Morgunblaðið - 20.05.1970, Síða 31

MORIG-UNB.LAÐIÐ, MIBVIKUDAGUÍt 20. MAÍ 1«70
31
— Tveir fórust
Framhald af bls. 33
ósfcráðlur. Við átfcuim bátinm þrír
biraeðumir, Gíeli, Rieynir og ég.
Vonum vilð nýbúumr aið kiarnpa
bá/tinin fré Aknainiesi og var þetta
fjórði róðíurhun.
í róðri þessuim var fyrtst hald-
ið á mið út af Hvaisniesi en þeg-
ar á nóttiinia leið hél-diuim við niorð
ar, en þá bilaði vélm, en feomst
brátt í laig 'aftur. beigar víðlgerð
var lofcið var báturiinm stadd'ur
beiinit vasbur af Samdigierðd. Eftir
að vélin fcamist í lag færðuim við
otetour tudkfcru ruorðar oig tuær
lamidi, em þar var sitöðvað o>g
fæTum remmt. Á þeiim stað virt-
ist rniér dýpið vera uim U5 faðim-
ar, en ég get eklkd saigt bve lamgt
frá iamidd við voruim, en bátimm
raik út mieðan við voruim þannia.
Ég var búimm að 'toomva auga á
Stedmiummd gömlu KE 69 utn fitntn
tnániútuim áðiur en slysið varð.
Kom sfcipið siglandi suðvestam úr
halfi á fuillæi ferð að því er virt-
ist. Viirtist mér skipið fcoma úr
átt frá Stafmesd oig hiaifa beyigt á
stjórnborða í átt að Saudgierði.
Ég tel mig hafa þeklkt skipið,
enida niaiuðlþeklki ég það, þvd það
hietfir verdð gert út frá Samidgierði
an áralbil, en þar er ég uppalimm,
Hiriis vegar gat ég ekki Lesið edmi-
fcenniasrtafi þess. Ég sá Steimmmi
giömlu ófcki taka meina stefnu-
breytinigu rétt áður eti alysið
varð, en stefnia bemimar var beiint
á báitiinm hjá ofctour.
Við höfðum stöðVað védima
meðan við voirum með faerin úti.
Þagar Steimumm gamla átti eftir
sem svarar 10 föðmum að oktour
að því er ég gizka á, reymdi Gísii
að kippa véMnni í igamig, en tófcst
það ekki, enda gerðist það í söorni
avifuim að Stedniunm gamla rafcst
á bátinm hjá akfcur. Eg get efcki
igiert mór fuilla igmein fyrir hvaða
hiluti Stednummiar igömlu rakst á
bátinm hjiá ofckur, en tal það
hafa verið framhlutainm. Mér virt
iist hirns vegar höggið koma á bát
ofcfcar miðjam bafcborðsmegin, em
hamm sneri þá sem svarar með
sterf-nið á Gairðsfcagavita.
Rétt áður en áreksturinm varð
saigði Gísli bréðir mimm að við
skyldum kaista ofckur fyrir borð
Finnbogi Bjarnason
og gerðum við það, a. m. k. var
ég kominm í sjóinm áður en árekst
urinm varð. Báturimn mölbrotm-
aði og sumdraðist við árefcstur-
inm. Ég er syndur og greip þegar
suinidtök er ég kom í sjóirm. —
Björgvin borfcelssom sá ég efcki
eftir að ég varpaði mér fyrir
borð.
Ég sá Gísla bróður minm svamla
í sjónium fyrst erftir áirekstuæimin.
Var hanm þá með björguiniairvesti,
iítið upp blásið, og virtist það
Mtið hailida honum uppd. Rétti
hanm mér veistáð um leið og hamm
sökfc. Ég háði síðam í botnhlena
úr bátnum og gat þvi mieð hon-
um og vestinu haildið mér særni-
iega á floti.
Ég gat enga grein gert mér
fyrir því hve lerngi ég var í sjóm-
um.
Ég sá bátinm, sem bjargaði mér
niokkru áðúr en hanrn kom að
mér og reyndi að kalla og gera
vart við mig. Mér var svo bjang-
að þar um borð.
