Morgunblaðið - 23.10.1969, Síða 10

MORGUNRLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 23. OKTÓBER 1'96'9
að alveg inn í Keldulhverfi að
Tjörnesi.
Tíðarfar í sumar heifur ver
ið alveg sérstaiklega gott, og
muna menn varla betra.
Okkar aðaláhugaimál er út-
gerð togskipsins Jökuis, sem
keypt- var í vor vegna frysti-
hússinis. Fryistihúsið er hið
sama og brann, var þá eign
Kaupfélags Rauifarhafnar. Nú
er það hlutafélag sem á og
rekur frystihúsið.
Um sextíu manns hafa haft
atvinnu við frystilhúsið og á
bátum seim leggja upp í það.
Við vorum svo heppin á
Raufarhöfn, að fá slkistjóra
og stýrimann sem eru dugleg
ir og góðir fiskimenn, og með
an við ihöfum þá, teljum við
cikikur vel setta.
Síldin brást oikikur alveg,
eins og fleirum og nóg höfum
við aif góðuim gíldarplönum, ef
hún kæmi aftur.
En fjárhagsörðuigleiika í
frystihúsinu þarf að laga, og
bandi við kvenfélagið. Einnig
er sjáilfstæðisifélag stanfandi.
Við eiguim nýlegt félagsheim-
ili, mjög vandað, stórt og gott.
í>að er eitthvað þriggja ára
gamalt. Er það með betri hús
um úti á byggðinni, og hefur
stórt og fullkomið leiiksvið.
Eru bíósýningar þar líka.
Aif heilbrigðismálum er það
að frétta, að lækni höfum við
haft, en hann fór núna fyrir
fáeinum dögum, og verðum
við því að sækja lækni til
Húsavílkur. Þangað er þriggja
tima akstur. Það er yfirleitt
ekiki það snjóþungt, að eklki
sé fært á milli þó það geti
orðið.
Við höfum líka notað sjúkra
flugvél, þegar sent er á spít-
ala og hefur þá Tryggvi Helga
sO'n komið frá Akureyri. Við
höfum alltaf haft lækni yfir
síldartimann og aðalvinnu-
tíimabiiið. Þetta eru tvö lækn-
klhéruð, Kópasker oig Raufar-
höfn og hefur læknirinn þjón
vélum eða landleiðina, annað
en þyngstu vörur. Vöruflutn-
inga annast Jakob Þonsteins-
son.
Raufarhöfn fær rafmagn
sitt frá díeselstöð, og sömu-
leiðiig þrír bóndialbæir rnæstir
Raufarhöfn á austursléttunni
(sunnan og norðan við akk-
ur). Einn bær hefur ekki raf-
magn.
í skólamálum hefur það
gerzt, að skólastjóraskipti
urðu í fyrra. Guðmundur
Eiríksson, sem hefur bæði
verið kennari og sikólastjóri í
40-50 ár, lét af störfum fyrir
aldurs sakir og fengum við þá
Angantý Einarsson skólstjóra.
Við eiguim ágætis slkólahús, ný
legt og stórt. Er miðskóli í
fyrsta sinn starfræktur þar
nú og eru nemendur í þeirri
deild kringum fjórtán. Það er
eklki mjög mikið félagslíf en
ailltaá eins og er nú kringum
kvenfóLkið, er þarna klúbba
starfsemi og fundir í sam-
Ólafur Sigurðsson fréttaritari
Morgunblaðsins á Raufarhöfn
ÓLAFUR Ágústsson, frétta-
ritari Morgunblaðsins á Rauf-
arhöfn sótti hér Landsfund
Sjálfstæðisflokksins og er
Morgunblaðið náði til hans,
sagði hann þetta í fréttum:
Samgöngur hafa verið
ágætar til Raufarhafnar í
sumar. Það hefur verið flogið
þangað einu sinni í viiku, á
miðvikudögum. Einnig hefur
komið áætlunarbiifreið á hverj
um degi, bæði AkureyraTrút-
an og Húsavíkurrútan, og
ganga báðar tii Akureyrar.
Það hefur verið ágætt sam-
band landleiðina, og vegir
með betra móti, þótt Sléttan
sé aldrei verulega góð. Það
hefur eikkert verið lagt af
nýjum vegum, en vegum að-
eins verið haldið við. í fyrra
var lokið við veg til Þórshafn
ar yfir hálsana, og er hann all
sæmilegur.
Samgöngur á sjó hafa ver-
ið með Herðubreið, en lítið
hefur verið flutt með henni,
því rnest er nú flutt með flug
er góð von með það. Því að
ef það leggst niður, verður al
gert atvinnuleysi. Helzt þyrfti
að fá annan bát til viðbótar á
Raufarhöfn, eða þá fisk ann
aris staðar frá, þ.e.a.s. aðrir
bátar að leggja þar upp.
