Morgunblaðið - 06.10.1973, Blaðsíða 7

Hér fer á eftir spil frá leiknum
milli Frakklands og Úngverja-
lands i Evrópumótinu, sem fram
fór I Belgíu í septembermánuði
s.l.
Norður.
S. Á-8-3
H. Á-K-7
T. 9
L. Á-10-9-8-6-2
Vestur.
S. 10-9
H. D-10-8-6-4-3
T. G-8-6-4-2
L. —
Austur.
S. G-7-4-2
H.G-9
T. Á-K-D-7-5-3
L. 4
Suður.
S. K-D-6-5
II. 5-2
T. 10
L. K-D-G-7-5-3
Lokasögnin f þessu spili var sú
sama við bæði borð eða 5 spaðar,
og var suður sagnhafi. Spilið
vannst við bæði borð, þar sem
austur fann ekki beztu vinnings-
leiðina. Vestur lét út tigul, austur
drap með drottningu og hvorugur
varnarspilaranna lét næst út
laufa 4, en sé það gert, þá trompar
vestur og lætur næst út tígul,
sagnhafi trompar i borði, og það
verður til þess, að austur fær slag
á tromp og spilið tapast. Þetta fór
þó á annan veg og spilið vannst
við bæði bop?.
Augljóst er, að 6 lauf er bezta
Iokasögnin og er einkennilegt, að
hvorugt paranna skuli hafa náð
þeirri sögn.
60 ára er í dag frú Rannveig
Wormsdóttir, Úthlfð 16,
Reykjavík.
80 ára var í gær Bogi
Stefánsson, leiktjaldasmiður,
Barðavogi 44. Hann tekur á móti
gestum í Safnaðarheimili Lang-
holtskirkju f kvöld eftir kl. 20.00
í dag verða gefin saman í hjóna-
band í Stóra-Núpskirkju af séra
Sveinbirni Sveinbjörnssyni, Halla
Guðmundsdóttir, leikkona og
Viðar Gunngeirsson, stud. theol.
1 dag verða gefin saman í hjóna-
band Bjarghildur Atladóttir,
Hvassaleiti 11, og Bragi Guðlaugs-
son, Kaplaskjólsvegi 71. Heimili
ungu hjónanna verður að Álfta-
hólum 8, Reykjavík.
SMÁVARNINGUR
Bóndi: Hvernig ferðu að því að
selja eggin þfn?
Annar bóndi: Ja, ef ég á að
segja eins og satt er, þá hef ég oft
furðað mig á því sjálfur.
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 6. OKTÓBER 1973.
■7
DAGBOK
BARIVAWA..
Þýtur í skóginum
— Eftir Kenneth Grahame
I. kafli — Arbakkinn
„En er þetta ekki dálítið leiðinlegt líf á stundum?“
spurði moldvarpan með mikilli varúð. „Þarna ert þú
alltaf ein með ánni og enginn til að spjalla við.“
„Og enginn til að ...nei, ég má ekki dæma þig of
hart.“
Sagði rottan full umbyrðarlyndis. „Þú ert ókunnug
hérna, svo þú þekkir þetta ekki. Árbakkinn hérna
er orðinn svo þéttsetinn, að margir hafa tekið þann
kostinn að flytjast burt. Nei, það er af sem áður var.
Hér eru otrar, hornsíli, akurhænur og allt er þetta
á fleygiferð allan daginn, og alltaf þykist þetta eiga
erindi við mann.. .eins og maður hafi ekki nóg með
sjálfan sig.“
„Hvað er þetta þarna?“ spurði moldvarpan og
benti með annarri framlöppinni á skóglendi handan
við mýrina öðrum megin við ána.
„Þama! Þetta er Stóriskógur,“ sagði rottan stutt
í spuna. „Við árbakkabúar förum ekki oft þangað.“
„Eru íbúar þar hættulegir?" spurði moldvarpan
dálítið óttaslegin.
