Morgunblaðið - 26.11.1971, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. NÓVEMBER 1971
Friðjón Runólfsson
mínu, þegar ég hugsa til þess
að igeta ekki lengur farið út í
Glerslipun til þin og rætt við þig,
þig, sem ætið varst reiðubúinn
Fæddur 18. september 1896. að hjálpa, ef vanda bar að hönd-
Dáinn 19. nóvember 1971. m
Elsku afl minn, mig skortir
orð til að lýsa þeim minningum,
sem greypzt hafa í hjarta mitt.
Ég vona að Guð getfi að mér
auðnist að breyta eftir þeim hug-
sjónum, sem þú hafðir i háveg-
um. Nú ert þú kominn til fyrir-
heitna landsins, elsku afi minn,
og ég bið Guð að vernda þig
um alla ei’Mfð. Þinn nafni
Friðjón.
Maðurinn sem við kveðjum í
dag er fæddur á tímum mikilla
náttúruhamfara austur í Holtum
í Rangárvallasýslu. Foreldrar
hans voru Runólfur Runólfsson
bóndi í Norðtungu í Þverár-
hiáð, Rangæángur að ætt og Sig-
ríður Ólafsdóttir, faðir hennar
var prentari, móðir hans var
Margrét Ólafsdóttir stúdents
Björnssonar, hún var systir
Helgu konu Bjarna Brynjólfs-
sonar á Kjaranstöðum. Ekki
verður farið lengra út í ætt-
færslu þessa.
Hann ólst upp hjá Þorsteini
Þorsteinssyni frá Kambshól b.
Vík í Innri Akraneshr. o.v. og
bústýru hans Sigríði Magnús
dóttur. en hún var systir Ólafs
Drentara afa Friðjóns. Trésmíði
lærði hann síðar hjá Jóni Sig-
urðssyni á Vindbæli á Akranesi,
stundaði um langan tíma verzl-
unarstörf hjá BOCO á Akranesi,
lengi sem verzlunarstjóri. Árið
1946, þann 13. ágúst stofnaði
hann svo Glerslípun Akraness,
og rak hana til dauðadags. Hann
kvæntist 13. ágúst 1922, Helgu
Jónsdóttur, þau eignuðust tvö
böm, Edvarð, kaupmann á Akra-
nesi, og Guðrúnu, konu Viðars
Danielssonar múrara á Akra-
nesi. Þetta er hinn ytri rammi
þurra staðreynda, um manninn
sem við kveðjum í dag. Er þá
ekki neitt meira um hann að
segja? Jú, það er margt hægtað
segja, miklu meir en hér verður
gert, það er margt að þakka,
meir en mín fátæklegu orð geta
komið að. Ég kynntist honum
ekki fyrr en nú þegar heilsan
t
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og vinarhug við fráfall
og útför eiginkonu mínnar, móður okkar, dóttur og tengda-
dóttur
JENSÍNU FANNEYJAR KARLSDÓTTUR
Hilmar Sigurðsson,
Karl Kr. Júlíusson, Ragnheiður og Hulda Gissurardætur,
Hulda Pálsdóttir, Karl Ó. Jónsson,
Margrét Jónsdóttir, Þórður Elisson.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi
SIGURÐUR BJÖRNSSON,
Öldugötu 21, Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju laugardaginn 27.
nóv. kl. 11 f, h.
Bjarnheiður Sigmundsdóttir, Friðþjófur Þorgeirsson,
Sverrir Sigmundsson, Anna Thoroddsen
og bamaböm.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma
JÓSEFÍNA SIGURÐARDÓTTIR,
frá Vestmannaeyjum,
andaðist að sjúkradeild Hrafnistu 25. þ. m.
Dætur, tengdasynir og bamabörn.
Engirm ræður sínum næturstað.