Við félagarnir á Veri hrópuðum
og köMuðum eins og við höfðum
torafta til áður en Steiniumm
gamla rafcst á bátimm hjá oktour,
en það bar engan áramigur. Ég sá
enigar miammaiferðir um borð í
skipinu frá því ég kom auiga á
Steimunmi gömlu og þar til slys-
ið varð, en stýrishúsið sá ég ekki,
því það var svo aftarléga á sfcip-
inu.
Veður var 'kynrt allt firá því
við fórum í róðluirlilnm og þar til
Asmundur Böðvarsson
slytsilð varlð. Loflt var ékkli helið-
sfcýrt en dkyggnli gott og albjarit
af dagi lalllönlgu áðiuæ em slysið
varð. Sjór var miær sléttiur an
litfils ’háttar uindiiirialdia.
Ég álit að Var haifli Stiaðiið sem
svanar einiuim og hálflum miébrta
upp úr sjé erf sbýri'slhús er rnieð-
balið, er banrn lá kyirr.. Stýrdláhiúis
var aflbaist á bátmiuim. Aufc þeæ
var -mastuir á bálbruum uim bveggljia
metra hátt fré þóftu og var vafið
uim það 'háiraiulðu isagli.
Ég saigðli bátsvenjiuim á vb.
Báiru, setm bjönguðu mér, éð
Steiiniuinin igaimla hieifðli siiglt á
báltlinm hjá oktour.
Ég velit ékki til að rnieámm bárt-
ur baifli bækiaböð í SandigerðS sem
líkist Steiiniumini gömlu. Ég held
að það barfd veirið um kl. 4.00 er
vtið láigum ulnidaJn Hvalstnieisli og
verið var að gema vi® vélilnia, að
ég sá báit 50—60 tonm að stærð
diigla hjá en grytmnira og halda
í marður.
Eftir að ég kom í sjóinm sá ég
bált lanigt í buidbu, miær landli.
Sigldi hanm í álbbiinia til Samid-
gerðfe. Var það Guðimiumdiuir
bóirðlarson G. K. 76.
Tvö bjönguiniairbeM vonu uim
borð í Veri en ég veit ekki hvað
varð -um aniniað. Einmtiig er miór
ótouimmuigt uim hvort báituriinm var
skráður áður en vi® keypitiuim
hanm.
Hér lýtour flrásögjn Aðalsiteima,
éinis og hún er færð í beima frá-
Hver maður reyndi
að gera sitt bezta -
Samtal við Heiðar Steingrímsson
bílstjóra ferðalanganna
frá Skandinavisk Boldklub
HEIÐAR Steingrímsson, bif-
reiðastjóri ferðalanganna frá
Skandinavisk Boldklub sýndi
að allra dómi mikla hugprýði,
er hann fékk boð um að ferða
langarnir, sem gengið höfðu
á Fimmvörðuháls, væru í
hættu staddir. Fór hann við
fimmta mann til móts við hið
þrekaða ferðafólk og gerði áð
ur ráðstafanir til þess að hafa
bíl sinn til taks í Básum, svo
Og annan við svokallaða Aura
— en óljóst var á hvorum
staðnum fólkið myndi koma
niður. Mhl. átti í gær vlðtal
við Heiðar og sagðist honum
svo frá:
— Ég Skildi við þau hjá
Skógum kl. 19,30. í hópnum
voru 20 manns og fóru 11 í
þessa fjallgönigu. Hinir níu
fóru me® mér og eftir a«ð við
höfðuim fylgzt með þeim úr
bílrvuim svolítið áleiðis hélt ég
af staið með fairþegam og fögg
ur fólksins inn í Þórsmörfc. I»á
var bjart yfir og virtist ekk-
errt að óttast, emda WiMiam Jen
sen þaulæfður fjiallamaðúr,
sem gjörþekkti þessa leið. Um
kl. 22 komum við í Langadal
og tjölduðuim og fór fólkið að
sofa. Það ætlaði síðan alð elda
mait og ihita kaffi áður en fólk
ið kærni úr göngunmi um kl.
05, svo sem van.inn er.