Mimkurinn veður alveg yfir
Sléttuna núna. Bóndasonur,
Eiríkur í Blikalóni, hefur feng
izt við minkaveiðar og var bú
inn að veiða milli 40 og 50
dýr í ágúst. Minikurinn er að
eyðileggja veiði í ám og
vötnum og sömuleiðis fugla-
Fyrir nckikruim dögum sáust
meira að segja tveir minikar
niðri á hafskipabryggju.
Æðarvarpið er einnig alveg
að deyja út. Þar er þó aðal-
lega svartbakurinn að verki.
Hann eyðileggur alveg hreiðr
in og étur eggin.
Séð yíir höínina á Raufarhöfn
Samtal við
fréttaritara
Morgunblaðsins
Ólaf Ágústsson
Sr. Arelius Nielsson:
Að lokinni leiksýningu
UM þessar mundir í uppbafi
leikárs hefur verið sýnt í Þjóð-
leik'húsiiiniu nýtt teikirit eftiir Matt-
h'iais Jóhammiessen,
Ég sá það einia kvöldstuind um
diaiginm og það vekur miarigair
hiuigsamiir hverjum þeim, sem ekki
gengur um meðal samferðafólks-
imis blindur éða tilifininiimigalaius.
Þair er telkið til möðtferðiar
mesta böl íslenzlkiu þjóðariimrar
nú, en það er drykkj'uiákapurimm
og margs, sem er honium sam-
ferða, upplausn heimila, vam-
ræksla í uppeldi, auminigjadkapur
og þjáninig þeirra, sem miest líða
fyrir seka, og eru ógæfuisaimastir
ad'lra, en það eru börn fráskil-
inma hjónia.
Líklega er þessi sýniirug ekíki
njógu „djörf“ sem mú er niefn/t
og efnið of hversdagslegt í vit-
umd fólksins til þessað hún njóti
■verðsku/I'daiðrar ait’hyg’li, enda
hefur hún einnig verið fordæmd
lá ýmisan hátt af himium svoköll-
unid föiksims tál þesis aið bún mijóti
fiestir haldnir beizkju og minmi-
mláttarkenind gaign'vart öKiu og
öflum.
VerSt að þeir fæla stundum
með rueikvæðum fullyrðimgum
og útásetninigum frá að sjá það,
sem helzt ætti að hugsa um.
Leikrit þetta mefnist Fjaðrafok
og er rnafnið algjörlega út í blá-
inn, nema miðað sé við gafflama.
En það er þannig byglgt upp,
að þar er ætlazt til of mikils
aif áhorfendum, sem kjósa helzt
að buigsa sem mirnnst.
Hu'gsun er erfiö. Og sundiur-
laiust efni, sem höfðar til ímynd-
umairaifls og ákilnimgis á tákm-
rænni framsetninigu Ijósa og
hljóða gerir of miklar kröfur til
fóllks, sem óskar aðeiiins að fara
út tií að Skemmita sér.
Það gæti hedltið „ÚtbuæðuTÍmn“.
Því aiðadpersómain er umig stúllkia,
smiilld'arvel teilkini af Valligerði
Dan, Hún sýmir einmitt gdöggt
ú'tlbuirði mútímiains í nýtízfcubong.
Þeir ýlfra hátt bæði Ijóst og
leynt og grá’ta eimir í myrlkrinu.
„Það aitgervi er hirðuilauist dó“.
Það er mörig móðirin nú á
dögum fráskiliin eða án eigin-
mamms, sem mætti íhuga brot úr
gamal'li dainisvísu, þegar hún býr
sig í daraskjólinn eða damsbux-
urnair, sem nú er í tízku. Hún
gæti þá heyr't frá sinni eigin
saimvizbu hvíslað:
Móðir mín í kví, kvi
kvíddu ekki því, því.
Ég skal lána þér duluna mína,
duluna mínia að dansa í.
Þau eru miörg börnini, sem eru
hiuil'in í duluimni bak við hið
glæsta yfirborð gileðimraar og afflis-
mægta'nmia. Böm, sem geta huigsað
á vanræktum heimiilum og á of
Skipulögðum skólum eða ómann-
eskjulegum lamdsprófum:
„Að ég ætti hjairta enigin vissi
til“. Þau stamda ein gagmivart
óSkiljanflleigu aÆli, ofurefli og
valdi, sem „þeir þaim/a uppi“,
beita án þess að gera sér grein
fyrir viðflovæma®ta viðfaimgsefni
heimsims, fínigerðasta gróðri lífs-
ims, barrassálinini, sem um er að
ræða.
Leikritið gæti einniig heitið
,,Fluigan“, því að uiniga stúltoan,
Mairía, er líkt og flu'ga á óhreinmi
lítt gagrasærri gluiggarúðu. Hún
vili kom'aist út í ljósið og fiieflsið.
En er fjötruð og lotouð imni ám
handlleiðslu aii'lrai, nemia afa
gamla, sem er síhiradraður og í
aimdlegium fjötrum síms eigin
auminigjaökapa.r við kaimarsdyrm-
ar.
