Morgunblaðið - 08.12.1972, Síða 23

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 8. DESEMBER 1972
23
nm að aldrei var vím haift um
hönd í ferðuim þessum, en
,,nafni“ vair stakur bimdindiismað
ur alla tíð. Síðasta skemimti'forð
okkar var uim Snæfeilsmes, og
áttum við séiiega eftirmimmilega
Jón smessunótt á siglimgu mdlli
Breiðafjarðareyja. Gott er að
ediga slí'kair mimmingiar.
Um félags- og iþróttamál, sem
Frímamm tók svo miíkimm þátt í,
síkial ég ekki fjölyrða um hér,
það mumu aðrir gera. Á þeim
sviðwn sem öðrum mum hiamrn
verða öMuim eftírmimmiiegmr.
Slarfsfólk Isaga óskar að
bera fram þakkir fyrir hið góða
samstarf um áratuga ókeið.
Sökmum við ÖH góðs vimor og
íélaga.
Að lókum sendum við hams
ágætu kornu, Margrétd Stefáms-
dóttur, börmumum og öðrum
skyldmeninum, ökkar immileg-
ustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé mimmimg mímis góða
vimar.
Frímann Jónsson.
KVEÐJA FRÁ VAL
KNATTSPYRNUFÉLAGIÐ Val-
ur kveður í dag Frdmanm Helga-
son, em hamn lézt eftir skamma
legu hinm 29. nóvember síðast-
Mðinm. Andlát hans kom öilum
samverkamönmum hams, vinurn
og félögum mjög á óvart.
Með fráfaiíii Frimanns Helga-
sonar á Valur á bak að sjá edn-
um sinna beztu félaga. Ailt frá
því að hainrn gerðisf félagi Vals,
ungur að árum, fyrir meira en
40 árum, hefir hamm staðið i
íyikir garbrjóstd, í lieik og keppnd
og félagsliegri uppbyggingu. Frí-
marnn Heigáson var rúmilega tvi-
tugur er hanm tók sér stöðu und-
ir merki Vais og trúr og traust-
ur stóð hanm undir því merki
aiHt til aMurtilast unda r.
Það kom fljótíega í Ijós, að í
Frímanni Helgasyni haifði Valur
eignazt glæsilegam og þróttmik-
inn ieikmann, sem gerðd garð-
imm frægam og mikills mátti aif
vænta í framtiðlinmi. Frímanm
Helgaison var og einn I hópi
þeirra 11 kappa Vals, sem færðu
féiagimu heim langþráðtam siigur
í Knattsipymumóti íslamds árið
1930. Bn þá sigraðd Valur í
fyrsta sinni í þesisu merkaista
kniattspymiuimóti lamdsins. En
Frímann átti og efttr að vera
með í því að fylgja slíkutm sigr-
um eftir á komamdi árum. En
þáttur Frímianmis Heigasonaæ í
sögu Vails er ekki aðeins tenigd-
ur sigrum á knaittspymuvelMn-
um. I félagsstarfinu sjálfu lagðd
hanm fram sintn stóra skerf eftir
því sem árin liðu. Um árabil
átti hann sætí í stjóm félags-
ims, bæði sem fbrmiaður og mieð-
stjómandi. I>á var hann formað-
ur fuM'trúiairáasins svo árum
Skipti og aðalritstjóri Valsiblaðs-
imis um áratugi. Fjör og iif eim-
kemmdi alla forystu Frímanms
Helgasonar, þar var maöur í
staifnd, sem vissd vffl'ja simn og
sitefndli með liðd sdnu, alfc ótrauð-
ur að settu marki. Forystumiað-
urimn Frímamn Heigason var dáð
ur og vdrtur. Dugmaður hans,
réttsýml og traustíeiki í hvívetma
var óumdeilarÉegur. Dreng-
skapur hams var aMtaif samur
Við sig, hvort helidiur var i leik
eða starfi.