Um miðmætti versnaði veð-
ur sfcyindilega. Ég bjóst þá við
því, að fólkið myndi flýta sér
og stoppa ekki á fjafllinu til
þesis að horfa á sólairupprás,
svo sem fyrirlhugað var. Ég
fór því yfir í Bása, því að það
stytti gönguleið fólksins tölu-
verrt. Sofnaði ég síðan. Ég
vaknaði á fimimta tímianum og
rétt á eftir kom danisfcur mað
ur úr hópnuim og sagði mér,
a@ fólkið á fjalliniu ætti í eæf-
iðleikum. Hamn hafði þá ekki
bugmynd uim aið nieiinm hefðd
látizt. Við fórum og sóttum
hjálp til ferðafélaganma og
einnig í Skaigfjörðss&áia, em
þar var hópuir frá Ferðafélagi
ísllamds og Farfuglum. Send-
uim við bíl Farfugla að Aur-
uim og mimm í Bása og voru
þeir í gangi og upphitaðir.
Fórum við Daniran svo upp aft
ur við fjórða miamn.
— Við gemigum á Heiðar-
horn og Heljarfcamb og þegar
þangað kom sáum við þrjá
menin á gamigi á Útigöngu-
höfða. Þeir voru v-el feirðafær
ir, svo að við ákváðuim aið láta
þá afskiptalausa, enda jrfir ill
fært Strálkagil að fara. Áður
en við lögðum upp höfðum
við beðið Bjarraa í Túni og
Ragnar Guðmumdssom hjá
Faæfuglum um að huga vel að
mannaferðum haradam Kross-
ár og vissum við að þeir
myradu hitta þreiraan.niiragana.
Við héldum því áfram upp og
höfðuim efcki gengið ýkja leragi
er við mættum fjórum möran
um. Skiprtum við þá liðd, þrír
fóru ndður með fjórmemning-
unum, en ég og Daninm, sem
fyrsrtur hafði komið niður,
hélduim áfram upp við eiran
mann. Þegair við komum að
sendiráðsritarairaum fumdum
við hamn látinn. Þá hefur kl.
Mklegast verið um 08 og kom-
ið bezta veður aftur — því
slotaði jafnhratt og það skall
á.
— Við héldum svo niðúr
aftur og 'hafði fólkið þá verið
flutt í stoálanm. Hjúkrunarkon
ur voru í hópraum og efcki
þörf á að kalla í læfcmi, enda
bar fólkið sig ekki þamnig.
Fólkið, sem var þó allþrekað
og þrevtt hvildi sig svo nel,
emda nógux hiti í skálanum
og nógur matur. Það veit erag
inn, hvað slíikt sem þertta er,
nema sá sem reynir. Svo smrg
legir atburðir geta alltaf gerzt
og þá reynir hver að gera sitt
bezta — sagði Heiðar Stein-
grímisson að lobuim.
sögra, efltiiir bótaulðulm flnamlbuirlBI
hanls fyrliir réttúniulm, Að þessuim
friaimlbuirai súmuim vamira Aðial-
SJdjnin eið.
Þessu mæsit kerr.iuir svo fl-iaim-
buulSuir Ásmiuindair Böíiva.œcirJ-i.",
sam er farimiaðúir á vélbátinuim
Bánu fr'á G'örðuim, Haran segír að
þeiir FiintrJbogi B'jiariniasiora 'bait'i
haidið í róður uim fjórðun.gi
stuinidair fyrir kl. 5 iam moniguin-
émin. Reninidiu þeir miofckriuim ðimn-
uim fyrir lininiain Garðistaaiga, en
héldu siðaln suðiur midð knradBir.iu.
Vorlu þeliir mieð fæni. Héldú þeúr
allt suðúr fymir ininisúgliintguinia 'ttil
Samidlgapðtits, en þar teveðöt hainrn
baifla komið aiuiga á fuiglaigiar,
dauiðiain flisk og spýtiniabnalk fljóit-
aradi í só'óiniuim og balfi sér döttiið
í bug alð þarraa baöðli orðlið slys.
Gztaar hanira á að það barfli verið
um 114 mílu flrá lalradli rðlJt suirara-
an við ilniniSilgl'iraguinia. Telur banin
önuiggt að þar halfii slyisið orðlilð.
