Morgunblaðið - 30.09.1971, Blaðsíða 14

14
MORGUNSLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 30. SEPTEMBER 1971

mifimi

I KVIKMYNDA
HÚSUNUM
★★★★ Frábær, ★★★ mjög góð, *★ góð,
★ sæmileg, O léleg, fyrir neðan allar hellur,
Sig. Sverrir
Pálsson
Björn
Sigurpálsson
Sæbjörn
V aldimarsson
GAMLA BÍÓ:
Legend of
Lylah Clare
Umboðsmaður einn I Hollywood
hefur eftir langa leit grafið upp
unga leikkonu til að fara með
hlutverk hinnar látnu kvikmynda
stjörnu Lylah Clare — I mynd
um lif hennar og starf. Hann fer
með hana á fund leikstjórans, sem
gert hafði flestar myndir Lylah
Clare og kvænzt henni skömrau
fyrir lát hennar. Leikstjórinn verð
ur heillaður af þessari ungu
stúlku, sem llklst svo mjög f.ylah
Clare. Kvikmyndatakan hefst, og
leikstjórlnn reynist Jafn óvæglnn
við ungu stúlkuna og hann hafði
verið við Lylah Clare, og fyrr
en varir hefur unga leikkonan
runnið saman við hlutverk sitt
— hún er Lylah Clare. I aðalhlut
verkum Kim Novak, Peter Finch
og Ernest Borgnine. Leikstjóri er
Robert Aldrich.
★★★ Óvenjuskörp ádeila á
velmektardaga Hollywood —
lýsir stjömudýrkuniimi, vægð
arleysi og eigingirninmii, bar-
áttu pen ingahy g gj unin ar og
listrænnar sköpunar. Aldrich
er í hópi snjöllustu leikstjóra,
og meinhæðni hans kemst hér
vel til skila. En hann er brokk
gengur á stundum, og myndin
þvi æði misjöfn, t.d. er loka-
atriðið tæpast nógu vel unnið.
Stjörnubíó:
Slrkusmorðinginn
(Berserk)
Óútskýranleg dauðsföll eiga sér
stað i ferðasirkus Monicu Rivers
(Joan Crawford). Linudansarinn
Frank Hawkins (Ty Hardin) er
ráðinn 1 stað annars, sem heng-
ist I eigin linu, þegar hún slitn-
ar. Framkvæmdastjórinn verður
afbrýðisamur út 1 Frank, þar eð
honum finnst hann sýna Monicu
of mikinn áhuga, en skömmu sið-
ar er hann drepinn. Áhugi Franks
á Monicu er þð aðeins á viðskipta
sviðinu og sækist hann eftir eign
arhlut 1 sirkusinum. Starfsfólkið
ræðir morðin og vill Matilde (Di-
ana Dors) halda þvi fram, að Mon
ica standi á bak við morðin og
reynir að vingast við Frank og
telja hann á sitt mál. en hann vili
ekki hlusta . . . Leikstjóri Jim
O’Connolly.
O Það eina sem bjargar
þessari mynd frá hauskúpu,
er leikur Joan Crawford, sem
segja má að „hitti naglann á
höfuðið". Endirinn er með
þeim allra ódýrustu — og hröð
ustu, sem sést hafa yfirleitt.
Lokamorð, játning og makleg
málagjöld — aillt afgreitt á
30 sekúndum sléttum.
★ Sirkus er ákjósanlegur
vettvangur hryllLngsmyndar,
og einstaka sinnum eru þeir
möguleikar notaðir i mynd-
imni. En frú Crawford værí
nær að halda sig innan veggja
Pepsi Cola Corp., en að eyði
leggja ímynd sína í mynd eina
og þessari.
Laugarásbíó:
LÖGREGLUMAÐUR-
INN COOGAN
Coogan er harður lögreglumað-
ur I Arizona, sem vegna þraut-
seiglu sinnar er falið að fara
til New York til að sækja glæpa-
mann, Ringermann, sem yflrvöld
Arizona eiga eitthvað vantalað
viö. Þegar til borgarinnar kemur,
er Coogan tjáð, að til þess að fá
Ringermann framseldan verði að
útfylla ýmis formsatriði, og só
það tímafrekt. En Coogan grípur
þá til sinna ráða og tekst að ná
Ringermann úr haldi. en honum
tekst aö sleppa. Coogan er nú
eindregið ráðlagt að hætta
þessu einkabrölti, en þá kemur
þrákelknin tii sögunnar.
★ Don Siegel (Madigan)
virðist vera tvennt sæmilega
gefið í kvikmyndagerð: 1)
Auga fyrir slagsmálasenum
og 2) aukaatriðum til skreyt-
ingar efninu. Coogan hefur
hvort tveggja og að auki
Clint Eastwood og músík Lalo
Schifrins. Þar fyrir utan er
myndin O, sagan ótrúleg, end-
irinn vandræðalegur og mark
miðið ekkert.
★★ Siegel teflir þarna
skemmtilega saman andstæð-
um, lögreglumanninum frá
sléttum og óbyggðum Arizona
í kasti við glæpalýð stórborg-
arinnar. Vönduð mynd, sem
rís vel upp úr meðalmennsk-
unni, sem við eigum að venj-
ast þessa dagana.
