Morgunblaðið - 25.01.1970, Qupperneq 3

MOBOUNBLAÐIÐ, SUNNUDAiGUR 26. JANÚAR 1070 3
Séra Ólafur Skúlason:
Þegar litið er upp
LÆRISVEJNAHNIR, þeir sem næstir
hölfðu staðið Jesú, (fcomu eitt sinn tál
Ihans meS álkveðna óslk. Þeir báðu hann
um að auka tirú þeirra. „Auk osb trú“,
eögðu þeiir með bænairlhireiim í röddinmi.
Og við epyrjum þá í ljósi þeirrar óskar
þeirra: Er hægt aS taOia uan trú á mis-
Emuniandd stigum? Flestuim finmept, aS um
tvennt hljótd aS vera aS ræða, að trúa
eða trúa efldki, en þar á imiillli sé óbrúan-
liegt bil, seim hvarki lúti stigbreytingum
né miislheldiuim tiemigislluim. ViS förum efldki
í metimig um afl trúarinnar eimB og pilt-
asmiir, sem reyndu aS færa til þúfuma
og fjalliS til sönnunar trúarstyrlk sinum
og hita bæraam
En þeir sáu trú Jesú, og þetúr vildu
HtíUtja etftir henni. Sú trú einfltenndiiat atf
samíélaginu við Föðuriinn hiimnesflca og
sambandinu þar á milli. Bæn læirisrvein-
arana má því umiskrdifast á þann veg, að
hún segi: Kenn ofldcur meira um Guð,
svo að fyrLr þeklkingu komi vinátta, fyr-
ir vináttuna komi kaarlieikur og atf hotn-
um spiretti svo samfélagið og saimeining-
im.
Þeiir áttu trú, á því er efldki noiklkur
vafi, annans heifðu þeir eflcM fyllt flofldk
þeirra, sem Jesú fylgdu. Þeinra trú var
jatfnvel svo sterk, að þeir „yfirgátfu allt
og fylgdu honium", en daglegt samíélag
þeirna við hann sýndi þeim fmam á, að
þrátt fyryir þá trú, sem 'knúði þá tifl.
þessairar fylgdar, var málkiM munur á
trúansamtfélagi þeinra og Jesú sjáltfls við
Guð. Af því þeir höfðu fjallið fyrir aug-
umum, gláitu þeir eifcki til lenigldar látið
sér nægja hólinn, sem þeir höfðu til að
slkyggnast af. Fjallið skyggðá á, en hötfð-
aði tam leið til þeirflna með að reyna að
fkomast upp, leitast við að verða þess
aðnjótandi, sem þeir sáu hjá Jesú að
var etftirsókmarverðiast alls. Þeir voru
ekflcá áinæigtðSr mieð það, sem þeir hötfðu,
er þeár kynntust því, sem mest var og
bezt.
Brum við ániægð? Eigum við nóg?
Nægir trú oQtkar, veitir hún nægjanlegt
trúansiamifélag við Drottin? Mótar hún
lífsslkoSlun ofldkar? Lrfisviðhoirtf okkar?
Lilfum við þanmig, að viS miðum við
þúfuna eða takum við mið atf tfjallinu
og metum etftir því? Hvers virði er hring
urinin, sem spannar látf oflckar? Leitum
við etftir því að faara sjóndedldarhrinig-
inn út, stæfldka það og hæflcka, sem oflcflcar
er eða við höfum afgkipti af? Eða hnepp
um við ökkur e.t.v. í fjötra vegna
þeirra takmarkana, sem við köllum yfir
okkur, atf því við dirtfumst ekki eða nenn
um að líta hærra og sækja otfar?