Þessi orð duttu mér í hug, þegar
ég hugsaði fil þess, að fyrir
þremur vi'kum varst þú, elsfcu afi
minn, heima hjá mér og drakkst
kaffisopa í tilefni skímar yngri
sonar míns. Þú varst kátur og
reifur eins og alltaf, þótt þú
aettir við mikinn sjúkleika að
stríða, sjúkleika, sem að lokum
lagði þig að velli. Frá okkur
varst þú burt kallaður, okkur
bamabömtmum, sem þú ætið
vafðir örmum ástúðar og um-
hyggju.
Þau voru ófá skiptin, sem ég
fór út í Glerslípun til þín, og
ætíð tókst þú á móti mér, sem
og öðmm bamabömum þínum,
með þeim kærleika, sem þér var
svo eiginlegur, og ætíð gafst þú
þér tíma, til að tala við mig, þótt
mikið væri að gera. Mig undraði
það oft, þegar ég kom til þin
og þú varst búinn að vinna lang-
an vinmudag, að ekki skiptir þú
skapi, þótt þú værir bæði þreytt-
ur og sjúkur, ætíð varst þú glað-
ur og hress.
Mikill tómleiki er i hjarta
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og vináttu við
fráfaU og útför,
Ólafs Jónssonar,
frá Veðramótf,
Gönguskörðum.
Engilráð .Túlíusdóttir,
Matthildur Ólafsdóttir,
Jósef Ólafsson,
Björg Hansen,
Jón Heiðberg,
Valgerður Eyþórsdóttir.
- Kveðja
var farin. En við kveðjum marrn
sem engum kynntist án þess að
þeim hinum sama þætti vænt um
hann. Samstarfsmenin, húsbænd-
ur og starfsmenn, unnu honum
og því meir, sem þeir þekktu
hann betur. Ævitöng vinátta
myndaðist meðal slikra manna,
einn þeirra kvöddum við nú fyr-
ir skömmu, Níels Kristmannsson.
Og um báða mátti segja að
hvenær sem maður heyrir góðs
manns getið korria þeir í hugann.
Friðjón unni hverju þvi máli
sem hann taldi til heilla fyrir
land og þjóð, hann vann mikið
fyrir Rauða kross íslands og
var i stjórn Rauða krossdeildar
hér á Akranesi í fleiri ár og var
það nú þegar hann lézt. Þá áttl
bindindisstarfið hug hans. Mörg
ár var hann fjármálaritari stúk
unnar. Hann átti frumkvæðið að
þvi að húseign sú sem nú er fé-
lagsheimili templara á Akranesi
var fenigin og þau voru ótalin
handtökin hans við að koma
þeirri byggingu upp og gera
hana að þvi sem hún er nú, þar
unnu margir vel, en það mun
engum gert rangt tii þó að taiið
sé að þar hafi hagleikur og dugn-
aður Friðjóns verið þungur á
metunum. Fyrir það og aHt ann
að sem hann vann fyrir bindind
isstarfið á Akranesi viljum við
þakka honum.
Þann 17. janúar 1959 veiktist
hann alvarlega og lá þá á sjúkra
húsi í meira en ár, og þótt hann
væri heima síðan náði hann
aldrei heilsu aftur, en með vilja
orku og ósérhlífni stundaði
hann sín störf þar til nú að
hann veiktist hastarlega og eng
in leið var að bjarga honum,
mótstöðuafiið var farið. Hann
bar áralöng veikindi með ótrú-
legri ró þrátt fyrir þá raun, sem
það var slíkum manni að geta
ekki stundað sín störf og hugð-
arefni, eins og hann vildi. Því
gleðjumst við nú með honum að
vera búinn að fá lausn frá þj'án
ingum þessa heims.
Ég vil votta hans ágætu konu
og börnum þeirra hluttekningu
mína, ég vil óska bamabörnun-
um að þau megi muna hvem afa
þau átfcu og lifa sem hann, fyrir
fagrar hugsjónir, sem verða að
veruleika í höndum heilbrigðrar
æsku. Ég þakka honum þau
kynni sem ég hafði af honum og
bið Guð að blessa honum för
hans, um land lifenda.
Ari Gíslason.
— Saga af . . .
Framhald af bls. 11.
