Morgunblaðið - 20.01.1974, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. JANUAR 1974
Dr. theol Jakob
Jónsson — Sjötugur
— Frá Hæstarétti
Ég trúi því tæplega, að dr.
Jakob Jónsson sé sjötugur orðinn.
Ég héldi, að hér væri skekkja í
kirkjubókum á ferð, ef hann væri
ekki sjálfur sonur hins mætasta
klerks, svo ungur er hann í anda,
svo ferskur og frjór í hugsun, að
ellimörkin finnast engin.
Kynni okkar hófust, er ég
stundaði nám í guðfræðideild Há-
skólans fyrir rúmum tveim ára-
tugum. Á þeim árum
hafði hann töluvert samband
við guðfræðinema, bauð
þeim að kynnast starfi sóknar-
prests í fjölmennu prestakalli, en
hann var þá sóknarprestur orðinn
í Hallgrímssókn, hann lagði mikla
áherzlu á sálgæzlu, og tók nem-
endur með sér til guðsþjónustu-
halds á Landspitalanum, svo að
þeir mættu kynnast kjörum
sjúkra, en hann hefir þjónað á
Landspitalanum i sjálfboðastarfi
á fjórða áratug. Þessi kynni okkar
guðfræðinema af dr. Jakobi voru
meiri en þau kynni, er við höfðum
af flestum öðrum prestum hér í
borg, og sú fræðsla, sem hann
veitti okkur óbeðinn og ólaunað,
var vissulega hagnýt fyrir okkur
síðar, þegar út í starfið var komið.
Löngu síðar áttu leiðir okkar
eftir að liggja betur saman, þegar
ég varð sóknarprestur við Hall-
grimskirkju, og að sjálfsögðu ná-
inn samstarfsmaður hans. I því
starfi hefi ég kynnzt honum náið
og vel. Ég hefi metið áhuga hans
og eldmóð fyrir byggingu Hall-
grímskirkju, ég er sérstaklega
minnugur bjartsýni hans i því
máli. Alltaf átti hann uppörvun
til okkar samstarfsmannanna, ef
illa gekk. alltaf góðar vonir, og
þær vonir sem hann gaf, rættust
STC ótrúlegt sem það kann að
virðast, þá fer vist ekki á milli
mála, að hún Þórhiidur mín, kona
Asmundar Eirikssonar, sem flest-
ir kannast við ef með fylgir heiti
þess trúarsamfélags, sem þessi
elskulegu hjón tilheyra, en það er
söfnuður hvítasunnumanna í
Reykjavík „Filadelfía-'. Það mun
fyrst hafa verið í kringutn árið
1960, sem ég átti því ómetanlega
láni að fagna að k.vnnast þessari
sérstæðu höfðingskonu, sem við
fyrstu tillít kemur manni til þess
að forvitnast ttm ætt hennar og
uppruna. Ketnur þar þá fyrst til,
að konan ber með sér i framkomu
sínni og háttum flest það, sem í
gegnum söguna, hefir hvað helzt
sett svip sinn á það fólk, sem
fengíð hefir í vöggugjöf sanna
íslenzka ættgöfgi, sérstæðan
þokka í öllu dagfari, samfara fjöl-
breyttum gáfum og alhliða mann-
kostum, sem jafnan hafa fylgt
þeim þingeysku bænda- og presta-
ættum, sem hún á til að telja. Ung
að árum og reynslulítil réðst þessi
öndvegiskona til starfa á berkla-
hælið að Kristsnesi í Eyjafirði og
þar má segja, að örlög hennar hafi
farsællega ráðizt, til heilla og
gæfu þeim ótölulega fjölda
manna og kvenna, sem síðar á ævi
hennar áttu eftir að fá að kynnast
og njóta hennar fágætu mann-
kosta. Þetta var á þeim árunum,
sein hin „livíti dauði-' herjaði
hvað fnest okkar annars lang-
ótrúlega oft. „Peningarnir koma,
ef við byggjum áfram,-- sagði
hann oft.
