Morgunblaðið - 20.05.1970, Síða 3

< ii., f oti-
MOBjGUdSTBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGU'R 20. MAÍ 1070
- Urðu úti
Framhald af bls. 1
í utm það bil 200 till 300 metira
fjarlægð, en ti‘l þess aið komast
þan.gað, var'ð það aið berja-st á
xnóti veðrinu og eiirnig ef það
srueri við. Þar sem fararstjórinn
taflldi sig þess fullvissaji, að hurð
in á sæluhúsinu væri frosiin aft
uir og það ef til vilil fuillt af snjó
svo sem bann hafði margoft reynt
áður, tók Ihainn þá ákvöirðiun að
halda áfram ferðinini, skáhállt
umidan vindi. Hon-uim var ekki
(kiun-nuigt um að á síðastliðnu
sumri vair gert við sæluihiúsið.
• STÚLKURNAR ÖR-
MAGNAST OG DEYJA
Ferð-afólkið hélt áfram m-eð
hvildutm og hélt það sig í þéttum
hópi og gekk eftir áttavita, því að
etklkert sást út úr au-gunum fy-rir
kófi og byl. Þ-á var og komið
frcst o-g ísfflenzlka -stúlkan að lot
uim ikomin. Þa-r sem hú-n hneig nið
ur tók fólkið það ti)l braigðs að
reisa -sér sinjóbyrgi eða skjólgarð.
Jaf-nframt var reynt að hlúa a-ð
stú-lkunni og gera tilr-aun til aB
h-resisa han-a við, en hún varð
brátt rænulau-s og tiliraunir til a-ð
gefa hemmi heitt kaffi báru eng
an árangur. Talið er að ekki bafi
liðið n-ema um hálf kiukíkustund,
unz hún var látin.
Þegar Dagmar Kristvimsdóttir
lézt, va-r vinkona h-ennar, færeysk
mjö-g iilJl-a á sig komin. R-eynt va-r
einnig að hj-álpa henni, en það
fór -allt á sörnu leið, innan 40
miínútna eða um það bil lézt hún
einnig. Talið er sennilegt að Else
beth B-rimn-es hafi fen;gi@ tau-ga
áfa-11 við lát vinkonu einmar o-g
við þa-ð gefið upp all-a lifsvon.
Kunniugir se-gja, að hún hafi ver
ið hönkudugleg og ósérhlffifin.
« STAMPE GEFST UPP
Strax og D-agm-ar örmagmað
ist fór ein-n ú-r hópmuim á undan
niður til þess að sækja hjálp.
Er Elsebeth varð magnlþrota fóru
siex memn af stað niðuir í Þórs-
mörk, en um 400 metruim n-eðar
gafst Iver Stampe upp. Héldu
þá þrí-r hinna sex áfra-m niður,
en tveir urðu eftir hjá Dan-anum
eð-a þar til m-ennimir, sem orðið
höfðu eftir hjá stú-lkunni, komu.
Héldu þá allir áleiðis niður, ut-
an einn, sem eftir varð þjlá
Staim-pe. Ætlaði hamn að reyrna
-að ‘h-alda honuim valka-ndi, unz
hjálp bærist. Honiuim r-eyndist þó
sjálfum erfitt að ihalda sér vak
a-ndi og yfingaf þá Danann o-g
sagðist myndu fara til þess að
hra-ða hjálp.
Dagmar Kristvinsdóttir Elsebeth Brimnes Iver Finn Stampe
eftir hjá-lp, kom niður hitti hann
fyrir bifreiðastjóra þeirra féla-ga,
sem sótti hjálp í hóp Farfugla
og Ferðafélags fslands. Bílar
voru staðsettir í Básium og við
A-u-ra, þvi að eigi var vita® hvar
fólkið kæmi niður. Fófllkið var
j-aifn óðum flutt í skála og hjúkr-
a-ð. Haft var samband við Hvois-
vöii og Slysavarnadeildin beð-
• BÚNAÐUR FÖLKSINS
Samlkvæmt upplýsingum eins
S-lysavarnafélagsmanniarania vair
fó-likið, sem lézt, mjög illa klætt
og klæðna-ður þess óihæf-u-r til
vamar vo-sbúð. Skóbún-aður vair
og mjög lélegur. Karkn-aðurinn
va-r í nankinsbuxum og stuttum
nærbuxum, illa klæddur að ofan
og hafði á fótum hálfhá gúmstíg
vél. Á höndum bair hainn fimgra-
vettlinga úr leðri. Stúlku-rnar
vonu í næ-lonsokkabuxum og ut
an yfir í fl-auel-sbuxuim. Þær voru
í bol og þuinmum peysum úr penl
on eða lilku gervi-efni. Önniur var
í þun-num nælonanorak, en hin í
lítilli úlpu. Á fótuim vom þær í
gúmv að-stígvélum.