Hamrn segiat baifa vertið raiðirf að
flá sér toarffli, er Snglt var sulður
frá Garðbikaiga. era síðan kamlið
'Uipp er þeir koirau sulður uiradtir
irarasilglliniguinia til Saradigeiðfe, en
þá barfi Fiinintbagi fanið mtiðúr að
flá sér karftfi. Hamin 'kvéðét éklki
'haifia séð aðma báltia en Guðtiraumd
Þétrðiainsion, er kom suinmiain mieð
laradi og fór gryirarana en sá Stað-
ur var, er 'hairan flamin brtalktið og
ASalSteim Svetimissom. í sáórauim.
Hanm toveðlst efckti baifla séð rttil
flerðá Steiniuinmiar gamlm og miumii
húm haifla verið toomlim inm í
Samdigerðiishöfln áðúr en hamm
taom upp flná taatódiryfckjiuminlL
Veðtiir var 0bbt sem áður var
lýst Haran sagði 'aið Aðalsteiran
berfðli saiglt þetim stnax og bainm
kom uipp í bátiran til þetimna, að
Steirauinin gaml'a taaföi Siglt á
trfUumia 'hjá þetiim. Hanm áaldii
dýpti 22—24 íaðtiraa þar sem þeár
fuinidu Aðalstetiin,
Ásmundur segir fuglagerið
bafa vísað sér á brakið. Eftir að
Aðialsteini var náð sagði hann
þá hafa siglrt þarna í nokkra
briragi en einskia manns orðið
varir.
Loks vanm Ásmundur eið að
framburðii sínum.
Næst kom fyrir réttinn Finn-
bogi Bjarnason bátsfétlagi Ás-
mundar. Er 'lýsing hans svipuð,
raema þar sem hann segir frá
því er siglt var frá Garðskaiga
og suður iraeð landi. Hann seg-
iisrt þá hafa séð lítinn báit, sem
hafi legið 1—2 sjótmálur undam
landi og gizikaðti hann á að hann
hiefði verið sunnan við Sandgerð
issund. Hamn kveðst ekíki geta
lýst þeim báti nánar, enda hafi
hann verið í tökivert mikilli
fjiarllaagð, Samitímis því er hann
sá bátinn kveðisrt hanrn hafia séð
möstur á allstóru skipi, sem
knm siglandi í áttina að landi
með stefnu í NA, að því er hann
heldur. Hann þekkti sfcipið ekki
þá, en það var talsverrt sunnar
en báiturinn. Finnbogi giizfcar á
að tveim til þnemiur mínúrtum
síðar hafi hann séð skip, er hann
var öruggur um að var Sbeinunn
gamla, sigla inn Sandgerðissund,
en þá hafi hún verið um þrjár
mílur í burtu. Hafi hann rétt í
þann mund litið þangað er hann
taldi báitinn hafa verið, en ekki
séð hann, taildi hann bafa farið
suður með landi eða tii hafs.
Þá segist Finrabogi hafa séð
Guðlmund Þórðarson sigfla nokkru
grynnra norður með landinu en
Steiraunn gamla flór og hann
hafi siglt inn í Sandgerðissund
um 20 mínútum síðar en Stein-
unn gamla. Enn eitt skip segist
Finrabogi hafa séð en það fór
taisvert dýpra en hin og sigldi
fyrir Garðstoaga. Hann þekkti
það ekki og sagði það harfa siglt
utar en slysStaðurinn var.
Finnbogi vann lotos eið að
framburðti sinum.
Næst kom fyrir réttinn Aron
Ingimundur Guðmundsson skip-
stjóri á Steinunni gömlu og lagði
fram leiðabók skipsins í réttin-
um, en í henni segir að þeir
hafi verið að togveiðum fyrir
sunnan Eldey, haldið þaðan kl.
3.30 um nóttina, en komið til
Sandgerðis fel. 6.40 um morgun-
inn. Síðan haldið út á áttunda
tímanum til að leirta tveggja
týndra sjómanraa, en komið laust
fyrir kl. 11.00 um kvölldið og
etokert fundið. Fleiri skip frá
Hvernig
• V - v-. *
samstarfið?
MARGIR kjósaradur velta því
1 fyrir sér, hvað gerast myndi,
ef Sjálfsitæðiis'flokkurinn
, missti meirihluta sinn i 1
Reykjavík. Við skulum ka.nna-
innbyrðis samstarflsivilja and-
stæðin.ga Sjáúlfs'tæðiismanina.
