Morgunblaðið - 08.12.1972, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐ'IÐ, FÖSTUDAGUR 8. DESEMBER 1972
FALLEGIR '
TELPNAKJÓLAR
nýkomnir, st. 2—7. — Hvítar sokkabuxur st. 0—10.
VERZLUNIN KARFAN,
Hofsvallagötu 16.
— Minning
Frímann
Helgason
Framhald af bls. 23
in. Hann var bmiuftaryðjandi.
Fyrstiur varð hamn tiJ þess að
stordfa regWiega um iþróttir í
dagbiað, — á hverjum d»gi birt-
ist edtthvað eiftir Frímann, sem
iþróttaáihugamenn lásiu með at-
hyglii. — Hann vildi vetoja áhuga
fóifcs á íþróttum og giiidi þeirra.
Hann viidi hvetja unga menm tii
að fiykkja sér undir merki
iþróttahreyfdnigarinnar. Hiaran
vann að þvi að gera góða drengi
að betri mönnum.
1 þrjá áratugi starfaðd hann
sem iþróftafréttamaður, auto
þess sem hann hafði aðra at-
vinnu. Og þar að autoi lét hann
tii sdm tatoa á sviði félagismáia
innan íþróttahreyfinigarinnar,
því oft var til hans leitað, bæðd
inman edgin félags, og aðrir
gerðu það iítoa, þeir vissu sem
var, að tiil Frimanns var gott að
leiita. Siðustu árin vann hann að
þvi að storá sögu knaífepym-
unnar og handtonattOeikisdns hér
á landi.
Aðrir retoja ævLferil Frí-
manns og sjádfsagt verða marg-
ir tii þess að storifa um æsku-
lýðsiedðtogann, keppndsmamninn
og félagann Frdmann Hejgason.
Það hatfa líka margir margt till
Hinir 3 stóru
Alistair
MacLean
Hammond
Imes
JamesHadley
Chase
Dularfull helför frægs kvik-
myndaleiðangurs til hinnar
hrikalegu Bjarnareyjar í
Norðurhöfum.
„Hætni MacLean til að
skrifa æsispennandi sögur
fer sízt minnkandi.“
Western Mail
„Afar hröð atburðarás, sem
nær hámarki á hinni hrika-
legu og ógnvekjandi Bjarn-
arey.“
Morning Post
„Það jafnast enginn á við
MacLean I að skapá hraða
atburðarás og hrollvekjandi
spennu. Bjarnarey er æsi-
spennandi frá upphafi til
enda.“
Northern Evening Dispatch
Þessi hörkuspennandi bók
fjallar um dularfulla atburði
sem gerast á Cornwallskaga
f byrjun stríðsins.
„Hammond Innes er fremst-
ur nútímahöfunda, sem rita
spennandi og hrollvekjandi
skáldsögur."
Sunday Pictorial
„Hammond Innes á sér eng-
an líka nú á tímum í að
semja ævintýralegar og
spennandi skáldsögur."
Tatler
„Hammond Innes er einhver
færasti og fremsti sögumað-
ur, sem nú er uppi.“
Daily Mail
Hefndarleit er fyrsta bókin,
sem kemur út á islenzku
eftir hinn frábæra brezka
metsöluhöfund James Had-
ley Chase. Bækur þessa
höfundar hafa selzt í risa-
.upplögum um allan heim, og
er. þess að vænta að vin-
sældir hans hér á landi
verði ekki síðri en erlendis.
„Konungur allra æsisógna-
höfunda."
Cape Times
„Chase er einn hinna fáu
æsisagnahöfunda, sem allt-
af eigagott svar við spurn-
ingunni: Hvað gerist næst?
Hann er óumdeilanlega einn
mesti frásagnarsnillingur
okkar tíma.“
La Revue De Paris
3 öruggar
metsölubœkur
«"i 1 "i.B- -- sssssssassssssssssssamsM ssaeaea
EXJNN, Skeggjagötul
málaiwiia að iieggja, — margir
þuría að þatotoa fyrir sáig. —
Það gerum við atf hedlum huga.
— Konu Frimanns og aðtstand-
endum öMum vottum við samúð,
þaiu hafa misst mifcinin mann, —
og góðan drertg.
Anddát Frimaninis Helgasonar
kom öfcm mjög á óvart. Hann
var 'glaður og reitf'ur og hvat-
legur i hneyfinigum, eins og
hann átti að sér, affit þangað tál
hann lagðist í sjútonahús að
lœtonásráði, en dvöíi hans þar
varð etotai löng, þvi að íám
dægrum síðar var hann allur.
