveig frá ættingjum hinna látnu.
- SKÖGRÆKTIN
Framthald af bls. 10
manna, en væri í en.gium
vafa um, að innan tíðar gaetu
ís’lendingar unnið trjávið úr
skógum sínum.
Siigurd Revheim halfði kom-
ið (hér fyrir 6 árum o>g mynd-
uðium við hann fhjá einu
trénu síðan þá. Hann á beima
nálægt Biergen, og kvaðst
ánægður með árangurinn af
starfinu 1961.
Við hittum marga aðra
Norðm’enn að máli, bæði kon-
ur ag karla, en of langt yrðl
að tillfæra öll þau viðtöl hér í
stuttri gnein. Þó síkal getið
um flokks’stjórann, Frithjov
Pediersen, sem sagðist vel
geta hugsað sér að eiga hérna
. i— — - — -- - .
iheima. Hann hafði koimið hing
að áður, og sagði, að á skóg-
ræktinni síðan hann viar hér
síðast, væri mikill mismunur,
og sjáanlegt að skógur þrif-
ist hérna vel.
Elkki má heildur gleyma rit-
höfiundinium Halvor Sandsdal-
en, sem auk þess er blaða-
maður að atvinnu, og er frá
Þelamörk, og þá ekki síður
24 ária gömlum biaðamanni
frá Firdaposten í Florö, Har-
aldi Stav.ang, siem var mér
mikið (hj'álplegiur, þeigar ég
varð uppiskroppa með filmur
í þessiari ferð minni.
Við fylgduimst síðan með
hópnum niður að Geysi, þar
sem fiólkið skipti um föt og
s'krýddist þjóðlbúningum til
að taka á móti Haraldi ríkis-
‘ ■ - - wr- '■ - -
arfa. Elkki er að eía, að g’leðin
yfir að hittast hafi verið gagn
kvæm, endia má það sjé á
ein.ni myndinni, hve ríkisarf-
inn er brosmildur, þar sem
hann gengur milli allra Norð-
mannanna og heilsar þeim
með handabandi.
Mcð komiu sinni til íslands,
hafa bæði hann og þetta in-
dæla 'skógræktarfólk, stuðlað
að aukinni vináttu milli þjóð-
anna, aukið kynni milli þess-
ara þjóðla, sem raunar hafa
alla tíð og ekki að óeekju
talið sig mestu frændþjóðirn-
ar.
Að lokum beztiu þakkir til
skógræktarfólksins fyrir á-
nægjnlega samveru, og víst
er um það, að það er hingað
veilikomið aftur. — Fr. S.
-l*—
Ingeborg og Othar Hvoslef, en hann var fararstjóri Norðmann
anna. Sjálfur er hann fylkisskógarstjóri á Jaðri.