Frá björgunarlei ðangrinum. Myndin er tekin niður Strákagil.
• HJÁLP BERST
Efti-r mokkra görngu hitt-u þeir
svo sex mannia hjálparleið-an-gur,
sem ák-ipti li-ði, þrír fóm með
mönnunium niður, en þrir hjálp-
armann-a héldu áfratm upp. —
Komu þeir að Iver S-taim-pe örend
u-m. H-afði þá veðri-nu slotað og
va-r það orðið sæmil-egt.
Þegair fyrsti -miaðurinn, seim fór
in uim hjálp, sem kom á st-aðinn
og sótti látna fólkið upp í fja-11-
ið. Klukk-an var uim 14, er Slysa
vamafél-aginu v-a-r tilkyn-nt um
slysið og vom þá þegar sendir
austur m-eð flugvél þaiulæfðir
fja-llaim-enn m-eð ferðaútbúnað og
aðra aðstöðu til þess að sí-ga í
-sp-run-gur. Eikki vair þá vitað um
-aðstæður fyrir a-ustan.
—Gengishækkun
Framhald af bls. 1
hefur því siiðuistu vflkiuirniair verið
uranið að því að toaonia, -hvað-a
lieið-ir væm -hielzt fæirar til þess
að trygigj-a að hægt yrði a'ð slki-l-a
launþeiguim rauinhæfum kj'ara-
bótium í siaimræmi við greiðislu-
þol atvin'n-uveiganinia, án þeas að
um leiið væri hriirat af steð nýrri
ver’ðbólgiuislkriðu mieð víxlhæk'k-
unum kiaupgjiaXds oig verðlaigs.
Befur n-ið-ursitaiðia þessaira athuig-
an'a orðið sú, alð hi-n sitórbætta
sta-ðia út á við hafi raú skapað
skilyrði til krórauhæiklkiunar, sem
ásamt viðráðanlegum kiaup-
h-æikkuinium, væri líkliegastia ráð-
ið til að bæta kjör 1-aunlþega.
Með því móti væ-ri h-ægt að
hindna víxllhæíklkairair kiaupgjialdls
og verðlaigs, er fyrr eða síðar
hlytu a-ð þreragj-a að hag atvininu
vegianmia oig draga úr bagvexti
oig atviirarau.
Vegna þeirra kj'arasamininigia,
sem haf-rair em, þóitti ríkiislstjórn-
in-ni hiras vagar niauðsynliagt að
kianma, h-ver áhrif geinigidhiæikk-
un befði á þá sairmniragia. For-
sætisráðherra átti því tal við
fulltrúa verkalýðlsfélaiga og at-
viraniureikenda sl. laugairdaig,
kynnti þeim -þeissar bugmyradir
og óskað-i etftir áliti þeirra á þvi,
h-vort gemigisibæikkun my-n-di
greiða fyrir saimininigum og
verðia mieti-n til kjarabóta. í daig
kom fram af hálfu baggja þesis-
a-ra að-ila raeikvæ'ð afsteða gaign-
vart buigmyradájrani uim genigiis-
hælkkuin, og var því m,a. haldið
fram, að hún mymdii igexa allia
sammiiniga erfiðaii.
Þar sem ætlum stjórraariiranar
var og er sú að greiða fyrir
raunih-æflum sammimigum, telur
hún sjólfsagt, að þeir séu reynd
ir til þrauitar eftir þeAm leiðum,
sem aðlilar isááJfir mieta væfnliag-
aisitar. Jafnframrt ítrekiar rikáis-
srtjórrain eran óiskir sínar uim, að
íbuigaðar verði vairadliega allar
leáðir til þess að kamia í veg fyr-
ir, að sammiiinigairirair leiði til raýrr
ar verðtoói*u, sem fijó'tlega
miumidi grafa umdam þedm
áramigri aem náðlst hefur í efmia-
hagsmiálum að umidiamförrau og
komið hiefur fram í aulkimmd at-
vimirau og bættrd stöðu þjóðar-
bús-ins í heild.“
Viðræðum frestað
WASHIN-GTON 10. miaí, NTB.
Fyrirhuguðum fundi sendiherra
Bandaríkjanna og Kína í Varsjá
á morgun, miðvikudag, var frest-
að um óákveðinn tíma í dag að
frumkvæði Kínverja. Ekki hefur
verið ákveðinn annar tími fyrir
fundinn. Talið er, að þessi frest-
un eigi rót sína að rekja til at-
burðanna í Indókína að undan-
fömu og þá fyrst og fremst í
Kambódíu.
