Morgunblaðið - 09.09.1972, Blaðsíða 7

Morgunblaðið - 09.09.1972, Blaðsíða 7
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. SEPTEMBER 1972 7 Bridge Spilia.ranrrir írá Mexikó lernitu á viUigötum í eítiríaratndi spili, seim er írá Deiknum gegn ítatfi'U, I Oflyimipiruikieppináinini 1972. Norðisr S: 9-3 H: 10-7-2 T: 10-9-8-7-4 L: K-7-4 Vestuur Anstur S: Á-6A-2 S: 10-5 H: Á-K-G-8 6-4 H: 9-5 T: Á-G T: K-D-O-5 2 L: D L: 10-9-8-2 Suður S: K-D-G-8-7 H: D-3 T: 3 L: Á-G-O-5-3 JfiöOisk-u sipifliairannár Piaibis Ticci og D'Ateiio sátiu N—S, en Liepen og Herrera fra Mexiíkó A- -V oig sögöu þaimi'g: N. A. S. V. P. P. 1 sp. D. P. 2 t. 2 sp. 3 sp!! P. 4 t. P. 4 hj. P. 5 1. P. 6 t. D. P. P. P. Þag-ar vesitur siegir 3 spaða þá áOfiibur aiuMiur að hanin hafi iamgt lauif og langiain tíg'ufl, sem sáðan er leiðiréitf að sé hjarta. Af þess um ástiaeðuim llenda þeir í sllemmu sem að sjálflsögðiu er ekki heegt að vimna. Suður lét út s.paða dirottmiimgu oig sagwhafi varð 4 niður. Við hltt borðið iétu itöClsiku spiOararni r Garozzxj og Porquet sér niægja að segja 4 hjörtu og íemgn 11 s-iaigi. miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinijllll I SMÁVARNINGVR IUIIiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijiiiiiiiiiiiiiiillil — Hvað heit ð þér? — Ma-rsibii Sophms Tönisibemg. — Hvernig s-tafið þér það? — Mleð ertfiðliteilkum. — Mér eir saigt að Kall hiafd fallnð á lokaprótfimiu. — Já, hamm félfl. — Hvað kom fyriir? — Harnn hinernaði í rússn- esikupróf 'mu og var fefllldiuir fyr- itr ramga nafmoa’ðLsbeyigimg-u. Kenmarinn: — Hvað er Ikiomiuinigsdeemi ? Nemamdimin: — Riiki þar sem æðsti maður lamdsitns er komumg uirinn. Kennarinn: — Ef komumgur- inm létist, hver mumdi fiaka við vöfiduim ? Necriamdimm: — Dirotttnmigin. Kennarimm: — Og etf hún léti Uífið? Nemandimm: — Gosimm. Fyrir nokikru viíldi það til í Pairís, að maður nokkur fékk þá íluigu í höfuðið, að hann væri hundur. Ætttinigjar hams komu honum á geðveikrahæli eflt'r mikla erfiðlteika, en þar var hann s-kiamima hrið og útskrifað ist sem heilbrigður. Noklkru seimrta hirtti kunningá hams hamn á veitimigahúsi og sipucrðá hann mjög va-rfærnis- lega, hveirmáig heillisam væri. — Jú, þakka þér fyrir, ég er við ágæta heilsu, saigði maður- inn, ég tel ekiki tád vanheiisu þótt ég sikæa’i miig á glerbroti í þófa á ViirtiSifiri asfifiurtlöppinmi, uni dagimm. GANGIÐ ÚTI í GÓÐA VEÐRINU DAGBÓK BARXAXXA.. DÚFURNAR Saga eftir Ingibjörgu Jónsdóttur Og við, sem heitum Dúfu- sen! — Þú verður að fá stelp- una til að fljúga, sagði herra Dúfusen. — Það er ekki lengra síðan en í morgun, sem hann herra Toppari hérna hinum meg- in spurði mig að því, hvort hún væri huglaus. Já, hugs aðu þér, hann herra Topp- ari. Ef það hefði nú verið einhver annar en montróf- an sú! — Mér finnst, að þú eig- ix að tala við hana, sagði frú Dúfusen. — Hún er þó dóttir þín. Hvort sem þau ræddu þetta lengur eða skemur, varð það úr, að herra Dúfu sen tók Surtlu litlu til bæna og hún varð að lofa því sárnauðug, að í fyrra- málið skyldi hún reyna að fljúga. Og