Morgunblaðið - 26.01.1973, Blaðsíða 12

12
MQRG;UN>BL^.Í>I Ð, FÖ^TUDAQUR 26. JANÚAR 1973
HAMFARIRNAR I VESTMANNAEYJUM
„Er ekki
pláss fyrir
emn
í viðbót?“
„HEFli'KÐU leyfi?“ 1 þrönginni
í Hafnaritiióuni, i sparisjóönum,
í titvegsbankaniim, í póststof-
unni; — alls staðar flaug þessi
spiirning milli Vestmannaeyinga.
Og þeir, sem gátu svarað ját-
andi, voru menn dagsins. Hinir
ypttu öxlum; sumir bölvuöii og
einstaka. kreppti hnefann og
kváöii þaö „helvíti hart að þnrfa
að fá bréf upp á það, að mega
fara heim til sín“. Að komast á
Hann var hress yfir landvistinni
þessi nngi Eyjamaður og sagði
okknr, að það væru mikln fleiri
sælgætisbúðir í henni Reykjavík
en heima.
Heimaey aftur til að líta eignir
og óðul er nú sterkasta aflið í
huga margra þeirra Vestmanna-
eyinga, sem eldgosið hefur hrak-
ið upp á meginlandið.
Við lögðum fyrst leið okkar
í Útvegsbankann. í>ar og i Spari-
sjóð; Vestmannaeyja í Seðia
bmnikainum var að hefiast veit-
ing á sérstökum lánum til Vesit-
mannaeyinga og er það Seðla-
banki ístends, sem teggur stofn
unum fcil fé til iánanwa, sem eru
t-i hriggja mánaða.
..betta er mikil og góð aðstoð. 1
Ömetanleg aðstoð,“ sagði Will- j
um Amlersen. sjómaður, er við
spiölhiðum við hamn meðan
hann beið eftir því að fá pen-
ingana í hendur. ,,f>að er aiit
eins. viðmótið, sem við mætum
hérna á meg'nlandmu. Það er
mikíð og gott.“
Wiriiim kvaðst hafa komið frá ,
Eyiiim i gærmorgun. Hann er j
á Kristibiörgu IT og þeir eru að ;
búa sig á loðnuna. Títi dögum
fvrir vosið flutiti Witium með
konu og þriú börn í nýtt íbúð-
arhús í Vestmannaeyjum. ,,Það
var stutt sæla það,“ segir hann
ot teyfir sér að brosa út í ann-
að munnvikið. „Alla vega verð-
ur landslagið breytt," er það
ofna. sem Wiihim vill segja um
það. sem tekur við H“imaey að
g-rw'nu loknu.
O" fiármáteviðskiptin gengu
"tett vfir „Eyiadisil<inin“ i Reykja
vík. Ateengast var, að éinstakl-
'n'mr tækiu 5—10 þús. kr. lán
en f'öliskyldumenn fóru hærra;
allt í fuiten kvóta, sem er 50
’uV-nnd krónur. Það var greini-
te"a skanlétíbaira fólk, sem fór
út. '-!;>■'ar seðtemi.r voru fengnir.
O" þarna kom eiinn útgerðarmað
urinn með mikliu írafári. Hann
var búinn með tékkheftið sitt
og vildi fá annað. „Þeir biða
nefn itega eftir aurunum strák-
arnir mínir,“ sagði hann.
í Hafnarbúðum rikti einkenni-
legt andrúmsloft. „Við erum
landlaus't fól'k að leita hjálpar,"
sia.gði eldri nnaður við okkur. Og
utan um hvem þann mann, sem
spurðist að væri nýkominn úr
Eyjum, myndaðist þegar þyrp-
ing. „Leiztu nokkuð upp í
gluggann hjá mér?“ „Hittirðu
Valida?" „Hvernig er þetta eigin-
tega orðið?“
Engin föst vinai'umiðlun er
komin í gang, nema hvað Land-
samfoand iðnaðarmanna hefur
reynt að útvega mönnum í
bygginigariðnaðin/um atvinnu.
Menn viija fyrst komast tii Eyja
aftur að sækja nauðsynjar, áður
en þeír fara að tiaka til hend-
intni uppi í landi. Og atvinnu
rekendur úr Vesitmanmaeyjum
vilja haida í sína menm. Smiðj-
umar eru nú að reyna að fá inni
í vers'töðvum á Suður- og Suð-
vesturiandi og eigendur þeirra
vilja ilia mássa stiarfskraftinn
frá sér strax. Og svo er um
fleiri.
f gan-kvöldi áttu fyrstu fjöl-
skyldumar úr Vestmannaeyjum
að fiytjast inn í Ölfusiborgir og
sagði Jónaitan Aðalsteinisson á
skrifstofu ASÍ Mbl„ að þar yrðu
hýst um 280 manns. I Munað-
aimeisi eru og 24 hús, sem reiikn-
að er með, að iðnaðanmenin og
aðrir, sem vinmu fá í Borgiarnesi,
búi í með fjölskyMum sínum;
8—10 manns í húsi.
í Hafnarbúðum verður í dag
opmuð kaffistofa. Þar er nú
u'pplýsmgadeiM, fjármáladeild,
húsnæðisdeiM og skrásetming.
Með
Eyja-
fólki í
Reykja
vík
Það er í upplýsinigadeildiinni, bak
við barmbustjaMið, sem menn fá
leyfi til Eyjaferðar. „Aðsóknin
er gifurteg. Miklu meiri, en við
j fáum annað,“ sagði Georg
j Tryggvason, lögfræðmgur Vest-
mainnaeyjabæjar, þegar okkur
I tókst að halda homum á jakka-
j hornmu smástund. „Það fara
1180 mianns með tveimur skipum
í nótt og svo aftur 180 manns á
morgun.
' Menn fá að sækja símar nauð-
syntegustu föggur, en viðdvöliin
er ekki lengri, en meðan skipið
testar bíla eða hvað það nú er,
sem sótt er hverju sintni. Þeir,
sem búa í austurbænum hafa
forgöngu um ferðaieyfi og svo
reynurn við að Iiáta heimilisifeð-
ur gamga fyrir.“
Það var greinilegt, að sóknin
í ferðaleyfi var ströng. Eiinm eft-
ir ammarn gripu memn í hamdlegg
Georgs og spurðu, hvort ekki
væri nú plásis „fyrir einn í við-
bót“. Og Georg þótti greimitega
ekkert giaiman að segja nei.
Þarna sat Haraldur Armgríms-
son og hampaði visd að nýrri
íbúaskrá Vestmammaeyja; að
þessu sinni með heimiilisfömgum
i liandi. „Við erurn ekki komnir
Framh. á bls. 21
iPfli!

í;
Hún er hugsi þessi Eyjakona meðan hún bíður eftir pening
unum.
(Myndirmar tók Br. H.)
Vestmannaeyingar vitja iánasinna í gær.