Morgunblaðið - 10.05.1973, Qupperneq 28

28
MORGIJNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 10. MAÍ 1973
Eliszabet Ferrars:
Ssmísríls i daurisnn
Og hann tók að segja Dalziel
frá hugmyndum sínum í sam-
bandi við mjólkurflöskuna.
Dalziel greip fram í fyrir hon
um. — Hvers vegna hefði hún
átt að þegja yfir öllu, sem hún
kann að hafa vitað?
— Það getur verið, að hún
hafi bara ekki áttað sig á því.
— O, hún hefði áreiðanlega
áttað sig á þvi, ef hún hefði séð
einhvern ráðast á Margot.
— Það er ekki víst, að hún
hafi séð það. Eí til vill hefur hún
aðeins séð éinhvern þarna, sem
talinn var hafa verið annars
staðar, eða eitthvað þess hátt-
___U-
matur
rauö
og
ar. Eins og ég var að segja, ef
börnin hafa tekið flöskuna. . .
En nú var aftur gripið fram í
fyrir Paul, og í þetta sinn var
það Roderick, sem kom yfir mat
jurtagarðinn og ruddist gegnum
girðinguna með Jane á hælum
sér.
Þau staðnæmdust bæði og
gláptu á lögreglumennina, en
svo sneri Jane við og tók til
fótanna, með hendurnar fyrir
munninum. Roderick horfði á
eftir henni, órólegur, en gekk
svo nokkur skref nær.
— Hver er þetta? spurði
hann hásum rómi.
— Bernice Applin, sagði
Paul.
— Nú. . . ein af þeim, sagði
Roderick.
— Ég mundi í yðar sporum
fara á eftir konunni yðar, sagði
Paul. — Hér hafið þér ekkert
að gera.
Roderick stóð kyrr. — Hvers
vegna var hún . . ?
— Ég hugsa, að hún hafi séð
eitthvað, sagði Paul. — Hún var
að flækjast hérna kringum hús
ið á laugardagsmorgun, og
kann að hafa séð, hver kom
hingað þá með ungfrú Dalziel.
Brian var nú kominn til
þeirra. — Eða, hver ekki kom,
sagði hann. — Roderick, ef þú
ætlar ekki að gæta Jane, þá
ætla ég að gera það.
— Já, þakka þér fyrir, sagði
Roderick, sem var enn ekki bú-
inn áð átta sig, og þegar Brian
þaut gegnum skarðið í girðing-
unni, spurði hann: — Hvað átti
hann við með þessu, hver hefði
ekki komið?
— Hver hefði ekki komið
hingað með ungfrú Dalziel,
sagði Paul. — Ég held hann
haldi að hún hafi komið hingað
ein síns liðs, komið öliu þessu
fyrir, sem við sáum, og farið síð
an burt. Eða hann læzt að
minnsta kosti halda þetta.
— Nei, sagði Roderick tor-
trygginn. — Því getur hann
ekki trúað.
— Jæja, hann var nú næstum
búinn að sannfæra Rakel um
það, sagði Paul.
— Nei! sagði Roderick hátt og
röddin skalf. — Jane sagði það
líka, eða eitthvað svipað. Þið
haldið því öll fram, að Margot
hafi orðið vitskert. Þið segið
það mín vegna. Svo hafi hún
komið aftur og myrt telpuna, af
þvi að hún hafði séð til hennar.
Skiljið þið ekki, að það er þetta,
sem 'þið eruð að halda fram?
— Ekki ég, sagði Dalziel þurr
lega. — Ég held ekki, að þetta
tvennt standi í neinu sambandi
hvort við annað. Þetta reynist
áreiðanlega vera ósköp alvana
legur glæpur.
— Alvanalegur! Guð minn
góður! sagði Roderick, og það
setti að honum krampakenndan
hroll.
— Ég á við, að þetta er á
borð við það, sem maður les um
í blöðunum daglega, sagði Dal-
ziel.
— Þú ert tilfinningalaus dóni
sagði Roderick.
— Kannski, sagði Dalziel. —
Já, það er ég sjálfsagt.
— Það hefur Margot líka
sagt.
— Já, þvi trúi ég, sagði Dal-
ziel. — En hverjir eru að koma
þarna? Foreldrar telpunnar?
Þá er okkur betra að hypja okk
í þýóingu
Páls Skúlasonar.
ur. Þetta er fjölskylduathöfn.
Hann gekk burt og Roderick
ranglaði á eftir honum.