Auk starfa sinna í Val, lét Frl-
mamn Heigaisom íiþróttamái al-
mennt tii siím taka. Hann átti
sæti í stjórn fSÍ um h&Ifam amm-
am áratug, aiuik þess sem hamm
stairfaði mdkið í ýmiiss konar
nefndum inmam íiþróttasiamtak-
ammia. Þá var hann íþróttablaða-
miaðut' um 30 ára skeið og sá
fyrsti, sem hóf að rita að stað-
aMri í Mað um íþróttir.
Em þrátt fyrir hið rpairgþætta
stiarf Frimjamms Helgasonar á
hinum breiða vebtvamgi íiþrött-
arnna, var honum ætið Valur
efst í huga, gem'gi hans á hverj-
um tímia, félagstega og iþrótta-
tega.
Frimanm Helgason var af
Iþróttahreyfingunni heáðraður á
ýmsam hétt, svo sem að Mkum
lætur. Auk Vails-orðunmar úr
guiMi var hamm sæmdur gull-
mierki fSl, heiðursmerki tveggja
sérsamibamda* KSl og FRf; og
guMimerki samtiaka iþróttafrétta-
rítara.
Frimann Helgaison, viniur og
félagi. Vér Valsmenm kveðjum
þig í diag, sem samferðamianm á
vegamótum. Leiðir hljóta að
skilja um sinn. Vér kveðjum þig
með karlmennsku, þó svo öUiurn
sé harmur í huga. Þakkir okk-
air og vimarkveðjur fylgja þér
eftir um leið og þú teggur upp í
himzta áfanganm. Vér látuim í
ijós imnilegustu samúð okkar,
með konu þimmi og börnum og
öðrum ættíngjum. Vatemenn
munu ætíð mánmaist þím, sem
eins bezta sonar Vais.
Enm einn úr forustuisveit hug-
sjónamamma og leiðfcoga íþrótta-
æSkunmar hefur kvatt okkur
bimzfca simni, Frímanm Helgaisom,
himm trauistí féiagi aMra, sem al-
úð lögðu við þá háleitu hugsjóm
að Skapa æöku þessa lamds skilm
img á gildi íþrótta, og þá helzt
knattspyrmu, sem veigamikinn
þátt í mótum umglimga, sem fyrir
bragðið hafa orðið nýtari þjóð-
félagsþegnar em ella.
Frímamn Helgasom kveðjum
við í dag og hugurimm ieiitar lið-
imna sbumda. Við, sem nú stönd-
um í forustu Kmattspyrmusam-
bands íisHands, mimmumist þess, er
F-rimanm sjálfiur var teikmaður,
hve samvizkusamiega hamm gekk
tíl æfimga og hve mikil og góð
fyrirmynd hamn alla tið var fé-
lögum sínum í hvívetma með
ástumdum, stumdvisi og stakri
regluisemi. Það var engin tilvHj-
un, að félag hans Valur var nær
ósigrandi miegmið af hans keppn-
iistima. Frímamm sýndi þar sína
frábæru hæfileika tffl að stjórma
öðrum og teiddi lið sitt tffl sigurs
ár eftir ár í öfflum skipulögðum
átökum á sviði knatfcspyrmummar.
Það gefur því auga leið, að slik-
ur maður veldiist eimmig til for-
ustu utan sjálfs leiksviðs íþrótt-
anna.
Frímanm Helgasom var gædd-
ur þeim ómetamlega hæfileika,
að eiga auðvelt með að hrifa
aðra til fylgis við sig, þegar á-
hugamái hans voru til umræðu.
Er mér sérstaklega mimmis-
stætt, hvemig homum tókst að
hópa í krimigum sig umgum sem
öldmum til stórátaka í verkleg-
um framkvæmdum tii bættra
Skilyrða fyrdr æskufóik borgar-
iminar. Sömgur og létt hjal gerðu
það að tilhlökkunarefni, að lokm-
um skyldustörfum hvers dags,
að kamast í starfshóp Frimamms
að kveldi.