í útvarpsuimræðunum frá
Alþingi á döguraum komsit
I Gylfi Þ. Gísilason, formaður
Aiþýðúfllokbsins, svo að orði
um Framsóknarflokkinn:
„ . . . Flokkuriim er á móti
1 öllu því, sem kemur frá and
stæðingi, hvort sean hann hef
! uir rétt fyrir sér eða rangt . ..
Efni málsins skiptir með öðr
1 um orðum engu máli fyrir
Framsókraairflokkinn ....
I Háfi þetta mál (verðlagsmál-
ið) haft nokkur áhrií I her-
1 búðum okkar, hafá áhrifin
' verið þau ein, að sú skoðun
l hefur styrkzt að Framsóknar
flokknum sé aldrei treyst-
andi, að hann sé gjörsnmlega
ósamvinnuhæfur".
Sandgerði unnu að leitinni að
mönnunum um kvöldið.
Skips'tjórinn skýrðti frá þvi
að hann heflði farið í vistarver-
ur sínar og lagrt sig laust eftir
að þeir korrau á skipi haras fyrir
Reykjanes og hafi hann verið
vafcinn Sbömimu áðúr en þeir
komu í Sandgerð issund. Hann
kvaðst aldrei hafla orðið var við
neitt er benti til að skiptið hefði
orðið fyrir hnykk eða árekstri.
Hann gat þess að útsýni úr stýr
ishúsi væri ekki gotit ef sfcipið
væri létt hflaðið eins og þarna
var, nema gáð væri út uim hlið-
arglugga srtýrishússins.
Skipstjórinn sagðiist ekkert
hafla virtað um slysið fyrr en
haran frétti um það í landi og
engan heyrt raefna það um borð
hvorki þá, né síðar, að neitt
óeðlliiegt hefði komið fyrir.
Skipstjóri tók fraim að hanin
hefði jafnan treyst Sævari Iragti-
marssyni fyrir Skipin.u, er hann
fór til hví'iu og sagði hairan ár-
vatoam og samvizkusamiain við
störfl sím. Loks sagði skipstjóri
að aiuk siín og Sævara stýri-
'iraanns, svo og Elísar Hanssonar
annars vélstjóra, er vakti hann,
hafi Sigurður Dagmýssom verið
matsveiran og Elíaa Bemediktsson
fyrsti vélstjóri, en hann bafi lát
izt í gær (mámiudag) af heilaiblæð
ingu erftir því sem hann hefði
heyrt sagt.
Þá kom fyrir rétrtimm Sævar
Reymir Iragkn'arasom stýrimaður
á Steiraunni gömilu og var hamn
niákvæmlega spurður um ferðir
skipsins. Sagði hann frá siglimg
unmi frá því er hanm tók við
srtjórn. Kvaðst hann efcki harfa
vilkið úr stýridhúsi nema Skaimtma
stund meðan grjóti var konúð
fyrir borð, en það hafi komið
inn með vörpu þess er það var
að veiðum. Þetta gerðist skörramú
eftir að kcimið var fyrir Stafraes.
Haran kvaðst ekki hafa vikið úr
stýrishúsinu raerraa þetta eina
skipti. — Haran hefði sent Elis
2. vélstjóra, til að vekja sikip-
stjóra. Hamn kvalðst harfa litið
tvisvar í ratsjá, sem srtaðsett er
baik'borðsmegin í stýrishúsi en
aranairs verið við stjórnborðs-
glugga. Hanm lýsrti útsýni slæmu
á raokkru svæði fraiman við skip
ið, efl staðið væri á sarraa stað og
slérttur sjór væri og ekki hreyf-
ing á sfcipirau, eins og þarma hefði
verið. Hann kvaðsrt ekki hafa orð
ið var við neitt er bemti til að
nkipið hefði rekizt á bátinn. —
Kvaðst haran síðar hafa spurt
miatsveininm að þvti sairraa, en
hanm vissi að hann var vakandi
að störfum frammi í lúfcar. Mat-
sveimminra hefði sagt að hasm
hefði ekfci orðið neins var.
Framhald á bls. 19