Morgunblaðið - 03.08.1968, Side 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 3. ÁGÚST 1968
Sími 22-0-22
Rauðarárstíg 31
{VIAGIXiOSAR
5K1PHOLTI21 SIMAR 21190
eftir lokun sími 40381
1.44.44
mfiwm
Hverfisgötu 103.
Sími eftir lokun 31160.
LITLA
BÍLALEIGAN
Bergstaffastræti 11—13.
Hagstætt leigugrjald.
Sím/14970
Eftir lokun 14970 effa 81748.
Sigurður Jónsson.
BÍLALEIGAIM
- VAKUR —
Sundlaugavegi 12. Sími 35135.
Eftir lokun 34936 og 36217.
BÍLALEIGAN
AKBRAUT
SENDUM
SÍMI 82347
M
MOCN
SILK
setting lotion
cleansíng milk
bubble bath
hand-lotion
eg- shampoo
Mjólkursala
í Beykjavík
„Framsóknarhúsmóffir"
skrifar:
„Herra Velvakandi:
EINS og af pennanafni mínu má
ráða, stend ég með þeim póli-
tíska flokki hér í borg sem
litlu fylgi á að fagna hjá ykkur
Morgunblaðsmönnum. Engu að
síður tel ég mér skylt að nota
dálka þína, ef þú gefur mér
pláss, til þess að mótmæla
þeirri þjónustu, sem Mjólkur-
samsalan veitir okkur. Hún er
í einu orði sagt alveg ómögu-
leg. Á sama tíma og mjólkin
er hækkuð, er þjónustan
minnkuð. Hætt er að selja
mjólk á sunnudögum, útsölu-
stöðum fækkað, o. s. frv. Þeim,
sem vilja selja mjólk ásamt
annarri vöru, er neitað um það.
Neytendur í Reykjavík vilja
hafa greiðan aðgang að mjólk
alla daga vikunnar. Þetta verða
þeir að skilja, sem eru að
selja mjólkina í einokunanun-
boði bænda og búaliðs. Á mínu
eigin heimili hefi ég reynt það
margsinnis, að sé mjólk ekki
að fá, er rokið í að kaupa gos-
drykki. Þarna tapa mjólkur-
framlefðendur gífurlegu fé á
hverju ári, aðeins vegna lélegra
seljenda.
Vegna slæmra mjólkursölu-
manna, tapa bændur æ fleiri
unglingum í hendur gosdrykk-
jasala. — Þetta er kannske
illa orðað hjá mér, en ég vona,
að meiningin skiljist. Hér í
Reykjavík þýðir ekki lengur
að bjóða fólki annars eða þriðja
flokks þjónustu. Hér er það
þjónustan, sem gildir.
Mjólkursala mundi stórauk-
ast hér í Reykjavík, væri öll-
um leyft að selja mjólk, sem
uppfylla viss hollustuskilyrði,
og einkasölur Mjólkursamsöl-
unnar mættu vera opnar a.m.k.
til hádegis á sunnudögum, nú
og jafnvel til kl. sex eða lengur.
Birtu þetta fyrir mig, Vel-
vakandi góður,
þín Framsóknarhúsmófflr".
Að lenda á eigin
ábyrgð
MERKUR og þekktur flugmaff-
ur sendir Velvakanda eftirfar-
andi bréf undir ofangreindri
fyrirsögn:
„Frá því að farið var að hag-
nýta fluvélina sem samgöngu-
tæki hafa þróazt í kringum
flugið ýmsar stéttir, auk flug-
manna og annarra flugliða. Er
hér átt við flugvirkja, flugum-
sjónarmenn og flugumferða-
stjóra, svo að nokkuð sé nefnt.
Allar eru þessar stéttir nauð-
synlegar og hafa hver sínu hlut
verki að gegna, þó að það sé
ekki við stjórn flugvélanna
sjálfra, sem auðvitað eru undir
stjórn og á ábyrgð flugstjóra í
hverri flugferð.
Ein þessara stétta, flugum-
ferðastjórar, hafa hér á landi
rembzt vfð að auglýsa ábyrgð
og mikilvægi þeirrar stéttar
fram yfir aðrar, eins og lands-
menn hafa orðið varið við í
útvarpi og blöðum. Virðist svo
sem stéttin, eða einstakir for-
svarsmenn hennar, séu haldnir
einhvers konar minnimáttar-
kennd, sem brýzt út í „kom-
plexum", er lýsa sér í því að
reyna að telja almenningi trú
um, að þeir hafi alla stjóm og
beri ábyrgð á ölum þeim flug-
vélum, er hreyfa sig á norður-
hveli jarðar, og er vandséð, til
hvers flugmenn og áðrir áhafn-
armeðlimir eru um borð í flug
vélum, nema til að taka við
fyrirmælum frá þessum mönn-
um.
