Morgunblaðið - 13.06.1973, Qupperneq 20

20
MORGLKNBL.AÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 13. JÚNÍ 1973
K j ar valsstaðir:
„Að sækjalist-
ina á okkar
mið, ísland46
Sex ungir listamenn með stóra
sýningu í Kjarvalsstöðum
*
Eftir Arna Johnsen
Sterkur íslenzkur tónn í list
ungra llstamanna. Þeir opnuðu
sex saman í Kjarvalsstöðum og
niaður finnur það strax þegar
augun flökta að það er hiti i
þessu, lífsgleði, þó að túlkun-
in sé ákaflega mismun-
andi. Sannleikurinn er svo
margs konar, allt eftir því
hverju hver trúir, en þetta
unga listafólk er að fást við
upplag sitt í sínu umhverfi, Is
landi. Það hefur siglt og séð,
en það vill vera við rætur jök
ulsins sem hylur eldinn, vill
hlúa að þeim villiblómum sem
þar lifa og sækja sannleiks-
korn í sínum þörfum.
I»að var rabbað saman við
borð í miðjum sal Kjarvals-
staða, ekki um örlög heimsins,
en heimsmál samt, myndlistina,
stöðu málverksins, það nei-
kvæða og jákvæða og hvort
væri ofan á. Þeim bar saman
uiii að það jákvæða í málverk-
inu væri í auknum byr, lífs-
gleðin, viljinn og áræðið. Poli-
tísk list, foj. Svo fórum við að
reyna að sjá ekki loftið í saln-
um, það var ekki hægt að kom
ast hjá því nema að horfa beint
ofan á tærnar á sjálfum sér og
það var þá lítið betra eða hver
vildi skipta á himni og tám.
Það er svolítið stórt þetta svart
hvíta loft þarna í salnum, en
þó hefur það ekki slökkt á
heiminum. Kannski verður það
líka talið eðlilegt í framtiðinni
að skoða myndir með derhúfu
svo loftið fylgi ekki með í
hverri mynd.
Það var rætt um íslenzka
listamenn, þ.e.a.s. þá sem ekki
ganga með heiminn í kokinu og
hvaða sjónarmið dansaði nú yf
ir borðinu? Jú, að sjá okkar
eigin svip, virða okkar eigin
naflastreng og anda í gegnum
rætur okkar sjálfra, en
við skulum hitta einstakl-
ingana í stuttu hjali:
„Á mörkum
skulptursins
og málverksins"
Sigurður örlygsson er 26 ára
giamaill. Hann á 16 myndir á
sýningunni. „Ég hef í tvö ár
málað tvo flofcka, eiiginlega, af
myndum,“ sagði hann, þegar
við röbbuðum saman, „annar
fiokkurinn eru mjög einfaldar
myndir með láréttuna og lóð-
réttum liinum, en annars vegar
hef ég málað myndir með
Sigurður Örlygsson.
sveifluMnunni. Sá fyrri hefur
mjög ákveðnar skiptingar, en í
þeim síðari eru blómin farin að
spretta, koma á kreik, og far-
ið að ýtfa öld'u.
Að sumiu leyti finnst mér eins
og ég sé að náigast skulptur-
inn og ef tii vill að fjarlsagjast
piensilinn, þvi sum af mínum
verkum eru frekair skulptur,
en málverk þó að ég noti pens-
il, striga og oMumálningu.
En ég held að ég sé nú á
mörkunuim án þess að vera bú
inn að gera það upp við mig
hvort ég fer í átt til málverks-
ins eða skulptursins, en í báð-
ar áttir varia.“
„Hvair hefuir- þú vinnu-
stofu?“
„Ég hef vimnustofu í Aðal-
stræti 12. Ég kláraði Mynd-
lista- og handíðaskólamn í hitt-
eðfyrra og sáðan var ég í eit.t
og hálft ár við nám hjá Rich-
ard Mortensen í Kaupmanna-
höfn, en hann er þekktasti
málari á Norðuriöndum. Á með
an ég dva'ldi þar fékk ég 2.
verðlaun í samkeppni um vegg
skireytimgu á útivegig málning-
arverksmiðju úti á Amag-
er. Veggurinn var 25x13 metr-
ar, en það voru 70 sem sendu
inn tillögur. Ég fékk þar 1000
kr. danskar í verðlaun og það
kom sér vel því búskapurinn
gat verið stórbrotnari."