Efldkert stendtur í stað, annað hvoct er
um að ræða hnignun eða framtför, og sá,
sem í upphafi hetfur sætt sig við lítinm
hói, llitia ytfinsýn, næringBirvama tirú,
hann geirir jafnvel það, sam átti þó að
vera svolítili hóll að holu, sem ekki
sést einu sinni upp úr. Stundum gerum
við þetta eimnág við aðra, þrátt fyrir
góðan vilja til hins gagnstæða. Mér eru
í mánni orð móður, sem vildi aísalka lé-
lega málakunnáttu bams sírus með þvi
að tala um anfiða aðstöðu þess í saman-
burði við „lánsamari" sflcólasystflcáni, sem
hetfðlu töflc á því að heimsæflcja Éramandi
þjóðir og kynnast máiiimi í IStfandi mynd
þess. Með voækunnisemi sinni, hatfi hún
oft verið orðuð við bamið, hefur móð-
iirin ósjáltfrátt dregið úr þrótti þese og
tfengið þvi tilbúnar atfsalkanir tál þess að
gratfa sig lengra náðuir og gera hoiliuna
stærri í stað þess að lytfta því otfar og
tfinna þvi áistæðu til þess að gera hólínn
sinn hænrd. Móðirin var að dæma bamið
sátt úr leiflc, í stað þeas að hjálpa þvi til
þess að yfinstíga hindranir og né þeirn
félöguim, sem þægilegri hötfðu aðstöð-
una.
En einhver háleitasta dkylda foreldr-
anrna er að gera sjóndeilldarhring bama
sánna stænri, lyfta þeim otfar, örva þau,
sjá þeim tfynir þeim viðfanig&efnum, sem
stæla, veflcja til dáða og glæða skilning
þednra á því, sem verðugt er að líta sem
hugsjón, er þau vilja vinna fyrir og
stækflca atf. Andhverfa þeirrar viðfleitni
er að finna þeim ætíð tál atfsökunar,
draga úr þeim og byrgja þaiu þannig
inni. Misjötfn er aðstaðan, mdsjaínit lifca
tframlaigið, en otft vegna þess að misjafn-
ar eru hugsjómmiar. Um konu, er mest
alla ævi halfði verið sjúik, var það eitt
sinin saigt, að Ibún hetfði alidirei gieiflizt upp,
atf því að hún nieitaði að lúta landamær-
um örorflcunniar, helldur vann að því að
gera ság ftrjálsa tál að færa út landamæ’r-
in á sviði andans, þó likaminn nedtaði
að hlýða.
Maðurinn er ei aðeins likami, og þairtf-
ir mannsinis eru ekki heldur bundnar af
líkamanum einium. Augað er elcflci aðeins
tál þeas að greina það, sem næst er, held-
ur tfærir það einnig mifclar fjarlægðir
á myndtflötinn. Þannig er maðuxinn
slkapaður fyrir tötfra viðáttuninar og ber
að hlýða kalli sáfllarinniar. Harun á eflcfld
að sætta sig við þviinigandi tfátækt á hin
um amd/iegu svdðuim, eflcflci hieldiur iþað að
viðurflcienraa án táfltfinnáinigiar, að hairan á
trú, án lönguraar til þeiss að láta þá trú
bera ávöxt í Samtfélaginu við Drottin.
Trúarauikningiin, þ.e. meðvitað saimfélag
við Guð kemur aðeins fyrir framlag við
komiandi, þegar hann verður tfús til að
taika á móti og býr sig undir hið bezta
og 'hállieitasitia, raotar háHnin simm táfl þess að
fllíta fjallið og gera ráðstatfanir til þeiss að
standa á tindi þess sem sigurvegaii.
Athugasemdir
frá skólanefnd Kvennaskólans
Vilja hækkuð laun
— fyrir menn við dómstörf
1) Skólanietfnd Kvennasflcólans
í Beykjavíik lýisár tfurðu sinni ytf-
ir þednri andúð og hávaða, sem
Kvettmasfcótafíruimjvarpið virðist
hatfa vaflcið allra slðuistu dagana.
Jatftníramt þvi lýsár dkólanetfndin
þaklklæti sánu til þihgmaima
mieðri dieildiar Alþimigis sem
glreiddu atlkvæði með frumvarp-
inu, en þeir voru tuttuiglu og sex
gegn níu. Enmfremur lýsir skóla
nefndin þaflcödæti sínu tiil mennta
málanetfndar fyrir stuðnáng við
málið, en þar voru sex þingmerun
með Ærumvarpmu, en aðeins einn
á móti.
