Morgunblaðið - 28.06.1974, Blaðsíða 23

MORGÚNBLAÐÍÐ, FÖSTUDÁGÚR 28. JÚNl 1974
23
Ragnhildur Helgadóttir:
Heilbrigt efnahagslíf er
forsenda félagslegs öryggis
Aðgerðir vinstri stjórnarinnar i
heilbrigðis- og tryggingamálum
hafa stefnt að nær algerri ríkisfor-
sjá i öllum greinum án tillits til
eðlilegrar verkaskiptingar rikis og
sveitarfélaga. Að öðru leyti hafa
ráðstafanir stjórnarinnar valdið
hinum tryggðu óvissu og ein-
kennzt af hroðvirkni og óraunhæf-
um hugmyndum um útgjöld.
Það er undirstaða félagslegs
öryggis hvers þjóðfélagsþegns. að
hann viti fyrirfram með nokkurri
vissu, hvernig að honum verði bú-
ið i ellinni og hverjar ráðstafanir
hann geti sjálfur gert með sparn-
aði, eigin tryggingum og starfi til
að bæta kjör sin. Um þetta hefur
ekkert verið hirt, Sparifé aldraðra
hefur orðið óðaverðbólgu að bráð
og minni háttar eftirlaun og vinnu-
tekjur hafa haft i för með sér
skerðingu bóta almannatrygginga,
sem jafngilt hefur 100% skatt-
lagningu tekna af ofangreindu
tagi. I þessu efni hefur ríkisstjórn-
in nú látið undan kröfum hinna
tryggðu og stéttarfélaga og hallazt
að sjónarmiðum Sjálfstæðis-
flokksins gagnvart skerðingar-
ákvæðunum.
Þegar rætt er um hækkanir,
sem orðið hafa á tekjum þeirra
ellilifeyrisþega. sem engar aðrar
tekjur hafa. er rótt að hafa i huga.
að hækkunin byggist ekki sizt á
þeirri kerfisbreytingu, sem lög-
leidd var á öndverðu ári 1971 i tið
viðreisnarstjórnarinnar.
í heildarlögum um almanna-
tryggingar. sem sett voru þá,
fólust hin nýju ákvæði um sér-
staka tekjutryggingu handa þeim,
sem höfðu ekki aðrar tekjur en
elli- eða örorkulifeyri. í fram-
kvæmdinni kom því miður sá galli
i Ijós, að ákvæðið gat verkað sem
100% skattlagning tekna hjá
þeim, sem höfðu litilsháttar tekjur
eða álfka miklar og tekjutrygging-
unni nam. Úr þessu þurfti vitan-
lega að bæta.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur þá
stefnu. að reglum um trygginga-
bætur verði jafnan að haga svo,
að þær lami ekki viðleitni manna
til að njóta eigin vinnukrafta með-
an orka endist.
TILLÖGUR
SJÁLFSTÆÐISMANNA
Þess vegna var það, að þing-
menn Sjálfstæðisflokksins fluttu á
Alþingi 1972 frumvarp þess efnis,
að elli- og örorkulifeyrisþegar
gætu haft að vissu marki tekjur af
vinnu eða úr lifeyrissjóði án þess
að réttur til tekjutryggingar skert-
ist við það. Ekki vakti frumvarpið
neinn sérstakan fögnuð hjá ráð-
herra tryggingamála. Taldi hann
jafnvel, að i þvi fælust einhver
annarleg viðhorf sjálfstæðis-
manna til vinnunnar og afraksturs
af henni.
En sjálfstæðismenn eru þeirrar
skoðunar, að sjálfsagt sé, að sinna
verka njóti hver og eigi það jafnt
við um lifeyrisþega sem aðra.
Svo fór um þetta frumvarp, að
samþykkt var að vísa því til rtkis-
stjórnarinnar til jákvæðrar athug-
unar i endurskoðunarnefnd al-
mannatryggingalaga.
Siðar knúðu þingmenn Sjálf-
stæðisflokksins á um framhald
málsins. Svo fór að ákvæði, sem
gengu talsvert i þá átt, er við
höfðum lagt til, voru tekin i trygg-
ingafrumvarpið, sem lögleitt var
nú i vor. Ýmis önnur efni i þvi
frumvarpi hefðu þó þurft miklu
nánari athugunar við.