„Væri ekki upplagt að leggja
meiri áherzlu á ýmsar skreyt-
ingar hérletndis?"
„Jú, það væri upplagt að
skreyta syona héma heima,
svoMtið hefur verið byrjað á
Kiuar Hákonarson við mynd s ína, Sanikoma.
veldara að rífa niður en byggja
upp. Þessi neikvæði þátt-
ur samifélagsins er ef til viU
ekki sá stærri, en hann lætur
hátt.“
„Hefur þú viinnustofu?"
„Ég hef mina vinnustofu og
hún er ágæt, en auk þess að
má'la kernni ég teikningu
i Hltíðasikóla. Ég hef alltaf
kennt með málverkinu og til
dæmis kenndi ég í þrjú ár við
Handlíða- og mynd'listairskól-
ann, en þar hætti ég út af
óánægju. Síðan var ég með
ársstarfslaun næstsiíðast og
minn eigin skóla i 2 ár, en það
tók of mikinn tíma miðað við
það sem mér fannst ég verða
að sinna minu eigin málverki.
Það er því öruggara að vera í
föstu stárfi, því þá getur mað-
ur málað eins og maður vill, án
þess að vera bundinn sölu.“
„Þörfin skapar
aöstæöurnar"
Þorbjörg HöskuUlsdóttir á
11 myndir á sýningunni. „Ég
flæki saman sjálfri mér, hug-
myndum mdnum og öðru fólki,"
sagði hún i stuttu spjalli, „og
auðvitað fylgir umhverfið með
og það sem er upp og niður á
teningnum á h ver j um tima.
Annars gengur manni svo
iitið illa að ná einhverju heil-
legu út úr þessu og það tekur
l'íka sinn tíma að ná valdi yf-
ir tækninni. Það er einniig
ljóst að maður getur varia haft
neinar stórar meiningar á með
an maður ræður ekki alveg yf-
ir þeirri tækni sem maður er
að reyna við. Meiningin verður
því skýrari sem tæknin
er betri. En ég er nú hæg-
Þorbjörg Höskuldsdóttir.
„Að sýna jákvæðu
öflin í málverkinu"
Einar Hákonarson er 28 ára
gamall, kumnur fyrir málverk
sin og grafikmyndir. Við röbb-
uðum við hann: „Þessi stóra
mynd þama t.d.,“ sagði hann,
„á sína sögu eins og annað. Ég
málaði hana um páskama
i fyrra. Upprunalega hugmynd
in var trúarlegs eðlis, innblást
ur frá páskunum, en svo fann
ég að ég var ekki nógu trúað-
ur og fannst vanta sanmfæring
arkraftinn sem yrði að vera á
bak við það sem ég vildi, þann
ig að myndin breyttist og i lok
in hlaut hún nafnið samkoma."
Einar málar figurativar
myndir og sækir þar á bratt-
ann eins og það unga listafólk,
sem hefur ekki hengt sig á
klafa þess neiikvæða. „Meinimg
in hjá mór“, sagði hamn, „er
að reyna að sameina sem bezt
bókmenntir og mynd, það er
að hafa frásögu i myndimni án
þess að slaka á myndrænum
kröfum i þeim stíl sem ég vinn
með.“
þvi, þetta kemuir ugglaust þeg
ar við höfum fengið venjuleg-
an ttíma til að komast í gang.
Annars má segja að ég gangi
talsvert út frá minni list sem
veggjaskreytingalist t.d. á
nýjum húsum."
Sigiirður við eina mynda sinn a, Þar sem blómin spretta.
Kinar Hákonarson.
„Þetta er stórhuga sýning
hjá ungum listamönnum."
„Það hefuir ailtaf verið minn
draumur að koma upp slikri já
kvæðri sýnimgu ungra lista-
manna, sem sýna já'kvæðu öfl-
in í málverkimu. Það virðist
vera svo mikil tillhneiging í
samfélaginu að vera neikvæð-
ur, en það er svo miklu auð-