En eníginin hjáflpar. Affl’ir eru
gauð. Afli er líka gauð, þótt hann
sé góður og vilji vefl. Knaft á
hamn ekki og raaumaisit heldur
skiitoimg.
Faðirinm er gauð, sem aldrei
þorir að beita meinu n'ema stór-
yrðafroðu, þegar hann er fullur.
Stjúpan eir gauð, sem hvooriki
þor'iir að kasta pressujámimu, þótt
hún sé mieð það uppreiiít í hömd-
umum, né heldur að opma sálma-
bókimia, þótt hún teiki við hamia
á borðiiniu.
Gæzlukoniurnair eiiu ilífea upp-
stil'ftar brúður í köldum dkikkj-
urn hreinileikains og með mar-
miaraandlit rétitlætiisimis, líflausir
steimigervimgar þess vailds, sem á
»ð vernda, en þorir eklki að eiga
hjarta, sem bærist af móðureflsku
né knmuást.
Og barniaverindarfuflflltirúiinn er
efléki bairnianina beztur, hræddari
við telpuna en hún við hann, tví-
ráður og sveittur af ótta við eigin
ákvairðanir og úrákurðarleysi.
Þetta væri nú etokeirt, ef það
væri bara teikur. En því miður
þetta er of sönn spagiflmynd af
ás’iaimdinu eins og það er, rraamm-
eskjumuim, sem við þurfum að
skilja og eflistoa, umþera og fyrir-
gefa, en um'Skiapa þó um teið.
Leikritið gæti eiramig mefnzt:
„Stærsta symdiin". En stærsta
syndin er að bregðast mó'ður-
eða föðurhlutveffki sínu vegraa
eigin augnablikslia'nigania, sér-
hlífnd eða sjálfselsku. Bregðaist
þeirri ábyrgð, sem ástin og lífið
lieggur hveriri heil'brigðri maran-
Sr. Árelíus Níelsson.
eskju, á her'ðar gagnvairt sjálfum
sér og sínum ruánusrtu, og glatia
þaraniig því bezta í sjáiifum sér.
HöfuiradUr ieitoritsins „Fjaðra-
fok“, 'hefúr þaran' tillganig að
berada á þessa ábyrgð, og sýna
þaine mianmfélagislhiaiuig sem
ábyrgðarlaust fólk ákapar í
kiiragum sig. Þar sem ætltd að
vena gróaradi fflf, gileði og ham-
inigja er hefldur aflllsiauis kj>allari
Jöfnuð verði
oðstaðn til
skólagöngu
HANNIBAL Valdimiarsison hefur
iagt fram á Allþimigi frunwtarp
um fjáribaigBiaðstoð rítoiisdmis til að
jafraa aðstöðu barna og uimg-
mieninia tifl skóiagömgu og mierant-
uimar.
í fruimvarpd símu iagigur
m'eð skítuigum gluigga og þefiffl-
um óhreinum þvotti, sem alldæei
er lokið við að þvo.
Og þau sem eiga að valk'a og
vermida, gætia 'gróðurBÍnis, beinmslku
hreinileika og æstouigflieði eru
bu'nidin í fjötra uppgerðiaranmia,
ofdrytotojuigræðgi og sjállfsmeð-
au'mlkunar við toamairsdyr ólytotar
og anidsíyggðar.
Það ættu aflllir í Reykjiavík að
sjá þessa sýniingu þjóðtedltóhÚBs-
iras, ef verða mætti tifl að foffða,
þó ek'ki væri m'emia einu bami
frá því bölí, sem þar er sýrat.
Höfuindurinin ætti skilið þaðdkir
fyrir að berada á þenraan upp-
blástur samféliagsins og 'gagrarým-
eradur ættu að hutgsa sig uim
tviisvar áður en þeiæ iastia heilan
Skóg veigraa mofeflcuirra fölnaðma
biiaða,
En val mœtti höfiuradurinn
eiga sfceffkari liti mæst þegar hamm.
mótar miaininllíflsmyiradir síraar.
Fjöldain'um raægir etofci að talka
fólkið úr næsfca nlágrerani og setja
það upp á sviö. í teikhúsá verður
að leitoa á streragi hjairfcana elklki
síður en huigtainis. Vikimaradi hjörltu,
vökraamidd auigu, titramdi vaxir,
krepptir hraefar eða afllglleymis-
leiðsla eru heflztu heiðunsmieriki
teikara og teikriltiahöifurada, en
H'amniibál till að 'riíkisBjóður gneiðS
25 þúsiunid krónur mieð hverju
barrai eða umigllinig sem verðuir að
dwelja utan heámilis síras við
niám,
Leggur Hannibal til að
grteiðsflm þesisa ininii sfcjórn
frælðlsflumiáila af theradi beiint til
slkóflianiraa, 'þegar því verður við
korniið, en ammians tl fomáða-
manraa barraainima eða unigimenn-
amraa, emdia hafli þeir þá gneitt
toostmiaðiinn af raáimsdvöfl. raem-
andams.
vamfcar þairtna.
Árelíus Níelsson.