Þegar rætt er um afstöðu Sjálf-
stæðisflokksins til lifskjara aldr-
aðra og öryrkja verður einnig að
geta þess, að þingmenn flokksins
fluttu frumvörp um skattivilnanir
fyrir þessa hópa, bæði að því er
tók til skattlagningar fasteigna og
tekna. Hafa þær tillögur borið
verulegan árangur.
MEÐFERÐ
STJÓRNARFRUMVARPA
UM TRYGGINGAMÁL
Vart verður skilizt svo við um-
ræðu um þessi mál, að ekki sé að
þvi vikið, hve undarlega virðist
stundum vera að slíkum stórmál-
um staðið sem viðamiklum stjórn-
arfrumvörpum um breytingar á al-
mannatryggingum. Á seinasta
degi þingsins nú í vor fór frumvarp
rikisstjórnarinnar i gegnum þrjár
umræður i neðri deild Alþingis.
Gerðist þar allt í svo miklu fljót-
ræði og snarhasti, að vart varð þar
hönd á neinu fest. Enginn timi
fékkst til yfirlesturs frumvarpsins
né athugunar i nefnd og mikilvæg-
ar upplýsingar skorti um fram-
kvæmd og fjárhagshlið málsins.
Ekki sá stjórnarliðið neitt við þetta
að athuga, en þótti sjálfsagt að
afgreiða frumvarpið i öllum grein-
um eftir ósk Magnúsar Kjartans-
sonar.
í frumvarpi þessu voru ákvæði
um greiðslur tannlækninga fyrir
vissa hópa fólks og fjáröflun til
þess. Fjáröflunin fólst i sérstakri
skattlagningu þeirra, sem hafa yfir
770 þús. kr. tekjur á ári, þó því
aðeins að þeir hafi börn á fram-
færi. Kemur þetta fram i þvi, að
felldar eru niður fjölskyldubætur
með einu barni hverra foreldra i
þessum hópi.
Tekið er fram i lögunum, að
þessi fjölskyldubótalækkun hafi
engin áhrif á visitöluna eins og
menn hefðu kannski vænzt. Hins
vegar verkar hækkun fjölskyldu-
bóta eftir sem áður til lækkunar
visitölu.
Að mati sjálfstæðismanna er
þessi tillögugerð ríkisstjórnarinnar
um fjölskyldubætur kák eitt. Þing-
menn flokksins hafa hvað eftir
annað bent á, að þar þarf algjör
kerfisbreyting til að koma.
Með þvi að flytja fjölskyldubæt-
ur yfir í skattkerfið myndi sparast
stórfé auk þess sem bæturnar
nýttust fremur þeim, sem raun-
verulega þurfa á þeim að halda.
Núna ganga um 30% rikisútgjalda
til almannatrygginga Bótaflokk-
arnir eru margvislegir. Það er þvi
augljós nauðsyn, að vel sé gengið
frá reglum á þessu sviði.
FRAMTÍÐARMARKMIÐ
Sjálfstæðisf lokkurinn vill, að
öllum. þeim, sem atvinnutekjur
hafa, verði tryggð viðunandi líf-
eyrisréttindi i heilsteyptu kerfi al-
mannatrygginga og lifeyrissjóða,
annaðhvort með einni allsherjar
tekjuviðmiðaðri lifeyristryggingu
eða með lágmarksákvæðum um
verðtryggðar bætur úr lifeyrissjóð-
um. Leitað verði samstarfs við
lifeyrissjóði og heildarsamtök
launþega og vinnuveitenda um
framkvæmd þessarar stefnu.
Upplausn í efnahagsmálum og
óstjórn fjármála leiða til þjóðar-
böls. en engir hljóta þó þyngri
búsifjar en þeir, sem eru ekki
lengur þátttakendur i atvinnulif-
inu.
Sjálfstæðisflokkurinn leggur
áherzlu á. að grundvöllur félags-
umbóta er efnahagslegt jafnvægi
og örugg fjármálastjórn.
Guðmundur H. Garðarsson:
Þingrœðið
og
þjónar flokksins
SAMKVÆMT kenningum Lenins
er Flokkurinn lykillinn að fram-
kvæmd kommúnismans. Komm-
únismi felur i sér alræði öreig-
anna, afnám eignarréttar og út-
rýmingu borgarastéttarinnar.