Astarsagan er eftir Theresu
Charles og nefndst Blóm ástar-
innar. Alimargar sögur Theresu
Charles hafa áður komið í ís-
lenzkri þýðingu, og á hún sér
■tryggan lesendahóp. 1 þessari
sögu er sagt frá ungri konu, sem
þarf að standa reikningsskil
fornrar ástar, þegar dófctir henn
ar er orðin fullþroska og maður
inn, sem hún unná áður fyrr,
birtisfc að nýju. — Andrés Kristj
áuisson þýddi bókina.
Gróa Skúladóttir
í DAG verður Gróa Skúladóttlr,
föðursystir mín, jarðsungin. Hún
ear síðust barna hjónanna Þor-
bjargar Ólafsdóttur og Skúla
Unasonax, er bjuggu að Fossi í
Mýrdal.
Gróa var fædd 21. október ár-
ið 1908 að Fossi, en lézt í Landa
kotsspítala 18. nóv. sl. eftir
stufcta en erfiða legu.
Ung missti hún föður sinn og
móður og ólst upp hjá vandalaus
um.
Það er svo oft sem miklar kröf
ur em gerðar og alvara lífsins
er lögð ungum á herðar. Gróa
var ein af þeim.
Hún gekk sinn veg, sem var
ekki alltaf jafn greiðfær, með
glæsibrag. Hún var sú lánsmann
eskja að hljóta í vöggugjöf
hreina lund og gott hjarta. Og
það veganesti fékk hún, er ent
ist alla ævi.
Ég kynntist frænku minni
meira, eftir því sem ár min urðu
fleiri. Og ég átti dásamlegar
stundir, Gróa mín, er þú miðlað
ir mér af reynslu þinni. Þín
barnstrú, hún brást þér ekki. Og
ég minnist þess ætíð, er þú sagð
ir eitt sinn: „Þegar ég átti erfið
ar stundir, Elsa mín, þá bað ég
Guð minn og hann brást mér
aldrei.“
Það var hamingjuspor lífs þíns
er þú giftist þínum elskulega eft
irlifandi eiginmanni, Bergi Ingi-
mundarsyni. Og heimilið, sem þið
reistuð saman bar því fagurt
vitni.
Að þú skyldir vera kölluð burt
héðan svo fljótt. Þú ætlaðir að
vera komin heim til þíns elsku-
lega eiginmanns og halda jóla-
hátíð frelsarans með honum,
bömum þínum og barnabörnum.
En nú verður þín hátíð himni
nær.
Á þessari stundu kemur í hug
minn jólavers, sem faðir minn
kenndi mér, þegar ég var 9 ára,
og var hjá honum niðri á verk-
stæði.
„Jesús, þú ert vort jólaljós,
um jólin ljómar þín stjarna.
Þér englamir kveða himneskt
hrós,
það hljómar og raust Guðsbama,
Skammdegismyrkrið skyggir
svart,
ei skugga sjáum þó tóma.
Þú Ijósið af hæðum, blítt og bjart
þú ber oss svo fagran ljóma.“
Megi Guð halda sinni vemdar
hendi yfir þinum syrgjandi ást-
vinum og vera þeim leiðandi ijós
í erfiðum raunum.
Ég þakka þær stundir er við
áttum saman, kæra föðursystir.
Hvíl í friði. — Drottinn blessi
minningu þína.
Þ. E. M.
Til sölu
Scania Vabis, árgerð 1965 með lyftihousingu,
talstöð og góðum sturtum.
Upplýsingar í síma 97-1288.
REAAINGTON RAIND
STÓRI 5 SKÚFFU SKJALASKÁPURINN FRA REMINGTON
RÚMAR 50% MEIRA EN VENJULEGUR SKJALASKÁPUR.
HAGKVÆMUR SKJALASKAPUR, SEM SPARAR FÉ OG
KREFST LlTILS GÓLFRÝMIS.
SKJALAMÖPPUR OG GRINDUR EINNIG FYRIRLIGGJANDI.
ORKA
LAUGAVEGI 178 — SlMI 38000.