Dr. Jakob er bjartsýnismaður,
hann finnur alltaf einhverjar góð-
ar hliðará hverju máliog hverjum
manni, enda er sjóndeildarhring-
ur hans víður, og gáfur og mennt-
un í allra bezta lagi. Hann lætur
sér ekkert mannlegt óviðkomandi
og hefir, skoðun á öllum hlutum,
og getur um allt rætt, og flest
brotið til mergjar. Eg held, að
næstum væri sama um hvað hann
væri beðínn að tala, hann gæti
gert það og gert málinu góð skil. í
Biblíunni er talað um Jakobs-
brunn, mér hefur stundum komið
i hug, að mikill er sá brunnur,
sem dr. Jakob eys af, þar er
naumast þrot á frjóvgandi vatni,
lifandi vatni. Þá hefur það og
hjálpað i erfiðu og annasömu lífs-
starfi, sem hann hefur gegnt, að
hann á til að bera létta lund og
góða kfmnigáfu, sem alltaf gefur
hrjáðu þjóð. Margt var þarna af
ungu ogglaðværu fólki, sem, eins
og altítt er með æskufólk,
skynjaði ekki til fullsþann háska,
sem í því fólst að vera á þessum
árum kominn ann á hæli fyrir
berklasjúklinga, því sannast að
segja tók fólk úrskúrði um vist á
berklahæli sem dauðadóm því
þótt beitt væri allri þeirri
þekkingu, sem læknavísindin þá
réðu yfir, voru þeir næsta fáir,
sem aftur sneru út í hið
miskunnarlausa brauðstrit þeirra
ára.
A meðal sjúklinga þarna á
Kristnesi var um þessar mundir
ungur og þokkafullur Fljóta-
maður, frá Reykhóli í Fljótum, og
á ég þar við Asmund Eiríksson,
sein þá þegar, þótt ungur væri að
árum, hafði eignazt lifandi trú á
Jesú Krist og að vonum mótaði sú
lífsreynsla allt dagfar þessa unga
manns. Hann fór ekki þá, frekar
en siðar á ævi sínni, i launkofa
með skoðanir sínar og því fór ekki
hjá þvi, að hann skæri sig allveru-
lega út úr hópi þeirra, sem þarna
voru með honum á vist.
Eftir andlát fyrri unnustu
Asmundar þar á hælinu, tókust
síðar kynni með þeim Ásmundi og
Þórhildi, sem leiddi til farsæls
hjónabands þeirra. Það hefir
vafalaust ekki þótt vænlegur ráð-
hagur fyrír velættaða þingeyska
heímasætu að ganga útí hjúskap
með sjúkum Fljötapilti, en mjög
er mér til efs, að í annan tíma hafi
valizt sainan til hjúskapar sain-
hentari og gæfumeiri ungmenni
en þarna höfðu staðfest ráð sitt.
Fyrir sterka trú sína og kærleiks-
ríka umönnun hinnai- ungu
unnustu, útskrifaðist Asmundur
frá Kristsnesi og hóf þá þegar
trúboðsstörf, sem upp frá þessu
urðu svo hans aðal ævistarf og
jafnan var Þörhildur hans fasti
fylginautur og veitti honum allt
það lið, er hún mátti, í misvirtum
og erfiðum trúboðsstörfum, þvi
þótt Ásmundur væri útskrifaður
frá Kristsnesi áttí hann enn um
margra ára skeið í hinu sárasta
sjúkdömsstriði og naut þá jafnan
lífinu og samfylgdarmönnunum
sitt nauðsynlega krydd. Ætíð er
þó kimni hans af góðum toga
spunnin.
Dr. Jakob er mjög mikilvirkur
rithöfundur, hefur hann samið
fjölda ritgerða og bóka um guð-
fræðileg efni, auk doktorsritgerð-
ar, leikrita og fleira. Hér er ekki
vettvangur til að rekja rithöfund-
arferil hans, það væri efni i langt
mál. Ég veit því, að hann mun
ekki sitja auðum höndum eftir að
hann lætur af prestskap, verkefn-
in á vettvangi rithöfundar eru
jafn óþrotleg.
