Morgunblaðið - 26.11.1972, Side 9

MORGUNBL.AÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. NÖVEMBBER 1972
37
þér helzt halda
hraun hafi runnið um miðja
14. öld.
Munnmæli herma að hér
hafi Krísuvík upphaflega
verið. í>etta mun að vísu að-
eins vera tilgáta til að skýra
nafn bæjarins, sem eftir
hraunflóðið á að hafa verið
fluttur á þann stað, þar sem
hann nú er, um 4 kílómetra
frá sjó og engin vík í landi
jarðarinnar. Krisuvík er nú
x eyði, bæjarhús fallin, en lít-
il timburkirkja stendur.
Orð fer af þvi hve ná-
grenni Reykjavíkur sé
hrjóstrugt. Þar á móti kemur
að kannski er hvergi á Is-
landi jafn fjölbreytt náttúra.
Auik þess eru hér á nœstu
grösum margvíslegar minjar
Björn Steffensen.
frá liðnum öldum, sem gam-
an er að kynnast, svo sem
seljatóftirnar í hrauntung
unni milli Reykjanesbrautar
og Krísuvikurvegar, sunnan
Kapelluhrauns (Almenning
ur), festarjárnin digru á Bás
endum, sjóbúðatóftirnar
og fiskbyrgin á Sela-
töngum, og fallegar fjárborg
ir á við og dreif, svo
að nokkuð sé nefnt. Er
ómaksins vert fyrir þá, sem
eiga ráð á bil og eru rólfær-
ir, að gefa þessu gaum.
Hlíðar
Ksjunnar
Áki Jakobsson:
lögfræðingur
í haust sem leið var tíðin
rysjótt og fá tækifæri gáfusf
til þess að fara í
gönguferð í þurru veðri.
Sunnudag einn hringdi
til mín kunningi minn og
spurði hvort ég væri ekki til
í að koma í göngutúr. Ég
játaði þvi með þökkum og fór
í gönguskó og svo lögð-
um við af stað. Við ókum upp
að Stardal og lögðum bílnum
þar en lögðum land undir fót.
Gengum við svo til vesturs
frá Stardal meðfram undir-
hlíðum Esjunnar. Siðan
sveigðum við til norðurs og
stefndum að Móskarðshnúk-
um. Leiðin lá yfir allvíðlend
an mýrarslakka, sem grafinn
hefur verið í sundur með
skurðum, sem virðist vera
orðin árátta, þó að ekki eigi að
fullrækta. Á leiðinni yfir
mýrina, sem var mjög blaut
eftir rigningarnar í sumar, og
þvi ekki beint þægileg til
göngu, rákumst við á mink,
sem faldi sig í skurði. Þegar
hann varð var mannaferða
tók hantn til fótianna og hafði
sýnilega engam áhuga á að
kynnast okkur frekar. Við
veittum honum nokkra at-
hygli og virtist augljóst,
að þarna væri um hlaupagikk
að ræða, nýsloppinn út, enda
er þarna skammt frá eitt af
hinum nýju minkabúum, sem
sfcofnuð voru effcir að minka-
bannið var afnumið illu
heilli. Við vorum ekki í nein-
um minkaveiðihugleiðingxxm
og kvöddum hann því
og héldum leið okkar.
Stefndum við nú á vestasta
Móskarðshnúkinn. Veður
var bjart þessa stundina, þó
ekki sól, en liparítið í hnúk-
umuim gerði þetta að sól-
skinslandslagi og fjallasýnin
var heillandi. Stefndum við
nú upp til fjallanna og ekki
leið á löngu þar til við kom-
um upp á veginn úr Kjós-
inni, sem liggur um Svina-
skarð. Fylgdum við nú vegin
um til vesturs, þar til hann
sveigir til suðurs við vestasta
hnúkinn. Þá fórum við af
veginum og stefndum upp á
leið, upp á mjög einkenni-
lega klettaborg, sem stend-
ur upp úr skriðunum neðan-
vert i fjallinu. Nú gerði á
okkur skyndilega rign-
ingu og er ekki að orðlengja
Áki Jakobsson.
það, að við urðum holdvot-
ir á nokkrum minútum. Við
Iétum þetta þó ekki aftra
okkur og héldum áfram. Ég
er nú ekki orðinn mikill fjall
göngumaður, en upp á kletta
borgina komst ég þó. Þá
bregður svo við, að það er
eins og risahönd sópi burt
rigningarskýjunum og við fá
um sólskin. Við fengum alveg
stórkostlega útsýn, eink-
um til Esjunnar, en þar blas-
ir við auganu hæsti tindur
hennar. Þessi fjallasýn var
svo heillandi, að mér fannst
við í henni einni fá ríkuleg
laun fyrir erfiði okkar. Því
hefur ekki einhver af mál-
urum okkar sett þetta stór-
kostlega „mótiv“ á léreft,
varð mér á að hugsa. Það get
ur nú verið að það hafi ver
ið gert, þó að ég hafi ekki séð
þá mynd. Sólskinið stóð ekki
lengi. Þung rigningarský
lögðust að á ný og aftur
var komin hellirigning. Eftir
þessa útsýn á hamraborg-
unum, gerði þetta að sól
inni, fannst okkur ekki vera
hægt að vænta nýrra ævin-
týra í þessari ferð og hröð-
uðum okkur nú niður og
vildum komast úr rigning-
unni sem fyrst. Við fórum
niður á veginn úr Kjósinni
og fylgdum honum, en kom-
um þá að girðingu, sem ligg-
ur meðfram veginum og
beinir honum í aðm átt en
við þurftum að komast.
Brugðum við nú á það ráð
að fara yfir girðingu þessa,
til þess að stytta okkur leið.
