Morgunblaðið - 19.12.1973, Síða 39

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 19. DESEMBER 1973
39
MAIGRET OG SKIPSTJORINN Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
20
— Eg bið yður að gera svo vel
að þýða þetta, ungfrú Any?
En unga stúlkan virtist ekki
heyra, hvað hann sagði. Hún leit á
skriftina án þess að svara. Alvar-
leg og virðuleg í senn tók systir
hennar, eiginkonan, miðann frá
henni
— Þetta er skrafað í skólanum.
— Það er ekki dagsett. Efst stend-
ur aðeins. Klukkan sex, og svo:
„Beetje, vina mín. Það er bezt, að
þú komir ekki í kvöld, því að
skólastjórinn kemur til te-
drykkju. Sjáumst á morgun. Koss-
ar."
Hún leit f kringum sig með svip,
sem var fullur af rólyndislegri
þvermóðsku. Svo tók hún annan
rniða og las:
,, Elsku litla fallega Beetje mín.
Þú verður að vera róleg og hafa
hugfast, að lífiðer allt framundan
hjá þér. Ég hef mjög mikið að
gera, vegna þess að próf í þriðja
bekk standa fyrir dyrum. Svo að
ég get ekki komið í kvöld. Hvers
vegna segirðu alltaf, að ég elski
þig ekki? Ekki get ég hætt í skól-
anum. Af hverju ættum við þá að
lifa?
Ég bið þig að vera rólega. Við
höfum tímann fyrir okkur. Eg
kyssi þig af ást."
Einmitt þegar Maigret ætlaði að
segja, að þetta dygði, tók frú Pop-
inga annað bréf.
— Og svo er þetta, sem trúlega
er það síðasta:
Elsku Beetje mín.
Þetta er ófært. Ég grátbið þig
að vera skynsöm. Þú veizt ósköp
vel, að ég á enga peninga og það
tæki langan tíma fyrir mig að fá
stöðu erlendis. Þú verður að sýna
meiri aðgát og ekki missa kjark-
inn. Og fyrst og fremst verður þú
að treysta mér. Vertu ekki hrædd.
Ef það skyldi gerast, sem þú ótt-
ast, þá skal ég vissulega gera
skyldu mína. Ég er óstyrkur, því
að' ég á svo annrfkt um þessar
rnundir og þegar ég fer að hugsa
um þig, verður mér ekkert úr
verki. Ég fékk áminningu frá
skólastjóranum í gær og það gerði
mig mjög dapran. Ég skal reyna
að komast út annað kvöld með því
að segjast ætla að fara og skoða
norskt skip, sem er í höfn.
Ég faðma þig, Beetje mín."
Þreytulega rétti frú Popinga
höndina út eftir hinum bréfa-
bunkanum. Bóndinn skalf og
nötraði. Hún tók eitt bréf af
handahófi:
„Kæri Conrad, sem ég elska!
Nú skal ég segja þér göðar frétt-
ir. 1 tilefni af afmælisdegi mínum
hefur pabbi lagt eitt þúsund flór-
inur inn á bankareiknitiginn
minn. Það nægir til að borga ferð-
ina til Ameríku, því að ég hef
aðgætt í blöðunum, hvað farmiðar
með skipum kosta. Og við getum
sem hægast farið á þriðja far-
rými. En hvers vegna sýnir þú
ekki meiri áhuga á þvf að komast
burtu? Eg er að kafna hér í IIol-
landi og mér finnst fólkið hér í
Delfzijl fylgjast með mér með
vanþóknun. Og þó er ég svo ham-
ingjusöm og stolt yfir því að til-
heyra manni eins og þér! Við
verðum endilega að komast af
stað áður en leyfið hefst, því að
pabbi vill, að ég fari í mánaðar-
feðalag til Sviss og það vil ég ekki.
Annars verðum við að bfða
þangað til í vetur með áætlun
okkar. Ég hef keypt nokkrar
enskar bækur og kann smávegis.
Flýttu þér nú. Við tvö skulum
eiga saman unaðslegar stundir.