VaOdimar Frímann HeSgason.
eins og hann hét fullu nafni,
var fæddur að DMu-Heiðd í
Mýrdal, 21. ágúst, 1907, sonur
hjónanna Ágústu Guðmundsdótt
ur og Helga Dagbjartssonar,
sem lengst aí bjuggu í Víto og
ólst Ftímann þar upp, eil23tur
sjö systtoina. Sfóðu að honum
traustar, vestu rska ft fefllskar
ættir, sem aðrir kunnuigri munu
eflaust verða tnl að retoja, og öi3
urðu þau systkimn traustOeitoa-
fólto og touinn að dugnaði og
manntatoi. ilríimaiin stundaði öll
algerng störf i siveit og sjávar-
þorpi í æsfeu, og vatoti brátt
á sér athygli fyrdr dirfsku og ör
yggi við vedðar í björgunum í
Reynisfjali, og toeppni og harð
tfyigi að hverju sem hiamn gekk.
Hann Jauto gagnfræðaprófi, en
urn frekari menntun var etotoi að
ræða á þaim tirna eins og ástatt
var, þó að hugur steeði till. Mun
F'rimann hatfa huigsað sér að ger
ast sjómaður, edns oig títt var þá
um mianga umga og hrausta
menn úr Mýrdailnum, og út á þá
braut Jaigði hann, og réðst há-
setí á togaratnn Jón forseta, 1928
átjám ára að aldri. Jón forsetí
strandaði á Statfnestöngum
þann 27. febrúar það ár í af-
takaveðri og foráttubrimi, og
fórust 16 af áhöfninni. Hinn 18
ára Mýrdælimgur bjargaði sér
til landis á sundá, og stoildi þar
á mdlli hans og sumra sem fór-
ust, að hann hafðd Qag og áræði
t’il að stiinga sér í holskefJuna
er hún reis við súð togarans,
en þar mátti ektoi brot úr and-
rá miuna. Þessi sviplega reynsia
mun hafa orðið tífl þess að Frí-
mamn kvaddi sjómennstouna og
stundaði störf í landi eftír það.
Sú gæfa, vaiskieiki og smerpa,
sem mieð guðs hjálp varð honum
til ldfls í briminu við Stafnes-
tanga, fýLgdi Frimanni æ síð-
an, og við hvað eina, sem hann
tók sér fyrdr hendur. Hann varð
einm af toumnustu tonaittspymu-
görpum Reykjavitour, stoipaði
hina frægu vöm Vafls, t.raustur,
og harðsikeyttur svo af bar, en
um leið irömaður fyrir drengáfleg
an leito. Siðar gerðist hann
íþróttaleiðtogi og tounnur
iþróttiafréttaritari. Aðalstarf sitt
vann hiann hjá h.f. Isaga, mörg
siðairi árin sem vertostjóri, jafn
vel látónn aí undirmönnum sem
yfiiirboðurum fyrir dugnað sinn
og áreiðianleilk i hvívetna. Hann
vann mitoið starf og otft lamigan
diag og ávall't af fjöri og kappi,
og kumni aldirei að hlítfa sér, að
hverju sem hiann getok. HeiM o'g
óstaiptur manntato'smaður, og er
miiikiAl sjönarsviptir að kveðdnn
vdð hið skyndilega fráfaH hams
á bezta aldiri.
Um leið og ég votta fjöi-
skyldu hans, ekikju, börmum og
bamabömnum immdllegustu hlut-
tetanin'gu, færi ég Friimammi
Ilelgasynii hinztu kveðju og
þakkir oktoar hjóna, tengdafor-
eldira minna að Görðum í Mýr-
dial, svo og máglkonu minnar
þar og dætra hennar. Hann
hiatfði dvalizt unigur í Görðum,
og baitit órofatryg'gð við þá fjöd-
s'kyldu, enda vist um það að
hanuim var þar ummað eins og
syni og bróður, emda leitun á
'miamná óskyldum, sem reyndist
því vimafólki sinu eins vel og
hann gerði, og þá bezt er eití-
hvað lá vdð. Haran var heill og
óislkipbur í vimáttu sinni og
tryggð, eims og öllu öðru. Sjáfltfur
er ég fonlögunium þatoftólátur fyr-
ir að hatfa leyft mér að kynn-
ast manni eims og honum, og
njófia þeiinra kynna um ára'bil.
Uol'tur Guðmundsson.
1 da'g kveðjuim vdð Frimiamin
Hélgcuson, en aindilát hans í síð-
uistu vitou kmm oktour vimium
hans mjög á óvart. Ég haíði til
dæanis etotoi heyrt þess getíð, að
hann kenndi sér neins mjedns, og
sflðaist þegiar við hittumst var
hamm hresis og toátur, eins og
jatfnan þá áratugi sem leiðdr okto-
ar 'iágu samain.