En við höfðum ekki lengi
gengið þegar við geng-
um fram á tvö heljarmikil
naut. Við höfðum sem sagt
lent I nautagirðingu. Við
höfðum engan kjark til þess
að fara að kljást við naut.
Nautin höfðu ekki orðið vör
við okkur, svo við læddumst
til baka sömu leið og kom-
um okkur út úr girðingunni.
Við fórum svo krókinn af
mestu þolinmæði og komum
að bílnum aftur eftir röskra
fjögurra tima göngu. Við vor
um að visu holdvotir,
en höfðum átt mjög skemmti-
legan dag.
Yfir
Sveifluháls
Bergþóra Sigurðardóttir:
læknir
Sveifluháls eða Austurháls
nefnist hæðardragið norðan
Kleifarvatns og eru hæstu
tindar hans tæpir 400
m á hæð. Er hann innan þess
svæðis, sem Náttúruvemdar-
nefnd Reykjavíkur og borg-
arráð leggja til að verði fólk
vangur.
Reyndar kæmi sér vel fyr-
ir okkur gönguglöð, að fá til
fylgdar einhvern fótfú-
inn, sem sætti sig við að aka
okkur í átt að Djúpavatni og
bíða okkar síðan i Krísuvik.
Gætum við þá gengið þvert
yfir hálsinn, sem er þarna
um 2,5 km á breidd. En ekk-
ert er á móti þvi að ganga í
hring og koma niður sömum
megin. Við ökum Krisuvikur-
veg í átt að Kleifarvatni, en
beygjum til hægri áður en við
komum í Vatnsskarð, þar sem
heitir Móhálsaileið. Ruðnings-
vegur liggur yfir hraun-
ið með nyrðri hlíð Sveiflu-
háls í átt að Djúpavatni.
Þar er silungsveiði og snot-
urt veiðihús stendur við vatn
ið. Yfirgefum við farartækin,
þar sem vegurinn sveigir að
Djúpavatni.
Sveifhxháls er móbergs-
hryggur, sem híaðizt hefur
upp í sprungustefnu (SV—
NA) á sáðasta jökulskeiði.
Hann er því lítið rofinn og
íandslag tilbreytingarikt.
Aðallitir landsins þama eru
rauðbrúrm ldtur móbergs-
ins og grámi gamburmosans.
Göngum við suður og upp
á við yfir urð og grjót. I maí
sjást þarna í mosa og móa-
börðum bleikar breiður, sem
Bergþóra Sigurðardóttir.
minna fákunnandi á lamba-
gras, en þarna skartar vetr-
arblómið sínum fegursta
skrúða. Er upp á hálsinn er
komið er fallegt að sjá til
norðurs yfir hraunið og
Djúpavatn, en handan þess
Grænadyngja og Trölla-
dyngja. í suðaustri sjást
gufustrókar frá hverum milli
Hatfcs og Hettu, en það eru
hæstu hnúkarnir á hálsinum
í suðri. Á miðjum hálsinum
er tjörn, sem Amarvatn nefn
ist. Við göngum vestan henn
ar í sendnu fjöruborð-
inu, en reiðvegurinn til
Krísuvikur liggur austan
megin. Móbergskambur skýl-
ir okkur á aðra hönd, en
handan hans tekur við flat-
Ient mýriendi og norðaustan
þess gnæfir Arnamípa 340 m
á hæð. Er yfir mýrina kemur
tekur við holt, en síðan fer
að halla undan fæti og við
sjáum suður á sjálft Atlants-
hafið. Lítið fell, Amarfell
sunnan Krísuvíkur er fallegt
til að sjá. Við sjáum
að Grænavatn er rétt-
nefni, en það gMtrar eins og
smaragður séð frá hálsinum.
Við fikrum okkur svo niður
gilið að hverasvæðinxx,
þar sem hitaveita Hafnar-
fjarðar hefur um árabil bull-
að út i loftið.
Þar sem Grænavatn var
svona fallegt til að sjá, hyll-
umst við til að skoða það nán
ar. Er það rétt sunnan yið
akveginn. Grænavatn er
dýpsti sprengigígur á lancÞ
inu, 44 m á dýpt og á barml
þess getum við fundið hnyðl
inga úr gabbró. Gestastaða-
vatn, vestan vegarins er
einnig í gömlum sprengigíg,
en aðeins 2,6 m á dýpt. Enn
sunnar eru tvær smátjarnir
eru Augu nefnast og mynd-
aðar á sama máta. Liggur veg
urinn milli Augnanna og
Ijúkum við þar göngu okk-
ar.
FRA FLUGFEUUGINU
Stnrfsfólh óskast
Flugfélag íslands óskar að ráða eftirtalið
starfsfólk:
Skrifstofustarf.
Karlmann til starfa í bókhaldsdeild.
Ræsting.
Konu til starfa við ræstingu. Heils dags starf.
FLUCFELAC /SLAJVDS
dAGNAR JÓNSSON,
hæstaréttarlögmaður,
GÚS7AF Þ. TRYGGVASON,
lögfræðingur,
Hverfisgötu 14 — sími 17752.
í-ögfræðistörf og eignaumsýsla.
Tilboð óskast
í BMV 2800 árg. 1969, skemmdan eftir árekstur.
Bifreiðin er til sýnis hjá. Bílaskálanum, Suðurlands-
braut 6 á morgun, mánudag og þriðjudag. Tilboð
óskast send fyrir kl. 17 þriðjudaginn 28. þ.m. til
Hagtryggingar h.f., Suðurlandsbraut 10.
Réttur áskilinn til að taka hvaða tilboði sem er eða
hafna öllum.
HAGTRYGGING h/f.
Suðurlandsbraut 10.