Morgunblaðið - 30.04.1972, Qupperneq 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. APRfL 1972
FYRIR skömtmi afhenti For-
seti íslands, herra Kristján
Eldjám, forsetamerkið við
hátíðiega athöfn á Bessastöð-
um, en forsetamerkið er af-
hent skátum, sem unnið hafa
ákveðin verkefni í skátastörf-
um og félagsmálum, en for-
setamerkið er æðsta merki,
sem skáti getur unnið til með
prófum. 14 skátum var veitt
forsetamerkið að þessu sinni,
en fyrst var það veitt 1955.
Skátar frá Reykjavík, Akra-
nesi, Akureyri og Kópavogi
þágru merkið að þessu sinni.
Viðstaddir voru Páll Gíslason
skátahöfðiiigi, skátaforingjar
og fleiri ffestir.
Athöfnin hófst í Bessa-
staðakirkju og var sungið
þar, ávörp flutt og síkátar
staðfestu skátaheitið. Dr
Kristján Eldjárn ræddi í
ávarpi sínu um Bessastaða.
skóla og rakti nokkuð sögu
hans. Gat hann um marga
merka forsvarsmenn skólans
M H|5|| á
WjsSnsrfm. *
Stúlkurnar frá vinstri: Hólmfríður Sigurjónsdóttir Garðbúum Reykjavík, Auður Búadóttir
Garðbúum Reykjavík, Aðalbjörg Finnbogadóttir Akureyri, Nanna María Guðmundsdóttir
Garðbúum Reykjavík, Lára Ólafsdóttir Akureyri, Sigríður Sigurðardóttir Akureyri, Guðrún
Hjartardóttir Akureyri og Kristín Árdal Akureyri, Piltar frá vinstri: FIosi Jónsson Kópavogi,
Haraldur Bjarnason Akranesi, Eiríkur Líndal Kópavogi, Helgi Þórsson Akureyri, Haukur
Jóhannstson Akureyri og Ari Haildórsson Akureyri.
Við afhendingu forsetamerkis
til skáta á Bessastöðum
og nemendur, en einn þeirra
var listaskáldið góða Jónas
Hailgrímsson. Las forsetinn
kafla úr ræðu sem Jónas
Hallgrímsson flutti við skóla-
slit Bessastaðaskóla 1829, en
skólapiltar áttu að flytja loka-
ræðu úr stól Bessastaðakirkju
við brottför úr skólanum. Fer
hér á eftir kaflinn sem dr.
Kristján Eldjárn las úr ræðu
Jónasar.
— Sá sparar sér því mikla
sorg, og margan sökn-uð og
kvíða, sem numið hefir þá
gullvægu kúnst, að geta verið
án þess alls, sem heimurLnm
megnar að svifta manm. Þegar
heimsinis blíða felur sig, og
náttúrunnar umhrot sikelfa
maTminn, þegar hallæri eða
stríð eða drepsóftlr geisa í
löndunum, og konungarnir
titra, þá er sá maður óhrædd-
ur, því hann kvíðix önigvum
jarðneskum missi; stöðugur
við sitt ðkylduverk bíður hanm
hvers, sem að höndum ber, og
tekur ánægður alls kyna
skorti, alls slags þrengimgu og
dauða, því hann segir rrneð
Davíð: Nær ég að eins hefi
þig, drottinn, hirði ég hvorki
um himin né jörð, því þó að
líf og sál vanmegnist, ertu
samt drottinn. Svo farsælt er
það að elska ekki heiminm,
„Að nema þá
í skylduverki
gullvægu kúnst
sínu46
og til þass að fá Forseta-
merkið þarf ákveðinm heildar-
stigafjölda.
Yið röbbuðum við nokikra
skátanina í tilefini dagsins.
Haraldur Bjamason frá
Akranesi sagðist hafa verið
2 ár í þessu verkefni, þ. e. að
sinna tómstundaverkefnumum,
skemimtununum, blaðaútgáf-
unni, söngbókaútgáfunni, en
auðvitað hefði þátttaka í fjöl-
mörgum mótum fléttast inn.