Frímanm Helgasan haslaði sér
einmig völl á sviði íþróttafrétta-
manna þessa lamds oig fylgdust
Iþróttaáhugamemm vel með skrif
um hams þanm tíma, sem hann
starfaði á þeim vettvamigi.
Mörg eru þau verkefni, sem
Friimamm tók að sér fyiir hömd
knattspyrnunmar og gerði þeirn
öMum góð skffl, má með sammi
segja, að þau ungmemmi, sem
streymt hafa tffl íþróttaiðkama
undanfarim mörg ár, eigi homum
miikla skuld að gjalda. Frímamn
hafði nýtokið sínu síðasba verk-
efmi fyirir Knattspyrmusam/bamd-
ið, en það var að rita sögu Knatt
spyrmusamibamds íslamds frá
stofnun þess. Verður það miMa
verk seimt móigsamtega þakkað,
en innam skamms miurn það birt-
ast á bókamarkaðinum.
Frimamn Helgasom var heiðurs
félagi K.S.Í. Nú kveður stjóm
Knattspyrmiusambands ísiamds
góðan félaga himzfcu kveðju og
þafckar honum þá fyrirmynd, er
hann gaif ístenzkri æsfcu á leik-
veMi isem utarn, mieð ritsmíð sinmd
og œm forustumiaður og leið-
togi.
Ég kveð vim minm Frímamm
með þakMæti fyrir lamga sam-
fyigd, rnarga hildi háðum við
saman, gott vegamesti gaif hainm
mér og ófcaMnm sá stuðmingur,
sem hanrn með hyggju sinmi og
maungæzku veittí mér.
Fyrir míma hönd og stjórmar
Knattspym'usambands Islamds
votta ég eiginkonu og börnum
immitega samúð.
Albert Guðmundsson.
FRlMANiN Helgatson er látiinm.
Með homum er gemginn mikill
hugisjónamaður og ötull forvigis
miaður ísl'enzkrar íþróttahreyf-
iingar.
Eigi verða .hér rakin æviatriði
hans, því það mum gert verða
af öðruim hæfari, en þetta á að
vera fátækleg kveðja samstarfs
manns að teiðarlokum.
Smernma hneigðist hugur Frí-
mamns að íþróttum. Um ára-
bil var harnn einm af fremstu
knattspyrmumönmum landsinis og
brautryðjandi var hanm með
þátttöku í handknattleik og
fleiri íþróttagreimium, en mest
um vert var að hann var samm-
ur íþróttamaður, sem iðkaði
íþróttir, íþróttamma vegna án
þess að hirða um met eða titta
og var með í starfi allt fram á
síðusbu stundu lifs síns.
En hversu athyglisverður sem
Frímamn var fyrir iðkun íþrótta
og glæsilegra áramigira þar, verð-
ur hanm mér þó minmisstæðastur
fyrir him féiagslegu störf og
skrif sím um iþróttir og þá sér-
tega um fræðslu og félagslega
uppbyggimgu íþróttasamtak.-
anma.
Hanm var um áratugi í stjóm
og um skeið foimaður eins
stærsta íþróttafélagsins í
Reykjavík. Hanm áfctí sæti í
stjóm Iþróttasambamds Islamds
í 15 ár, eða frá 1938 tffl 1953 að
hanm hætti þar að eigim ósk og
hamm ritstýrði iþróttasíðu eims
dagblaðsinis í Reykjavík um ára
tugi. Það roun eigi teljast oflof,
þótt staðhæft sé að Frímamn
Heigason hafi haft miki'l og mót
amdi áhrif á framvindu
Iþróttamála með störfum sinum
í félagssamtökum íþróttamanma
og Skrifum um íþróttir.
Frimamn Helgason var merM-
tegur og vel hæfur rnaður.
