Morgunblaðið - 15.02.1970, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 15. FEBRÚAR 11970
standa, elskan mín. Þú þekktir
mig betur en ég sjálfur gerði.
Engin hefur haft jafndjúp á-
hrif á mig og þú. Og ég veit,
að hún Cornelia láir mér ekki
þó ég segi þetta — friður sé
með sálu hennar.
Það fór eins um Janet og
Francis, að ekkert fréttist af
henni. Hún hvarf gjörsamlega.
Einhver orðrómur barst til ný-
lendunnar þess efnis, að þau
O'Rrien hefðu haldið áfram til
Venezuela, en þetta var bara
lausafregn, sem varð aldrei stað
fest.
Uppgerðarkætin og spennan
hjá Maríu hvarf að mestu leyti.
Hún hafði nú þá tvöföldu hugg-
un að vita, að hún gat nú verið
rnærri þeim báðum, föður sínum
og Adrian, án allrar samkeppni.
Lífið hafði hjá henni öðlazt alla
þá fyllingu, sem hún gat gert
sér nokkra von um.
Af Pétri fréttist aldrei annað
en allt það bezta. Honum gekk
vel læknisnámið og ekki varð
annað séð en hann lifði reglu-
bundnu lífi.
Hendrik virtist heldur ekki
ætla að leiðast á neinar villi-
götur, að dæmi sumra af ætt-
inni, enda þótt Dirk vaeri þegar
farinn að örvænta um hjúskap-
armál hans. Hendrik, sem var
alvarlegur á svip og rólegur,
yppti alltaf öxlum ef faðir hans
hafði orð á því efni. — Ég get
ekki neytt sjálfan mig til að
verða ástfanginn, pabbi, sagði
hann. — Ég er ekki enn far-
inn að sjá neina stúlku, sem ég
vil eiga, geturðu reitt þig á.
f marzmánuði næsta ár, 1845,
skrifaði Willem og stakk upp á
því, að Hendrik kæmi og yrði í
nokbra mánuði í Flagstaff, til
þess að kynnast búrekstrinum
þar. Hendrik samþykkti þetta
hiklaust og í næstu viku var
hann farimn til Flagstaff, og
mánuði seinna skrifaði Willem
og kvaðst vera mjög ánægður
með Hendrik.
— Það er nú drengur að mínu
skapi, sagði hann. — Fæddur
bóndi — á því er enginn vafi.
Ég gæti sagt upp ráðstmannin-
um mínum á morgun, því að ég
veit alveg, að Hendrik væri
fætr um að taka við af honum.
Ég er nú að fara með hann til
borgarinnar í þeirri von, að
hann geti hitt einhverjar ung-
ar stúlkur, og hver veit nema
hann hitti fyrir einhverja, sem
honum líkar.
f febrúarmánuði 1848 varð
Hendnilk ástfanginn og tilikynnti,
að nú ætlaði hann að gifta sig.
Sú lukkulega var ensk systur-
dóttir Alphedu, yngstu systur
139
Willems, sem hafði gifzt inn í
fjöliSikyldu í Essequibo árið 1814,
og svo hafði hún ásamt manni
sínum flutzt til Englands.
f janúar kom hún aftur til ný-
lendunnar, í fyrsta sinn, síðan
hún fór þaðan fyrir um þrjátíu
árum, í fylgd með syni sínum og
tengdadóttur og frænku henn-
ar, að nafni Dóra Hammers —
sem var þrjátíu og þriggja ára
Skapið yður sjálfstœðan atvinnureksfur
BENDIX hraðhreinsunarvélar eru hagkvœmar
og öruggar í rekstri
TVÆR GERDIR - LEITIÐ UPPLÝSINGA
Heimilistæki sf.
Sætúni 8 - Sími 24000
og ógift — og ekkert sérlega
lagleg, enda þótt hún væri há
og vel vaxin. Bláu augun voru
og útstæð, og andlitið var langt
og mjótt. En hún hafði mjög
viðkunnanlega framkomu, og
gat sungið og leikið á slag-
hörpu og málað vatnslitamynd-
iir. Og hún var ákafur skáld-
sagnalesari.
Hendrik leizt strax vel á
Dóru Hammers, og innan mán-
aðar vair hamn búinn að biðja
hennar. Dóra hafði verið sama
sinnis og játaðist honum sam-
stundis.
Dirk var dálítið efablandinn.
— Hún er fimrn árum elöri en
þú, drengur minn. Heldurðu, að
hún geti gefið þér nokbra syni
til að halda uppi nafninu?
Hendrik andvarpaði ofurlítið,
alvarlegur á svipinn að vanda.
— Trúðu mér til, að mér er al-
veg sama, hvort við eignumsit
rucnkkur börn eða engin. Ég gift-
ist Dóru vegna þess, að hún er
fyrsta verulega greinda og
menningarlega konan, sem ég
hef hitt — að minnsta kosti af
þeim ógiftu — hérna í nýlend-
unni. Hann brosti ofurlítið. —
Ég ætla að eftirláta Pétri og
Adrian að halda uppi nafninu,
ef þér er sama.
Hendrik og Dóra voru gefin
saman í Nýmörk, en þau settust
að í Flagstaff, og Hendrik út-
vegaði sér strax slaghörpu. Áð-
ur en ár var liðið, var Flag-
staff orðinn frægur staður fyrir
hljómleikaina sem Dóra efndi til
og stjórnaði.