Ég vil á þessum tímamótum
árna honum heilla og blessunar,
svo og konu hans, frú Þóru
Einarsdóttur, sem með óvenju
dyggum hætti hefir staðið við hlið
manns sins og stutt hann með
ráðum og dáð i starfi hans. Þau
hjónin eru að minurn dómi óvenju
samhent. Frú Þóra hefir um langt
skeið veitt forystu Kvenfélagi
Hallgrímskirkju og hafa störf
hennar, ekki síður en manns
hennar, í þágu uppbyggingar Hall
grímskirkju, verið mikilog heilla-
rík.
Gjarnan vildi ég, og eflaust
fleiri í þessari sókn, að lög um
starfsaldur opinberra starfs-
manna væri svolitjð rýmri en
raun ber vitni. Ungur maður, eins
og dr. Jakob er, ætti enn um sinn
að fá að þjóna sinni kæru sókn
og fá í embætti að sjá öskabarn
sitt, Hallgrímskirkju, risa full-
búna.
Það hefir um langan aldur ver-
ið hans bjartsýni draumur, að á
þjóðhátíðarári og þrjúhundruð-
ustu ártið sr. Hallgríms mætti
kirkjan fullbúin verða. Svo verð-
ur vist ekki. En ég vona, að dr.
Jakob eigi þó eftir að sjá þann
draum sinn rætast.
Ég þakka ágætt samstarf og bið
afmælisbarninu og fjölskyldu
þess allrar blessunar Guðs í bráð
og lengd. Ragnar Fjalar Lárusson.
kærleiksrikrar umönnunar sinn-
ar ungu eiginkonu, sem nú hafði
einnig eignazt lifandi trú og
starfaði ótrauð við hiið manns
síns að útbreiðslu „fagn-
aðarerindisins" og ferðaðist
með honum um hinar ýinsu
byggðir þessa lands þeirra erinda
að boða þá trú, sem megnar að
fylla líf okkar sönnum og varnar-
legum friði, þeim firði, sem öllum
tímanlegum gæðum er æðri og
meiri og einn megnar að fylla líf
manns sannri og varanlegri gleði,
trúarinnar innri gleði, sem aldrei
verður með orðum útskýrð heldur
aðeins upplifuð sem æðsta hnoss
þessa hverfula jarðlífs. Meðþessu
iatæklega afmælisrabbi vakir
einungis fyrir mér, Þórhildur
mín, að ílytja þér og ykkur hjón-
um báðum mínar hjartanlegustu
þakkir fyrir fágætan kærleika,
sem þú einatt hefir sýnt mér,
þegar sviptivindar hins
margslungna mannlífs hafa leikið
mig hvað harðast og engu viljað
þyrma, já, hversu oft hafði ég
ekki misboðið hjartagæzku þinni
og fórnfýsi, en svo mikil var trú
þin og fórnarlund, að þú gafst
aldrei upp vonina um að ég um
síðir næði þvi marki aðeignastþá
trú, sem þú á þessum merkisdegi
veizt, að er mér i dag sá horn-
steinn, sem öll min tímanleg og
eilíf velferð byggist á.
Þórhildur min, ég þakka þér af
hrærðum huga allt hið góða og
fagra, sem ég alls óverðugur hefi
fengið að njóta á þínu yndislega
heimili, Guð einn veit hversu oft
þú tókst á móta mér sjúkum og
sárum, veittir mér hjúkrun og
kærleika, sem ég fær aldrei full-
þakkað. Þú tókst mig sem væri ég
sonur þinn, settir mig tal borðs
með þínu heimafólki, þar fékk ég
að upplifa svo ótalmargt, sem ég
vona að aldrei falli mér úr minni
og siðast mun ég gleyma því, sem
þú gjörðir þeim, sem heimilislaus-
Ér reikuðu um götur og torg
svangir og kaldir og áttu flestír
ekki von um saðningu nema hún
kæmi í formí mjólkur og brauðs,
setn þeír gengu að í gegnum bak-
dyrnar á þinu yndislega heimili
að Hverfisgötu 44. Já, Þórhildur
min, ég þakka fyrir hönd okkar
allra og bið algóðan Guð um að
varðveita þig og vernda um
ókomna ævitfð.