Meginþorri íslendinga á eignir,
hús, íbúðir, skip, bifreiðar o.s.frv.
og telst þvi til borgarastéttar nútím-
ans. Borgarastéttin vill fá frelsi til að
skapa sér möguleika til hámarks-
einkaneyzlu, samfara hæfilegri og
eðlilegri samneyzlu i formi opin
berra og félagslegra trygginga
og samhjálpar. Höfuðmarkmið
einkaframtaks og frjálsra
stéttarfélaga er að auka
einkaneyzlu í rétttu hlutfalli við
aukningu þjóðartekna. Kommún-
isminn vill markvisst minnka einka-
neyzlu og takmarka hana við lág-
marksþarfir. Samtímis skal sam-
neyzla aukin á hinum ýmsu sviðum
að mati valdhafanna. I slíku þjóð-
skipulagi er frjáls samningsréttur
óþarfur. I kommúnistarikjum eru
verkalýðsfélögin uppeldisstofnanir
fyrir foringjaefni Kommúnista-
flokksins — skóli kommúnistans.
Baráttan um hægri- og vinstri-
stefnu í þjóðfélaginu er raunveru-
lega barátta um það, hvort á ís-
landi eða annars staðar, þar sem
þessi öfl takast á. skuli ríkja borg-
aralegt þjóðskipulag, þingræðisog
lýðfrelsis eða kommúnismi ein-
ræðis og ófrelsis.
Sagan hefur sýnt, að sigri komm-
únismans á grundvelli kenninga
Lenins hefur fylgt sú veigamikla
breyting i stjórnmálum. að lýðræðis-
legt þingræði, hin frjálsa umræða
og ákvörðunartaka hefur verið af-
numin. I stað lýðræðislegs stjórnar-
fars hefur Kommúnistaflokkurinn
komið. Flokkur fárra, en útvaldra.
Flokkurinn, ríkið og flokksleiðtoginn
eru eitt og hið sama Þjóðin verður
skilyrðislaust að hlýta ákvörðun
þessara aðila. Leiðtoginn, ritari
Flokksins, er valdamesti maður
þjóðarinnar, þvl að hann er valda-
mesti maður Flokksins. Samkvæmt
kenningum Lenins er Flokkurinn of-
ar rikinu, stjórnvöldum og almennu
siðferði. en ekki flokksleiðtoganum
Hann starfar ætið i þágu Flokksins.
Hætti hann að þjóna markmiðum
flokksins, glatar flokksleiðtoginn
sinu og er látinn hverfa hljóðlega.
En meðan hann hefur algjört vald
yfir Flokknum og þjónar markmið-
um kommúnismans vel, er flokks-
leiðtoginn algjör einvaldur yfir þjóð
sinni Hann er dýrkaður sem æðri
vera, sbr. Lenin, Stalin, Mao,
Bresnev.
f rúmlega 50 ára sögu Sovétrikj-
anna hefur eina umtalsverða stjórn-
málabaráttan átt sér stað milli ör-
fárra forustumanna innan Kommún-
istaflokks Sovétríkjanna. — Eru fáir
ti1 frásagnar, hvernig þessi barátta
raunverulega fer fram.
Áætlað er, að í Kommúnistaflokki
Sovétrikjanna séu 6—8 milljónir
manna. íbúar Sovétrikjanna eru nú
um 240 milljðnir. Samkvæmt þessu
getur aðeins 3,3% ibúanna raun-
verulega tekið þátt i og haft afskipti
af stjórnmálum I móðurlandi alræðis
öreiganna. 96.7% íbúanna fær ekki
að taka þátt I stjórnmálaumræðum
né móta framtið sina Þannig er
kommúnisminn f framkvæmd.
Hvers vegna er verið að rifja upp
þessa kommúnistaþulu? Ekki stafar
íslendingum hætta af slikum flokki
hérlendis?
Illu heilli eiga (slendingar við þess
konar öfl að etja í stjórnmálabarátt-
unni, þótt viðkomandi flokki, Al-
þýðubandalaginu, hafi ekki tekizt að
fjötra (slendinga i viðjar kommún-
ismans og tekst vonandi aldrei
Alþýðubandalagið hefur i fjölda
ára siglt undir fölsku flaggi og reynt
að afla sér fylgis undir þvi yfirskyni,
að Flokkurinn væri raunverulega rót-
tækur Jafnaðarmannaflokkur. En af
og til bregzt Flokknum og forustu-
mönnum hans bogalistin.
Til þess að hrekklaust fólk og
saklaut láti ekki glepjast á þvi og
geri sér Ijóst, að Alþýðubandalag-
ið er raunverulegur Kommúnista-
flokkur. sem stefnir að afnámi ís-
lenzkrar borgarastéttar og mynd-
un kommúnísks alþýðulýðveldis á
íslandi að sovézkri fyrirmynd
skulu hér tilfærð tvö dæmi.