Innan stéttarinnar eru annars
margir ágætismenn, sem ólik-
legir eru til að vilja vera með
svona sýndarmennsku, en for-
svarsmenn stéttarinnar eru eink
ar lagnir við að læða „flug-
stjórnar“-áróðri sinum að við
hvert tækifæri sem gefst, og
fyrir nokkru lét einn í stétt-
inni hafa það eftir sér i við-
tali við eitt af dagblöðum borg-
arinnar, eftir að bandarisk flug
vél rann fram af flugbraut á
Reykjavíkurflugvelli í hálku,
að flugstjóra flugvélarinnar
hefðu verið gefnar upplýsingar
um, að bremsuskilyrði væru
léleg og hefði hann lent á eigin
ábyrgð.
Af þessum ummælum, sem
hreinlega eru atvinnurógur
gagnvart flugmannastéttinni,
mætti álykta, að flugmenn
lentu flugvélum aðeins á eigin
ábyrgð, þegar ekki væri hægt
að koma fyrir þá vitinu um að
ekki væri óhætt að lenda, því
að það væru flugumferðastjór-
ar, sem bæru ábyrgð á lend-
ingum, þegar þa*r væru taldar
öruggar, og því hefði farið eins
og fór í þetta skipti.
Furðulegt er, hvað frétta-
menn blaða og útvarps hafa
gleypt við áróðri flugumferða-
stjóra og dreift yfir almenning,
samanber, að flugvöllum sé
lokað, eða flugvélum snúið frá
flu'gvöllum og flugvélar fái
leyfi fyrir hinu og þessu hjá
„flugstjórnarmönnum", svo að
notað sé nafni’ð, sem þeir eru
farnir að skreyta sig með.
Það er orðið tímabært að
sporna við þessum áróðri og
upplýsa almenning um, að flug
umferðastjórar hafa enga stjórn
eða ábyrgð á flugvélum, en
eiga að sjá um að samræma
umfer'ð eftir ákveðnum regl-
um, svo að ekki sé hætt við
árekstrum, og gefa flugstjórum
upplýsingar þar að lútandi, svo
að þeir geti valið sínar flug-
hæðir og flugleiðir í samræmi
við það. Það er einnig algjör-
lega á valdi flugstjóra, hvort
hann gerir aðflug og lendir eða
ekki, svo og hvers konar að-
flug og hvaða braut hann óskar
að nota til flugtaks og lending-
ar.
Þáð er vonandí, að flugum-
ferðastjórar misskilji ekki hlut
verk sitt og geri sér ljóst, að
þeirra starf er að veita upp-
lýsingar og þjónustu, en ekki
stjórna eða lenda flugvélum.
Flugmaffur".
+ Laugardagskvöld
í Keykjavík í maí
árið 1968
„ÁHORFANDI" sendir eftir-
farandi bréf, en Velvakandi
hefur sleppt öllum nöfnum, því
að víða mun pottur brotinn en
á þeim stað, er bréfritari til-
greinir.
„Ég þurfti því miður að
leggja leið mína í . . . eitt kvöld
í vor, þó að hér verði ekki get-
ið ástæðunnar fyrir þvi.
Þetta var eitt af þessum
fallegu kvöldum. Loftfð hreint
og tært, himininn gulli sleginn,
kyrrð og ró yfir sundunum og
fjallasýn eins fögur og verið
getur. Og nýr Iitur á Esjunni.
Ég kom ekki að staðnum,
fyrr en um kl. 11.30. Þíhf var
þá dansleikur, sem var lögum
samkvæmt bannaður fyrir ungl
inga innan 16 ára aldurs.
Á hlaðinu við danshúsið voru
10—20 unglingar, piltar og stúlk
ur á aldrinum ca. 13—16 ára, á
vappi og að reyna að komast
inn, en höfðu auðsjáanlega ekki
fengið inngöngu, eða verið vís-
aV út, þvi að þau voru að fá-
um undanteknum drukkin og
sum dauðadrukkin. Orðbragð-
ið get ég því miður ekki haft
eftir, nema einstaka setningu
eins og „áttu sjúss“ — „nei
annars ég er hætt að drekka",
þetta sagði ung stúlka, sem
varla gat staðið á fótunum.
„Gunna er dauð“, heyrði ég
pilt segja og um leið komu
tveir hálffullir dröslandi með
aðra stúlku, ca. 14—15 ára.
