Morgunblaðið - 03.01.1969, Page 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 3. JANÚAR 1969.
snöggt upp og nú sá hann í
fyrsta sinn áhyggjusvip á and-
liti hans.
— Hvað hefur henni verið sagt?
— >að veit ég ekki. Kannski
hefur það verið stúlkan, sem sit
ur inni hjá henni. Fólk hefur
gaman af að segja svona sögur
til þess að láta taka eftir sér.
— Gæti ég talað við hana?
— Hverja?
— Móður mína.
Maigret lézt hugsa sig um og
íhuga, hvað mælti með þessu og
hvað móti, en loks hristi hann
höfuðið.
— Nei sagði hann einbeittur.
— Ég ætla að spyrja hana sjálf
ur. Og það má gott vera, ef
ekki hefði verið betra að fá
hana Eugenie hingað líka.
— Móðir mín veit ekkert.
— En vitið þér þá eitthvað?
— Nei heldur ekki neitt.
— Þá er engin ástæða til að
spyrja hana ekki, rétt eins og
yður.
— Hafið þér enga meðaumkun?
— Með hverjum?
— Með gamalli konu.
— María hefði líka gjarnan vilj
að verða gömul kona.
Hann gekk um gólf með hend
ur fyrir aftan bak, en það, sem
hann var að bíða eftir, kom
ekki.
— Taktu við, Janvier. Ég ætla
að reyna við móðurina.
Sannast að segja vissi hann
ekki, hvort hann ætti nokkuð
við það. Janvier sagði seinna,
að aldrei hefði hann séð yfir-
mann sinn jafn þreytfan og ó-
lundarlegan og þetta kvöld.
Klukkan var orðin eitt um nótt
ina. Allir á lögreglustöðinni voru
búnir að missa móðinn og þeir
litu hver á annan með gremju-
svip fyrir aftan bakið á yfir-
manni sínum.
8. KAFLI
Maigret var að koma út úr
varðstofunni á leið sinni til þýð
arans þegar ein hreingerningar-
konan, sem hafði gert innráa í
húsið hálftíma áður, veik sér að
honum:
— í>að er hérna kona, sem
langar að tala við yður.
— Hvar?
— Það er önnur þeirra, sem
bíða í biðstofunni. Það er eins
og henni líði eitthvað illa. Hún
kom inn í skrifstofuna, þar sem
ég var að þvo, náföl, eins og
henni væri illt og bað mig að
ná í yður.
— Var það gamla konan?
spurði Maigret og hleypti brún
um.
— Nei, stúlkan.
Flestar dyrnar út í ganginn
Föndurskóli
Föndurskóli Margrétar Sæmundsdóttur tekur aftur til
starfa 6. janúar.
Fyrir böm á aldrinum 5—10 ára.
Innritun í síma 36179 3. janúar frá kl. 16—-17 og
4. janúar kl. 11—15 e.h.
Margrét Sæmundsdóttir.

II HRINGVER VEFNADARVÖRUVERZLUN
Bútasala
AUSTU RSTRÆTI
S í M I 179
Tímokennslu- og föndurskóli
Murgréfur Thorlucíus
I. Nýtt námskeið í lestri, skrift, reikningi og föndri
fyrir 5 og 6 ára böm hefst mánud. 6. janúar.
II. Námskeið í föndri fyrir börn á aldrinum 7—10 ára
hefst einnig 6. janúar. Kennt verður 2 daga í viku.
Upplýsingar og innritun í síma 23084 í dag og næstu
daga.
STÚLKA
með kunnáttu í vélritun, ensku og Norðurlandamálum
óskast sem fyrst. Verzlunarskólamenntun seskileg.
Umsóknir er greini aldur, fyrri störf og meðmæli,
leggist inn á afgreiðslu Morgunblaðsins, merkt: „Dugleg
— 6840“.
voru opnar. í einni skrifstof-
unni skammt frá, kom Maigret
auga á Ernestine, sem hélt hönd
um um brjóstið og hann flýtti
sér til hennar og hleypti brún-
um, en varirnar mynduðu sig til
að spyrja.
— Lokið dyrunum, hvíslaði
hún, er hún var komin nógu
nærri. Og jafnskjótt sem því var
lokið, sagði hún:
— Phu. Ég hélt þetta ekki
lengur út, svei mér þá, en ég
er ekkerf veik, en lézt bara vera
það, til þess að losna frá henni
stundarkorn.