í leiðara Þjóðviljans, málgagni Al-
þýðubandalagsins, birtist eftirfar-
andi orðrétt 11. janúar s.l
„En einu mega sósíalistar aldrei
gleyma, að þegar auðvaldskerfið
hefur verið brotið á bak aftur og
byggt upp voldugt riki eins og
Sovétríkin eru f dag, þar sem efna-
hagsleg afkoma vinnandi fólks
hefur verið bærilega tryggð — þá
hlýtur næsta skrefið á brautinni til
sósíalisma að vera barátta fyrir
auknu verulegu lýðræði, sem aðeins
getur byggst á jöfnum rétti til tján-
ingar."
Þessi tilvitnun segir mikið um það
hvert Alþýðubandalajsmenn stefna
með flokksstarfi sínu hérlendis. Þeir
vilja brjóta niður ríkjandi lýðræðis-
skipulag, þótt það kosti einræði eins
og ríkt hefur í Sovétrfkjunum í tæp-
lega séx áratugi. Ekki vantaði það í
yfirlýsingar kommúnista í bylting-
unni 1917, að alræði öreiganna
ætti að fylgja lýðræði og tjáningar-
frelsi, eins og óskað er eftir í framan-
greindri tilvitnun Reynsla byltingar-
manna frá 1917 varð sú, að stefna
kommúnismans var óframkvæman-
leg nema undir einræði.
Kosningarnar 30. júní n.k. eru
örlagaríkar. Baráttan stendur á
milli Sjálfstæðisflokksins og Al-
þýðubandalagsins, — borgara-
stéttarinnar, meginþorra íslend-
inga, og fámenns en harðsvíraðs
hóps kommúnista.
Sjálfstæðismenn eru kjörnir á
Alþingi til þess að gæta hagsmuna
þjóðarheildarinnar og til þess að
stiórna málefnum þjóðarinnar af
alúð og samvizkusemi, án tillits til
hagsmuna einstakra flokka, félaga
eða einstaklinga. Öðru máli gegnir
um efsta mann Alþýðubandalagsins
i Reykjavík og valdamesta mann
Flokksins Magnús Kjartansson.
Hann segir í viðtali í Þjóðviljanum
1 9 júní s.l.:
„En þá (innsk. 1947) var ég
kominn í félagsskap þar sem ég
kunni vel við mig, stjórnmálasam
tök íslenzkra sósíalista. Þau sam-
tök hafa þann kost að í þau ganga
menn af hugsjón, löngun til þess að
breyta þjóðfélaginu, en ekki vegna
þess að þau bjóði mönnum upp á að
feta eftir metorðastigum kerfisins
Þar hafa þau viðhorf verið ríkjandi
að taka hreyfinguna fram yfir ein-
staklinginn og ætlast til, að hver
maður sinni þeim verkum sem hon-
um væri falin Ég hef unað þeim
viðhorfum vel og látið senda mig
inn á þing og inn í stjórnarráð".
Þarf frekari vitnanna við
Hérna er sannarlega á ferðinni
kommúnisti í anda Lenins, þjónn
Flokksins, hafinn yfir eigin samvizku
og skyldur við þjóðina og lýðræðis-
legar stofnanir hennar. Samkvæmt
eigin orðum starfar Magnús Kjart-
ansson ekki í þágu þjóðarheildarinn-
ar á Alþingi, heldur lítur hann a sig
sem auðmjúkan sendimann Flokks-
ins. Kommúnistaflokkar — alþýðu
bandalög — allra landa eru í nánum
tengslum og samstarfi við Kommún-
istaflokk Sovétrikjanna.
Þessa skyldu íslendingar minn-
ast.
Það er islenzk og þjóðleg dyggð
að ganga að sérhverju starfi með
trúmennsku og samvizkusemi.
Þjóna fyrst og fremst landi og þjóð
Það gera Alþýðubandalagsmenn —
kommúnistar íslands — ekki Þeir
sækja stefnu sína og siðfræði til
sósíalískrar byltingar og vinna enn í
anda erlendra hugsjóna heimsbylt-
ingarinnar.
íslendingar vilja varðveita frelsi
sitt og borgaraleg réttindi. Þess
vegna varast þeir Alþýðubandalag-
ið
30. júní n.k. verður dagur sókn-
ar og sigurs lýðræðislegra og
frjálsra stjórnarhátta á íslandi.