En Paul stóð kyrr og horfði
á Applinhjónin koma eftir stígn
um. Maðurinn var á undan,
flýtti sér og hrasaði í öðru
hverju spori. Eirahver hvell,
óskiljanleg orð streymdu af vör
um hans. Andlitið var náfölt af
skelíingu, og augun störðu eins
og sjónlaus. Konan kom þung-
lamalega á eftir honum, með
Fred Harper við hlið sér. Hún
var kápulaus, en aðeins í bóm-
ullarslopp utan yfir óhreinum
kjólnum. Hún var í flókaskóm
með loðkanti og óð í þeim for-
ina á stignum. Gráa hárið var
vafið innan í hárnet.
Á andliti hennar sást enginn
svipur, fyrr en hún var rétt
komin að liki dóttur sinnar,
enda þótt augun störðu á blett
inn, þar sem Berniee lá, en þá
var eins og ólundarlegi svipur-
Málverk
eftir Gunnlaug Scheving.
Tvö stór málverk eftir Gunnlaug Scheving til sölu.
Tilboð sendist afgr. Mbl. fyrir mánudagskvöld
merkt: „Málverk — 9587".
Við Mávahlíð
Til sölu við Mávahlíð 3ja herb. rúmgóð rishæð í góðu
lagi. Teppi á stofu og gangi. Geymsluloft yfir íbúð-
inni. Eignahlutdeild í þvottahúsi í kjallara.
HÚSAVAL, Skólavörðustíg 12
Sími 24647, kvöldsími 21155.
velvakandi
Veivakandi svarar i síma
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
0 Nýliðar í umferðinni
Einn nýfiuttur til meg-
inlandsins skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Ég er nýfluttur hingað til höf
uðborgarinnar, ekki þó af eig-
in ósk heldur fyrir grimm ör-
lög. Ég hafði bílinn minn með
mér og var í fyrstu nokkuð
hikandi við að fara með hann
út á götur borgarinnar. Þó
gerði ég það og hugsaði mér
bara að gera eins og hinir hag-
vönu. En ég komst fljótt að
því, að það var ekki einhlít
regía. Svo fór ég að
kynna mér betur umferðarlög-
in, hvað mætti og hvað mætti
ekki, hvað væri „réttur“ og
hvað ekki. — Eftir þá athugun
fór ég að velta þvi fyrir mér,
hvort nokkur lagabókstaf-
ur væri brotinn oftar en um-
ferðarlögin. Ég er t.d. viss um
að ekki líður sú mínúta að
hraðaákvæðin séu ekki brotin
og það af fjölda bílstjóra. Ef
til vill er það af þvi að þau
ákvæði eru óraunhæf — ég get
ekki dæmt um það.
Ég veit ekki hvort það eru
lögbrot, en skelfirag brjóta
margir þá reglu að aka ekki
lúshægt eftir vtostri ak-
rein þar sem tvær akreinar eru
á götu, eins og t.d. Hringbraut
toni. Hraðaaksturinn er þó
verri. Hjá sumum bílstjórum
(aðallega þeim yngri) er etos
og himinn og jörð séu að far-
ast, ef þeir komast ekki áfram,
jafnvei við hin lélegustu akst-
ursskilyrði. Ekki furða þó illa
fari stundum.
0 Að gefa réttinn
Og þá er það rétturton. Sum
ir virðast alltaf „steia" honum
sjái þeir sér færi á, þó held ég
að það sé mikill minnihluti.
Aðrir virðast alltaf hik-
andi, eins og þeir viti ekki
hvort rétturton er þeirra eða
ekki. Kannski er þetta bara
meðfædd varkámi, og er ekki
nema gott eitt um hana að segja
fari það ekki að valda töfum
og að nokkru leyti óöryggi í
umferðinni — þar er nauðsyn-
legt. að vita, hvað á að gera.
— Ég kæri mig ekkert um að
mér sé gefinn réttur, sem ég á
ekki, en á hinn bóginn vil ég
fá að halda minum rétti þar
sem ég á hann. Færu allir eft-
ir þessu, væri þetta ekkert
vandamál.
Mér eru enn ljósar takmark-
anir minar hvað akstur í borg-
inni snertir og þess vegna beiti
ég enn athyglinni til hins ýtr-
asta, akstur hér er ekki kom-
inn upp í vana hjá mér. Ég
vona þó að ég verði aldrei eins
kærulaus og ýtinn og „þeir
vönu“.