„J-a-a-a-a,“ sagði rottan, „við skulum sjá.. .jú,
hérarnir eru ágætir og kanínurnar.. .eða sumar
þeirra að minnsta kosti, því það er misjafn sauður í
mörgu fé. Og svo er auðvitað greifinginn. Hann á
heima í miðjum Stóraskógi og vill hvergi búa
annars staðar, þótt honum væri borgað fyrir. Greif-
inginn veit líka, hvað hann syngur. Enginn þorir að
ónáða hann og það er líka ráðlegast að láta hann í
friði.“
„Nú, hvern langar svo sem til að gera honum
ónæði?“ spurði moldvarpan.
„Það eru.. .ýnis fleiri.. .dýr.. .í skóginum,“ sagði
rottan eins og hún hikaði við að segja orðin.
„Hreysikettir... og refir... .og fleiri. Það er ef til
vill ekkert illt um þessi dýr að segja.. .ég er þeim
vel kunnug.. .á stundum með þeim dagstund, þegar
við hittumst af hendingu.. .en stundum verða þau
hamslaus. Því ber ekki að neita, og þá... .er þeim
ekki treystandi. Það er alveg áreiðanlegt."
Moldvarpan vissi vel, að það er ekki góðra dýra
siður að tala óþarflega mikið um mögulegar hættur
FRflMHflbÐS&fl&flN
framundan, eða jafnvel gefa þær óþarflega mikið f
skyn. Svo hún hætti að tala um þetta.
„En hinum megin við Stóraskóg.. .hvað tekur þar
við?“ spurði hún,,,Þar sem allt sýnist blátt og
dimmt og grillir í eitthvað, sem gæti verið hæðir og
gæti verið reykur frá húsunum, en gæti llíka verið
ský.“
„Handan við Stóraskóg tekur við hin víða ver-
öld,“ sagði Rottan. „Og hún snertir hvorki mig né
þig. Ég hef aldrei komið þangað og ég ætla aldrei að
fara þangað og ekki þú heldur, svo framarlega sem
þú hefur nokkurt vit í kollinum. Viltu gera það
fyrir mig að minnast aldrei á það framar. Jæja, þá
erum við komnar í lygnuna og hér ætlum við að
borða hádegisverð."
Rottan reri út úr aðalstraumnum og inn á lygnu,
sem í fyrstu virtist eins og lítið vatn, umgirt landi á
allar hliðar. Árbakkarnir beggja vegna voru grasi-
vaxnir alveg niður að vatnsborðinu. Það sá á brún-
ar trjárætur undir lygnu vatninu en framundan
glampaði á freyðandi öldur í stíflunni við myllu-
hjólið, sem snerist letilega, þar sem það hékk utan í
þilinu á grámálaðri myllu. Um loftið bárust seið-
andi hljóð og ómar og við og við glaðværar raddir.
Þetta var svo fagurt og friðsælt, að moldvarpan
fórnaði framlöppunum og tautaði: „Mikil dæma-
laus.. .mikil dæmalaus blessuð dýrð.“
Fyrsti tebollinn
Sagan segir, a3 það hafi verið kfnverskur keisari sem fyrstur
manna „uppgvötvaði“ te. Það á að hafa átt sér stað fyrir meira
en 4000 árum. Keisarinn var að sjóða sér vatnssopa. Fyrir
tilviljun féll lauf af grein, sem hann notaði sem eldivið, ofan í
vatnskerið, sem yfir eldinum var. En keisarinn lét sig hafa það
og drakk vatnið þrátt fyrir laufblaðið. Og hann fann, sér til
mikillar undrunar, að vatnið var mjög bragðgott og það ilmaði.
En þetta var fyrsti tebollinn sem drukkinn var f heiminum, þvf
í Ijós kom, að laufblaðið, sem hafði „óhreinkað“ vatn keisarans
var af tejurt.
SMÁFÓLK
Lífið er sjaldnast allt á einn Sumt heppnast, annað mis-
veg, Kalli. heppnast.
Virkilega?
Væ, það væri flatt!!
FERDINAND