Ekki svo að skilja, að méi
liði neitt vel heldur. Ékki hafið
þér víst eitthvað sterkt við hönd
ina?
Hann varð að fara aftur inn
í skrifstofuna sína eftir konjaks
flöskunni, sem hann átti þar
jafnan geymda. Þar eð hann
hafði ekki nein lítil glös hand-
bær, hellti hann í vatnsglais og
hún skellti því í sig og hrolliur
fór um hana um leið.
— Ég veit ekki, hvemig þér
farið að við soninn. En kelling-
in ætlaði mig alveg lifandi að
drepa. Ég hélt ég væri að verða
vitlaus.
— Sagði hún nokkuð?
— Hún er sniðugri en ég. Það
var einmitt það, sem ég vildi
segja yður. Til að byrja með,
fullvissaði ég mig um, að hún
43
gleypti alla lygina, sem ég var
að troða í hana.
— En svo — og án þess að ég
vissi, hvernig það gefck til, fór
hún að skjóta inn einni og einni
spurningu í mesta sakleysi. Ég
hef nú orðið fyrir hrottalegri
yfirheýrslu áður og hélt, að ég
stæðist sitt af hverju. En ég
hafði bara ekki roð við henni.
— Sögðuð þér henni hver þér
væru?ð
— Nei, ekki strax. Þessi kona
er klók, hr. Maigreí. Hvemig
gat hún séð, að ég hefði verið
á götunni? Sést það enn? Svo
segir hún við mig:
— Þér eruð víst ekki ókunnug
þessum köllum, er það?
Þar átti hún við yður og yfck-
ur hérna.
— Loksins spyr hún mig
hvemig sé að vera í fangelsi og
ég segi henni það.
— Hefðuð þér sagt, þegar þér
settuð mig niður hérna inni hjá
henni að ég mundi kjafta frá
öllu, þá hefði ég ekki trúað því.
— Sögðuð þér henni frá Al-
fred?
— Að vissu leyti. Án þess að
segja beinlínis, hvað starf hans
væri. Svo forvitin var hún ekki.
Núna síðustu þrjú korterin hef-
ur hún verið að spyrja mig,
hvernig sé að vera í fangelsi,
hvenær farið sé á fætur, hvað
miaður fái að borða, hvernig verð
irnir hagi sér. . . Mér datt í hug
að þér vilduð gjarna vita þetta,
svo að ég lét eins og mér væri
að verða illt. Ég stóð upp og
lézt ætla að fá mér að drekka,
og sagði að það væri hrossameð-
ferð á kvenfólki að halda því
svona uppi alla nóttinia...
— Má ég fá annan sopa?
Hún var raunverulega orðin
alveg uppgefin, en konjakið kom
dálitlum lit í kinmamar á henni.
— Vill sonur hennar ekkert
segja?
— Ekki enn. Hefur hún nokk
uð minnzt á hann?
— Hún hlustar eftir hverju
hljóði og hrekkur við, hvenær
sem einhver hurð er hreyfð. Og
hún spurði mig um nokkuð ann-
að .Hún vildi fá að vita, hvort
ég hefði þekkt nokkum, sem
hefði verið hálshöggvinn. Jæja,
nú líður mér befur. Ég ætla að
fara inn til hennar aftur. En ég
skal gæta vel að mér framvegis
— hafið engar áhyggjur af því.
Hún notaði tækifærið til að
púðra sig dálítið og leit á flösk-
una án þess þó að fara fram á
þriðja sopann.
— Hvað er klukkan?
Þrjú.
— Ég skil efcki hvemig hún
heldur þetta út. Hún sýnist alls
ekkert þreytt og situr stífbein,
alveg eins og þegar hún kom
fyrst.
Maigret hleypti henni út, fékk
sér frískt loft út i opnum
glugganum, sem sneri út að húsa
garðinum og fékk sér einn sopa
úr flöskunni. Þegar hann gekk
gegn um kompuna þar sem þýð-
andinn var að verki, sýndi hann
honum setningu, sem hann hafði
undirstrikað í einu bréfinu.
— Þetta er hálfs annars árs
gamalt: sagði hann.
María hafði skrifað vinkonu
sinni:
„í gær gat ég ekki anmað en
hlegið. G. kom inn í herbergið
mitt, ekki í þeim erindum, sem
þú ímyndar þér, heldur til þess
að tala við mig um fyrirætlun,
sem ég hafði stungið uppá, sem
sé að fara til Nice í fáeima daga.