Hann kvað erfitt að tala um
eftirminmileg miót, þvi að þau
væru hvert öðru skemmfi-
legra. Haraldur taldi að
ástæða væri til þess að koma
upp frekari verkefmavinmeilu
eftir Forsetamerkið, því að
svolítið verkefnaleysi viirtist
koma í Ijós.eftir það, em ansnað
þyrfti að vera uppi á tem,-
ingnum til þess að halda
áhuganium vakandi.
Nanna Guðmundsdóttir frá
Reykjavík sagði að erfitt
væri að vinza úr hvað væri
eftirmLnnilegast, því að svo
ótalmargt væri við að vara.
Þó datt henini helzt í hug að
hnútataflan væri það eftir-
miinnilegasta. Hnútatöfhimia
gerði hún ásamt fleirum eitt
kvöld, en eftir það lágu 15
hnútar í valraum og feiknia góð
stemimining. Þá kvað hún það
einmig eftirmiranilegt þegar
unnið var að því að gera líkan
Forseti íslands, herra Kristján Eldjárn, óskar einum drótt-
skátanum til hamingju eftir að hafa afhent honum forseta-
merkið. Ljósmyrad Mbl. Ól.K.M.
Haraldur Bjamxsom
því það gefur marani styilk á
hinni voradu tíð. Vér þuirfum
ekki þar fyriir að flytja oss
eiras og burtu úr heiminum.
fyrir tímaran; ekki heldur af
ótta fyrir haras hviklyndi, að
forðast allan félagisskap vorra
samferðamanna. Marga sak-
lausa, yndisfulla gleði hefir
guð í heLminuim veitt hverj-
um, sem heranar rétt leita, en
næst umgengninmi við guð og
ánægjunni yfiir aflbkirau
skylduverki mun engin svo
hrein, engin, sem líkist eins
h«mi[n]sóins sælu og gleðin af
umgeragni við dyggðuga vimi,
Heranar sikyldum vér því ei
sízt leita, þegar vér aranars
eru oss úti um einhver jarð-
nesk gæði. — En, góðir
bræður, gjörum oss ei margar
óskir! Heilbrigði sáiar og lík-
ama, fáeinir vinir og daglegt
brauð, þetta er sú jarðraeska
farsæld, sem vér viljum biðja
guð að veita oss og sjálfir
leita réttvíslega — En þó að
eiranig þetta varati, þá látum
samt ei hugfallast, nuinm-
u[mjst heldur hin», að oss
ekki hæfir að elsika heim'inin,
og bíðum svo drottina hjálp-
ræðis, þar eð vér vituim, að
altt verður að þéraa þeim. til
Guðrún Hjartardóttir
góðs, er hann elsíka. Aimen. —
Til þess að vimrna til Foir-
setamerkis þurfa skátarnir að
leysa fjöimörg verkefni á
mörgum sviðum. Þeir þurfa að
vinna ákveðln tóimstumda.
starf, skipuleggja og stjórna
skeimmtunum, blaðaútgáfu,
gefa út sögubækur og vimiraa
fjölmörg verkefni í þéttbýli
og í óbyggðum, en hvert vei-k-
efni gefur ákveðin stigafjölda
Helgi Þórsson
af skátaheimilinu í Reykjavík.
Þegar við spurðum hvort hún
kynni eraraþá alla hraútana,
hló hún og var ekiki í neinium
vafa um það.
Hólmfríður Sigurjónsdóttir
frá Reykjavík rifjaði upp
fyrir Okkur broslegt atvik úr
prófirau fyrir Forsetamerkið.
Hún var á skátamóti í Vagla-
skógi og þá kom eiran móts-
Framhald á bls. 21
Frá vinstri: Nanna Guðmundsdóttir og Hólmfríður Sigur-
jónsdóttir.