Hún var að vísu ekki dauð, en
höfuðið á henni lafði út á aðra
öxlina, og fætumir böggluðust
undir henni, og piltamir héldu
henni uppi.
Kl. 2 lauk dansleiknum. Þá
fóru unglingamir og börnin
að flykkjast út úr húsinu með
tilheyrandi hávaða og orð-
bragði, því að ég fullyrði, að
þama voru líka mörg börn
undir 16 ára aldri. En þá flýttu
þau sér ekki heim, eins og
maður skyldi halda, nema ein-
staka þeirra. Á stígnum biðu
svo þéttar raðir af bílum, að
varla varð komizt um götuna í
hálfan klukkutíma. Þetta voru
ýmist stöðvarbílar eða einka-
bílar. Engin einkennisklædd
Iögregla sásit þama, og enginn
stjórnaði umferð eða skipti sér
af þessu. 1 þessa bíla hópuðust
unglingarnir. Sumar stúlkum-
ar hentust úr einum bíl í ann-
an, og virtist þeim standa á
sama, hvar þær lentu. Að kom-
ast í ,,partý“, það var aðalatrið
ið. Þegar bílarnir voru orðnir
troðfullir, var ætt af stað.
Ég taláði við vörðinn og fékk
að líta inn í danshúsið, því að
ég hafði leyfi til að taka þátt í
„gleðskapnum". í4rna inni virt
ist misjafn sauður í mörgu fé,
en ekki fannst mér sam sam-
kundan glæsileg, þótt fólkið
væri bæði klætt samkvæmt
tízkunni og sumt fallegt.
Dimma, loftleysi, þykk reykjar
svækja og hávaðinn af hinni
svokölluð „músik" næsta óþol-
andi. Enda ríkti þarna hvorki
gleði né kátína, heldur fyrst
og fremst háváði, æsingur og
leiði.
Ég spurði vörðinn, sem var
mjög geðugur meður, hvort
honum fyndist þetta I lagi og
fara vei fram. Hann svaraði
því til, að það væri tiltölulega
meinlaust, meðan krakkarnir
væru þama inni að dansa, en
„partýin“ á eftir væru það
hættulega. Ég spurði hann,
hvort það væri virkilega hleypt
inn unglingum innan 16 ára
aldurs, og hann sagði það mál
oft erfitt viðureignar. Ég veit,
að þarna voru a.m.k. telpur inn
an við 16 ára aldur. Og nú spyr
ég? Hvers vegna var þessum
telpum og öðrum yngri hleypt
inn á þennan dansleik, og
hvers vegna er efcki fylgt lög-
um og reglum um þetta atriði?
Hvað með nafnskírteini? Eru
þau vita gagnslaus? Og ég spyr
ennþá: Hvað margir menn eru
þama til eftirlits, og er ekki
fólk þarna frá unglinga-eftir-
liti og lögreglu? Meðan ég
staldraði við í forstofunni
komu 2 dauðadrukknir piltar
út af saleminu, svo að drykkju
skapurinn var ekki bara fyrir
utan, heldur líka innanhúss og
hreint ekki svo lítill, eftir því
sem unglingamir litu út, þegar
„dansleiknum" lauk.
Og er þetta svo „hið Ijúfa
líf“, sem tekur við, þegar böm-
in okkar verða 16 ára?
Ég hef frá ýmsu öðru að
segja eftir þessa þriggja klukku
stunda viðdvöl, en læt staðar
numið. En ég vil að lokum
skora á foreldra, að minnsta
kosti þá, sem telja sig eiga
þama unglinga, að fara sjálfir
og sjá með eigin augum, hvað
þarna (og sjálfsagt víðar) fer
fram, þó ekki væri nema eitt
laugardagskvöld.
Og svo að lokum: Væri ekki
hægt að taka á þessum málum
með meiri festu, bæði af hendi
foreldra og lögreglu, því að
eitt af því, sem dyravörðurinn
sagði mér, var, að hann hefði
séð fallegar og gervilegar ung-
ar stúlkur komast í svaðið á
skömmum tíma með því að
lenda í vondum félagsskap á
þessum stað.
Ahorfandi".
Bílamálari óskast
Góður bílamálari sem getur unnið sjálfstætt óskast
strax. Tilboð merkt: „Bílamálari 8383“ óskast sent
Mbl. sem fyrst.
Skólastjóra
vantar við barna- og unglingaskólann í Búðardal,
Dalasýslu í haust. íbúð fyrir hendi. UppL gefur for-
maður skólanefndar Jón Pétursson.
SKÓLANEFND.