„Þetta fólk er hrsett við öll
ferðalög. Aðeims einu sinni á ævi
sinni hafa þau komið út úr
Frakklandi. Eina utanlandsferð
in þeirra frá þeim tíma þegar
faðirinn var enn á lífi, og þau
fóru öll til London saman. Svo
vill til, að þau urðu víst öll
sjóveik og urðu að kalla á skips-
lækninn.
— En þetta er málinu óvið-
komandi.
„Hvenær sem ég segi eitthvað,
sem þeim fellur ekki í geð,
svara þau aldrei beint. Þau
þagna bara, svo að það má
heyra títuprjón detta, eins og
sagt er.
„Svo seinma næsta dag, kem-
ur G. inn til min, með mikinm
áhyggjusvip, slær úr og í og ját
ar loksins, hvað honum liggi á
hjarta. í stuttu máli sagt: svo
virðist sem þessi hugmynd mín
að fara til Nice á kjötkveðju-
hátíðina sé hlægileg og næstum
ósiðleg. Hann dró ekkert úr því,
að móðir sín hefði orðið alveg
hneyksluð og sárbeðið hann um
að hætta við allt saman.
„Jæja, það vildi nú svo til, að
skúffan í náttborðinu mínu var
opin, Honum varð litið í hana
og ég sá, að hann fölnaði upp.
„Hvað er þetta? sagði hann
og benti á litlu skammbyssuna
með perlumðóurskeftinu, sem
ég keypti þegar ég fór til Eg-
yptalands.
„Mannstu ekki eftir því. Ég
skrifaði þér það víst þá? Mér
hafði verið sagt, að konu væri
aldrei óhætt einni síns liðs þar.
„Ég veit nú ekki, hversvegna
ég hafði hana í skúffunni. Ég
svaraði rólega:
„Það er skammbyssa.
„Er hún hlaðinn?
„Það mian ég ekki.
„Ég tók hana upp og opnaði
hana. Það var ekkert skot í henni
„Áttu engin skotfæri?
„Þau hljóta að vera til ein-
hversstaðar.
„Hálftíma seinna fann móðir
hans sér einhverja átyllu til að
koma upp, því að hún kemur
aldrei inn til mín, án þess að
gera einhverja grein fyrir því.
Hún sló líka úr og í stundar-
korn, en kom svo loksins að því,
að það væri ósæmilegt konu að
bera skotvopn.
„En þetta er nú miklu fremur
leikfang, sagði ég. — Ég geymi
hana sem hvem annan minja-
grip, af því að skeftið er fallegt
og fangamarkið mitt á þvi. Eg
held ekki, að hún geti orðið
neinum að skaða.
„Þá loksins lét hún undan, en
þó ekki fyrr en ég hafði fengið
henni öskjuna með skotunum í,
sem var á botninum í akúffunni.
Hrúturinn 21. marz — 19. apríl
Ákveddu strax, hvaða stefnu þú ætlar að taka.
Nautið 20. april — 20. maí
Fylgdu daglegum starfsaðferðum.
Tvíburarnir 21. mai — 20. júní
Þeir, sem yfir þér hafa að segja, eru þér ekki endilega sam-
mála.
Krabbinn 21. júní — 22. júlí
Mikil óvissa ríkir í kringum þig, svo að óþarfi er að bæta
nokkru þar á.
Ljónið 23. júlí — 22. ágúst
Fjármálin eru mikilvægari nú en endranær.
Meyjan 23. ágúst — 22. sept.
Ef þú tekur fólk eins og það er, kemstu ærið langt.
Vogin 23. sept. — 22. okt.
Fátt viriðst ætla að verða til þess að lægja undirölduina.
Sporðdrekinn 23. okt. — 21. nóv.
Gættu fjármunanna og birgðamna.
Bogmaðurinn 22. nóv. — 21. des.
Bíddu betri tíma og vertu íhaldssamur.
Steingeitin 22. des. —19. jan.
Ef þú gætir 9amlyndis í svipinn, verður það þér ttl góðs seinma.
Vatnsberinn 20. jan. — 18. febr.
Líttu svo á, að þú verðir fyrir smá hindrunum 1 svipinn. Gleddu
gamalt fólk og hughreystu yfinmennina.
Fiskarnir 19. febr. — 20. marz
Flýttu þér að vinna upp allt sem setið hefur á hakanum. Leggðu
hlustirnar við, en segðu fátt.