Hamm var algjör bimdimdismað-
ur, mikiffl bjartsýn'ismaður, öffl
hans störf eimfcenindust af trú á
gildi iþrótba og mikilsverðri þýð
imgu þeirra. Hamm var eimiægur
banátbumaður alfc þess er hann
taldi miða tffl góðs og uppbygg-
ingar fyrir æskuna.
Það er meira en sjónarsviptir
fyrir íþróttahreyfimguma mú þeg
ar Frímann er horfinm, þar er
tjón og skarð hans er vamdfyllt.
Em minmimgim um góðam
dreng mum lifa svo lengi sem á
loft verður haldið þeim hug-
sjómurn er hamn helgaði líf sitt
öðru fremur.
Þökk sér Frímanmi Hetgasyni.
Hermann Guðmundsson,
framkvæmdastjóri ÍSt.
Suimarbústaðafólkið í Hðls-
túmi mæsta nágrennii við sumar-
bústað Frímanms Hetgasomar
lætur i ljós inmilegt þakklæti
við fráfall þessa mæta mamms.
Ljúfmennska Frimianms Helga-
sonar, frábær atorka, listfengi
hans, aðstoð hams sem sífeilt var
í boði, skilur eftir minmimigar um
himm miMa drengiskaparmamm
sem emdast okkur og hvetja.
Frú Margréti Stefámsdóttur
og öðrum aðstamdendum sendum
við eimlægar samúðarkveðjur.
Eiríkur Bjarnason.
MIG setti hijóðan, er ég frétti
amdiát vinar mitaiis og féiaga Frí-
manmis Helgasonar. Það er að
vísu vifcað að oft er fótmiál dauð-
amis fljótt sti.gið, en þegar stóru,
kröftugu stofniarnir faMa á einni
héluimótt, þá er ekki nema von
þótt sú spurmimg vakni: Hvers
vegrua? Svar við henni fæst sjálf
saigt aldrei.
Ungur að árum sá ég Frimann
fyrst á æfiingu og i ieik með fé-
lagi okkar Val. Laftaðist ég þeg-
ar að þessum svipmikla, þétt-
vaxna og hugþekka kmattspyrnu-
manni. Hamn tók okkur strákum-
um Mka svo vel, föðurtegur,
mffldur og hjálpsamur, litum við
að sjáifsögðu upp til þessa fuM-
orðna manms, sem okkur þá
farnnst vera, þó var hann aðeins
rúmtega tvítugur að aidri. Leið-
ir okkar Frimanns lágu ekM
saman að ráði fyrr em mokkrum
árum síðar oig þá í starfi að
SamedigimOieigu áhugarmáM okkar,
knattspyrmuiþróttinmi og vel-
gemg-ni félaigs okkar Vafc. Þá
kymntist ég fijótt áhugamann-
imum, félagamum og forimgjam-
um, se;m bjó yfir slíkum krafti
og fórmifýsi er geisiaði frá hon-
um tffl hiagsbóta fyrir ekM að-
eims æsku Vate, heldur jafn-
framt æskuna I heffld, heil-
brigði henmar, iþrótbaþrosika og
félagistegan aðbúmað tffl aafimga
og leikja. Þá urðum við Fri-
mianm viinir, sem hélzt til himztu
stundar. Ég blessa þá sbund af
einlægu hjarta er vimát'ta okkar
hófst, ég þakka þær fjölmörgu
stundir er við deildum geð,i sam-
an, stumdium algjöriega á önd-
verðum meiði, en oftast' sam-
mála og samtaka um aíllt er að
íþróttamáium smeri. Aidrei var
fundum okkar slitið neroa í friði
og sátt, var það ekM sizt vegna
drengskapar harns og sáttifýsi.