2) Það hefur val'dið slkólaneifnd
imni og velunmurum Kvennasfcól
aras milklum vonbrigðuim, að kwn
ur skuli ihaifla beitt sér tfyrir and
mælum gegn því, að Kveranaskól
inn öðlist rétt til að útsflcritfa stúd
enta. Slkólanefndin harrnar eink-
um, að þær hafa gert siig selkar
um allvarleg mistök í máltflutn-
ingi. Þær taflca upp í greinargerð
sina smágleiflsur úr séráliti Biirg-
is Thorlaciusar ráðumeytisstjóra
og ytfirlýsimgu dr. Jóras Gísiia-
sonar sflcólastjóra. Þetta er elitið
úr samlhengi og dkeytt saman á
villandi hátt og eflclki einu sánni
tekið orðrétt upp og undirstrik-
anir gerðar, sem ekfci eru í frum
ritL Með þessum hætti getfa þær
alramga hugmynd uim slkoðanir
þeseara mamma. Um þesisi atriði
má sannfærast með samanburði
við fylgiisfcj ad lagafruimvarpsins.
3) Með því þanmig að getfa í
skym, að fyrrgreindir mienn telji,
að menntunairþanfir kvenna eigi
eóinkum að miðast við heimilis-
stönf, þjónustubrögð og uppeldi
bairina hefur þeiim sennilega tek-
izt að blekkja einlhverja.
4) Konur þeasar benda á ýmis
atriði í sex liðum (sbr. Þjóðvilj-
inn 22. þjm.), sem tflest eru sjáflf-
sagðir hlutár og getfa efldki tilefná
til amdmæla í heifld. Benda má
þó á tvö atriði í þvi sambandi
sénstaldega. Þeim virðist stillt
upp sem andistæðu við dkoðanir
sem þeim Birgá og dr. Jóni eru
ranglega gerðar upp. í öðru laigi
eru ekki að því færð heilstæð
rök að tenigija þessa sex liði við
þá ,,niiiðurtstöðu“, að Alþiinlgi ber
efldki að sánraa tiil.mæluim Kvenna
akólans um menntaislkól'aréttindi,
5) Þar sem rætt er um, að far-
sælatst sé, að piltair og stúlkur
nijóti raunverulega jatfnra rétt-
inda og möguleiflca og að íslenzfc
um konum hatfi árið 1911 verið
veittur iagaleguir réttur til að
stunda nám í menntastotfnnnum
og bent réttilega á, að samkv.
þessu frumvarpi verði piltum
meinaður aðgangur að vissri
menntastofnun er þvi til að
svara, að karlar og konur njóta
elkkL að oflckar áliti jatfnra rétt-
inda og möguleilka í reynd, þrátt
fyrir alliar löggjafir. Benda má á
t.d., að yfirgnæifandi meiri hluti
mikilvægra embætta og áhrifa-
stairfa, er í höndum karlmamna.
6) Benda má á, að engin stúlka
er á neinn hátt dkuldbundin til
að stunda menntaskólanám í
Kvenimaiskólanum etf til kæmi, að
frutmvaæpið yrði að lögum. Stúlk
ur hefðu því etftir sem áður full
fcomið valfirelsi um skóla. Þó að
rétt sé, að piltar hatfi að þeiseu
leyti aðeins takmiairkað valfrelsi,
teljurn við það veigalítið á móti
þeim misimun, sem í reynd er á
möguleikum pilta og stúlkna.
Þykir olkkur nokkuð furðulegt,
að þær ungu konur, sem hitzt
haifa annað veiifið undantfaæin tvö
ár til þess að ræða m.a. aðstöðu
kvemma í samtfélagimu, skuli þá
fyrst láta í sér heyra, er þær
telja á pilta hallað.
Að því er varðar hiina óboðmu
heimsólkn í Kvenmaskóllainn 22.
jan. sl. og aiflslkipti Baráttulhreyf
ingar hagsmiunaisamtaka stoóla-
fóflks gegn „kynferðislegum tfas-
isma, kynvillu“ o. tfl. atf því tag-
inu viljum við hatfa sem læst
orð. teljum við stöðu þessara
samta&a, sem samkvæmt eigin
upplýsingum „startfa án raokkunr
ar ábyrgrar stjómar" vera með
þeirn hætti, að áistæðulaust sé að
vixða þau svars.
Skólanefndin vill taflca það
fram, að þegar Kvenraaskólimn
var stotfnaður (1874) var hann
hugsaður sem menntastofiniun
fyrir stúlkur hliðstæðri sem Lat
ímugkólinn í Reykjavík var fyrir
pilta, em þó með sérstöðu, hvað
snertir námsetfni fyrir stúlkur.
