Morgunblaðið - 03.04.1973, Side 7

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 3. APRÍL 1973
7
Bridge
Eftirfarandi spil er frá bridge
keppni og var lokasögnin sú
sama á báðum borðum, en ár-
angurinn var ekki sá sami, þar
sem sagnhafárnir spiluðu ekki
eins.
Norður
S: 8
H: G-10-4-2
T: Á-D-8-6
L: Á-D6-4
Vestur Austur
S: G 10-9-7-3 2 S: Á-5-4
H: K H: 7-6
T: 10 7-4 T: K-G 9-5
L: G-3-2 L: K10-9-7
Suður
S: K-D-6
H: Á-D-9 8-5-3
T: 3-2
L: 85
Suður opnaði á l'hjarta, norð-
ur sagði 3 hjörtu og suður sagði
4 hjörtu, sem varð lokasögnin.
Við bœði borðin lét vestur út
spaða gosa, suður drap með ási
og lét aftur út spaða. Annar
sagnahafanna svínaði hjarta,
tígli og laufi og tapaði spilinu,
þar sem allir kóngamir lágu
vitlaust. Hinn sagnhafinn tók
hjarta ás og síðan drottningu.
Þegar spaða var spilað í annað
sinn hafði hann látið tigul úr
borði og nú tók hann hitt há-
spilið í spaða og kastaði enn
tígii. Nœst lét hann út tígul,
drap með ási og lét nœst út
tígul drottningu. Austur drap
með kóngi og var nú i vandræð-
um með útspil því sama er hvað
hann lætur út, sagnhafi græðir
alltaf siag og vann þess vegna
5 hjörtu.
Vel má vera að næst þegar
spil eins og þetta kemur fyrir
við spilaborðið þá vinni Sagn-
haíinn sem svinaði þrisvar spil
ið, en hinn tapi því. Samt sem
áður er ekki hægt að neita því
að sú leið sem síðari sagnhafinn
veiur virðist betri.
1 dag, 3. april, er sjötugur
Björn Finnbogason, oddviti, í
Gerðum.
80 ára verður í dag Olgeir Vil-
hjálmsson fyrrverandi bifreiða-
eftirlitsmaður, til heimilis að
Meðalholti 13. Hann verður að
heiman í dag, en mun taka á
móti gestum að Hótel Esju laug
ardaginn 7. apríl milli kl. 16-18.
DAGBÓK
BAHiVAWA.,
PRHMHflbDSSfl&flN
SVARTAVATN
Eftir Huldu Hilmarsdóttur
„ . . . Ég er hrædd um að ég sé búin að gieyma sög-
urmi. En — ehem — ef ég fengi nokkra steina, eins og
þá, sem ég var að fá áðan, þá býst ég við . . .“
Svarti Svartur sá giitta í gimsteina undir fiðri andar-
innar.
„Láttu öndina fá nokkra gimsteina í viðbót við hina,
Jónas,“ sagði Svarti Svartur.
Þegar öndin hafði fen.gið eins marga gimsteina og hún
gat borið, léttist á henni brúnin, sem þó hafði ekki ver-
ið þung, og Svarti Svartur mælti: „Byrjaðu svo, fröken
góð, á sögunni.“
Kom þá svo mikið orðaflóð upp úr öndinni, að hkja
roátti því við grautinn, sem forðum vall út úr pottinum:
„Ég var á leið yfir Löngutjöm, en hún er frekar stór,
og margar eyjur em í henni. Ég flaug þar yfir einni af
eyjunum, er ránfugl kom spanandi og hjó til mín. Ég
ætiaði að forða mér undan og steypti mér niður um það
bil tvo metra. En það var óhappadagur, dagurinn sá.
Rámfugiinn var glorhungraður og þaut á eftir mér og hjó
til mín. Ég vildi gjarna lifa dáiítið lengur og hugsaði
ég með mér, að nú mundi ekki duga að steypa sér niður
aftur. Ég tók því það ráð að duga eða drepast og hjó á
móti. Fuglinn varð þá ákafari og réðst á mig með kjafti
og klóm og náði að veita mér höfuðhögg. Ég missti með-
vitund og féll til jarðar nokkra metra. I failinu kom ég
niður á mjúkan mosa.
Ránfuglinn hefur líklega misist allam áhuga á mér,
þvi að ég frétti seinna, að hann hefði komið auga á
feita önd, helmin.gi feitari en ég er, og krækt í hana
Ég hafði legið í hér um bil hálfa klukkustund óáreitt
og meðvitundarlaus á mosanum, er ég vakmaði skyndi-
lega við það, að vatn lak á mig. f>að voru nokkrir vatns-
dropar. Kanmski það hafi verið slefið í ránfuglinum, er
hann var að ljúka máltíð yfir öndinni feifu. Ég hxesstist
og komst til meðvitundar og reis upp með erfiðismunum.
Þá kom ég auga á lind skammt frá. f>á fann ég hve
þyrst ég var. Skreið ég þangað og slökkti sárasta þorst-
anm. Því næst hressti ég upp á.hugrekkið og steypti mér
út í og fékk mér hressandi bað. Síðan skreið ég upp á
bakkann og ætlaði að hvíla mig, er ég allt í einu tók
eftir því, að mannaimál hljómaði í eyrum mínum. Kom
það frá stað, sem var ekki langt frá mér. Ég hafði áð-
ur heyrt mannamál og skiiið svoh'tið af því, sem sagt
var. Nú reyndi ég að skilja hvað fram fór. Lagði ég við
hlustir og ég skildi nokkuð af því, sem memmimir sögðu.
Mér skildist að einhverjir væru í vandræðum. Hoppaði
ég nær hljóðinu og lenti loks í litlu rjóðri.
Þar sat maður í fallegum, skrautlegum fötum og var
hann umkringdur mönnum í svipuðum klæðum. Var
maðurinn í miðjunni að tala um einhvem mann. Hamn
nefndi aftur og aftur orðið Áifhiidur. sem ....
„Álfhildur!“ hrópaði Svarti Svartur upp yfir sig og
hvítnaði í framan eða svo mikið sem hann gat orðið
hvítur.
„Haltu áfram, áfram,“ sagði hann síðan og var að
nálgast gula litinn.
DRÁTTHAGI BLÝANTURINN
SMÁFÓLK
^ CMON,RERl/N,^
l'M 60IN6 TO TAK£
VOU FOR A /
L1TTL£ WALK.. /
■>._________/
IT’S ASOíT TIME YOU 60TA
LOOK AT THE OUTSIDE UJORLP
— Kornúu Ltmnu:. ég ætla — l»:ul er kominn tími tíl
að fara með þig i laM.itúr. aú þú kikir svolítið á um-
heiminn.
FFRDTXAND