En í Berbice átti tónlistin
verulegu hlutverki að gegna um
þessar mundir, í missættinu,
sem orðið var nieð þeim Mariu
og Adrian. Síðustu þrjú eða
fjögur árin hafði Adrian látið í
ljós eindreginn áhuga á fiðlu
og slaghörpu.
María var ekkert söngvin og
á síðasta ári var húin tekin að
atyrða Adrian fyrir að van-
rækja reglulega námið sitt,
vegna tónlistarinnar. — Tónlist
in getur verið allt í lagi, Adrian,
en það fyrsta verður að koma
fyrst. Þú ert slakur í reikningi,
segir hann hr. Henty mér, og
vanrækir skammarlega enska
stílinn. Hún hefði getað bætt
þarna fleiru við, en gerði samt
ekki. En við föður sinn sagði
hún það, undir fjögur augu.
— Ég vil, að hairin verði sterk-
ur og karlmannlegur, pabbi.
Tónlist er kvenleg dægradvöl
fyrir dreng á hans aldri. Og ég
get ekki gleymt því, að hann
Graham frændi hafði alltaf frá
fyrsta fari áhuga á tónlist —
og þú veizt sjálfur, hvernig fór
á vissu aldursskeiði hjá honum.
Dirk kinkaði koli, dræmt, en
hann tók alltaf alvarlega það
sem hún ræddi við hann. — Já,
við verðum að hafa aiuiga með
honum en ég held nú samt ekki,
að hann fari eins og Graham.
Hvað er hann gamall? Var hann
ekki tíu ára í september síðast-
liðnum? Hann glotti við tönn.
— Hann hefur áreiðanlega á-
huga á kvenfólkb get ég full-
vissað þig um. Ég hef þegar
gripið hann í ýmsu smávegis,
sem mép finnst taka af allan
vafa.
Maria roðnaði. — Ég veit,
hvað þú átt við. Hann er að
kákla við vinnukonurnar. En
það er bara engin trygging.
— Er það ekki? Hendrik
gerði þetta sama, þegar hann
var fimmtán ára. Hann hristi
höfuðið. — María mín góð, ég
er nú farinn að gera mér það
ljóst, að það þýðir ekkert að
reyna að laga mannlegar verur,
eftir dkkar smekk. Á þín-
um aldri hélt ég, að ég gæti
ráðið örlögum ættarinnar, með
því einu að beita viljanum, ég
berja inn í hausinn á ölluim,
hinum og þessum hugmyndum
um mikilleik og frægð. Nú —
fimmtíu og tveggja ára gamall
— er ég farinn að sjá, hve til-
angslaus þessi árátta mín var.
g vinn enn fyrir ættina — ég
set enn velgengni hannar fram-
ar öllu öðru — ég vona enn, að
við getum skarað fram úr sem
bændafólk — og ég óska enn,
að nafnið okkar megi lifa um
ókomna áratugi með heiðri og
sóma — en þessi valda-árátta
mín er löngu að engu orðin. Ég
veit, að sjálfur get ég aldrei ráð
ið útkomunni. Við lokauppgjör-
ið, verðuir hverjum einum af ætt
inni það eitt ágengt, sem með-
fæddir hæfileikar hans segja,
að hann sé fær um að afreka.
Þeir sterku verða sterkir og
þeir linu verða aldrei annað en
linir.
53.
Þegar leiðir þeirra skildi, var
það svo lítt áberandi, að varla
varð tekið eftir því, en skiln-
aður var það nú samt, og staf-
aði frá þessum degi. Strax sama
kvöldið, þegar María var kom-
in í rúmið, rifjaði hún upp fyrir
sér orðræður föður síns. Hún
Ilrúturinn, 21. marz — 19. april.
Ef þú hefur komi/.t gegnum alla vitleysuna í gær, óbrenglaður,
getur þetta orðið prýðilegur dagur.
NautiS, 20. apríl — 20. maí.
Byrjaðu snemma, og reyndu að gera gott úr öllu.
Tvíburarnir, 21. maí — 20. júni. 1
Nú ætti allt að líta girnilega út i þínum augum. Ef svo er ekki,
skaltu athuga, hvað veldur og koma öllu í lag.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Nú er röðin komin að þér að hugga mannskapinn. Trúðu samt
ekki grátkonunum fyrir neinu leyndarmáli i staðinn.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Allir virðast endilega vilja vera að gera eitthvað, sem er ofar
þínum skilningi.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Hérumbil allir svara þér jákvætt i dag. Fólk er athugult og
hefur ranglega orð þín eftir.
Vogin, 23. september — 22. október.
Þú byrjar snemma, og vinnur lengi fram eftir, og það gæti skapað
ævintýralegan árangur.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Það verða straumhvörf núna um helgina. Byggðu á staðreynd-
um liðins tima, vertu fámáll, en skjóttu beint í mark.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
örvaðu fólk, með lofi eða öðru, ef það ekki cr nægilega þýtt.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Unga fólkið er hressandi, og þvi óþarft að móðgast við það. Það
birtir eitthvað tU hjá þér, sennilega lýkur einhverri smádeilu.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Gerðu þér grein fyrir ábyrgð þinnl og samböndum. Njóttu þess
sem þú hefur, og gerðu þér það að gððu.
Fiskamir, 19. febrúar — 20. marz.
Tilviljanirnar gera þér skemmtilegan dagamun.