★★ Mjög slétt og felld
skemmtimynd. Tæknilega
verðskuldar hún mikið lof, og
myndataka og tónlist vel unn-
in. En þar sem Siegel hefur
ve«rið hafinn til skýjanna að
undanförnu, kemst maður
ekki hjá því að verða fyrir
vonbrigðum með efnið, sem
er bæði þunnt og ófrumlegt.
Tónabíó:
MAZÚRKI Á RÚM-
STOKKNUM
Skólastjóraskipti standa fyrir
dyrum i heimavistarskólanum.
Um tvo kennara er að ræða
sem eftirmenn, þá Max M. (Ole
S01toft) og Herbert Holst, en
Max er í uppáhaldi hjá nem-
endunum og fráfarandi skóla-
stjóri er einnig hlynntur hon-
um. Þar er þó einn galli á, þvl
að svo kveður á um X reglum
skólans, að skólastjórinn skuli
„vera kvæntur maður“. Max hef
ur hins vegar aldrei verið við
kvenmann kenndur, og aðeins
mánuður til stefnu. Nemendurn-
ir grípa til sinna ráða og senda
honum fatafellu, en Max flýr
undan ágengni hennar. Fráfar-
andi skólastjórafrú kemur Max
óvænt til hjálpar, en einnig
koma tvær dætur eins skóla-
formannsins mjög náið við sögu.
★ Sami söguhöfundur og
sami aðalleikari og í Sytten og
því ekki kynlegt, þótt áfang
urinn sé svipaður. Annars
virðast stjórnendur Tónabíós
vera hræddir við að klám-
bylgjuna sé að lægja, úr því
að þeir hlaupa til að sýna eins
árs gamla kynlífsmynd, með
an betri myndir þuí'fa oft að
bíða í 3—4 ára.
★★ Kynlífskímni er að verða
sérgrein Dana, og þeasi mynd
er dæmi um það, er þeim
tekst hvað bezt upp, auk
þess sem hún er fagmannlega
unnin að ytri gerð.
★ Flestar danskar gaman-
myndir þjóna aðeíns einum
tilgangi — að fá kvikmynda-
húsgesti til að hlæja. Þá
tekst þeim oft manna bezt að
gera góðlátlegt grín að bless-
uðu kláminu. í þessari mynd
heppnast hvort tveggja svona
all bærilega.
Nýja bíó:
„beflazzled“
stanley Moon er kokkur á sér-
réttaveitingastað, og er yfir sig
ástfanginn af gengilbeinunni, Mar
grétL Feimnin er honum hins veg
ar fjötur um fót, og þar sem Mar
grét virðir hann vart viðlits í
þokkabót, gripur Stanley til þess
óyndisúrræðis að fremja sjálfs-
morð. Honum misheppnast, en 1
sama mund ber kölska þar að —
samúðin uppmáluð. Hann gerir
Stanley tilboö: SJö óskir fyrir sálu
hans. Samningurinn er undirrit-
aður við hátíðlega athöfn, og ósk
irnar rætast — ein af annarri. En
Stanley er enginn Sæmundur, og
kölski reynist hinn mesti bragða-
refur; laginn við að mála skratt-
ann á vegginn I tilveru Stanley.
Að lokum virðist ekkert biða
Stanleys nema eilif dvöl 1 heimi
fordæmdra. Leikstjóri Stanley
Donen, handrit Peter Cook, tónlist
Dudley Moore, 1 aöalhlutverkum
Peter Cook, Dudley Moore og Elin
or Bron.
★ ★ Hugmyndin er góð, —
kölski á kreiki í nútímanum-
fiskandi sálir og spillandi heim
inum. útfærsla Cook og Moore
er oft bráðfyndin, stöku sinn-
um bamaleg og einstaka atriði
fremur langdregið. Annars
hefði myndin að skaðlausu
mátt vera betur kvikmynduð.
★★ Myndin er bráðfyndin
á köflum, og hugmyndir ýms-
ar forkunnargóðar. Hér úir og
grúir af orðaleikjum, og ekki
er laust við að það skaði mynd
ina hversu mjög hún byggir
á bókmálskímni. Tæpast nógu
heilsteypt mynd þegar á allt
er litið.
★★★ Hér er okkur boðið
upp á nútíma eftirlíkingu
þeirra D. Moores og P. Cooks
á ,,Faust“, og tekst oft vel til.
Djöfsi stingur oft skemmti-
lega á kreddum trúarbragð-
anna og eru klækjabrögð hans
og einfeldni fómarlambsins
oft fádæma skemmtileg á að
þorfa. Á köflum mjög vel
skrifuð, og vel leikin.
Háskólabíó:
LOVE STORY
Hér er lýst tiihugalífi og sam-
lyndu hjónabandi yíirstéttarpilts
ins Oliver Barretts og miðstéttar
stúlkunnar Jennifer Cavilleri, upp
reisn hans gegn foreldravaldinu,
og kröppum kjörum þeirra meðan
hann brýzt I gegnum laganám við
Harwardháskóla á eigin spýtur.