Heldurðu það ekki. Við megum
ekki vera hér lengur. Og alls ekki
núna. Ég held að frú Popinga sé
ekki beinlínis velviljuð í minn
garð og ég hef alltaf hálfgerðan
beyg af Corneliusi, sem alltaf er á
ef tir mér og ég get ekki losnað við
hann. Hann er góður drengur og
vel upp alinn, en mikið lifandis
ósköp er hann heimskur.
Og svo er hann ekki karlmaður
á borð við þig, Conrad. Þú, sem
hefur farið um öll heimsins höf
og veizt svo mikið. Manstu fyrir
ári, þegar ég lagði lykkju á leið
mfna til að hitta þig og þú tókst
ekki einu sinni eftir mér. Og nú á
ég kannski von á barni með þér.
Aðminnsta kosti gæti það vel átt
sér stað!
En hvers vegna ertu svona kulda-
legur í viðmóti? Elskar þú mig
ekki lengur?
Bréfið var mun lengra, en
rödd frú Popinga var orðin svo
hás, að hún þagnaði. Andartak
leitaði hún í bréfunum. Það var
bersýnilega eitthvað ákveðið, sem
henni lék hugur á að finna.
Svo las hún upp setningu, sem
stóð í einu bréfanna:
. . . og ég fer að halda, að þú
elskir konuna þina meira en mig,
svo að ég verð afbrýðissöm i henn-
ar garð og að lokum fer ég að hata
hana. Hvers vegna neitarðu allt í
einu að fara núna?"
Bóndinn skildi ekki orðin, en
hver andlitsdráttur hans var
spenntur til hins ítrasta og af svip
hans hefði mátt ætla
— Nei.. Eg \il ekki hugsa
meira um það... . Það er svo
hræðilegt.... ömurlegt.. . .
Og nú brast hún i grát. Hún gat
ekki lengur ráðið við sig og An.v
tók bliðlega um axlir systur
sinnar og ýtti henni varfærnis-
lega út úr stofunni.
7. kapituli
Hádegisverður hjá
Vaii Hasselt
Þegar Maigret kom aftur á
hótelið, fann hann, að eitthvað
sérstakt var í bígerð. Daginn áður
hafði hann s-nætt við borðið, sem
var við hliðina á borði prófessors-
ins.
Nú hafði verið lagt á borð f.vrir
þrjá við hringborðið í miðjum
veitingasalnum. Dúkurinn var
mjalla hvítur og við hvern disk
voru lítil glös og gáfu vísbend-
ingu um, að snæddur skyldi
hátfðarverður.
Jafnskjótt og Maigret sté inn úr
dyrunum, tók Pijpekamp lög-
reglumaður á móti honum með
framrétta hönd og brosti út að
eyrum, eins og hann vildi með
svipbrigðum sínum búa hann
undir, að nú ætlaði hann að segja
honum dálítið, sem kæmi honum
skemmtilega á óvart.
Hann var í sínu bezta skarti!
Með háan flibba og í sjakket! Og
nýrakaður! Hann var sennilega
að koma beinustu leið frá rakar-
anum, því að hann angaði af iltn-
vatni.
Duclos stóð fyrir aftan hann.
Ilann var ekki eins hátíðlega
búinn og ekki var hægt að segja.
að ánægja lýsti af honum langar
leiðir.
— Ég vona að þér afsakið míg.
kæri starfsfélagi.. . Ég hefði átt
að segja yður þetta í morgun... .
Mig hefði langað mjög mikiðlil að
bjóða yður heim til mfn, en ég bý f
Groningen og auk þess er ég
ókvæntur.... Þess vegna hef ég
ley.ft mér að bjöða yður til
hádegisverðar hér á gistihúsinu.
Það verður svo sem ósköp blátt
áfram.
Ilann leit aðdúkuðu borðinu og
gerði smáhlé á máli sínu, svo að
Maigret gæti haft uppi andmæli.
Hann sagði hins vegar ekki orð.
— Eg hugsaði með mér, af þvf
að pröfessoriiui er nti landi yðar,
þá rnundi það áreiðanlega verða
yður gleðiefni.. . .