Þinn liróðir í Kristni,
Þorvaldur Sigurðsson.
Framhald af bls. 16
„Dómendur hafa gengið á vett-
vang og skoðað verksummerki.
Umrætt verk er að vfsu ekki af
sérfræðikunnáttu af hendi leyst,
en kemur þó aðgagni.
Við úrlausn þess, hvort endur-
gjaldskrafa stefnenda (húseig-
enda) komi til álita, verður að
líta til þess, hvort umrætt verk
var gallað. Gögn málsins veita
nægar líkur f.vrir því, að verk-
heiðnin takmarkast við ýmsar
minniháttar og kostnaðarlitlar
lagfæringar. Stefnendum var auk
þess um það kunnugt, að stefndi
(viðgerðarmaðurinn) hafði ekki
iönréttindi, og þeir sýnast hafa
gengið út frá því, að stefndi
mundi áskilja sér nokkru minni
greiðslu en búast mátti við af
kunnáttumanni, eins og kom á
daginn.
Umrædd handrið voru tekin
niður að ófyrirs.vnju. Tjón af
þeim sökum er þó smávægilegt.
Þegar allt er virt, þá verður
ekki á það fallizt, eins og hér
stendur á, að umradt verk hafi
verið svo gallað eða á annan hátt
svo slælega af hendi leyst, að end-
urgjaldskrafa verði á því reist.
Þegar til þess er litið, að stefndi
hefur nú fengið greiddar aðeins
kr. 11.500,00 þar af kr. 845,00 fyr-
ir útlagðan efniskostnað, þá verð-
ur ekki fullyrt, að það endur-
gjald, sem stefndi hefur þegar
þannig fengið greitt, sem ósann-
gjarnt miðað við framlag, það
sem í verkinu felst.
Samkvæmt ofanrituðu ber að
sýkna stefnda af öllum kröfum
stefnenda í ináli þessu. Rétt þyk-
ir, að stefnendur greiði stefnda
málskostnað. sem þ.vkir hæfilega
ákveðinn kr. 5.000,00.
Húseigendur sættu sig ekki við
þessa niðurstöðu undirréttar og
áfrýðjuðu því málinu til
Hæstaréttar. Þar var kveðinn upp
dómur í málinu þann 7. nóvember
sl. Staðfesti Hæstiréttur dóm und-
irréttar í einu og öllu og dæmdi
ennfremur áfrýjendur til að
greiða stefnda kr. 8.000,00 í
málskostnað fyrir Hæstarétti. I
forsendum Hæstaréttar ségir:
„Héraðsdómur, sem var skipað-
ur sérfróðum meðdómendum, fór
á vettvang og skoðaði verk
stefnda. Hefur niðurstöðu hans
eigi verið hnekkt. Ber þvf að stað-
festahinn áfrýjaða dóm.“
Fyrir Hæstarétti fluttu málið
fyrir húseigendurnar Þorvaldur
Lúðviksson hrl. og fyrir viðgerð-
armanninn Jóhann Steinason hrl.
Vetrarútsala
Stórkostleg verölækkun
Kapu- og dömubúðln.
Laugavegl 46.
Bátur tll sðlu
m/b Njörður EA 108 10 lestir er til sölu.
Báturinn er með nýju stýrishúsi. Ný lúkarinnrétting og
hádekk.
Upplýsingar i síma 96-21 829, Akureyri.
Tll sðlu bíll
eftir tjón Datsun 1 200 ekinn 2700 km (eftir veltu) til sölu
og sýnis að Súðavogi 54 á morgun og næsta dag.
Tilboð merkt „Datsun 2700" „3140" sendist afgr. Mbl.
fyrir n.k. fimmtudag.
Ræðumennska
— Fundatækni
Námskeið í ræðumennsku, fundarreglum, fundarstjórn
og almennum félagsstörfum hefst miðvikudaginn 23.
janúarkl. 7, síðd. í Lindargötuskóla.
Þátttaka tilkynnist í síma 21430 frá kl. 1 —4.
Námsflokkar Reykjavikur.
75 ára—Þórhild-
ur Jóhannesdóttir