En einmitt þegar hamingjan virð
ist brosa við þeim, er sorgin á
nsxsta leiti, þvl Jennifer reýnist
haldin banvænum sjúkdómi. 1
aðnlhlutverkum eru Ali MacGraw,
Ryan O’Neal og Ray Miliand. —
Leikstjóri er Arthur Hiller, hand
rit Eric Segal.
★ ★ Klassískt dæmi um oflof
að verk. Fyrir utan örfá þokka
lega útfærð atriði, er myndin
subbulega unnin, og tónlistin,
þótt góð sé, of væmin fyrir
efnið. Myndin hefur misst
þann ferskleika sem bókin
hafði til að bera. En Segal
miðar að hjarta áhorfenda og
því má þeim vera hjartanlega
sama, þótt verkið sé fánýtt
frá kvikmyndalegu sjónar-
miði.
★★ Einföld og falleg ástar-
saga í fagmannlegum kvik-
myndabúningi. Ekki er þó
laust við að á stundum finnist
manni eilítið tómahljóð í efn-
inu, og þrátt fyrir öll tárin sem
lcunna að streyma, skilur hún
lítið sem ekkert eftir.
★★★ Hvað gerist er dauð-
inn knýr dyra hjá lífsglöðu,
ástföngnu fólki, sem er að
byrja lífið- Tæpast taka allir
þeim gesti jafn skynsamlega
og persónur myndarinnar, en
þar í felst styrkur hennar. f
staðinn fyrir væmni og ofítrek
aða viðkvæmni (undanskilin
tónlist Francis Lai), býðst
okkur heilbrigð og hrífandi
mynd. Og maður gleðst 1
hjarta sinu yfir að hafa feng
ið að sjá eitthvað fallegt á
þessum ómennsku tímum.
Stýrimonn og hósetn
vantar á 70 rúmlesta bát.
Upplýsingar í síma 93-6284, Ólafsvík.
Atvinna
Maður óskast til verksmiðjuvinnu.
Upplýsingar í Skipholti 23 og í síma 16812.
Ámundi Sigurðsson, málmsteypa.
— Minning
Helgi
Framhald af bls. 13
að sjá uim bæði verkfræðilleg og
rekstrarleg máieifni hitaveiturm-
ar. Árið 1962 var hamn skipaður
verkfræðilegur ráðunautur
Reykjavikurborgar um hitunar-
mál. Eftir það voru störf hans
visindalegs eðlis. Ég tel, að þetta
hafi verið skytnsamleg ráðstöfun.
Þannig nutu hæfileikar hans og
þekking sín bezt og komu hitun-
armáliunum að mestum notum.
Það mun sízt ofimælt, að við
fráfall Helga Sigurðssonar, eigi
bæjarfélag vort að baki að sjá
einum sínum allra hæfasta,
s k yld u r æk n as ta og hollasta
starfsmanni.
Eins og ég hefi drepið á áður,
var Helgi þegar á æskuárum orð
inn fastmótaður maður, sem sjald
gæft má telja, skapgerðim var
svo traust, að aldrei brást honum
skylduræknin, vandvirknin eða
orðheldmim. Hamm var hófsamur,
en enginm meinlætamaður. Skap
maður, en stilllfcur vél. Hann var
hæglátur og orðvar, en þó svo
glaður og hlýr, að ánægjulegt
var að umgan.gast hann. Hann
var félagslyndur og starfaði í
f jölda félaiga. Ég hefi fáum mönn
um kynnzt, sem síður sóttust efit
ir upphefð og frama en hann og
þó komst hamn ékki hjá því að
verða kjörinn till æðstu trúnaðar
starfa í þeim félögum, er hann
starfaði í. Sffikur var persónu-
leiki hans. Hamn vakti hvar-
vetna traust.
Ég sagði áður, að með tilkomu
hitaveitu Reykjavikur, hefði
borgin orðið híýrri, andrúmsloift
ið hreinna. Hvar sem ég hiitti
Helga á mannfundum og hann
liagði eitthvað til málanna fannst
mér verða hlýrra, andrúmsloftið
með einhverju móti hreinna.
Helgi var lánsmaður í lifiniu.
Hann átti þess kost að vinna að
stórvirkjum, sem munu halda
nafni hans á loft um ókomin ár.
Honum var sýndur mikill og
verðskuldaður trúnaður. En æfcli
það haifi ekiki verið gæfan hans
mest að eignast að lífsPörunauti
gáfaða merkiskonu, sem unni
honum og dáði hann, Guðmund-
ínu yfirhjúkrunairkonu Guttorms
dóttur. Hún hefur misst meira en
orð fá lýst. En þótt söknuður
hennar sé mikill, vildi ég mega
vona, að hún fyndi nokkurn
styrk í því, hve mar-gir þeir eru,
sem sakna Helga Sigurðssonar
með henni og senda henni, fóst-
ursyni þeirra hjóna og fjöl-
skyMu hans hlýjar samúðar-
kveðjur.
Þorlákur Helgason.