Af hálfu stjómarvalda í
Washington hefur verið gefið í
skyn, að Kínverjar hafi látið í
ljós vilja um að ræða um nýja
tímaákvörðun fyrir fundinn.
Þórsmörk — hvíta línan sýnir leið Heiðars Steingrímssonar, bif
reiðastjóra, sem hann fór ásamt björgunarmönnum öðmm, en
svarta línan er leið ferðalanganna.
STAKSTEINAR
Var erlendis
Emil Jónsson, félagsmálaráð-
herra, ræðir við Alþýðublaðið á
laugardag um afgreiðslu Alþing-
is á húsmæðismálafrv. 1 þessu
sambandi er vert að rifja það
upp, að Emil Jónsson dvaldist
erlendis, á meðan húsnæðismála
frumvarpið fékk þá afgreiðslu,
sem tryggði framgang þess. Þar
stóðu Sjálfstæðismenn fremstir
og afskipti þeirra af málinu
tryggðu endanlega afgreiðslu
þ-ess.
Emil Jó-nsson sinnti nm þær
mundir skyldum sínum sem ut-
anríkisráðherra. Hann var í op-
inberri heimsókn í Rúmeníu.
Það verður þvi að skoða allar
yfirlýsingar hans nú um ein-
staka þætti í afgreiðslu húsnæð-
ismálafrumvarpsins með það í
huga, að hann hefur upplýsing-
ar um það frá öðrum. Þegar
þannig háttar er næsta eðlilegt,
að eitthvað misfarist í meðför-
um margra.
En ástæða er til að vona, að
húsnæðismál Rúmeníu hafi ver-
ið í góðu lagi á meðan ráðherr-
ann dvaldist þar.
Ráðizt aftan að
í samtali þessu við Emil lýs-
ir fréttamaður Alþýðublaðsins
þeirri skoðun sinni, að Morgun-
blaðið hafi aftur og aftur ráðizt
aftan að þingmönnum Alþýðu-
flokksins. Og í forystugrein AI-
þýðublaðsins í gær er kvartað
sáran undan „níðgreinum“ um
Alþýðuflokkinn.
Alþýðuflokksmönnunum ætti
ekki að bregða, þótt að Morgun-
blaðinu blöskri stundum ýmis
orð þeirra og gerðir. Hitt hlýtur
þeim að þykja öllu undarlegra,
þegar árásimar á þá koma úr
sjálfu Alþýðublaðinu. Hér hefur
áður verið minnzt á þá yfirlýs-
ingu ungkratans, að íslenzk ut-
anríkisstefna, sem Emil Jónsson
hefur fylgt og mótað nú síðustu
árin, hafi gengið sér til húðar.
Þessi yfirlýsing birtist í Alþýðu-
blaðinu og yfir henni kom fram
sú athugasemd frá fyrrverandi
framkvæmdastjóra Alþýðu-
flokksins, að í henni kæmu fram
þær skoðanir, sem meginþorri
ungra jafnaðarmanna teldi, að
Alþýðuflokkurinn ætti að berj-
ast fyrir.
Það hefði vissulega verið
fróðlegt, ef fréttamaður Alþýðu-
blaðsins hefði verið nægilega
kjarkaður til að spyrja utanrík-
isráðherra um álit hans á þess-
um skrifum Alþýðublaðsins.
Einnig væri fróðlegt, ef AI-
þýðublaðið spyrði ráðherra sína
og þingmenn um álit þeirra á
cftirfarandi klausu, sem skrifuð
er af stuðningsmanni þeirra og
birtist í málgagni þeirra sl.
fimmtudag. Þar segir:
„Ég held að flestir íslenzkir
vinstrimenn geti skrifað undir
flest af því sem um Island var
skrifað í sænsk blöð um dag-
inn ..."
Hér á greinarhöfundur vafalít-
ið einkum við skrif Aftonblad-
ets, en það er jú málgagn sænskra
sósíaldemókrata. I hlaði þessu
sagði svo um Island:
„Atlantshafshandalagið mark-
ar að verulegu leyti stjómmál
íslands. . . .
. . . Miðvikudagurinn, sem er
kallaður Bandaríkjadagurinn, er
banndagur að lögum. Til að
koma í veg fyrir manndráp má
hvorki selja né bera fram vín
þann dag.
. . . Það eru eignameim, sem
stjórna landinu, lýðræðið er að-
eins blekking . , .“