— Frábært! Alveg skfnandi!
rumdi i lögregluforingjanum. —
HERMAN RAUCHER
SÓLSKIXSDACiVH
sumaríd ’42
I augum Hermies var Dorothy gyðja, yndisleg. ósnertanleg.
tullkomin. En jalnvel gyðjur eru mannlegar... og særanleg-
ar Bókin er full af grini og sögð á opinskáan hátt af þeim
vandamálum, sem við var að striða. - Kvikmynd hefur verið
gerð eftir bókinm og sýnd hér við mikla aðsókn undir nafn-
inu Sumarið '42. - Bókin Sólskinsdagar sumarið '42 er um
mesta umbrotatima mannssálarinnar. Full at gleði og sorg
þessara orlagariku ára.
VELX/AKAIMDI
Velvakandi svarar í
síma 10-10« kl. 10.30 —
11.30, frá mánudegi til
föstudags.
Áfram
Birgir!
„Það gladdi mig að lesa unt það
í Morgunblaðinu fyrir nokkrum
dögum, að borgarstjórinn okkar
skuli vera farinn að beita sér
fyrir því, að reykvískar hús-
mæður geti í framtíðinni fengið
.nýjan og fjölbreyttan fisk í
matinn.
Mér er nær að halda, að takist
honuin að koma fiskneyzlumálum
borgarbúa í gott horf, þá hafi
hann unnið það þrekvirki, sem
ætti að nægja honum til sigurs i
næstu borgarstjórnarkosningum.
Urbætur f fiskneyzluntálum
Reykvíkinga eru ekkert hégönia-
mál.
Ég fullyrði, að mörg góð fisk-
máltíðin glatast af borðum Reyk-
vikinga vegna þess, að fisksölum
endist ékki sólarhringurinn til að
rassskella strandlengju Suð-
Vesturlandsins í fiskleit.
0 Erfitt um
aðdrætti
Nú er það svo, að frystihús,
bæði hér i Reykjavik og nærliggj-
andi verstöðvum, þurfa á miklum
fiski að halda, og er í flestum
tilfellum i geitarhús farið til að
leita ullar þegar beðið er um fisk
þar.
Þó vi) ég-taka fram, að til eru
þeir frystihúsaeigendur, sem
sýna máium okkar skilning, en
engir hafa þeir möguleika á að
leysa úr öllum okkar miklu vand-
ræðunt. Það, sem hefur bjargað
okkur er það, að ýmsir útgerðar-
menn og skipstjórar eru svo
frjálsir gagnvart frystihúsunum,
að þeir geta selt okkur fisk, og á
því höfum við flotið.
Flestir fisksalar eru einir í
sínum búðum, og þeir hafa hrein-
lega ekki tíma til að liggja í
þessum snöpum. Það er fleira að
gera en ná bara í fiskinn og selja
hann — það þarf að meðhöndla
hann á ýmsa vegu áður en farið er
með hann í búðina.
Það eru að vísu nokkrir fisk-
salar, sem hafa starfsfólk í
búðunum og hafa þar af leiðandi
betri tíma til að þræða verstöðv-
arnar. Þeir eru stundum aflögu-
færir, og geta þá selt il annarra
fisksala. Þettta er bara ekkert til
að treysta á. I þessu máli verður
að stiga stórt skref til úrbóta.
0 Dreifingar-
miðstöð
Hér í Reykjavík verður að
rísa upp fullkomin fiskdreifingar-
miðstöð, sem hefur ekki aðeins á
boðslólum nvian fisk, heldur líka
alls konar fiskmeti, sem við
getum ekki verið án. Þetta fisk-
rneti þarf að meðhöndla á þann
hátt einan, sem við kunnum bezt
að meta, vegna þjöðlegs bragðs-
skvns okkar.
Nú er svo komið. að um 20
fiskbúðir munu vera lokaðar hér í
Reykjávik, þannig að húsmæður i
þeint hverfum þar sem svo er
ástatt verða að fara langar leiðir i
önnur hverfi til þess að katlpa sér
l isk í nuitinn.
Vissulega kreppir viða að á
ýmsum sviðum nú i góðærinu. en
það, að við íslendingar getum
ekki fengið keyplan fisk i matinn
getur ekki gengið.