Þessar ISnur eru sikrifiaðar
fynst og firemist í þeim tilgangi
að f æra fjöLsíkyldu FrLmanns
iinndlegar samúðartoveðjur, störí
hans voru svo fjöilþætt, að
þeárra verður ekki nema að
Mtihu getið í stuititri minniimgar-
giredn.
Ég var ungflimigur, þegar at-
hygli min beimdist fynst að Fri-
manni, en hann var þá leáfkmað-
ur í kmaittspymiu og einn þeima,
sem skipaði hina nafintoguðu
„VaJsvöm“.
Þetoktastur var Frimann fyirir
rifcstörf sin um iþróttír. Hann
var í þrjá áratuigi ritstjóri
íþróttasáðu Þjóðvifljans, og átti
stóram hóp lesenda.
Þeár eru nú orðnir alB margir,
sem lagt haifa stund á íþrótta-
firéttamennistou, en það var Fri-
miamn sem reið á vaðið. Fram tíil
þess að hamn hóf að skrilfa um
iþróttir, höfðu ýmsdr blaða-
menn og leiðtogar storifiað gredn
og grein nm þetta efni, en bflöð-
in höfðu yf’irieitt ekiki fastam
uimisjónarmann slílkra storitfa.
Frimann fór hægt af stað, en
að þvi kom að i blaði hans var
íþróttaisíða á hverjum degi og
önnur blöð fylgdu svo í kjöflfar
ið.
Auto skrifa sdnna og frétfca-
flutninigs af íþröttaimótium, vann
Frimann mikið að féflagismálum,
og var meðal anmars í fram-
kvæmdastjóm ÍSÍ uim skeið, en
mierkasta starf Frimiamms held ég
hafi verið startf hanis í þágu
yng'stu íþróttamannanna, bæði i
Vafl og öðruim saimtöikum. Hann
var aflitaf reiðubúinn tíl að
veita uniglingunum tílisögn, etoki
bara á sviði íþróttanna, heldur
einnig almennrar hegðumar.
Regluseimd var hamis æðsita boð-
orð og hamm var ektoi eimm
þeirra seim aðeims gefa góð ráð,
hamn hagaði lífi sinu í einu og
öiflu í siaimræmá við það, sem
hann brýndi fyrir umigflingunum.
Núma siðustu árim komu út
tvær bætour uim fræga íþrótta-
menm etftir Frimiamm, og hamm
vamm að 25 ára sögu Knatt-
spytrmuisambands Isiands, ég
veit etoki hvort hann heifur lok-
ið því verki.
FVimann var direwgistoapanmað
ur, um það ætfla ég að nefma
dæmi, og ég mimmdst þess ekki
að hafa heyrt meinm hallmæla
homum.
Fyrir röskum tuttugu áruim
var borin firam tífllaga á tomatt-
spymuþimgi, um að víta undir-
ritaðan fyrir fjandsamlega af-
stöðu tíl knattspyrnuíþróttarinn
ar.
1 hfléi á mdflli funda hringdi
Frímanm tdl min og sagði mér
firá þesisu, og spuu'ði jiafintframt
hvort ég estti eitthvað af þess-
uim storifuim í fóruim mínum. Svo
vel vildi til, að ég áttí þetta, og
Frímiamm heimsóttí mig tíl að
lesa yfdr noktouð af þessu etfni.
Síðan getok hanm í s'kirofck á tdl-
löguimöninun'Uim á knaibbspymtu
þmgimu, og viidi vita hvað það
væri, sem þeir vifldu vita. Mtun
þá hafa farið litíð fyrir rök-
semd'Utm tillögumanina, og tíilag
an var ektoi borin umdir at-
kvæði.
Segja má, að þetta atvito hafi
orðið uppihaí vdmáttu otokar Fri-
mannis. Við áttum etftír að starfia
lengi að sarrna málefni, og áttum
mjöig ánægjulegt saimistartf i Sam
tökium iþróttafréttamanna, sem
fjórir íiþrótfcafréttjam'enn sitotfinh
uðu íyriir 16 eða 17 ánum, en
Frimann var í fyrsifcu stjóm
þeirtra saimitaka.
Frknann var ekki aðeinis 'starf
saimiuir, 'heldur einnig lífsglaður,
og ég minnist margra ánægju-
stunda sem vdð áfcfcum samam á
heimdfli mínu.
Ég flcveð Frimiann Helgason
með söfenuöi og færi konu harns
og Jx'tnrtuim inniilegar samúðar-
kveðjur.
Sig. Sigurðsson.