Við vissum að emda þótt leiðir
okkar og skoðanir lægju ekM
affltaf saman, þá var í naiun og
veru stefnt að samia marikmiði
til framfara fyrir æskuna og
iþróttimar, til hagsbóta og
btessumar fy-rir land okbar og
þjóð. Aldrei var handtak hans
fastara og hlýrra, en er við
kvöddumst eftir smá skoðana-
mun. Þannig var Frímainm heiiffl
í skoðumiuim, heili í starfi, aJltaf
sami drengskaparmaðurimm. Per-
sónutega á ég þvi homuim margt
að þakka og margs að minmast
á kveðjustumd.
Við amidlát Frímanns Heiga-
soraar hefur eimm traustasti og
bezti hlekkur í brjóstvöm VaJs
og reyndar afflrar íþróttahreyf-
imgarimnar brostið. Þótt segja
m-egi að miaðiur komi ávafflt í
mianms stað, verður hams þáttur
í störfum, viraáitta hams og per-
sónu'teiM gagmvart fjölmörgum
vimum og samferðamönmum
seirat bsett.
Ótal margar saimverustumidir á
hans fafflega heiimili rifjast upp
í dag og eiga eftir að ylja mörg-
um um langa fraimtóð, þegar
gamlar minmámgar verða dregn-
ar fram úr fylgsmum hugans.
Heimili þeirra Frtmanns og
konu hams, Margrétar, stóð
ávafflt opið vim'um og vainda-
mönmum og veitiiiigar þáðar,
rjúkamdi kaffi rrneð heitum, ný-
bökuðum kökum, sem Margaaét
hams ágæta eigimkoma bar fram
af rausn O'g virðuteika hinnar
góðu húsmóður.
Mér er i minni eitt sinn er ég
áttí tal við Fríimann í síma eiran
eftirmiðdag, við þurftum að
ræða málið eitthvað frekar og
bað Frímiann mig að koma strax
heiim tíl sín og drekka með sér
kaffi. Ég spurði hamn hvort
ekM væri betra að tala við
Margrétt fyrst, því það gæti
staðið iffla á fyrir konu hans að
taka á móti okkur svona fyrir-
varalaust. Hans einfalda svar
var, að Margrét væri ávallt til-
búin fyrirvaralaust að taka á
móti vinuim okkar. Nú ef hún
er ekfei heima þá hefflum við bara
sjálfir upp á könmumia. Ótak-
miarkað traust og virðimg hams
fyrir hams ágætu konu var þá
og var alltaf staöreynd, sem
aldrei brást. Betri sambúð miUl
hjóna hef ég vart kynnzt. Gagn-
kvæm ást og tilMtssemi skapaði
ymdistegt andrúmsJoft á heim-
fflinu, þar sem börn þeirra ólust
upp í friði og ró til manndóms.
Aðkomugestir sátu við borð
þeirra, eins og þeir væru heiirma
hjá sér.
Kæra Margrét, ég veit að
sorgim er sárust og mest hjá
þér og bömuiraum ykkar, en ég
veit Mka að Alfaðir veitir líkn
með sorg og ykkar Mkn og hjálp
í ykkar stóru sorg, eru minn-
inganraar urn ástríkan eigin-
marnn góðan föður og afa. Þær
verða aldrei frá yfekur teknar.
Við amdilát Frímamms Helga-
somar er stórbrotímn persónu-
leiki genginm á fund feðra
sinmia. — Far þú í friði, friður
guðs þig blessi. Hafðu þökk fyr-
ir afflt og allt.
Z.
KVEÐJA FRÁ SAMTÖKUM
IÞRÓTT AFRÉTT AMANN A
ÞAKKLÆTI er okkur nú efst í
huga. Og sökmuður. — Hann var
einn af stofnemdum Samtaba
íþrótbafréttamanna og átti sæti
í stjórm þeirra mörg fyrstu ár-
Framhald á bls. 30.
Fasteignin Sóleyjargatn 1
(Staðarstaður) ertil sölu ásamt tilheyrandi eignarlóð.
Þeir sem hug hafa á kaupum, sendi nöfn sín til Morg-
unblaðsins fyrir 14. desember n.k. merkt: „Staðar-
staður — 220“.