Q Náunginn ekki til
fyrirmyndar
Þau ráð vii ég gefa mönnum,
sem eins er ástatt um og mig,
að kynna sér vel umferðarregl
urnar og aðlaga sig síðan að
umferðinni eftir beztu getu. En
það er hættulegt að gera þar
rangt í þeirri einlægu trú að
rétt sé að farið. Við getum ekki
lært af náunganum á götunni.
Til þess gerir haran alltof marg
ar vitleysur.
En snúum okkur svo að hto-
um gangandi vegfaranda. Hann
er að mínu viti ekkert betri en
bílstjórarnir. Hvaða hemja er
það t.d. að vaða út á umferðar-
götu án þess að líta til
hægri eða vinstri — kannski i
dimmviðri? Eða að hlaupa að
merktri gangbraut og þeytast
út á hana þvert fyrir bíl. Slíkt
fólk hugsar ekki fyrst um líf
og limi. Sá gangandi þarf að
sýna aðgæzlu engu síður en
stjórnandi bílsins.
Þú verður að fyrirgefa, Vel-
vakandi góður, hvað þetta er
laust í reipunum, en vona samt
að þú birtir eitthvað af þvi.
Einn nýfluttur til
meginlandsins."
£ Miðasala og pappírs-
skrjáf í kvikmynda-
húsum
Sveinn Jónsson skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Mér datt í hug að skrifa þér
vegna nokkurs, sem hefur
lengi farið í mínar fín-
ustu taugar.
Þannig er mál með vexti, að
við hjónto höfum gaman af því
að fara í kvikmyndahús stöku
stonum.
Venjulega hringjum við
og látum taka frá miða, nema
þegar við erum alveg viss um
að fá miða á síðustu stundu.
Gallinn er bara sá, að miðana
þarf að sækja löngu áður en
sýningin hefst og þarf þá ann-
aðhvort að gera sérstaka ferð
til þess, eða þá annað okkar
þarf að fara á undan. Tilgang
inn með þessu fyrirkomulagi
get ég bara ekki skilið. Það
hlýtur að vera sama fyrir kvik
myndahúsin hvort miðarnir eru
geymdir þar til kortéri fyrir
sýningu, ef miðamir eru svona
eftirsóttir á annað borð.
Og úr þvi að ég er nú á ann
að borð að gera kvikmyndahúj
að umræðuefni, þá ftonst mér
ekki úr vegi að minnast á ann-
að, sem er l'ika alveg að fara
með minar finu taugar, en það
er hið margumrædda og óþol-
andi sellófanpappírsskrjáf þeg
ar kvikmyndahúsgestir eru að
hakka í sig gotteri. Hvers
vegna í ósköpunum er
þetta ekki haft í öðruvisi um-
búðum ?
Með kierri þökk fyrir birt-
inguna.
FASTEIGNAEIGENDUR ATHUGIÐ:
að við bjóðum útborganir allt að
Sfaðgreiðslu
fyrir eftirtaldar eignir:
Einbýlishús, fullgert eða í smíðum, í Kópavogi,
Garðahreppi eða Breiðholti.
Raðhús, fokhelt i Kópavogi eða Breiðholti.
Raðhús, tilbúið undir tréverk, staðsetning ekki
atriði.
Einbýli eða raðhús á einni hæð, helzt tilbúið undir
tréverk. Kaupandi getur látið 2ja íbúða hús í
Kópavogi í skiptum ef vill.
4ra—5 herb. sérhæð, helzt í Vogum eða Heimum.
3ja—4ra herb. íbúð sem mest sér, með bílskúr eða
rétti.
3ja herb. íbúð, helzt í austurbæ.
Einnig fjölda annarra eigna af ýmsum stærðum.
Hafið samband við okkur sem fyrst.
FASTEIGNIR & FYRIRTÆKI
Njálsgötu 86, símar 18830 og 19700.
Opið 9—7, kvöldsími 71247.
Sölustj.: Sig. Sigurðsson byggingam.
Bílar til sölu
1. Benz vörubíll 1513.
2. Benz fólksbíll 190 '63.
3. Benz 280 S, 1969.
4. Benz 220, 1970.
5. Benz 230, 1968.
6. Opel Caravan 1967.
7. Willys-jeppi 1963.
8. Opel Record 1965.
Útvega einnig allar gerðir bifreiða og vinnuvéla frá
Vestur-Þýzkalandi. Sími 30995.
Uppl. næstu daga að Langholtsvegi 109 jarðhæð.
Sveinn Jónsson."