Morgunblaðið - 02.11.1971, Qupperneq 24

24 MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 2. NÓVEMBER 1971
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
I»að er gott að hal'a einhverjar vararáðstafanir, ef eitthvert ráð
þitt skyldi vera miður heppilegt.
Nautið, 20. apríi — 20. maí.
Nýbreytni er hvarvetna í kringum ]»ig, og enginn atburðanna iik
ist fyrri reynslu.
Tvíburarnir, 21. maí 20. júní.
Reyndu að hafa liugfast, að fólki kemur það lítið við, s^*11
þú álítur persónulegan ávinning' fyrir þig.
Iirabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Ef þú lætur það eftir þér að hörfa, skalíu vera fljótur að venda
þínu kvæði I kross. Reyndu að horfa fram á við.
Ujónið, 23. jiilí — 22. ágúst.
Nú fá allir eithvað við sitt hæfi, og annaðhvort er að velja,
eða lenda í vandræðum.
Mærin, 23. ágúst — 22. september.
Vertu óhræddur að sýna tilfinningar þínar, því fleiri aðhyHast
skoðanir þínar en þig grunar.
Vogin, 23. september — 22. október.
Góðar fréttir berast þér úr ýmsum áttum og það getur orðið f*1
þess, að þú hleypur á þig.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Þú færð betri tima til umhugsunar og starfa á næstunni.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Það, sem þú vinmir núna er til frambúðar.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Reyndu að koma til móts við líflegt fólk, og skiptast á skoðu>1
um.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar
Sittu á þér, þótt freistandi sé að vera
Fiskarnir. 19. fehriiar — 20. marz.
Eldra fólk stendur þér algerlega i
íil Connecticut. Þú fylgdir inér
að lestinni, var það ekki?
— Nei, sagði ég kuldalega og
settist á hinn endann á legu-
bekknum. — Ég fylgdi þér á
stöðina. Þar fyrir þarftu ekki að
hafa farið með leslinni.
En á svipnum á honum og
fölvanum á andlitinu gat ég séð,
að þótt hann bæri það blákalt
fram, að hann hefði farið, þá
vissi ég nú, að það hafði hann
ekki gert. Hann hafði alls ekki
farið út úr New York-borg.
En ég hafði engan tíma
til að furða mig á þessu, þvi
að þó að orrustan snerist mér í
hag, var hún samt ekki unnin
ennþá. En ég hafði sett hann i
varnarstöðu, en ennþá átti ég
eftir að gera grein fyrir atferii
mínu i gærkvöldi.
Sú útskýring tók tvö glös af
Martini, sem var ekki blandaður
samkvæmt nákvæmustu for-
skriftum Hues, og við máltíðina
í Lampanum, þar sem tileygð
frammistöðustúlka þjónaði okk-
ur til borðs, og þar sem nýr elt-
ingamaður borðaði líka, hávært
og áberandi. Hvenær, sem ég
varð þess vör, að húsbónda-
mennskan í Hue var í þann
veginn að koma upp á yfirborð-
ið, var ég fijót áð kæfa hana
með því að minnast á simahring
inguna, sem hlaut að hafa eitt-
hvert sannleikskorn í sér fólg-
^ð, hvað sem Hue sagði. Ég 61 á
grunsemdum minium, og það ýtti
undir hégómagirnd hans, og
veik lauslega að komu minni í
þetta morð-samkvœmi, þangað j
til mér fannst ég vera sú sak-
lausasta að öllum þar stöddium.
Hvað blöðin snerti, þá var cg
þar aðeins fórnarlamb sam-
vizkulausra blaðamanna, enáa
þótt það drægi ekkert úr
gremju Hues út af myndunum,
sem þeir höíðu birt af mér.
Við gengum aftur heim til
mín eftir dimmum götunum, með
an Hue hélt áfram að barma sér
yfir því, hvað þetta hefði ver-
ið „óheppilegt" og oft leit hann
aftur fyrir sig til þess að gá að
því, hve góðan eltingamann lög
reglan hefði sett mér tii höfuðs.
En hann var þarna alltaf
oig hélt sig mest í skugganum,
og ég tók að gera mér ljóst, að 1
það yrði enginn barnaleikur að
forðast hann, þegar ég þyrfti
sjálf að fara út á eftir.
Hue stóð ekki Jengi við eftir
að hann hafði fylgt mér upp.
Hann kvartaði um þreytu og
taugaáfall og var svo strangur
á svipinn, að mér lá við að
hlæja að þvi. Já, það var von
hann væri þreyttur, og þá ætti
hann bara að fara. Alit í lagi.
Þegar hann var farinn fleygði
ég mér á grúfu á legubekkinn,
óg fannst hann hreyfast undir
mér, en þreytan lagðist yfir mig
eins og ábreiða. Minútunum sam
an gat ég alls ekkert hugsað.
En svo hresstist ég smám saman
nægilega til þess að risa upp á
olnboga og hugsa málið og klór
aði I-am á kviðnum eins og í
leiðslu en hún hafði hlaupið
upp í til mín og sýnilega fyrirgef
ið mér alla vanræksluna.
Hue hafði áreiðanlega haft
einhverju að leyna og því ekki
ráðizt á mig fyrir að hafa farið
í samkvæmið hennar Flóru. Mér
var nú nokkurn veginn sama,
hvað það kynni að veia úr því
að það hræddi hann nægilega
til þess að skamma mig ekki,
eða slíta trúlofun oikkar. En ég
hafði annað meira áríðandi á
minni könnu en grafa það upp,
hvers vegna hann hafði ekkert
farið og hvað hann hefði verið
að gera í borginni. Þetta þoldi
enga bið.
I-am var sofnuð. Ég renndi
mér niður í legubekkinn, tróð
mér í kápuna mína, greip hatt-
inn minn og veskið og fór út
úr ibúðinni. Loksins var ég kom
in áleiðis til Baynesstrætis.
En ég komst ekki iangt. Ég
var rétt komin niður einn stig-
ann, þegar ég heyrði mannamál,
og staðnæmdist og kíkti varlega
yfir handriðið.
Hr. Parrott og Reuben stóðu
við lyftuna, niðursökknir,
þessi vasabókarskratti á 1°*,’
en Reuben uppbólginn og hati
legur. Ég dró mig í hlé Otg óe1 >
en læddist svo áfram niðu1,
Þeir voru þarna enn, en hf-
Parrot var setztur í stólinn
lét fara vel um sig, en Reuben
hailaði sér upp að veggnurn'
Hvernig í dauðanum gæti hanh
komið að nokkru gagni, hugsa®
ég, og svo kaliaði ég hr. Pair'
ott „hálfbjána" í huganum. En
mér leið illa. Þeir hlutu að v«ia
að tala um mig.

Stórkostlegt úrval í Adam
NÝKOMIÐ
★ FRAKKAR
■k KULDAJAKKAR
★ ENSK, FINNSK,
ISLENZK
JAKKAFÖT
★ FRAKKAR
STAKIR
KARLMANNA-
FRAKKAR.
★ PEYSUR
★ KVENKAPUR
★ KVENJAKKAR
v