Við fisksalar höfum verið og
erum hin kúgaða stétt. Við
hröpum á hjálp. hugprúðar hús-
mæðui' eiga að hefja hressilega
sökn í þessu sameiginlega bar-
áttumáli sínu og fisksala. Þær
eiga að fylkja liði, livar í flokki
sem þær standa, og láta rigna
viðurkenningar- og hvatningar-
orðum yfir borgarstjórann okkar.
Hann þarf greinilega á slíkum
stuðningi að halda i þessu erfiða
en aðkallandi vandamáli.
Skynsamlega skipulögð l'isk-
dreifingarstöð er það. sem við
þurfum, og’i þeim efnum veltur á
miklu. að vel og skynsamlega sé
af stað farið. Þessi fiskdreif-
ingarmiðstöð mun að sjálfsögðu
eiga viðskipti um allt laml i ein-
hverjum mæli, og mætti þvi vel
hugsa sér, að hún yrði almenn-
ingshlutafélag. í samræmi við það
færi vel á þvi. að verðlagsskrif-
stofan, sem kostuð er af
almannafé með almenningsheill
fyrir augum. yrði fengin til að
gæta hagsmuna hluthafa.
Verðlagsstjórinn. sá ágæti
maöur, er nokkuð kunnugur
erfiðleikum fisksala býst ég við.
og efast ég ekki um að hann
myndi gera sitt bezta til þess að
hinn almenni hluthafi l'engi arð
al 1 ramlagi sinu til þessa þjóð-
þrifamálefnis. Fisksali."
0 Bjarni og
flokkarnir hans
Jóhann Þórólfsson. Týsgötu
8, Reykjavík, skrifar á þessa leið:
..Kæri Velvakaiuli.
Enn einu sinni leita ég til þin
með smáhugvekju.
Nú er bjartsýnismaðurinn
Bjarni Guðnason að stofna ný.jan
flokk.
Ilvað meinar þessi langskóla-
gengni maður? Ileldur liann. að
þelta sé leiðin til að uppræta
meinsemdirnar. sem hann telur
vera í stjórnmálum á Islandi?
Eftir því. sem flokkarnir verða
fleiri vex glundroöinn. Ég liel'ði
litið upp til Bjarna el' hann hel'ði
staöiö að þ\ i. að flokkunum yrði
fækkað. Eg fæ ekki skilið. að is-
lenzkir kjósendur séu svo illa að
sér, að þeir láti tækifæris-
sinnaðan pólitikus villa sér sýn —
alla vega ekki ef miöaö er við
afstiiðu hans og vinnubrögð innan
þess flokks. sem liann var stol'n-
atuli að og hel'ur nú yfirgefið.
.1 óh a n n Þörö 1 I sson ",
Nei, Jöhann sæll. Það er náttúr-
lega ekki gaman að þessu. En
skepnan hefur nú lönguin verið
með því markinu brennd að risa
gegn skaparanum. Sem belur ler
veröur það stundum til góðs. og
nú skulum við bara vona. að sú
verði raunin i þetta sinn. Það
væri nú ekki vel gott ef allir væru
i sama flokkinum — þá vieri ekki
hægt að rífast nærri eins mikið.
í
'c- SIIMAR
\ ÖEIMSENDA
4
■
'utn.tr á Heimsenda" ný, sjállst.t-ð s,. ••in a
-teimsenda etlir Móniku Dickens /tanir
um land allt Hún er um góð born ,’in Hún er hollur leslur ollum Vlft
• *
mt
JÓLAPLATA
PÓLÝFÓNKÓRSINS
ER KOMIN
PÓLÝFÖNKÓRINN
POLYFONKDREN, reykjavk
Platan fer 4 heimsmarkaB hjé RCA
en upplagið er takmarkaS. TryggiS
yður eintak i tima. Tilvalin jólagjöf
til unnenda góðrar tónlistar. Fæst
i hljóðf æraverzlunum
Veggskjöldur
PÓLÝFÓNKÓRSINS
teiknaður af Baltazar og gefin út I
tilefni söngferðar kórsins til Svi-
þjóðar og Danmerkur og útgáfu
fyrstu hljómplötu kórsins i aðeins
200 númeruðum eintökum.
IMokkur eintök
til sölu
í verzlunum
Rammagerðarinnar.