Fróðlegt er að kyrcna sér þró
unainsögu skólans á fynstu árum
hans, og þá frábæru fórnfýsi
brautryðjendanna við stofnun
hanis.
Síðan Kvenmaskólinn var stofn
aður haifa nisið upp margar
menntastotfnanir til að veita ung
um stúlkum framhaldsmerantun.
Teljum við því eðlilegt, að þessi
gamla og reynda menntastofnun
kvemna fái að halda áfram að
þróast og uppfylla þær krötfur,
sem nú eru gerðar til framhalds
menntunair kvenna.
Sigríður Briem Thorsteinsson,
Ásta Björnsdóttir,
Halldóra Einarsdóttir,
Óskar J. Þorláksson.
LÖGFRÆDIN G AFÉLAG ís-
liainds á um þessar irrauindir við-
ræður við dómsmáliaráðunieytið
um kaup og. Skjör löglærðra
embættism r.mnia verði ekflci unað
lemgur, að þvi er fanmiaður fé-
lagsins Þorvaldur Garðar Krist-
jánssom sagði, er MbL leitaði
frétta af þessu.
Sagði Þorvafldur að á aðal-
fuindi Lögfræðimigatfélagsins 30.
deisember 1968 heifði verið sam-
þyflckt tililaga frá etjórn félags-
ims um skipum sérstaflcrar kjara-
miálanefndar, sem samkvæmt fé-
lagsiögum væiri það hliutverk
Lögfræðingafél'ags ísliamds að
gæta hagsmuma lögtfiræðimigaEtétt-
arinnar í hvívetraa og vera í
íyrinavari fyrir stéttimia gagm-
vart inmleradum og erlemdum
aðiium. Fonmiaður kjaramálla-
raefndar er Jómatam Þórmumds-
son, (fuflltmúi og heifur hainin
uranið mdikið og mer(kilagt stamf
í samibandi við öifiiuin gaigna.
Kjainamálairaefrad hefur óskað
etftir viðræðum við dómsmália-
ráðlhema um kjör lögtfræðiraga í
opinbenum embætibum. En for-
maður fél'aigisimis, formaðiur kjana-
málaniefndiar hafa ásarnit fieiirum
átt viðræður við ráðhenra áður.
Farið er fram á að hæstu iaium,
liaurn einis maranis, forseta hæstai-
réttar verði 110 þúsund króraur,
og næstir korni h æstaréttairdóm -
ararmdr fjóriir og SafcsóQcmari
ríkisinls með 100 þúis. torónur
og vilfl félagið með því stefin®
að því að réttargæz’liuimJeran ag
dómarar hatfi sórnasamieg iaum
og þurfi ekfci að sæfcja auka-
tefcjur annað, eða verða háðir
öðrum aðilum 1 þjóðfélaginu. Þá
eru kröfur um að yfirborgar-
démari, borgarfógeti, saflcadóm-
aæi og lögregluiStjóri hafi 75 þús-
und krórcur og aðrk dómarar og
sýslumemm 65 og sí ðain rciður í
40 þúisund krónur fyrir dómara
fufl'itrúa.
PASKAFERÐIR
Eins og áður — Ferðaúrvalið hjá ÚTSÝN
Páskamir eru snemma í ár og páskaferðirnar óvenju girnilegar. —
Styttið veturinn og njótið sumarblíðu í sólskinslöndum í marz:
Á 15 DAGAR A KANARlEYJUM — Ef þér pantið snemma, getið þér
valið um úrvalshótel á TENERIPE — PUERTO DE LA CRUZ — eða
GRAN CANARIA — LAS PALMAS og verðið er ótrúlega lágt.
Stanzað í LONDON í bakaleið. Brottför 20. marz.
Á 16 DAGA SIGLtNG UM MIÐJARÐARHAF — með viðkomu á mörg-
um fögrum og frægum sögustöðum. Flogið er um LONDON til
FENEYJA og siglt þaðan með nýtízku skemmtiferðaskipi. Stanzað í
LONDON i bakaleið. Brottför 24. marz.
Pantið núna, þvi að rúm er takmarkað.
Ferðaáætlun fyrirliggjandi.
ÚTSÝNARFERÐ ER ÖRUGG, ÓDÝR EN FYRSTA FLOKKS.
FERÐASKRIFSTOFAN
UTSYN
Austurstræti 17 — Símar 20100 og 23510
Blaö allra landsmanna