loksins rann þessi stóri dagur upp. Surtla bað aði út vængjunum á vagn- svuntunni og þarna hóf hún sig til flugs. Herra Dúfusen leit stolt- ur á frú Dúfusen og hugs- aði um það, hvað hann ætl- aði að segja við herra Topp ara. Að segja að einhver af Dúfusen-ættinni væri huglaus. Ekki nema það þó! Surtla flaug einn hring yfir vagninum og ætlaði svo að setjast aftur á vagn- skerminn. Það var þá ekki svo hræðilegt að fljúga eft- ir allt. En vesalings Surtla gat ekki fótað sig á skermin- um. Hann var svo háll. Hún rann niður og féll kylliflöt á harða steinsteyp una undir vagninum. Hún reis aldrei á fætur aftur. — Þetta er þér að kenna, sagði herra Dúfusen. — Ef þú hefðir ekki alltaf verið að skipa mér að skamma hana og segja henni að fljúga, væri hún lifandi ennþá. — Mér að kenna! sagði frú Dúfusen. — Ekki nema það þó. Og svo fór hún að háskæla og hún grét og grét, þangað til að herra Dúfusen tók allt aftur, sem hann ba-fði sagt pg bað hana innilega að fyrir- gefa. — Surtla er dái-n, sagði Gísli. — Surtia er dáin, sagði Helgi litli með tárin í aug- unum við mömmu sína. — Við verðum að grafa han-a, maimma, sagði Eirík- ur. Mamma ga-f þeim faljeg- an kassa, sem var klæddur að innan með rauðum silki- bút. Ofan í kassann var veslings Surtla litla svo látin og lok sett yfir h-ana. Seinna var hún grafin hátíð-lega í garðinum fyrir utan húsið og kross settur á leiðið hennar. Þetta var mjög virðuleg útför. Öll börnin í næstu húsum komu og horfðu á, þegar Surtla var jörðuð og sung- ið yfir moldum hennar. En Dúfusen-fjölskyldan lét ekki sjá sig. Ekki hann Monthani, ekki hann herra Dúfusen. Ekki einu sinni frú Dúfusen, sem þó hafði verið móðir hennar Surtlu. Drengjunum fannst þetta hróplegt hjartaleysi og þeir töluðu um þetta við mömmu. — Heldurðu, að þú hefð- ir ekki farið, ef litla systir hefði dáið? spurðu þeir. — Jú, sagði mamma. — En, ef við hefðum dá- ið? — Líka, sagði mamma. — Hefðirðu grátið? — Úr mér augun, sagði mamma. — Líttu svo á frú Dúfu- sen. Þarna situr hún á vagninum hennar litlu systur og montar sig. Henni er alveg sama þó að dóttir hennar sé dáin. Er það nú móðir! — Fuglar hugsa kannski öðruvísi en við, sagði mamma. — Mér er alveg sama, sagði Gísli. — Ég ætla að reka kerlinguna héðan. FRflMf+flLÐS Sfl&fl BflRNflNNfl Qj 827-71 PAPE ERTU SKARPSKYGGN? Fiðrildasafnarinn á níu stykki af ,.SibylIa“-fiðrild- inu. Eitt þeirra er sjaldgæft „eintak“. Það er ekki alveg eins og hin. Getur þú fundið þetta fiðrihii? SMAFOLK PEANUTS fCALL THE VET, AND TELLj HIM WE'RE BRINSINS IN A PATIENT ií CARRV ME SENTW, l‘M A 5UPER5TAR — ÖÓÓÖÓÓ! Við töpuðum — Sna-fci fékk holtei í haus letknum! — Hvað gerðist? inn! — Hvers vegna snýst allt í ta-ingi? — Hriitgið í dýraiækninn og — Farið . nrlega með mig, segið honum að við séum að strákar . . . ; er stórstjarna! koina með sjúkiing!! •KuiguæAJinjn i ijajq uepuJAijucJ .11 -jjoys 'gqj njsgau i ujsuia [ij jsímaj aa tuas ‘QBcI :}JVAS FKRDTN AIVTA ll iililil IIIBiill lilllllllilililllilllllll

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.